The SurvivalGame ยอดคนสองโลก ภาคต้น

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ โลก+ความจริง+หลอกลวง?

เรื่อง Survival Game ยอดคนสองโลก

บทที่ 1 โลก+ความจริง+หลอกลวง
                วันหนึ่งในฮาวีน่าเป็นวันที่อากาศหนาวมาก จากรายงานสภาพอากาศแล้ว วันนี้เป็นวันที่หนาวที่สุดในรอบ 100 ปีมิพายุหิมะพัดมาแรงมากทำให้ผู้คนต่างอยู่ในบ้านเพื่อหลบควารมหนาวนี้

ข่าวในโทรทัศน์ประกาศเตือนภัยจากความหนาวเย็นนี้“รายงานสภาพอากาศนะคะ ขณะนี้ได้มีพายุหิมะเกิดขึ้นบริเวณใจกลางเมืองนะคะขอให้ทุกคนกรุณาอยู่ในบ้านอย่าออกไปไหน เพราะอาจเกิดภัยจากพายุลูกนี้ได้....”อาทัสเด็กหนุ่มคนหนึ่งซึ่งอาศัยอยู่ในเมืองกับครอบครัวซึ่งเป็นพ่อและแม่ บุญธรรมของเขา กำลังดูข่าวด้วยความกังวลเพราะพ่อและแม่บุญธรรมของเขากำลังเดินทางไปทำงานในวั้นนี้ “ทำไมต้องวันนี้ด้วยนะ คุณพ่อกับคุณแม่ไม่น่ารีบไปเลย เราจะทำไงดีล่ะเนี่ย” อาทัสพึมพำ “ลองโทรไปแล้วก็ไม่มีสัญญาณ เพราะพายุลูกนี้ โธ่เว้ย” เขาเดินไปเดินมาในบ้านเพื่อหาวิธีติดต่อกับพ่อและแม่บุญธรรมของเขาให้เร็วที่สุด “งั้นเราคงต้องออกไปตามหาเองซะแล้ว” เขาเดินทางไปยังร้านของพ่อและแม่ซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายกิโลเมตรเพื่อตามหาพ่อและแม่บุญธรรมของเขา

                ที่สุดเขาก็เดินทางมาถึงร้านของพ่อแม่ของเขา ”พ่อครับ! แม่ครับ! อยู่รึเปล่า! พ่อครับ! แม่ครับ!” เขาเดินดูทั่วร้านเพื่อหาพ่อและแม่ของเขา “ไปไหนกันหมดนะ รึว่าจะเกิดอะไรขึ้น แย่ล่ะ” เมื่อหาทั่วทั้งร้านแล้วไมเจอ อาทัสจึงออกไปหาบริเวณรอบข้างร้าน แต่เขาก็พบว่าคนทั้งหลายได้หยไปกันหมด “อะไรกันไม่มีใครอยู่เลยสักคนเดียว ไม่ใช่เฉพาะพ่อแม่ของเราทุกคนก็ด้วยหายไปไหนกันหมดนะ” แล้วเขาก็เดินฝ่าพายุหิมะตามหาต่อไป

                สองชั่วโมงต่อมาอาทัสตามหาทุกคนอย่างสุดกำลังจนหมดแรง จึงได้กลับมายังบ้านของเขา “อะไรกันเนี่ย ห..หายไปไหนกันหมด ม...ไม่เหลือเลย ไม่เหลือเลยแม้แต่คนเดียว...” เขาสลบไปเพราะความตระหนกตกใจและความเหนื่อยล้าจากการออกตามหาทุกคน

                รุ่งเช้าของวันใหม่ก็เป็นเช่นเคย พายุหิมะยังไม่สงบยังคงพัดต่อไป อาทัสหลังจากได้สติกลับคืนมา เขาก็คิดว่าทุกอย่างจะกลับสู่สภาพเดิม แต่ไม่เลยทุกคนก็ยังไม่กลับมา เมื่อเป็นเช่นอาทัสจึงตัดสินใจว่าจะออกเดินทางไปให้ไกลจากพายุหิมะนี้ และเพื่อตามหาผู้คนต่อไป “เอาล่ะเราคงต้องจัดหาเสบียงซะแล้วล่ะ เอ๋..ไหนดูซิ มีอะไรมั่ง อ๊ะ!” เขาเจอเข้ากับอาหารกระป๋องมากมาย อีกทั้งยังมีบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปด้วย “คงกินไปได้หลายวันอยู่แฮะ เอาไปหมดเลยก็แล้วกัน” เขานำอาหารทั้งหมดใส่เป้ของเขามันหนักเอาการเลยทีเดียว แต่ว่าเพื่อความอยู่รอดเขาจำใจต้องแบกพวกมันทั้งหมดไป จากนั้นเขาก็ออกเดินทางในที่สุด