ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Twin rival !!! chanbaek & krisbaek end
วามเิมอนที่เเล้ว
"เออนี่ แวอน นี่ ิม อานา สอนนี้เป็นแฟนัน นี่ ยูน ึมี นัม โวฮยอ แฟนัน นี้ ปาร์ านยอล แ่านแล้ว ส่วนู ิม แ ผู้โเี่ยวเียวาย แฟน็ไม่มี เพื่อน็หนีไปแ่าน โ๊ะที่นี่ มีู่ยเว้นู"
แว่า่อนะัวเราะออมา ส่ายาอานยอล็มอไปที่ิม อานา ไม่ไ้อยามอแ่เหมือนอีฝ่ายมอเาอยู่
"ไอ้แูไปห้อน้ำ่อนนะ อานาปะ"
"เออ ใ่"
อยู่ๆ านยอล็นึึ้นมาออ ทำไมำวันนั้นไม่ไ้นะ
"อะไรหรอรับพี่าน"
แบฮยอนถาม
"็"
.........................................................................
"็อะไรละพี่าน พี่านเอาับเธอนท้อหรอ"
แบฮยอนหันมามอเือทันที
"ไม่ใ่เธอไม่ไ้ท้อับพี่ วันนั้นวันที่เราให้พี่ไปเทียวับแ มันพาเพื่อนเ่ามันมา ึ่หนึ่ในนั้นือิม อานา เป็นอแวอน เพื่อนอแอะ เเล้วสอนนั้น็ไปห้อน้ำโยที่แวอนวนไป ารนั้นมาถึนี้็ราวๆ 2 เือนไ้แล้ว ทำไมถึว่าำไม่ไ้ อนนั้น ิม อานา หุ่นีว่า ็ไ้มาถึอนนี้้พี่เลยำไม่ไ้ เ็นันไม่ใ่ลูพี่"
านยอลพู่อนะหันหน้ามามอแบฮยอน
"แล้วพี่านะเอายัไ่อ"
านยอลไม่ไ้อบลับไป แ่หยิบโทรศัพท์ึ้นมา่อสายหาเพื่อนทันที
"ฮัลโหลไอ้แ เพื่อนมึที่ื่อแวอนอะ พรุ่นี้นัมาเอที่ไ้ปะวะ"
านยอลพูโทันทีที่อีฝ่ายรับ
(ไอ้แวอนอะนะ ไ้ๆ ทำไมวะ)
แถาม
"เียวพรุ่นี้่อยุยัน"
านยอลวาสายไปทันที่อนะ หยิบเบอร์โทรออานาที่เยให้ไว้
"ินฮวานเบอร์อานานะ ิ่อให้ไปพบันพรุ่นี้ที่ร้านาแฟ้ามหาลัย อนนี้านว่า ุแม่และลูน้อยอปะป๊าไปนอนไ้แล้วนะร้าบบ" านยอลว่า่อนะลุึ็นอุ็มแบฮยอนในท่าเ้าสาวึ้นมา แบฮยอน็มอหน้าอีฝ่ายไม่ละสายาเบ้ปาึ้นมานั้นทำให้านยอลนั้นมอว่า น่ารั
"พี่าน พรุ่น้อแบไป้วยนะ"
แบฮยอนว่า่อนะบไปที่ออานยอล
"แ่พี่ว่านะ พะ.."
