คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #161 : ปล้นเงินไม่ได้เงินแต่ได้เมีย CHANBAEK END
ยุนี้อยู่ใน่วเศรษิไม่่อยี แ่็้อเ้าใละนะ เินทอมันหายาิบหาย..... ไม่รู้ว่าเินมันหายออประเทศหรือูยืมไว้ที่อีวะ อีย็มีันะ ปัุบันัหาย
ไม่ิสสารพวนนบ้าเลยรึไวะ ถามริีวิอนนี้่ารามยอนูยัไม่มีปัาื้อมาแประทั่ีวิเลยและพวผมมัน็เ็ำพร้าไม่มีพ่อแม่หรอ ไหนะเ็ ๆ อีเฮ้ออ
"เวรูะเอาัที่ไหนไป่าย่ามือถืออีวะ ่าบ้านอี ระยำริีวิู"
รับ...... นี่ืออินเพื่อนอผมเอ
ีวิผมนะหรอ เินไม่มี สาว็ทิ้ ีวิบัสบ ีวิผมแย่ยิ่ว่าหมาอทานเอาริ
ิูสิ เินไม่มี ผมไม่ไ้เรียนหรอ ไม่มีัเรียน
นว่าีวิอทาน็ผมนี่ละ......
มีบ้านใหุ้หัวนอนนี่็บุสำหรับีวิแล้วนะ มี้าวให้ินทำานเ้าิน่ำ วัน ๆ ไ้ 300 บ้า 400 บ้า ถามริ ีวิูเยเเะหลั พันหลัหมื่นบามั้ย
"ินไรันีวะไอ้าน รามยอนมา 3 วันเเล้วนะ"
อินถามึ้น ีวินี้รามยอนมีอยู่เป็นเพื่อน
รามยอนเพื่อนเเท้ทีุ่ไว้ใ ถุ้ยยย......
"ทำไวะไม่มีั"
านยอลว่าะที่ะมอรามยอนในถัยะที่เยอะมามาย
"รามยอนมาหลายวันนลืมรสา้าวเป็นไแล้ว"
"..."
"เอาไีวะ"
อินถามึ้น่อนที่ะหันมอเพื่อนรัที่บันยาวนานมา 10 ว่าปี
นานแล้วหรอ?
"อยาไ้เิน็ปล้นเามั้"
!!!!
"วามิีวะ"
อินหันไปมอเพื่อนอย่าอึ้
"ปล้นพ่อมึอะ พ่อมึไ้แห่มาับมึพอี"
านยอลพู่อนที่ะพลัหัวเพื่อน
"แล้วะให้ทำไวะ ไม่มีะินละ เ้าอร้านนั่น็โเิน ไม่มีินมีใ้ันเเล้ว พ่อแม่็ิ่าย ีวิเรามันไม่แย่ไปว่านี้หรอ" อินว่า
"ะปล้นหรอิีแล้วหรอ"
านยอลถาม ริ ๆ ็ิไว้ แ่็นะ มัน็ไม่ีหรอ
"ีแล้วมันไม่มีอะไรแย่ไปว่านี้เเล้ว"
"็ามนั้น"
____________________________
ร้านาแฟเเห่หนึ่
"ินไรีวะแบ"
ยอูถามเพื่อนนสนิท ที่มา้วยัน
"เอาาเียว็พอไม่อยาินาแฟอะ เี๋ยว่ว"
แบฮยอนว่า่อนที่ะเินมาสั่ับบาริ้า
"เามีแ่ินาแฟแล้วไม่หลับ"
ยอูว่า่อนที่ะหัวเราะออมา
"็ันินเเล้วไม่หลับอะินเเล้ว่วลอเลย"
แบฮยอนและยอูสั่เรียบร้อย่อนที่ะเินออมาาร้านาแฟ
เินออมาไม่นาน ถนมยอน็เินไปนับาย 1
น
"โอ้ยย เี้ย!!"
านยอลร้อออมา้วยวามใ
"อโทษรับ
ๆๆ ผมไม่ไ้ั้ใ"
แบฮยอนรีบยมือไหว้ เพื่ออโทษอีน
"ิ้!!"
านยอลิในใ แม้อโทษมันะหายรึไวะ
่อนที่ะเยหน้าึ้นมามอแบฮยอน
"นี่.........!!!"
น่ารััวะ.........
"ื้ออออ ผมอโทษนะรับ ผมไม่ไ้ั้ใริ ๆ" แบฮยอนว่า่อนที่ะอาเ็ูมาเ็เสื้ออายร่าสู
"น น่ารั"
"ไอ้าน!"
