ความเหงาทำได้ทุกอย่าง [กอล์ฟฐา]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ไม่ต้องตามหาโมเม้นท์นะคะ



เรื่องนี้ไม่ได้อ้างอิงจากเหตุการณ์จริง :)







แอบอู้ กว่าจะรัก มาเขียนเรื่องสั้นให้ได้อ่านกัน



หวังว่าทุกคนจะได้มีความสุขกันค่ะ



ปล. ถามว่ารักเรื่องนี้มั้ย ก็ตอบได้นะว่ารักมาก เอาเป็นว่า ไปเสพกันเถอะค่ะ







ถ้าเลิกกับเขา เรารักกันได้ไหม . .​. พฮึก ;3 แง้ววว ว ว วว ว ว

เนื้อเรื่อง

เสียงเคาะประตูห้องดังลั่นยามวิกาลกลายเป็นนาฬิกาปลุกจำเป็นอีกครั้ง หลังจากมันพยายามลากคนที่กำลังนอนหลับไหลอย่างสบายอารมณ์ให้ลุกออกจากเตียง กอล์ฟเดินขยี้หัวอย่างหงุดหงิดหลังจากโดนรบกวน 

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ" ทันทีที่ส่องผ่านตาแมวหน้าห้อง กอล์ฟรีบเปิดประตูอย่างรวดเร็วให้กับหญิงสาวคนเดิมที่มักจะรบกวนเธอเวลาดึกๆดื่นๆ 

"ไม่เป็นไรนะคะ อยู่กับกอล์ฟแล้วเนอะ" ทำได้แค่เพียงกอดปลอบประโลมคนตัวเล็กที่ร้องไห้โฮซบอกเธออยู่ นี่คงจะทะเลาะกับอาร์มมาแบบเดิมสินะ

ทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดีเตรียมนมอุ่นๆให้กับหญิงสาว ซึ่งบอบซ้ำจากการร้องไห้อย่างหนักจนจมูกรั้นๆนั้นแดงเถือก ไม่ต่างจากดวงตาทั้งสองข้างที่บวมช้ำไปหมด ไม่รู้ว่าทะเลาะเรื่องอะไรกันมา แต่ดูท่าทางคงจะหนักเอาการ

"เอาน่า ยังไงพี่เค้าก็รักฐานั่นแหละ" คำพูดเดิมที่เขามักจะคอยพูดให้เธอฟังอยู่บ่อยๆ เพราะความรักไม่ใช่เรื่องของใครคนใดคนหนึ่ง แต่มันเป็นเรื่องของคนสองคน

"ถ้ารักกันทำไมต้องทำแบบนี้" แย้งทันทีพร้อมตวัดสายตาแสดงความไม่พอใจออกมาเต็มเปี่ยม เมื่อได้ยินประโยคแบบนั้น เธอแค่ไม่เข้าใจทำไมผู้ชายคนนั้นจะต้องเป็นแบบนี้ แค่ทนง้อเธอหน่อยไม่ได้หรือไง

"ไม่เอาน่ะฐา อย่าคิดมากสิคะ" เดินไปลูบหัวเพื่อนตัวเองอย่างเอาใจ หลังจากที่นั่งฟังอยู่สักพัก กอล์ฟก็เข้าใจดีว่าอะไรเป็นอะไร นิสัยน้อยอกน้อยใจ และปากหนักๆของผู้หญิง ที่ผู้ชายไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกอ่อนไหวพวกนี้สักเท่าไหร่

"เรื่องราวบางอย่างมันละเอียดอ่อน ผู้ชายเค้าอาจจะไม่เข้าใจนะ" 

"แล้วทำไมกอล์ฟถึงได้เข้าใจดีนักล่ะ" ฐาวางแก้วลงบนโต๊ะใกล้ๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงบนตักของเจ้าของห้องและแหงนหน้าจ้องมองด้วยแววตาใสแจ๋ว

"อ้าวก็กอล์ฟเป็นผู้หญิงอะ" 

"งั้นคบกับผู้หญิงด้วยกันก็ดีกว่าอะดิ" กอล์ฟยิ้มกว้างไม่ได้ตอบอะไร เมื่อได้ยินสิ่งที่ฐาเอ่ยออกมา ก่อนจะขยี้หัวรุ่นพี่ที่ห่างไม่ถึงปีด้วยความสนุกสนาน 

"ถ้าพี่เขาเข้าใจฐา เหมือนอย่างที่กอล์ฟเข้าใจก็คงดี" เด็กน้อยในร่างผู้ใหญ่ค่อยๆขยับตัวขึ้น ก่อนจะซบลงที่ไหล่กว้างนั่น พยายามออดอ้อนราวกับลูกแมวตัวน้อยๆตัวนึง

