ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [ เส้นด้ายสีขาว ] - 1 - [ Past I ]
"ฮือ ฮือ. . . " เสียงร้องไห้ของใครบางคน ทำให้เด็กน้อยตัวเล็กที่กำลังปั่นจักรยานอยู่ ค่อยๆชะลอความเร็วก่อนจะจอดรถไว้ข้างทาง พยายามเดินเข้าไปหาสาวน้อยผมยาวที่ดูจากความสูงแล้วคงจะวัยไล่เลี่ยกัน แต่ต่างกันที่เธอคนนั้นหน้าตามอมแมมเปรอะเปื้อนไปหมด ส่วนในมือก็กอดตุ๊กตาหมีไว้แน่น
"เป็นอะไรน่ะ หลงทางหรอ" เดินไปหาด้วยความสงสัย แม้จะถูกหวาดระแวงอยู่บ้างแต่ก็พยายามยิ้มแย้มให้มากที่สุด ก่อนเด็กน้อยเจ้าของจักรยานจะยื่นขวดน้ำที่พกติดตัวมาด้วยให้กับสาวน้อยตรงหน้า
"อะ ที่เหลือเอาไว้ล้างหน้าล้างตานะ" ฉีกพลาสติกหุ้มออก พร้อมกับเสียบหลอดเล็กๆให้ใครอีกคนดื่มแก้กระหาย แต่เพราะใครอีกคนหวาดระแวงมากเกินไป เจ้าของขวดน้ำก็เลยยกดื่มโชว์ก่อนจะส่งกลับให้
"อะกินสิ ไม่งั้นฉันกินหมดนะ" สาวน้อยคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนคว้าขวดน้ำไปดื่มอย่างรวดเร็ว เด็กน้อยไม่ลืมที่จะยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ใครคนนั้นเช็ดหน้าเช็ดตา
"ขอบใจนะ. . .เอ่อ" ได้แต่อึกอักเพราะยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่แสนใจดีตรงหน้าชื่ออะไร
"กอฟ เราชื่อกอฟ แล้วเธอล่ะ"
"เราชื่อฐา ขอบใจนะกอฟ"
เด็กน้อยพยักหน้ารับ ก่อนจะค่อยๆลากจักรยานคันเก่งไปยังม้านั่งใกล้ๆสระน้ำของหมู่บ้าน กวักมือเรียกสาวน้อยตัวเล็กมานั่งข้างๆกัน ลมเย็นโชยทำให้ฐาเริ่มรู้สึกผ่อนคลายความเศร้าใจเมื่อกี้เริ่มเลือนหายไป
"เธอเพิ่งย้ายมาหรอ" หันหน้าไปถามใครอีกคนอย่างเป็นห่วง เพราะเขาไม่คุ้นหน้าคุ้นตากับสาวน้อยคนนี้เลย
"อื้อ เราจำไม่ได้ว่าบ้านอยู่ไหน"
"โถ. . . คุณหนูของนม มาซนอยู่นี่เอง" เสียงของใครบางคนดังขึ้นด้านหลัง ก่อนจะหันไปเห็นหญิงสูงวัยแต่งกายด้วยชุดแม่บ้านราวกับถอดแบบมาจากละครที่เด็กน้อยอย่างกอล์ฟเคยดูในโทรทัศน์ ถ้าให้เดาฐาคงจะเดินหลงมาจากพวกบ้านหลังใหญ่ๆที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของหมู่บ้านแน่ๆ
"คุณนม น้องฐาหลงทาง" ลุกขึ้นไปกอดเอวของแม่นมคนสนิทอย่างแนบแน่น จนกอล์ฟได้แต่อมยิ้มกับภาพเหล่านั้น เด็กน้อยจังเลยฐา
"หนูเป็นคนช่วยคุณหนูไว้หรอจ้ะ"
"ใช่ค่ะ" กอล์ฟพยักหน้ารับ พร้อมกับยกมือไว้ข้างศีรษะราวกับทหารตัวน้อย เรียกเสียงหัวเราะให้กับคุณนมของฐาได้เป็นอย่างดี
"ขอบใจหนูมากนะจ้ะ"
"ตัวเล็ก! เค้ามาแล้ว อ้าว. . .คุณนมสวัสดีค่ะ" ยกมือไหว้คุณนมเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมา ก่อนจะตบเบาะเจ้าจักรยานคนเก่งเรียกใครบางคนที่นั่งเหม่อลอยเล่นตุ๊กตาหมีตัวเดิมอยู่ในสวนของบ้านหลังใหญ่
"กอฟฟฟ คุณนมคะ เดี๋ยวฐากลับมานะ" จากที่ซึมเศร้าอยู่เมื่อครู่ก็เปลี่ยนเป็นคนละคน รีบวิ่งขึ้นจักรยานพร้อมกับโบกมือลาแม่นมที่นั่งอยู่ใกล้ๆกัน
"อย่ากลับค่ำมากนะคะคุณหนู วันนี้คุณพ่อคุณแม่กลับเร็วนะ"
"น้องฐา พาเพื่อนที่ไหนมาน่ะ" เสียงดุๆของคนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ เอะถามลูกสาว แต่สายตากลับจ้องมาที่เจ้าเด็กน้อยที่กลายเป็นแขกของบ้าน ท่าทางแบบนั้นถึงกับทำให้เด็กน้อยอยู่ไม่สุข ทั้งๆที่อาเตี่ยก็เตือนไว้แล้วเชียวว่าอย่าไปยุ่งกับพวกบ้านหลังใหญ่
"กอฟค่ะคุณพ่อ เค้าอยู่บ้านใกล้ๆเรานี่เอง" แต่สาวน้อยอย่างฐากลับไม่รู้เลยสักนิดว่า บิดารวมถึงมารดาของตนเองไม่พอใจเพียงใด
"ซอยไหนกัน แล้วนี่พ่อแม่เธอทำงานอะไร" คราวนี้คุณหญิงของบ้านถือโอกาสหันมาสบตาเด็กน้อยและเริ่มซักถามเรื่องส่วนตัวอย่างไม่สนใจอะไร
"เปิดร้านขายของอยู่ซอยท้ายหมู่บ้านค่ะ" กอล์ฟตอบออกไปอย่างยิ้มแย้มแต่หารู้ไม่ นั่นกลับทำให้บิดาและมารดาของฐาใช้สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะหันไปสั่งคุณนมที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
"คุณนม คราวหน้าคราวหลัง ไม่ต้องให้น้องฐาไปเล่นกับเด็กนี่อีกแล้วนะ"
"เข้าใจมั้ย!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น