ลำดับตอนที่ #129
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #129 : เมียน้อย Chanbaek 2 {100%}
หลัาที่รู้ว่าแบฮยอนท้อานยอลีใมาที่อีฝ่ายำลัมีลูให้เา ส่วนเรื่อมินยอผม้อหาทาุยเรื่อหย่าริ ๆ ั ๆ สัที ปล่อยไปแบบนี้็เหมือนืนีวิไว้แ่หายใเพียเท่านั้น เาิีเเล้วที่ะิเรื่อหย่าแบบนี้ ไหนเมื่อเา็ไม่ไ้รัมินยอเลย
"ันมาพบ ปะ มินยอ"
านยอพูับเลาหน้าห้ออมินยอ
"เิเลย่ะ"
านยอลเินเ้าไปทันที่อนที่ะหยุมอมินยอที่ำลันั่ทำานอยู่
"อ้าว านยอลมีอะไรหรือป่าวะ?"
มินยอถามึ้น่อนที่านยอละเินเ้ามานั่อยู่้าหน้าโ๊ะทำานอมินยอ่อนที่ะยื่นอวาให้
"ันว่ามันถึเวลาเเล้ว"
านยอลพู่อนที่ะ้มหน้าลไป
"ใบหย่า?"
มินยอเปิอู็พบว่าเป็นเอสารใบหย่า ่อนที่ะเอาเอสารลับเ้าที่เิมพร้อมทิ้ลที่ถัยะ
"ถึทิ้ไป อีแปปเียวัน็เอาเอสารมาให้เธอเ็น์อี ันว่าให้มันบไปีว่านะ ยัไเราไม่มีทารัันไ้หรอ"
านยอลพู่อนที่ะถอนหายใพร้อมลุึ้นยืนเ็มัว
"อย่าิว่าันะหย่าให้านยอล่าย ๆ นะะ ัน........ไม่มีทาที่ะปล่อยให้านยอลไป....มีวามสุับเ็นั่น....ไม่มีทา" มินยอพู่อนที่ะหยิบเอสารใบหย่าึ้นมาพร้อมีเอสารทิ้แล้วปาใส่หลัานยอลทันที ทำให้เ้าัวหันลับมา
"ไม่มีวันที่านยอละไ้ไปรัับเ็นั่น"
"เธอมีวามสุมาหรอ? ปาร์ มินยอ! ถ้าไม่มีธุริที่ผู้ให่สร้าเรา็ไม่้อมาทนเเ่านันหรอ"
านยอลพูึ้น
"ไม่ใ่.... านยอลิอานยอลเอว่ามันเป็นเพราะธุริ"
".."
"วามริ"
".."
"มันเป็นเพราะัน....เพราะันที่อยาแ่เอ เหุผลเียว ือันรัาน"
"เธออยาแ่ับัน? เธอเ็บไปป่าว ๆ ในเมื่อันไม่รัเธอเลย 4 ปีที่ผ่านมา ันเอ็นูในานะน้อเท่านั้น"
านยอลพูึ้น่อนที่ะเินออาห้อไป
"แล้วานะเสียใ"
านยอลหยุเินเมื่อมินยอพู ่อนที่ะานยอละเินออไปแบบไม่ไ้หันมามอ
"อ๊ายยยยย! บ้าริ ๆ ีวิู่ันะไม่มีปัหาแน่ถ้าแไม่เ้ามา ริ๊! ันอยาะบ้า"
มินยอปั้าวอบนโ๊ะทำานนระายเ็มไปหม
"ุานยอละ ห หย่าับุมินยอหรอรับ"
แบฮยอนรู้สึผิ
"อืม ันทำนายท้อแล้วนะ อีอย่าในเมื่อไม่ไ้ระ.."
านยอลพูไม่บ็้อนึถึำพูอมินยอ
"ไม่ใ่.... านยอลิอานยอลเอว่ามันเป็นเพราะธุริ"
".."
"วามริ"
".."