"เอาน่า ยังไงๆฐาก็มีกอล์ฟเสมอแหละ"

สิ่งที่เธอไม่เคยได้รับจากคนรัก แต่เธอมักจะได้รับมันจากเพื่อนรักเสมอ กอล์ฟคนที่เธอสามารถมาหาได้ทุกเมื่อ รบกวนได้ทุกเวลา ไม่ว่าจะเช้าสายบ่ายเย็น หรือดึกดื่นแบบวันนี้ เราสองคนไม่จำเป็นต้องมีคำพูดสวยหรู แค่มองตากันเราก็เข้าใจ

หรือบางทีแค่ซบลงตรงไหลของกอล์ฟ่แบบที่เธอชอบทำอยู่บ่อยๆ เพียงแค่นั้นก็ให้สบายใจแล้ว

แง้ว~~~~ 

เสียงร้องของสัตว์ตัวเล็กๆในตะกร้า ดึงหญิงสาวออกจากภวังค์ทันที เธอไม่เคยรู้เลยว่า กอล์ฟเลี้ยงแมวด้วย เอาเข้าจริงเธอไม่ค่อยจะรับรู้เรื่องราวของเขาเท่าไหร่ แม้ว่ากอล์ฟจะขยันอัพเดทชีวิตตัวเองผ่านโซเซียลเน็ตเวิร์คขนาดไหน แต่เพราะเธอไม่ชอบเทคโนโลยี  เธอเลยแทบไม่รู้อะไรเลย

"น่ารักจัง ชื่ออะไรหรอกอล์ฟ"

"เศรษฐีน่ะ ลูกรักเลยนะ" กอล์ฟตบมือเรียกเข้าแมวน้อยให้กระโจนขึ้นมาเกยบนไหล่ข้างที่ว่างอยู่เหมือนอย่างเคย จนฐาได้แต่มองตามอย่างอึ้งๆ ท่าทางน้องเหมียวตัวนี้จะโลดโผนน่าดู

"งงอะดิ้ เศรษฐีเป็นลูกครึ่งน่ะ . . . แมวป่า ง่ายๆก็เสือน่ะนะ"  

เจ้าแมวน้อยจ้องมองแขกคนสวยของเจ้าของตัวเองด้วยความสงสัย ก่อนจะพยายามตะปบทักทายเหมือนอย่างที่เคยทำ และนั่นทำให้ฐาหลบกรงเล็บน้อยๆนั่นไม่ทัน

“เฮ้ย ฐาระวัง” กอล์ฟร้องเสียงหลง เขาลืมไปเสียสนิทว่าเจ้านี้น่ะเล่นแรงไม่เกรงใจใคร ขนาดเตี่ยที่ว่าดุมาก ยังเจอลายพร้อยเต็มตัวไปหมด

"โอ้ย!" หญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดหลังโดนเจ้าตัวน้อยแสดงอิทธิฤทธิ์ กอล์ฟรีบพาเจ้าเศรษฐีสุดหล่อนักเกาหูใส่ตะกร้าทันที ก่อนจะคว้ามือของผู้เคราะห์ร้ายมาทำแผล แม้ฐาจะพยายามขัดขืนขนาดไหนก็ตาม

“เจ็บนิดนึงนะคะ” เพราะจำได้ดีว่าคนตัวเล็กเกลียดแอลกอฮอล์ เกลียดการใส่ยามากขนาดไหน เลยต้องจับมานั่งตักแล้วประคองไว้ในอ้อมกอดล็อคเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้ เหมือนใส่ยาให้เด็กตัวเล็กๆคนนึง

"เพี้ยง! หายไวๆเนอะตัวยุ่ง" กอล์ฟบรรจงทำแผลอย่างเบามือ และไม่ลืมที่จะเป่ามนต์วิเศษให้ตามฉบับของตัวเอง ในขณะที่คนถูกกระทำได้แต่มองตามอย่างขวยเขิน กอล์ฟมักจะอ่อนโยนแบบนี้กับเธอเสมอ

"เค้าไม่ใช่เด็กนะ" พองลมแสดงความไม่พอใจ ก่อนจะพยายามดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดนั่น จนทำให้ใครอีกคนทรงตัวเอาไว้ไม่หยุด

