ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : saranghamnida1(10%)
พรวดดดดดด
ในที่สุดฉันก็สามารถโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำเพื่อหาอากาศหายใจและตรัสรู้กับตนอื่นๆเค้าสักทีว่าแค่น้ำตื้นๆฉันไม่มีวันจมหรอก -*- พอรู้อย่างงั้นแล้วฉันจึงเลิกทำตัวปัญญาอ่อนเหมือนคนบ้าพยายามจะฆ่าตัวตาย เดินขึ้นมาจากริมแม่น้ำอย่างสง่าผ่าเผยท่ามกลางสายตาของผู้คนที่จับจ้อง พวกเขาคงคิดในใจว่า นังบ้านี่มันไปทำอะไรมาวะ ตัวเปียกหยั่งกะไปแข่งว่ายน้ำโอลิมปืกมาแน่ะ
ขวับ (" ) ขวับ( ")
เฮ้อ... -O- ไอ้หมาหื่นไม่อยู่แล้ว โชคดีไป
"ยัยมินอา ไปทำบ้าอะไรตรงนั้นน่ะ ดูสิ เปียกไปหมดแล้ว เธอจะซ้อมไปแข่งว่ายน้ำชิงแชมป์โลกรึไง"
เห็นมั้ย พูดเหมือนกับที่ฉันคิดเด๊ะเลย - -"
ยัยคนที่ตะโกนอยู่เป็นเพื่อนรักของฉันเอง ชื่อ ปาร์ค ยอรึม เธอจะคอยช่วยเหลือดูแลฉันตลอดเลยล่ะ แหม... ก้ฉันมันสาวน้อยแสนบอบบางนี่นา ต้องมีเพื่อนอย่างยอรึมมาดูแลน่ะถูกแล้ว ยัยนี่ทั้งถึกและห้าวหาญ นอกจากนั้นก็ยังหน้าด้านแบบไม่เกรงใจใคร
"มินอา คิดอะไรอยู่น่ะ ขึ้นมาสิ หรือว่าอยากนอนตายอยู่แถวนั้น ถ้าอยากก็ตามสบายนะ ฉันไปล่ะ"
"เดี๋ยวสิ รอฉันด้วยยยย >O< "
ยัยบ้าเอ๊ยยยย นี่คิดจะทิ้งคนสวยอย่างฉันไว้คนเดียวเหรอ ใจร้ายยยยยยยย...
ยัยยอรึมมันเป็นไรของมันน่ะ เดินเร็วหยั่งกะไปวิ่งแข่ง2000เมตร นี่ฉันวิ่งสุดชีวิตแล้วนะ ยังตามไม่ทันเลย
อ๊ากกกกกกกกกก ฉันเหนื่อยนะเฟร้ยยยยยยย -O- (เหนื่อยก็พักสิ สมองมีไม่รู้จักคิดเลยฉัน - -+)
ว่าแล้วก็นั่งพักซะ เฮ้อ... เหนื่อยจัง หิวข้าวแล้วด้วย
"อ๋อยยยยยยย +-+ ฉันจะตายมั้ยเนี่ย หิวชะมัด"
ด้วยความสัตย์จริงนะคะท่านผู้ชม ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยหาอะไรกินเองเลยแม้แต่ครั้งเดียว (น่าสมเพชมาก)
+++++++++++++
เด๋วมาอัพต่อน้าาาาาาาาา
ในที่สุดฉันก็สามารถโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำเพื่อหาอากาศหายใจและตรัสรู้กับตนอื่นๆเค้าสักทีว่าแค่น้ำตื้นๆฉันไม่มีวันจมหรอก -*- พอรู้อย่างงั้นแล้วฉันจึงเลิกทำตัวปัญญาอ่อนเหมือนคนบ้าพยายามจะฆ่าตัวตาย เดินขึ้นมาจากริมแม่น้ำอย่างสง่าผ่าเผยท่ามกลางสายตาของผู้คนที่จับจ้อง พวกเขาคงคิดในใจว่า นังบ้านี่มันไปทำอะไรมาวะ ตัวเปียกหยั่งกะไปแข่งว่ายน้ำโอลิมปืกมาแน่ะ
ขวับ (" ) ขวับ( ")
เฮ้อ... -O- ไอ้หมาหื่นไม่อยู่แล้ว โชคดีไป
"ยัยมินอา ไปทำบ้าอะไรตรงนั้นน่ะ ดูสิ เปียกไปหมดแล้ว เธอจะซ้อมไปแข่งว่ายน้ำชิงแชมป์โลกรึไง"
เห็นมั้ย พูดเหมือนกับที่ฉันคิดเด๊ะเลย - -"
ยัยคนที่ตะโกนอยู่เป็นเพื่อนรักของฉันเอง ชื่อ ปาร์ค ยอรึม เธอจะคอยช่วยเหลือดูแลฉันตลอดเลยล่ะ แหม... ก้ฉันมันสาวน้อยแสนบอบบางนี่นา ต้องมีเพื่อนอย่างยอรึมมาดูแลน่ะถูกแล้ว ยัยนี่ทั้งถึกและห้าวหาญ นอกจากนั้นก็ยังหน้าด้านแบบไม่เกรงใจใคร
"มินอา คิดอะไรอยู่น่ะ ขึ้นมาสิ หรือว่าอยากนอนตายอยู่แถวนั้น ถ้าอยากก็ตามสบายนะ ฉันไปล่ะ"
"เดี๋ยวสิ รอฉันด้วยยยย >O< "
ยัยบ้าเอ๊ยยยย นี่คิดจะทิ้งคนสวยอย่างฉันไว้คนเดียวเหรอ ใจร้ายยยยยยยย...
ยัยยอรึมมันเป็นไรของมันน่ะ เดินเร็วหยั่งกะไปวิ่งแข่ง2000เมตร นี่ฉันวิ่งสุดชีวิตแล้วนะ ยังตามไม่ทันเลย
อ๊ากกกกกกกกกก ฉันเหนื่อยนะเฟร้ยยยยยยย -O- (เหนื่อยก็พักสิ สมองมีไม่รู้จักคิดเลยฉัน - -+)
ว่าแล้วก็นั่งพักซะ เฮ้อ... เหนื่อยจัง หิวข้าวแล้วด้วย
"อ๋อยยยยยยย +-+ ฉันจะตายมั้ยเนี่ย หิวชะมัด"
ด้วยความสัตย์จริงนะคะท่านผู้ชม ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยหาอะไรกินเองเลยแม้แต่ครั้งเดียว (น่าสมเพชมาก)
+++++++++++++
เด๋วมาอัพต่อน้าาาาาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น