"มันเป็นเพราะัน....เพราะันที่อยาแ่เอ เหุผลเียว ือันรัาน"
"หืม ว่าไรับ ไม่ไ้อะไรหรอ"
แบฮยอนถามึ้น ่อนที่านยอละส่ายหน้าให้พร้อมับยิ้มให้อีฝ่าย
"ไม่มีอะไรหรอ นายนอนไ้แล้ว"
านยอลว่า่อนที่ะอุ้มเเบฮยอนึ้นห้อ
"วันนี้..ันอาะไปนอนบ้านนะ ันะุยให้รู้เรื่อ โอเมั้ย"
"็ไ้รับ"
แบฮยอนยิ้มให้
ุานยอลไปแล้ว เหลือแ่แบฮยอนที่อยู่ที่บ้าน แบฮยอนำลัิเรื่ออเา ุานยอล...ุมินยอ ผม.....รู้สึไม่ีสัเท่าไหร่
"เฮ้อ แบฮยอน แไม่น่าท้อเลย"
แบฮยอนพู่อนที่ะลูบท้อัวเอ่อนที่ะนึไปที่โรพยาบาล
"แ วันนี้ไู้่าวมะ ปาร์ มินยอที่เป็นภรรยาอปาร์ านยอลเ้าอปาร์รุ๊ปอ่า เห็นออนิยสารู่ัน ูเ้าันมาเลยอ่า" แบฮยอนที่ำลันั่รอานยอลไปรับยา็ไ้ยินสอนทีุ่ยัน
"นั้นสิ แไ้ยินทาในมา ว่าุานยอลมีเมียน้อย"
"เฮ้ย! ะบ้า อะ แ่็น่าะรินะ ุานยอลหล่อะาย ใรันนะเป็นเมียน้อย เฮ้อ! หาผู้ายันเอไม่ไ้หรอ"
เ็บ....... แบฮยอนเ็บมา
ไหนะลูที่้อมาผูุานยอลให้อยู่ับเาไม่มีทาเลยที่ะมีทาให้เาไปาผมไ้เลย แบฮยอนัสินใเินไปที่สวนอโรพยาบาล
"หนูเลียหรอลู"
อยู่ ๆ็มีป้าเินเ้ามาทั
"อ่า ็นิหน่อย"
ป้านนั้นมอหน้าผม่อนที่ะว้ามือึ้นไปูโยไม่ไ้รับอนุา
"ีวิู่อหนูือทาแยนะ"
ป้าพู่อนที่ะยิ้มให้
"รับ?"
"ถ้าเลือถู็อาะไู้่ัน แ่ถ้าไม่ถู็อาะไม่ไู้่ัน เฮ้ออ! มันไม่ผิหรอนะ วอเรานะผูัน แ่ปัหานะเยอะ ูแลเ็นนี้ี ๆ นะ"
"แบอยู่นี้เอ!"
านยอลรีบเินเ้ามาหา่อนที่แบฮยอนะหันไปมอ
"ผมเห็นว่ามันนาน็เลยออมา"
"แล้วออมาทำไมไม่บอ"
านยอลถามึ้น
านยอลถามึ้น
"อโทษรับ เอ่อ ป้า อะ อ่าว"
แบฮยอนหันลับมา่อนที่ะเริ่มใป้านนั้นหายไปไหน
"ป้า? ใรหรอ"
านยอลถามึ้น
านยอลถามึ้น
อยู่ ๆ ็มีมีนส่ลิปมาให้แบฮยอน แบฮยอนเลื่อนมาูื่อผู้ส่ 'บุลนิรนาม' ใรันนะ ่อนที่ะเปิลิปู
(านยอล!! านยอลรัมินยอ ไม่ใ่มัน)
เสียอุมินยอ
(ใ่หรอ?)
เสียอานยอล
(ทำไม านยอลรัมันหรอ ห้ะ!! ะบ้าไปแล้วหรอ อีเ็แบฮยอนนั่นมันมีอะไรี ห้ะ! ลูนนานยอละไปอะไรับมันมาห้ะ ! มินยอปล่อยให้านไปเอาับมันแ่นั้น็ีแ่ไหนแล้ว!) เสียมินยอ (พูเส่! ว่ารัมันอ่า ไอ้ลูน้าถนนเเบบนั้นอ่านะ ที่มันีว่ามินยอ)
(มินยอ!!!!)