"นะ"
ำอ้อนอแบฮยอนทำให้ใอานยอลอ่อนลาม ไ้แ่มอหน้าภรรยาที่มอัวเออยู่
"็ไ้รับ"
เ้าวัน่อมา
านยอลโทรบอแว่าให้แวอนไปพบที่ร้านาแฟาๆ มหาลัย อนนี้ิม อานา็ะถึที่เเล้ว านยอลที่เิมมาพร้อมลูน้ออีสามน และมีแบฮยอน และ แ
"ไม่้อรับลู้านว่าพวันะไป"
ินฮวานพู่อนะวาอเินำนวนหนุึ่เเสน เ้าอร้าน็พนัหน้าให้่อน
"รับ แล้วุะรับอะไรไหม"
พนัานนนั้นถาม
"พี่านอยาินสอเบอร์รี่ปัั่น"
แบฮยอนว่า่อนะอ้อนมาุที่ออีฝ่าย
"เอาสอเบอร์รี่ปั่น"
านยอลพูออมาโยไม่หันไปมอพนัาน็ไปทำ
"ที่เรียอานามาะรับผิอบอานาใ่มั้ยะ"
ิม อานา พู่อนะหันไปมอแบฮยอนวยส่ายาเหมือนเาำลัะนะ
"ป่าว"
านยอลอบับไป พนัาน็มาเสิร์ฟน้ำ านยอล็หยิบมาให้แบฮยอนื่ม
"แล้ว"
"ันอูผลรว และเล่ามาสิันไปนอนับเธออนไหน"
านยอลพู
"เอ่อ"
"ไอแเรียูมามี ไร ิม อานา"
แวอนเินเา ็้อใอีฝ่าย
"แวอน"
อานาพูึ้น
"แวอนถามไรหน่อยสิ เ็ในท้ออานา ลูนายรึป่าว"
านยอลพูึ้นมา
"ไอ้แมึโทรมาให้มานี่เพราะเรื่อนี้ั้นูลับ"
แวอนหันหลัไป็เอับลูน้อานยอลนั้นถือปืนี้อยู่
"มานัุ่ยๆ ี หรือะุย้วยลูปืน"
ินฮวานพู ทำให้แวอนลไปนั่้าๆ อานา
"พูที่ันถาม"
"อนแรัน็นึว่าลูันนี่ละ แ่อานาบอว่า เป็นลูอนาย อนนั้นันนะโรธริๆ เลยไปามสืบโยที่รู้ว่านายับนันี่ไม่เยมีอะไรัน และลู็ไม่ใ่ลูอนายและัน แ่เป็นอยอล ร่านไม่เบา"
"อย่ามาใส่ร้ายัน"
อานาพูึ้น่อนะหันมามอหน้าอีฝ่าย
"ผมว่าบาที่อาะไม่ใ่อยอล็ไ้ ผม็ไม่แน่ใหรอนะ ที่รู้ๆ ไม่ใ่ผมและุ เอ่อ ุเป็นไรรึป่าว"
แวอนพูึ้น่อนะี้ไปทาแบฮยอนทำให้านยอลหันไปู
"เป็นอะไรหื้ออ"
านยอลถาม่อนะพลััวเเบมาสวมอ
"เหม็นน้ำหอม"
แบฮยอนพู่อนะเอาหน้าเล็ๆ ุไปที่อานยอล
"แพ้ท้อหรอ ะอ๊วป่าว"
านยอลถาม แ่แบฮยอน็ส่ายหน้า ็ไ้แ่ลูบหัวร่าเล็่อไป
"อานา ันะไม่สนำเธอ ันถือว่าันรู้วามริแล้วว่าเธอนั้นนะ ไม่ไ้ท้อับัน อย่ามายุ่วุนวายับันอี ันมีลูมีเมียเเล้ว อย่าให้ันใร้ายนะ อย่าหาไม่เือน อยาเอันอี"
านยอลพู่อนะะพาแบฮยอนออาร้านไป