"ฮ่าๆ จ้าๆ ฐาเนี่ยผู้ใหญ่สุดๆเลยเนอะ ไหนลองบอกน้องกอล์ฟซิว่า.. ." ไปๆมาๆหญิงสาวตัวเล็กก็กันเสียหลักล้มลงบนโซฟาตัวยาวหน้าทีวี ส่วนกอล์ฟก็ล้มทับลงไปด้านบน แต่ยังดีที่เขาใช้มือยันเอาไว้ได้ ราวกับคร่อมอยู่ก็ไม่ปาน 

“ถ้าเป็นผู้ใหญ่เค้าต้องทำอะไรล่ะคะ” กอล์ฟก้มหน้าลงไปชิดแถมยังยิ้มแย้มอย่างมีความสุขที่ลอคตัวเธอไว้ได้ ฐาไม่รู้หรอกแล้วก็ไม่สนด้วยว่ากอล์ฟจะคิดอะไรไหม แต่สำหรับคนที่ถูกกระทำอย่างเธอคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้

"ก็คง. . .จูบกันละมั้ง" หญิงสาวด้านล่างส่งสายตาที่เติมไปด้วยความหมายให้กับใครที่คร่อมเธออยู่ด้านบน เสียงหัวเราะของกอล์ฟหายไปแล้ว เหลือเพียงความเงียบงันที่ดังกึกก้องอยู่ตอนนี้

ความเหงามันทำได้ทุกอย่าง. . .

"แหมๆ หวานกันลงอินสตาแกรมเลยเนอะ" กอล์ฟหันไปแซวหญิงสาวตัวเล็ก หลังจากเมื่อคืนแอบเห็นรูปของคู่รักที่ไปทานข้าวกันริมน้ำอัพขึ้นอินสตาแกรมให้ใครหลายๆคนอิจฉาเล่น เห็นเพื่อนไปได้ดีกับความรัก เขาก็ยิ่งมีความสุข

“อะไรเล่า! เดี๋ยวเถอะ” ได้แต่ตอกกลับอย่างขวยเขิน จริงๆเธอไม่ได้สนใจเรื่องรูปพวกนั่นด้วยซ้ำ แต่ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะแค่เห็นหน้าคนๆนี้ เธอก็นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องของเขา เพราะตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ทุกวันที่ผ่านมาเธอเลยเอาแต่กาปฏิทินนั่งนับวันเราจะได้ที่ทำงานร่วมกันอีกครั้ง

"ก็บอกแล้วว่าพี่เขารักฐาจะตาย" กอล์ฟหันไปหยิบเสื้อนอกให้ใครอีกคนใส่คลุมเสื้อกล้ามไว้ระหว่างรอเข้าฉากด้วยกัน เพราะความห่วงใยที่เธอได้รับจากคนๆนี้ตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน ทำให้เธอเผลอหลุดคำถามที่เก็บเอาไว้ในใจตลอดมา คำถามที่เธอไม่มีวันพูดออกไป ถ้าใครอีกคนอยู่ด้วย 

"แล้วกอล์ฟล่ะ รักฐามั้ย" 

"รักสิ กอล์ฟรักฐามากนะ" เจ้าตัวโตหันมายิ้มให้ก่อนจะรั้งเธอเข้าไปกอดอย่างแนบแน่น คำตอบที่ทำใหฐาถึงกับทำอะไรไม่ถูก มันมีความสุขเหมือนกับล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า ความสุขที่มันอาจจะมากกว่าตอนที่เธอได้ยินจากคนรักของตัวเองด้วยซ้ำ 

นี่ความรักกำลังจะเล่นตลกกับเธอหรืออย่างไรกัน

"เออ. . .กอล์ฟ แล้วเมื่อวานใครเป็นคนอัดโซเชียลแคมให้หรอ" ด้วยความคิดถึงคนตรงหน้าขนาดหนัก เธอเลยพยายามเล่นโซเซียลเน็ตเวิร์คทุกชนิดที่เธอเคยขยาด เพียงแค่อยากจะรับรู้ว่ากอล์ฟทำอะไร อยู่ที่ไหน มีความสุขดีไหม แต่แล้วเธอก็แปลกใจกับเสียงทุ้มๆที่เธอได้ยินในคลิปนั้น 

ไม่มีทางที่จะใช่พี่ชายหรือเตี่ยของกอล์ฟแน่ๆ เธอรู้ดี เพราะเธอจำได้ว่าทั้งคู่นั้นมีน้ำเสียงแบบไหน แม้จะไม่รู้ว่าใคร แต่เธอกลับรู้สึกคุ้นเคยกับน้ำเสียงนั้นมากเสียจนรู้สึกประหลาดใจ