(พูเส่!!!)
(เออ!!! ันไม่ไ้รัแบฮยอน!)
ลิปัไปทันที ่อนที่น้ำาอแบฮยอนะไหลออมาาน้อย็มาึ้น
"ฮ่า ๆ ็ถูอเเแล้วนิ เป็นแ่เมียน้อย ฮึ ะไปสู้อะไรไ้ ฮึ ฮ่า ๆ เ้ามันสวรร์ แมันนรแบฮยอน"
แบฮยอนปาโทรศัพท์ลเีย่อนที่ะนั่ลพร้อมับร้อไห้
แม้ืนนี้อาะเ็บปว แม้ืนนี้้ออยู่โยวามโเี่ยว
อนนี้ันำลัร้อไห้ ไม่สามารถลับมายิ้มไ้เหมือนเย
ทุน้ำานั้นันร้อให้เธอ
ันไม่สามารถที่ะลืมุไ้เลย
ที่รัสิ่ที่ยาว่าวามรั
ือารลืมนที่เยรัันมา่อน
่อ้า
"แบฮยอน"
านยอลเปิประูเ้าห้ออานยอล่อนที่ะภาพว่าร่าเล็อเาหลับลไปแล้ว
"เฮ้อ ันะทำยัไีแบฮยอน ันอยาให้นายลุึ้นมาอันั"
านยอลลูบหัว่อนที่ะเปิไฟให้สว่าไสว ับพบว่าใบหน้าร่าเล็เ็มไป้วยน้ำา
านยอลลูบหัว่อนที่ะเปิไฟให้สว่าไสว ับพบว่าใบหน้าร่าเล็เ็มไป้วยน้ำา
"แบฮยอนนายร้อไห้หรอ? เฮ้อ นายหลับเเล้ว เอาไว้นายบอันอนเ้านะ ที่รัอานยอล"
เ้าวัน่อมา
แบฮยอนื่นึ้นมาาวามฝัน ่อนที่ะพบว่ามือหนาอานยอลำลัอเาอยู่ (เออ!!! ันไม่ไ้รัแบฮยอน!) ำพูนั้น็ผุเ้ามาในหัว แ่พูว่าไม่รัมัน็เ็บนลุไม่ึ้นเเล้ว ่อนที่แบฮยอนะลุึ้นมาทำอาหารให้อีฝ่ายที่เป็นเรื่อปิ
"หื้ม ื่นเเล้วหรอ"
านยอลเินเ้ามาอาทา้านหลั
"อะ อ่าวุานยอลื่นเเล้วหรอ ผมลุมาทำับ้าวใหุ้นะรับ ทานเลยสิรับเสร็พอี"
แบฮยอนว่า่อนที่ะยิ้มให้านยอล
"แบฮยอน เมื่อืน........นายร้อไห้ทำไม?"
แบฮยอนำานเเน่น่อนที่ะหันมามอหน้าานยอล
"อ่า ป่าว อ่า ไม่สิ! เมื่อืนผมูหนันะรับ มันเศร้ามา นรัำลัะเินาอีฝ่ายไป โยที่อีฝ่าย็ไม่ไ้รับรู้เลยนะรับ มันเศร้ามาหาเิับผม ผม็ไม่รู้ะสู้ไ้เหมือนในหนัหรือป่าว" แบฮยอนพู่อนที่ะยิ้มให้ ่อนที่านยอละแย่านอาหาร่อนที่ะึแบฮยอนเ้ามาูบปา
"ัน...ะไม่ทำให้ีวิรอบรัวอเราบแบบนั้น...ไม่มีวัน"
านยอลพูระิบ้าหูอแบฮยอน ่อนที่แบฮยอนะยิ้มออมาแ่ใบหน้ายัเศร้าอีามเย
"ันรันายนะ" (เออ!!! ันไม่ไ้รัแบฮยอน!)