อินเรียเพื่อที่สิหาย
"ห้ะ ห้ะ เอ่อ ไม่เป็นไรรับแ่นี้เอ" านยอลยิ้มให้ ่อนที่แบฮยอนะยิ้มอบลับไป
แม่เ้า.........
"ั้นไปันเถอะแบฮยอน"
ยอูว่า่อนที่ะอเเนแบฮยอนให้เินามแ่...
"เอ่อ ื่อแบฮยอนหรอรับ"
านยอลถามึ้น ่อนที่ทัู้่ไส์เียวันะเินหนี
"ะอยารู้ไปทำไม"
ยอูถามึ้น
"ผมถามนนั้น ผมื่อานยอลนะ"
านยอลว่า่อนที่ะยิ้มให้อย่าหล่อ
" :) รับ
ผมื่อแบฮยอน ยินีที่ไ้รู้ันะรับ ผมอัวนะ"
_____________
"น่ารันาฟ้าั ๆ แม่อลููั ๆ"
านยอลลับมาที่บ้าน่อนที่ะยิ้มออมาและปาอใส่อินอย่าเเร
"เี้ยมึเป็นเหี้ยไรเนี้ย"
อินถามึ้น
"นื่อแบฮยอนอะ
น่ารัมาเลยมึ เี้ย.... นไรวะ น่ารัิบหาย" านยอลว่าป่อนที่ะิ้นไปับที่นอน
"เราะไปปล้นไหนีวะ ธนาารีมะ"
"เหอะมีล้อวรปิ"
"ร้านทอ"
"มีำรว"
"ห้า"
"มียาม"
"สัสมึ็่วยูิสิวะ" อินปาหมอนใส่านยอล "หยุิเรื่อรั
แล้วมาหยุพัที่เรื่อเิน่อนเพื่อนเอ๋ย เินไม่มาสาวไม่มี"
"ะบ้าาย็แหุ่มนปะ บ้านนรวย ยัเวิร์ว่า" านยอลว่า
"เอาสิวันไหน"
านยอลว่า
"ืนนี้เลยเหอะ ไหนะ้าบ้าน เ็ ๆ อี เฮ้อ ี่โมเเล้วเนี้ย" อินถามึ้น
"ะทุ่มเเล้วเนี้ย ึ ๆ หน่อยเหอะ ให้นเาหลับัน่อน"
และนี่ือประสบาร์ปล้นรั้แรในีวิ ผม็ไม่อยาทำแบบนี้นะ แ่มันไม่มีเินใ้ริ ๆ ให้ทำไไ้ เ็ที่บ้าน็เยอะ ผม็ไม่รู้ะไปหาเินารไหนมาให้ ทำาน็โนโ่าแร เ็ ๆ ็ินรามยอนมาหลายวัน หลายอาทิย์ บาวันเเทบไม่ไ้ิน
ทุนเ้าใผมใ่มั้ย หวัว่านที่ผมไปโมยนั่นะเ้าใผมนะ
23:30 น.
"นอนหมแล้วละ บ้านหลัไหนีวะ"
อินมอไปหลาย ๆ หลั
"แยันเหอะ เี๋ยวูบ้านนี้เอ เอันเเล้วไลน์หา" านยอลว่า
"โอเไว้เอัน
________________
านยอลเอาหมวุมหน้าปิหน้าปิา พร้อมปีนึ้นบ้านใรสันอยู่ ึ่ผม็ไม่รู้หรอนะว่าบ้านอใร
"ฮัลโหล โทรมา็ีวันนี้ไม่มีใรอยู่บ้านเลยอยู่นเียวเนี้ย"
เี้ย......เ้าอบ้านยัไม่นอนอีหรอ
านยอลที่แอบนที่หลัุยโทรศัพท์อยู่ ให้ายสิ.....แ่ะว่าไปเสียนี้มันุ้น
ๆ ั
เอาเถอะอยู่้าบนแหละมั้ เอาอ้าล่า็ไ้วะู
านยอลที่เอาอใส่ระเป๋า อโทษนะรับ ุเ้าอบ้านแ่มันำเป็นริ ๆ นะ
แพล้!!!!!
"ใรอะ! มึเเ่นี้่อนนะ"
แบฮยอนหันมามอ่อนที่ะวาสายและรีบลมา้าล่าทันที
"เี้ยยยเอ๋ย"
เฮุบสบทบเบา ๆ ่อนที่ะแอบเ้าอบ้าน
"ใรอะ ออมาเี๋ยวนี้นะ!!!"
แบฮยอนหยิบอึ้นมาป้อันัว เพราะเห็นเท้าอใรสัน
"ย๊าาาาาา!!!"
"เฮ้ย!!"