"ก็พี่บีนไง ทำไมหรอ" กอล์ฟให้ไปตอบคำถามหันด้วยความสงสัย เขาแปลกใจที่ใครอีกคนสนใจที่จะเข้าไปดูคลิปนั่นด้วยทั้งๆที่เขารู้ดีว่า ฐาไม่ค่อยสันทัดเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ แปลกจังแฮะ น่าจะบันทึกลงกินเนสบุคนะเนี่ย

"ใช่คนที่ฐา. . .เคยเจอที่โรงบาลปะ" สุดท้ายเธอนึกออกจนได้ ผู้ชายตัวสูงคนนั้นเองที่มานั่งเฝ้ากอล์ฟอยู่ข้างๆเตียงที่โรงพยาบาลตอนที่กอล์ฟไม่สบาย แถมยังดูแลเจ้าเศรษฐีที่นอนเล่นอยู่ในตะกร้าเป็นอย่างดี แม้ว่าเธอไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้ในอินสตาแกรมของกอล์ฟเลยสักครั้ง แต่เธอก็จับความรู้สึกแปลกๆนี้ได้ คงไม่ใช่แบบที่เธอคิดหรอกมั้ง

"ถูกต้องนะคร้าบ! ไปกันเถอะฐา ต้องออกไปให้สัมภาษณ์ต่ออีกนะ"

"แล้วนี่สองเพื่อนซี้นี่ยังไงกันคะเนี่ย แอบกุ๊กกิ้กอะไรกันหรือเปล่า"

กอล์ฟได้แต่หันไปมองหน้าฐายิ้มๆราวกับขออนุญาต ก่อนจะเริ่มปฏิบัติการที่ตัวเองถนัดทันที การให้สัมภาษณ์ที่เขาจะรับหน้าที่เป็นคนชงตลอด เพราะขืนให้ฐาทำก็คงเอาแต่บิดขวยเขินไปมาไม่จบงานเสียที

"ไม่มีหรอกค่ะ แหมก็ทำงานด้วยกัน มันก็เป็นเรื่องปกติแหละเนอะ" 

"แสดงว่ากุ๊กกิ้กกันเป็นเรื่องปกติหรอคะเนี่ย" สคริปที่โพล่งออกมาโดยไม่ได้นัดหมายของพิธีกร เรียกเสียงกรี้ดให้กับกองทัพแฟนคลับตัวน้อยๆของทั้งคู่เป็นอย่างดี และนั่นทำให้คนตัวเล็กหน้าแดงอย่างห้ามไม่อยู่ เรื่องวันนั้นที่ห้องของกอล์ฟยังตามหลอกหลอนเธอไม่เลิก

"อ้าวๆ น้องฐาไม่สบายหรือป่าวคะ หน้าแดงเชียว" พอได้โอกาสพิธีกรก็ยิ่งขยี้มุกสดซ้ำลงไปที่เดิม จนเสียงโห่ร้องด้วยความฟินของบรรดาแฟนคลับยิ่งโหมหนักมากขึ้น

ใบหน้าที่กำลังแดงอยู่ยิ่งแดงหนักขึ้นกว่าเดิม จนกอล์ฟยังรู้สึกตกใจไปด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่าคราวนี้ฐาจะเขินอะไรขนาดนั้น สงสัยจะอินจัดนะเนี่ย

"ไม่มีหรอกค่ะพี่ กอล์ฟดูแล้ว ฐาเค้าก็สบายดีนะ" มุกสุดท้ายที่กอล์ฟควักออกมาใช้ยิ่งทำให้คนแถวนั้นแทบจะสลบกันเป็นแถบๆ ส่วนใครที่ยังตั้งสติไว้ได้ก็รัวกล้องไม่ยั้ง นั่นสินะก็ใครจะไม่อยากเก็บภาพที่กอล์ฟใช้หน้าผากตนเองวัดไข้ฐากันล่ะ

"ดอกไม้สวยจังเลยกอล์ฟ" ช่อดอกกุหลาบสีแดงที่เจ้าตัวโตถือไว้ในมือ ยิ่งทำให้ฐาเกิดอาการใจเต้นอย่างห้ามไม่อยู่ หรือกอล์ฟจะรู้นะว่าวันนี้เป็นวันเกิดเธอ ถึงได้เตรียมของขวัญไว้ให้ แต่เธอก็ไม่คิดว่าจะใหญ่ขนาดนี้ ชักจะน่ารักไปแล้วนะ

"ฮ่าๆ บอกพี่อาร์มซื้อให้ดิ" กอล์ฟยิ้มแต้ ก่อนจะหันไปควักของขวัญกล่องเล็กๆที่เก็บไว้ในกระเป๋าถือให้อีกคน