านยอลพูแ่ำในหูอแบฮยอนมัน็ยัิับำ ๆ นี้
CUT ไม่มี่ะ ไม่ไ้แ่นะ อิอิ
"เฮุน...ันว่า ันะถอยหลัเเล้ววะ"
แบฮยอน่อสายหาเพื่อนที่สนิทที่สุ
(อืม มัน็ีนะเเบฮยอน แ่..เรื่อลูล่ะ)
เฮุนถามึ้น
"ัน.......เลี้ยนเียวนะ"
แบฮยอนว่า.....
(แบฮยอน ถ้านายเ็บไม่้อไป็ไ้นะ ูรู้ว่านายอ่าเป็นนยัไ)
เฮุนว่า
"นีที่ไปีท้ายรัวรอบรัวนอื่นนี่นะ แ่นี้่อนนะ! ถ้ามีอะไรให้่วยันะโทรหานะ"
แบฮยอนพู่อนที่ะล้มัวนอนลบนเีย่อนที่ะลูบท้อัวเอ ไม่นานเสียริ๊หน้าบ้าน็ัึ้น
"มาแล้วะ..."
แบฮยอนรีบวิ่มา่อนที่ะพบว่าใรเป็นนริ๊หน้าบ้าน
"อไปุยหน่อยไ้มั้ย"
มินยอพู่อนที่ะผลัประูเ้าไป่อนโยไม่ฟัำอนุา
มินยอพู่อนที่ะผลัประูเ้าไป่อนโยไม่ฟัำอนุา
"นี่นะหรอ รัรัอานยอลับแ"
"ุมินยอมีอะ.."
"ายแหละ! เรียันว่าุ แ่ลับหลั็แทันเป็นว่าเล่น"
มินยอพู่อนที่ะล๊อบ้านพร้อมเินเ้ามาหาแบฮยอน
"ผ ผม"
แบฮอยนำลัทำัวไม่ถู
"ไู้ลิปที่ันส่เเล้วใ่มั้ย? รู้นะว่านายมัน็แ่อั่วอารม์เท่านั้นแหละ! เธอเป็นใร ันเป็นใร ันล่ะอยารู้ริ ๆ สถาะเมียน้อย แภาภูมิใมาแ่ไหนัน ห้ะ!" มินยอพู่อนที่ะผลัแบฮยอนลบนโฟา
"ป ป่าวรับ"
"ป่าวั้นหรอ ไ้่าวว่าอุ้มท้อลูอานยอลทำไม ลัวานยอลหนีาแไปั้นหรอ เลยเอาเ็ผูมัานยอลไว้ ำไส้ระโหล หัวสมอเน่า ๆ อแเอาไว้ แมัน็แ่เศษหิน เศษิน ราวอย่าแ ไม่มีทาสู้เพรแบบันไ้หรอนะ" แบฮยอนร้อไห้ออมา่อนที่ะมินยอะหัวเราะออมาเบา ๆ ่อนที่ะิหัวแบฮยอนให้มอัวเอ
"โอ้ย"
"ทำไม ร้อไห้ันหรอ? เ็บั้นหรอ? เเล้วที่แโนอานยอลแไม่เ็บหรอไ แล้วที่แีท้้ายรัวรอบรัวันมันไม่เ็บหรือไ!!!" มินยอพู่อนที่ะบหน้าแบฮยอน
"ผผ ผม ฮื่อ อ โทษ ฮื่ออ"
แบฮยอนพนมมือึ้นมา่อนที่ะระทบหนีอีฝ่าย
"อ่า หน้าแมัน็สวยีนะ เนียนี ถึว่าานยอลหลหนัหลหนา! แ่เสียอย่าเียว เป็นู้ับผัวาวบ้าน!!!"