"ไอ้แวอน อบใมึมา วันนี้เียวูไปเลี้ยมึเอ"
แว่าทำให้แวอนยนิ้วโปร่ึ้นมา
8 เือนว่าๆ ผ่านไป
่วเวลาหลายเือนผ่านไป แบฮยอนไ้ลาออามหาลัยเเล้วเพราะว่าะไ้เอาเวลามาเลี้ยลู้วยเพราะอีอย่าแบฮยอน็ท้อโพอสมวรและมีแพฮยอลนั้้นมาวนเวียนอยู่ปล่อยๆ เพราะริสพัอยู่ที่เียวัน แพฮยอลับริสลับมาแลว แพฮยอลบอว่า เาว่าเาิว่าวามรู้สึนั้นมันหายไปแล้ว เาึลับมา ถ้าถามว่าทำไมเเพฮยอลถึไม่เรียน็เพราะ แพฮยอลนั้นท้อไ้ 4 เือนว่า แล้วละ
"แบฮยอนนาพี่ไป่อนนะบ่ายๆ เอันนะ"
านยอลที่เรียมัวะไปมหาลัย ็้อมานั่ฟัเมีย
"ื่อ พี่าน ไปเลย"
แบฮยอนว่า่อนะพาานยอลไม่ส่ที่หน้าประู
"เียวแพูแลให้นะ"
แพฮยอลพู่อนะเอานมมาให้แบฮยอนื่ม
"ฝา้วยนะ ไม่ใู่แลแ่แบไมู่แลัวเอละ เียวแฟนนายะมาปาอพี่"
านยอลว่า เรื่อให้อภัยแพฮยอลในรั้่อนแบฮยอนเป็นนอไว้็เลยามใอีฝ่าย
"ร้าบบบ"
"แบเียวแร ินนมเสร็็ไปอาบน้ำ้วยละ ระหว่าๆ แรใล้ลอแล้วนะ อยาเห็นหน้าหลานัเป็นผู้ายแระั้ว่าไรละื่อ แล้วถ้าเป็นผู้หิละ" แพฮยอลถาม
"แบิไว้ับพี่ายแล้วอะ ถ้าเป็นผู้ายะให้ื่อ อุน ถ้าเป็นผู้หิะให้ื่อ ฮัลบยอล น่ารัใ่มั้ยหล้าา แล้วพี่ละื่ออะไร" แบฮยอนถามลับ
"อืม ไอ้ริสบอว่าะให้ลูผู้ายถ้าไ้นะ เสเปอร์ ถ้าผู้หิื่อ เลี เพราะเิานอ"
"น่ารัั โอ้ย"
แบฮยอนพูอยู่ๆ ี็มีอาารปวหนึมที่ทอน้อย
"แบฮยอนแรเป็นอะไร น้ำ แระลอแล้วหรอ ทำไี ทำไี ิน ินฮวาน ินฮวาน"
แพฮยอลที่เห็นสีหน้าอีฝ่าย้อลอแน่เลยระโนอีนที่อยู่้านอ
"รับ"
"แบฮยอนะลอน้อแล้วพาไปโรพยาบาลที่ อุ้ม อุ้มเลย อุ้มไ้ไหม เียวันโทรบอแม่ พี่อิน พี่าย แม่พี่านเอนะ อุ้มเลยๆ"แพฮยอลว่า ่อนินฮวานะอุ้มัวแบฮยอนึ้นและลลิฟท์เพื่อไปโรพยาบาล
"แม่ๆๆๆๆ แบ แบ"
แพฮยอลพู
(อะไรนี่ อินๆ นี่พี่ๆ แม่ทำับ้าวอยู่มีไร"
อินพู
"พี่อิน แบ แบมันลอน้อแล้ว โทรหาุนายยอลีุานโฮ้วยนะ เียวแพฮยอลโทรหาพี่าน นะ"
(แม่ ไอ้แบลอน้อแล้ว /ห้ะ โทรหาุยอลีแล้ว)
ิ๊
แพฮยอลวาเสร็็โทร่อสายหาานยอลทันที
(ฮัลโหลมีอะไรรึป่าว)
านยอลรับสาย็พูึ้น