"สุขสันต์วันเกิดนะตัวเล็ก"

แต่แล้ว การ์ดใบเล็กๆจากช่อดอกไม้สีแดงนั่น ก็ค่อยๆปลิวลงมาตกที่ปลายเท้าของหญิงสาว โดยที่เจ้าของที่ถือมันอยู่นั้นไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิด และนั่นทำให้ความสุขที่ฐาได้รับค่อยๆมลายหายไปทันที

'ให้หม่าม้านะครับ จากปะป๊าและเศรษฐีลูกรัก' พร้อมรอยฝ่าเท้าเล็กๆของแมวที่เธอเดาได้ไม่ยากว่าคือเจ้าเหมียวน้อยตัวนั้นแน่ๆ แต่คำว่าให้หม่าม้าจากปะป๊าเนี่ยแหละที่ทำให้เธอชะงัก

"ใครให้ดอกไม้หรอกอล์ฟ" จ้องมองอีกคนด้วยสายตาว่างเปล่า ได้แต่ซ่อนการ์ดนั่นให้พ้นสายตา ถ้าเป็นไปได้เธออาจจะเอามันไปเสียบไว้ที่เดิม หรือไม่ก็คงขยำทิ้งถังขยะใกล้ๆแถวนี้

"อ๋อพี่บีนไง อิจฉาอ่อ ต้องบอกพี่อาร์มนะ" รอยยิ้มของกอล์ฟที่เธอไม่เคยได้เห็นอย่างจังๆ แต่วันนี้เธอเห็นมันอย่างเต็มๆ คนที่มีความสุขมาก มักจะยิ้มทั้งใบหน้า ยิ้มทั้งริมฝีปาก และดวงตา และนั่นคือสิ่งที่กอล์ฟเป็นอยู่ตอนนี้ ความสุขที่มันดูมากจนสุขล้น 

ความกลัวที่เธอหวาดระแวงมันกำลังจะเป็นจริง นี่น่ะหรอที่เขาว่ากันว่า ลางสังหรณ์ของผู้หญิงมันแรงมาก มากจนน่าตกใจ

"นี่พี่บีนกับกอล์ฟ. . ."

"ช่ายยยนานแล้วนะ นี่กอล์ฟไม่เคยบอกฐาหรอ" สีหน้ามึนงงของคนตัวโตยิ่งทำให้เธอรู้สึกแย่หนักกว่าเดิม เหตุการณ์มากมายค่อยๆย้อนกลับมา

"เศรษฐีน่ะ ลูกรักเลยนะ"

แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นวันนั้นคืออะไรน่ะกอล์ฟ วันที่เธอถูกผลักลงไปบนโซฟา วันนั้นทำไมถึงไม่ยอมขัดขืนเลยสักนิด ทำไมถึงได้ปล่อยให้เลยตามเลยแบบนั้น แถมยังปล่อยให้เธอทำอะไรตามใจชอบได้ยังไง 

หรือว่าการที่เราจูบกันวันนั้นมันไม่มีความหมายเลยสินะ

"อ้าวพี่อาร์มมาแล้ว งั้นกอล์ฟกลับก่อนนะ แม่กับพี่บีนรอนานแล้ว" กอล์ฟโบกมือทักทายให้กับชายหนุ่มหน้าตี๋ที่ใช้ช่อดอกไม้ฝ่าวงล้อมเข้ามาด้านหลังเวที ก่อนที่เจ้าตัวโตจะปลีกตัวออกไปทันที ในขณะที่หญิงสาวอีกคนกับมองตามด้วยความร้าวราน 

"ขอบคุณนะพี่อาร์ม ขอบคุณจริงๆ" ได้แต่กอดช่อดอกไม้ที่ได้รับจากชายหนุ่มหน้าตี๋ด้วยรอยน้ำตา เธอทำใจไม่ทันจริงๆ เธอไม่เคยรับรู้เลยว่ากอล์ฟมีคนรักแล้ว จนกระทั่งวันนี้ วันที่เธอเกือบจะปันใจให้เขาไปทั้งใจ

กับฉันแค่เหงาใจ กับเขาหมดทั้งใจคือความรัก. . .

the end :)


อะ =.,= เอาปะ ไม่มีภาคต่อค่ะ จบนะคะ 55555 ทำไมฉันชอบทำร้ายพี่ฐาล่ะเนี่ย โอ้ยยยย ยิ่งรักยิ่งชอบแกล้ง  >.,<