มินยอพู่อนที่ะบีแบฮยอน
"ออไปาีวิอานยอลสะ"
มินยอพู่อนที่ะเปิระเป๋าพร้อมเิน3 ้อนปาใส่หน้าแบฮยอน
"โอ้ย"
แบฮยอนโนเ็มหน้าน้อหันหน้าไปอีทา ่อนที่มินยอะับาเเร ๆ ให้หันมามอน
"เิน! เอาไป แล้วไสหัวออไปสะ เินนี้ ันอื้อสามีันลับมา ออไปาีวิอานยอลสะ แล้วไม่้อลับมาอี" มินยอว่า่อนที่ะผลัแบฮยอน่อนที่ะเินออาบ้าน เหลือแ่แบฮอยนที่ำลัร้อไห้หนั
แม้วันนี้ันะาไป แม้เธออาะไม่รับรู้ เพียเห็นแ่รอยยิ้มเธอ
มันอาเป็นรั้สุท้ายที่ไ้เห็น .. ันอโทษที่ทิ้เธอไปวามเ็บปวที่ทิ้ไว้ที่เธอ
มันอาะีว่าถ้าันรู้ว่า....เธอะ้อลำบาเพราะัน แ่ันอยู่้า ๆ ไม่ไ้แล้ว
ันไ้แ่โบมือลาเธอ
านยอล
ย้อนลับไปเมื่ออนที่บ้านอานยอล
"มินยอ"
านยอลพูึ้น
"อะไร่ะ"
"เราหย่าันเถอะ"
านยอลพู่อนที่มินยอะวาถ้วยาแฟแล้วหันมามอานยอล
"อเถอะ เราหย่าันีว่า ยัไเรา็รัันไม่ไ้"
"อย่าพูแบบนั้น มินยอรัานยอลนะ านยอลเห็นรวนั้นมันีว่าเพรแบบมินยอหรอะ?"
มินยอพู่อนที่ะเินเ้ามาหาานยอล ่อนที่ะออมอานยอล
"รวนั้น......เป็นรวที่ไม่มี่าสำหรับนอื่น แ่ไม่...มันมี่าสำหรับัน"
านยอลเริ่มโรธที่อีฝ่ายำลั่านรัอัวเอ
"ริ๊!!" มินยอริ๊เสียั่อนที่ะหันไปมอานยอล้วยวามโรธ "านยอลมันบ้า านยอลเอาแ่วามิัวเอ ะบ้าหรอ ! มันไม่มี่าอะไรเลยนะานยอล านยอล้อรัมินยอ เ้าใมั้ย านยอล้อรัมินยอ ริ๊"
"มินยอ หยุบ้าไ้แล้ว!! นมันไม่รัะให้รัไ้ไ ห้ะ !! ันรัแบฮยอนเ้าใมั้ย ไ้ยินหรือป่าว!! ันรัแบฮยอน ไ้ยินมั้ยมินยอ! ันำลัะเป็นพ่อนไ้ยินมั้ย ที่ันะหย่าับเธอ็เพราะันรัแบฮยอนับลู ไ้ยินมั้ย!!!" านยอลระอใส่มินยอ้วยวามโมโห
"านยอล!! านยอลรัมินยอ ไม่ใ่มัน"
มินยอพู่อนที่ะะมอหน้าานยอล้วยใบหน้านิ่
"ใ่หรอ?"
านยอลถามึ้้น่อนที่ะแสยะยิ้มออมา
"ทำไม านยอลรัมันหรอ ห้ะ!! ะบ้าไปแล้วหรอ อีเ็แบฮยอนนั่นมันมีอะไรี ห้ะ! ลูนนานยอละไปอะไรับมันมาห้ะ ! มินยอปล่อยให้านไปเอาับมันแ่นั้น็ีแ่ไหนแล้ว! พูเส่! ว่ารัมันอ่า ไอ้ลูน้าถนนเเบบนั้นอ่านะ ที่มันีว่ามินยอ" มินยอพู่อนที่ะับไปที่ไหล่อานยอล
"มินยอ!!!!"
านยอลพูื่อออีฝ่าย
"พูเส่!!!"
มินยอเร่วำถามให้านยอลอบ
"เออ!!! ันไม่ไ้รัแบฮยอน!"