"พี่าน แบลอน้อแล้ว"
แพฮยอลพู่อนะเอาโทรศัพท์ไปใล้ๆ แบฮยอน
"พี่าน อึ เ็บท้อ ื่อออ"
(ม ไม่เป็นไรนะ เียวพี่ไปนะร้าบ นี ใเย็นๆนะ แพฮยอลไม่เิน 20 นาทีไปเียว ไม่เินนั้น)
ิ๊
านยอลวาสายไป
chanyeol part
"ม ไม่เป็นไรนะ เียวพี่ไปนะร้าบ นี ใเย็นๆนะ แพฮยอลไม่เิน 20 นาทีไปเียว ไม่เินนั้น"
านยอลวาสายเสร็็เ็บอัวเอทันที ทั่ๆ ที่อาารย์ยัยื่นสอนอยู่
"านยอลมึะไหนวะ"
แถาม
"สัส เมียลอลู ูไป่อนนะ"
านยอลลุึ้นหยิบโทรศัพท์ทันที ไม่ลไม่เรียนมันแล้ว
"ไอ้านูไป้วย ูรำาารป้าแร ไป้วย"
"นั้น ปาร์ านยอล ิม แ พวเธอะไปไหนโเรียนหรอ"
อาารย์ป้าปาไม้มาั้นไว้่อน ทำให้นัเรียนในห้อ่าหันไปมอ
"เมียลอลู ะไปูหน้าลูหน้าเมียนะรับ ไปละ"
านยอลพูบ็วิ่ออไปทำให้เพื่อนในห้อ่าพู่อน่อ
end cahnyeol part
โรพยาบาล โล
"แพฮยอล แบฮยอนอยู่ไหน"
านยอลที่รีบวิ่มาสุีวิ ็เอยถามทันที ็เห็นพ่อับแม่ เยิน ริส แพฮยอล อินและนาโอีน แที่มาถึ็ลไปนั่้าๆ แพฮยอนทันที
"อ๋อ อยู่ในห้อลอแล้วอะ พี่าน นั่่อนไหม"
แพฮยอลที่เห็นสีหน้าเหมือนะเหนื่อยมา็เลยะลุึ้นให้
"นั่ไปเถอะ ท้ออยู่นิ"
านยอลว่า่อนะหายใอย่าเเรๆ ้วยอาารเหนื่อย
"ไม่เป็นไรนั่เถอะ แพยัมีที่นั่"
แพฮยอลว่า่อนะลุึ้นมานั่บนัริส ริสเอ็ไม่ไ้ว่าอะไรึเอามือมาวาบนัอแพฮยอล านยอลเลยลมานั่
"ไอ้พี่านนน ไอ้เเบเป็นไบ้า หลานผมออมายั หน้าายัไ ผู้หิหรือผู้าย น่ารัไหม ื่ออะไรอะ"
เฮุนวิ่มาทันทีที่รู้่าวาเฟสบุ๊
"มึรู้ไ้ไ"
านยอลว่า
"ให้ในเฟสบุ๊เพื่อนพี่ในห้ออะบอว่า พี่รีบไปโรพยาบาลเพราะลอน้อ ผมับลู่หานเลยโารย์มาเนี๊ย"
เฮุนว่า านยอล็พยัหน้าให้
"านเราั่ื่อหลานแม่ไว้ยัหื้ออ"
ยอลีเินมาถามลูาย
"ั้ไว้้แล้วละรับ ื่อเยอะเหมือนัน รอเห็นหนา่อนีว่าเพื่อื่อมันะพุึ้นมาไ้"
านยอลว่า่อนะยิ้มให้ผู้เป็นแม่ และหันไปมอประูห้อลอ
"เป็นพ่อนแล้วนะลู หื้อ ูแลน้อีๆ นะลู"
ยอลีว่า่อนะลูบไปที่ท้ายทอยลูาย
"รับ"
2 ม. ผ่านไป
สิ่ที่รอมานานประูนั้น็เปิออมา............