านยอลรีบรับไม้ที่เ้าอบ้านำลัะฝาเา
เหี้ยยย...นี่มัน
"เป็นโมยหรอ นี่แหนะๆๆๆๆ! เปิหน้ามาเี๋ยวสิเลยนะ" แบฮยอนเปิหน้าานยอล่อนที่ะพบว่าเป็นนเมื่ออนบ่าย
"นาย ะ อื้อออออ"
านยอลูบปาแบฮยอนทันที ่อนที่ะสอลิ้นเ้าไปสำรวปาอแบฮยอน านยอลึแบฮยอนให้นอนว่ำ ทั้ ๆ ที่ปา็ูบันอยู่
"นี่ อ้ะ อื้ออออ อ้ะ"
านยอลอุ้มแบฮยอนึ้นมาในท่าอุ้มเ็ าทั้สอ้าอแบฮยอนรััวานยอลเอาไว้ แนทั้สอ็ล้ออานยอลไว้เ่นัน
"ห้ออยู่ไหน"
านยอลถามึ้น ปา็พยายามุไส์ออาวเนียนอแบฮยอน
"ย หยุ ไม่ั้นันะแ้วามอ้ะ"
แบฮยอนว่า่อนที่านยอละทำหน้าาย
"อยาให้ผมทำรนี้ หรือบนห้อเลือเอา ผมรไหน็ไ้" านยอลว่า่อนที่ะวาแบฮยอนับพื้นพร้อมแะระุมแบฮยอนึุ่อแบฮยอนเป็นุยาว ที่เป็นุนอนลายน่ารัมา านยอลแะหม่อนที่ะพบับวามาวอแบฮยอน
นานยอลละสายาออไม่ไ้
"หยุ อร้อละ ะเอาเิน็เอาเลย เอาอะำร็ไ้เอาไปเลย ไหว้ละอย่าทำันนะ ฮึ" แบฮยอนยมือไหว้่อนที่ะึเสื้อลับมาปิัวเอ แ่านยอลับเปิมันอีรั้
"อนแร็อยาไ้น่ะเินอะ อนนี้อะ อยาไ้เมีย" านยอลว่า่อนที่ะึาเัวิ๋วอแบฮยอนออพร้อมับาเในสีน่ารันั่น้วยนแบฮยอน้อหัน้าเพื่อปิส่วนนั่น
"เอาไะให้ทำรนี้
หรือห้อ บอมาถ้าไม่อยาเ็บหลั" านยอลถามึ้น
"ถ้าให้แล้วะบใ่มั้ย :("
แบฮยอนถามึ้น
"ู่อน บอมา"
"ึ้นบันไรไปห้อท้ายสุ"
"็แ่นี้" านยอลอุ้มแบฮยอนึ้นในท่าเ้าสาว ่อนที่ะไปที่ห้อที่แบฮยอนไ้บอไว้ ในห้อ็่าน่ารัเหมือนเ้าอห้อสะเหลือเิน
านยอลวาแบฮยอนที่เียนาให่ ่อนที่ะึเสื้อแบฮยอนออ
พร้อมถอเสื้อผ้าอัวเอออนหมไม่เหลือสัิ้น ไม่้าานยอล็ับาอแบฮยอนอ้าให้ว้าึ้น และรูแนายัวเอสั 2-3 รั้และสอแนายอัวเอเ้าไปใน่อทารัอแบฮยอนทันที
"อ้ะ อ๊าาาาา!!! อื้อออ"
แบฮยอนหวีร้อึ้นมามือ็ำที่นอนนแน่น านยอลยับแนายอัวเอไปามัหวะ เร็วบา ถี่บ้า เสียราอทัู้่ันไม่มีวันหม
.
.
.
.
.
.
.