านยอลพู่อนที่ะมอหน้ามินยอ ทำให้อีฝ่ายยิ้มออ
" ริหรอะ?"
"ใ่ ำพูนั้นือำโหไ เธออยาไ้ยินนิ ันพูให้แล้ว แ่ำไว้้ทั้ใ ทั้ัว ร่าาย อะไรที่เียวับัน แบฮยอนับลูเท่านั้นที่มีสิทธิ์เพราะในใัน...รัแ่แบฮยอนนเียว อะ ไม่สิ ับลู้วยไม่ใ่เธอ มินยอ" านยอลพู่อนที่ะหันหลัหนีไป
"ปาร์ านยอล!!!"
"หยุนะ !! เธอไม่มีสิทธิ์ในัวัน เพราะะนั้นอยู่ในส่วนอเธอ ไม่อยาหย่าใ่มั้ย ไ้ ถ้าเธอทนไ้ ทนไป! เพราะ่อานี้ันะไม่ลับมาที่นี่นว่าเธอะย้ายออไปาที่นี้ ำไว้!!!"
่อ้า
"แ่นี้ใ่มั้ย ันลับ่อนนะ"
านยอลพูับเลาที่เอาานเ้ามา
านยอลเินออมาาบริษัท ่อนที่ะพบว่ามินยอไ้ำลัเินเ้ามาพอี ทำให้มินยอร้อเปลี่ยนเป้าหมายมาหาานยอล
"ะไปไหนหรอะ? านยอล"
มินยอถามึ้น านยอลทำไ้เพียถอนหายใ ่อนที่ะเินออไปทำให้มินยอหันไปมอ่อนที่ะพูึ้น
"ไปหาแบฮยอนหรอ? หึ ะอยู่"
"เธอทำอะไร!! เธอพูอะไรับแบฮยอน"
านยอลเินลับมา่อนที่ะบีบไปที่ไหล่อมินยอ
"หึ.. พอพูถึเมียน้อยหูาผึ่เลยนะะาน"
มินยอยิ้มให้่อนที่ะมอหน้าานยอล
"ันถาม อบมาเธอทำอะไรับแบฮยอน"
านยอลำลั่มอารามร์ไม่ให้โมโห
านยอลำลั่มอารามร์ไม่ให้โมโห
"ถามถึเมียน้อยแบบนั้น รัมันมาหรอ"
มินยอเินเ้ามาใล้ัวานยอลเพื่อไม่ให้ใรมาไ้ยิน
"รัสิ มา้วย...เามี่าับัน มาว่าเธอ"
านยอลมอหน้ามินยอ
"านยอล!!! แ่ันเป็นเมียนาย!"
มินยอพู
"เมียั้นหรอ ? เมียอย่าเธอที่เธอไม่เยเห็นร่าายอัน ันแทบไม่ำ้อัวเธอเลยนะถ้าไม่ำเป็นเนี้ยเาเรียว่าเมียหรือ...เมียในนามันแน่?" านยอลพู่อนที่ะหันเพื่อนะออไปารนี้แ่มินยอับรั้เอาไว้
"านยอลพูไ้นิ านเอาับมันี่รั้ านเยลับมานอนบ้านมั้ย! ใ่สิ..านรัมันไม่ใ่มินยอ"
"ันเยเือนเธอแล้ว ั้แ่่อนแ่...ันพูับเธอว่าไ"
านยอลหันมาพู่อนที่มินยอะิ
"เธออยาแ่ับัน เธอ็ไ้แ่เเ่เท่านั้นเธอไม่มีสิทธิ์ในัวัน เพราะันไม่ไ้รัเธอ ันะทำอะไร บับใรเธอไม่มีสิทธิ์มาหึหว เพราะเราแ่านเพราะธุริ ไม่ใ่วามรั เธอะ่าว่าันเห็นแ่ัว็ไ้...แ่ทัหมเพราะธุริอพ่อเธอ่าหาที่ับเธอให้ันมาแ่ับเธอ"
"าน"
"มันเพราะธุริเท่านั้น มินยอ ั้แ่อนนั้นนอนนี้ ันรู้แล้ว...ว่าันรัแบฮยอน เธอเยฟัเเล้วนิ ว่าถ้าันะบใรเธอไม่มีสิทธิ์ นที่มีสิทธิ์หึหรือหวัน"
".."