"หมอ ภรรยาผมเป็นไบ้าแล้วลู"
านยอลเมื่อเห็น็วิ่วิ่เ้าไปทันที
"ุแม่ปลอภัยีนะรับ อนนี้สลบไปแล้วไม่มีอะไรหน้าห่วส่วนลูนี่รับ ไ้ผู้ายนะรับ"
ุหมอพูโ่อนะส่ลูมาให้านยอลอุ้ม านยอล็อุ้มลูายที่ิ้นนิหน่อย
"ิื่อไยัลู หื้ออ"
ยอลีถามอีรั้
"อุน ปาร์ อุน"
านยอลพู่อนน้ำราะไหลออมา เยินเลยเินมาูหน้าหลาน
"ว้าว หน้าาเหมือนพ่อนะเนี๊ย ฮ่าๆ"
เยินว่า ทำให้านยอลยิ้มออมา
ห้อพั
านยอลที่นั่ฟันาพยาบาลสอนเลี้ยเ็อ่อนรอเวลาเเบฮยอนฟืนึ้นมา ็เลี้ย็ไม่ยาแ่็ไม่่ายเลยสะที่เียวละ
"อื้ออ"
แบฮยอนยับร่าายเล็น้อย านยอลลุึ้นไปหาอีฝ่ายทันที
"เป็นไบ้ารับ เ็บแผลไหม"
านยอลเอ๋ยถามึ้น
"พี่าน อึ เ็บ"
แบฮยอนที่ำลัะลุึ้นแ่็เ็บเสียึลไปนอนเหมือนเิม
"อย่าพึ่ลุึ้นเร็วๆนะะ พยายามลุให้เบาๆนะะ แผลยัไม่ิันี นี่ยาหลัอาหารนะะอีสัพั็มาแล้วนะะอาหาร มีอะไรออไปเรียไ้นะะ" นาพยาบาลวายา่อนะเินออไป
"เ็บไหม"
านยอลถามอีรั้
"เ็บ"
แบฮยยอนพู้วยน้ำเสียอ่อน "เ็บแ่็ีในะ หื้ออ นี่ลูเราใ่มั้ย"
แบฮยยอนพู้วยน้ำเสียอ่อน "เ็บแ่็ีในะ หื้ออ นี่ลูเราใ่มั้ย"
"รับลูอเรานะ ปาร์ อุน เป็นผู้ายไรับนี"
านยอลว่า่อนะหอมหน้าผาอีฝ่าย
"ิ ื่อที่แบฮยอนั้นี่น้าาาา พี่านน่ารัั"
แบฮยอนว่า่อนะหยิแ้มอีฝ่าย
"ไ เรา"
อินเินเ้ามา่อนะเอ๋ยทั
"พี่อิน"
แบฮยอนที่ำลัะลุึ้น านยอลึ่วยประอึ้น
"พี่ื้อผลไม้และอโปรมา้อนรับน้ออะ นี่ำไรเท้าเห็นน่ารัีเลยื้อมาให้ใส่อะ านยอล"
อินว่า่อนที่านยอละรับเเล้วไปใส่ให้ลูาย
"ถ้าแพลอะให้แพไมเนี๊ย"
แพฮยอลเห็นึพูึ้น
"ลอ่อนเถอะน้าาา"
อินว่า่อนะยโทรศัพท์มาถ่ายรูปานยอลำลัใส่ำไลให้ลูเาอยู่
"ว้าว เหมาะับอุนัเลย"
ยอูว่า่อนะหันมายิ้มให้อิน
"เนอะ น่ารั"
านยอลใส่ให้เสร็่อนะมานั่ับแบฮยอนที่เียามเิม แพฮยอล อิน และ ยอู็ไปเล่นับน้อเสียหม เเบฮยอน็ยิ้มออมา่อนะุไปที่ออีฝ่าย
"รันะรับ"
านยอลว่า่อะหอมไปที่ลุ่มผมอแบฮยอน
"รัเหมือนันรับ ื่อ"
ที่สุอ “วามรั” ไม่ใ่ารแ่าน
แ่ือาร “เินร่วมทา” ไป้วยัน…
END
แ่ือาร “เินร่วมทา” ไป้วยัน…
เป็นวามใอเวลา
ที่อยาบอวามหมายอย่านั้น
ารที่เ็มสั้น ~ เ็มยาว
เินทามาบรรบัน
เหมือนารที่นสอน ~ าบรรานนับล้าน
เินทามาพบและผูพัน
ใน่วเวลาที่ลัวพอี
พอใแล้ว…ที่ “มีเธอ”
ร่วมเินบนถนนสายหัวใ
่อนหน้านั้นันไม่เยรัใร…ึไม่ิไปริศนานี้
และหาวามรัะเป็นเหมือนเ็มนาฬิา…ที่มาบรรบันแ่เพียนาที
หาเวลา้าหน้า….ะเหลือแ่วามทรำที่มี
ัน็ะำเธอในแบบวันนี้….ลอไป
ำลอน เป็นอะไรที่แบบ บรรเิ บแล้ว ือะให้บเรื่อนี้่อนนะ็บไป้วยี ใรอยาับไปอ่านบทวามอนนีอี็
1
2
3
4
5
ใรอยามีเสเป หรืออะไรเม้นมาให้ไ้นะ้าาาา บแลวว บายยย ไป่อเรื่ออื่นเล้ววว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น