แ่ใระรู้ว่าารโมยอไม่สิ.... โมยพรหมรรย์อแบฮยอนบุลที่อบั้แ่แรเห็นนั่น ทำให้เาไ้มาเป็นพ่อนในวันนี้
"านยอลเอานมมาให้น้อเที ไปนานั" แบฮยอนโวยวายเล็น้อย
เมื่อเห็นสามีัวเอนั่นไปเอานมสะนาน
"มาเเล้วรับ ๆ อะ"
านยอลยื่นวนมให้่อนที่แบฮยอนะรับมาแล้วป้อนนมให้ลูน้อยเพีย
2 เือน
ลูอผมเป็นผู้หินะรับ ื่อน้อเแบ
น่ารัมาเลยรับ เหมือนแม่ไม่มีผิ ุรู้มั้ย หลัาที่ผมปล้นพรหมรรย์อแบฮยอนมันเิไรึ้น อนเ้าผม็อธิบายเหุผลละที่มาปล้น ึ่แบฮยอน็เ้าใ และผม็อรับผิอบ และะไม่ึ้นบ้านปล้นเพราะนี่มันรั้แรอผม้วย
ถือสะว่าบทเรียนรับ
ผม็มีานทำเป็นหลัแหล่รับรวมถึอิน้วย เหมือนผ้าเป็นใ อินมัน็ไปโมยบ้านอยอู เพื่อนสนิทอแบฮยอน และมัน็มีอะไรับยอูเหมือนผม 555 นึแล้ว็ำ
"นี่ินไรป่าว นึไรอยู่เนี้ย"
แบฮยอนถาม
"ลูละรับ"
านยอลถามึ้น
"หลับแล้ว มีไรป่าวเนี้ย ิไรอะ"
แบฮยอนถาม
"นึถึวันแรที่านึ้นบ้านแบไ
นึแล้วล ทำไปไ้ไ" านยอลหัวเราะออมา
"มาโมยอนอื่นนิสัยไม่ี แ่็ไม่ไ้ไรไปิ"
แบฮยอนีไปที่ไหล่อานยอล่อนที่ะอแนแล้วบไหล่านยอล
"ไ้สิ
รั้แรอแบฮยอนไ"
o_o!!
"ระ รู้ไ้ไรั้แรบ้า"
แบฮยอนว่า่อนที่รู้สึเินที่อีนรู้
"โห แน่นนานั้น ร้อเ็บๆๆๆๆ อยู่นั่นละ นี่็ไม่รู้ะเบายัไแล้ว นาเบายัร้อเ็บ อนแรมัน็มิ้ามนะบอเ็บเลยเอาออมานินึ่ ยัร้อเ็บ ไหนะเลือ รั้แรแน่นอน" านยอลพู่อนที่ะโอบไหล่แบฮยอนอย่าแล้
"ไม่้อเลยอะนิสัยไม่ี"
แบฮยอนว่า่อนที่ะทำหน้าอน
"ไม่้ออนหรอ
ว่าละิถึอะ"
"อะไร"
"อยาหาน้อให้น้อเแบอะ"
"...."
"เรามาทำน้อให้น้อเแบันเถอะ"
_________
C U T NC
________
9 เือนผ่านไป
"านยอล เ็บท้อ โอ้ยย!!"
แบฮยอนที่อนนี้ำลัลอนที่สอ ไ้แ่ร้อโอยอวย
"หมอ!
เมียผมะลอลูวันนี้นะ รีบ ๆ หน่อยสิรับ" านยอลที่ำมือเมียเอาไว้่อนที่ะหันไปูหมอ
"เป็นไบ้ามึ"
อินถาม่อนที่ะอุ้มเทโอวัย 2 เือนเ้ามา
"เ็บท้อลอิ"
านยอลลูบหัวแบฮยอน
"ทนหน่อยนะแบฮยอน เี๋ยว็ผ่านไป"
ยอูเห็นเหื่ออีนออเ็มไปหม ึไ้แ่ปลอบใ
นหมอเ้ามา ในห้อลอ็มีแ่หมอ แบและผม อนนี้แบฮยอนำลัลอลูนที่สอ ไม่ิเลย ว่าผมะมีวันนี้ านไม่มีไระินริเป็นโมยนไ้เมีย แ่็ีรับ ผม็ไม่ไ้เิยอะไรสับาทาแบฮยอนเลย
ไม่รู้ะอบุใร เพราะใรไม่ไ้่วยู แ่็อบุีวิผมละัน อบุแบฮยอน้วยที่ทำให้ผมิเปลี่ยนา ปล้นเิน มาปล้นพรหมรรย์เพื่อเอาเมีย แบฮยอนนาา านยอลรัแบฮยอนนะ :)
"ทนอีนินะรับเราำลัะไ้เห็นลูแล้วรับที่รั"
THE END
ริ ๆ เรื่อนี้เป็นฮุนโฮเนอะ ส่วนให่ศรีแ่ในอยอย่าเียวเห็นนิถึ ็เลยเอาฟิมาล แล้วในเ็ี นอ่าน็ะานแบ ึเปลี่ยนาฮุนโฮเป็นานแบ
ถือสะว่า่าทำให้ทุนิถึเนอะ ไม่่อยมาเ็ีเลย อย่าโรธเ้าน้าาาา
ใรมีอย็ฝาิาม้วยนะะ านแบบ้า านูบ้า ไปหลายเรือมา แ่อยหลั ๆ ฮุนโฮ ับ านแบน้าาา หรือ ไปที่ทวิเอร์ ็ @Shzinn94
ความคิดเห็น