"ือแบฮยอน แบฮยอนนเียวเท่านั้น"
"ือแบฮยอน แบฮยอนนเียวเท่านั้น"
"..."
"ันเือนเธอแล้วว่าถ้าะเเ่ับัน เธอ็แ่ในนาม ไม่ใู่่ีวิ"
านยอลพูึ้น่อนที่น้ำาอมินยอะไหลออมา
"ทำไม ทำไม! าน้อใร้าย"
มินยอถามึ้น
"ถ้าเธอเป็นแบฮยอน ถ้าเธอ้ออยู่ในานะเมียน้อย ันรู้ว่ามันไม่มีเรียิแ่มันเพราะเเ่มา้า ถ้าันรัเธอ มาว่านที่ันแ่ ถ้าเธอรู้ว่าันทำีับเธอมา เาะเสียใแ่ไหน....ันไม่อยาให้เธอรู้ว่าันทำีับเธอ เพราะันแ่ไม่อบให้วามหวัใร มินยอ" านยอลเินออแล้ว
이 노랠 부르고 나면
อี โน แรล พู รือ โ นา มยอน
หลัาร้อเพลนี้บ
널 다시 볼 수 있을까
นอล ทา ี พล ู อิท ึล า
ผมะไ้เอุอีรั้ไหม
너와 함께 춤추고
นอ วา ฮัม เ ุม ู โ
ผมเ้นับุ
네 입술에 입 맞추던 노래
นี อิบ ู เร อิบ มั ู อน โน แร
ผมุมพิุพร้อมบทเพลนี้
다시 만난다면 두 손을 꼭 잡고
ทา ี มัน นัน า มยอน ทู โ นึล ับ โ
หาเราเอันอีรั้ ผมะับมือุเอาไว้ แล้วบอุไป
아직도 내가
อา ิ โ แน า
ว่าผมยัรัุเหมือนเิม
널 사랑한다는 걸 말한다면 이 자리에
นอล า รั ฮัน า นึน อล มัล ฮา า มยอน อี า รี เอ
ถ้าผมบอุไปในอนนี้
Can you stay with me like that
ุะอยู่ับผมไ้ไหม
Singing under the Curtain
ร้อเพลไปใ้ผนัม่าน
"แบฮยอน!!"
านยอลเินเ้ามาที่บ้าน็พบว่าแบฮยอนำลัหยิบระเป๋าพร้อมน้ำา
"ะไปไหน!"
"ฮึ"
านยอลรีบึอีฝ่ายมาอ
"ันไม่รู้ว่า..มินยอพูอะไรับนาย มันไม่ใ่แบบนั้น แบฮยอน"
านยอลพู่อนที่ะเห็ยผู้หิับผู้ายวัยลานยืนอยู่
"นี้นะหรอ ผัวมึ ที่มึไปู้ับเานะ ห้ะ! แล้วะเอาไ สุท้ายเ็ในทอมึ็ำพร้าพ่ออยู่แล้ว!!!"
แบโฮพ่ออแบฮยอนที่แบฮยอนโทรไปเล่าทุอย่านวันนี้พ่อแม่อแบฮยอน้อมาหาทั้่าทอ ว่าสารพั
"เ็ในท้อแบฮยอนไม่ไ้ำพร้า เพราะผมเป็นพ่ออเ็อยู่แล้ว"
านยอลพู่อนที่ะอแบฮยอนนแน่น
"หรอ แล้วเมียเอล่ะ"
"ผมรัแบฮยอน"
เพลียะ!
แบฮยอนันานยอลออ่อนที่ะบหน้าานยอล านยอลสสัยอีฝ่ายว่าทำไมถึบหน้าอเา
"แบฮยอน"
านยอลเสียอ่อนล
"ฮึ รัหรอ"
แบฮยอนพู่อนที่ะหยิบมือถือให้านยอลู านยอล็ู
(านยอล!! านยอลรัมินยอ ไม่ใ่มัน)
(ใ่หรอ?)
(ทำไม านยอลรัมันหรอ ห้ะ!! ะบ้าไปแล้วหรอ อีเ็แบฮยอนนั่นมันมีอะไรี ห้ะ! ลูนนานยอละไปอะไรับมันมาห้ะ ! มินยอปล่อยให้านไปเอาับมันแ่นั้น็ีแ่ไหนแล้ว! พูเส่! ว่ารัมันอ่า ไอ้ลูน้าถนนเเบบนั้นอ่านะ ที่มันีว่ามินยอ)
(มินยอ!!!!)
(พูเส่!!!)
(เออ!!! ันไม่ไ้รัแบฮยอน!)
"แบฮยอนมันมีมาว่านั้น มินยอใั่วนี้ให้นายู มันมีมาว่านั่นริ ๆ"
านยอลเล่าเหุาร์ทุอย่าให้แบฮยอนและพ่อแม่อแบฮยอนฟั
"ผมรัลูายอุพ่อับุแม่ริ ๆ นะรับ ถึผมะไม่ไ้ทำามประเพี ผิวิธีทาศาสนา แ่ผมมีหัวใเหมือนัน ผมรัลูายอุพ่อมา ๆ นะรับ ผมเเ่ับมินยอเพราะพ่ออมินยอันให้ผมแ่ับมินยอโยผ่านทาพ่ออผม"
"เอาเป็นว่า..ัน็ไม่อยาให้ลูันหลานันไม่มีพ่อหรอนะ เฮ้อ ัน็เ้าใว่านายรั แ่ันลัว ลัวนมอไม่ีับลูัน" แบโฮพูึ้น
"นอื่นเา็แ่พูเาไม่ไ้มารู้เบื้อหลัว่ามันเป็นแบบไหนหรอรับ"
านยอลพูึ้น่อนที่แบโฮะพยัหน้าให้
านยอลพูึ้น่อนที่แบโฮะพยัหน้าให้
"ฝาลูายอพ่อ้วยนะ พ่อไม่ไ้สนับสนุนให้ลูอพ่อไปเป็นเมียน้อยใร หาานยอลพูว่ารัแบฮยอนแล้วำเป็นที่ะ้อแ่ับเา พ่อะไม่ห้าม" านยอลยิ้มให้่อนที่ะยิ้มให้แบฮยอนที่ยิ้มอบลับมา
"อโทษนะรับ ที่บหน้า เ็บมั้ยรับ"
แบฮยอนพู่อนที่ะะเอามือมาลูบที่หน้าอานยอล านยอลส่ายหัวให้
"ไม่เลยรับ"
Rrrr
"ว่า.......ว่าไนะ........มินยอฟ้อหย่า?... 50 ล้าน?....อืมเี๋ยวันเลียร์เอ"
านยอลวามือถือึ้น่อนที่ะหหันไปมอแบฮยอน
มินยอไม่ยอมเลิลาสัที...เธออารอะไรันแน่มินยอ....เธอเป็นนับให้ันแ่ับเธอเอ แล้วเธอะ้อฟ้อหย่า ? หึ..เห็นีันแน่
100%
มาที่ละนิีวิเเ่มใส่อวัยเรียนนะ้า ฝาิาม้วยนะ เมียน้อยะบยัไน ะสมหวัหรือไม่สมหวัน่าาาา ลุ้นๆๆ
::::::::::::
บาที่็สสานมินยอเนอะ แ่็อย่าว่าแ่เพราะธุริไม่ไ้แ่เพราะรันิเนอะ าน็ไม่อยาให้วามหวัมินยอ สสานแบฮยอนที่โนานยอลรั ? หืม ใ่หรอ? นั้นแหละ 5555 เอาเป็นว่าิาม้วยนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น