ลำดับตอนที่ #126
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #126 : I'am bad chanbaek 4 100%
"อึ อ๊ว"
แบฮยอนที่ำลัอาเียนอยู่ในห้อน้ำโยมีานยอลอยลูบหลัให้
"เป็นไบ้าโอเึ้นมั้ย?"
านยอลถามึ้น่อนที่ะเอาเ็ูมาเ็ปาแบฮยอนให้
"อืม"
แบฮยอนมอ่อนที่ะเินออไปนั่้านอโยานยอลประอัวไปนั่
"ันทำ้าว้มไว้้วย อร่อยนะเเบฮยอนทานสิ มาเี๋ยวันป้อน"
านยอลว่า่อนที่ะยถ้วยึ้นมา่อนที่ะหยิบ้อนั้าว้นไว้ใน้อนแ่แฮยอนับส่ายหน้าให้
"เี๋ยวันินเอ"
แบฮยอนพู่อนที่ะไปหยิบ้อน แ่านยอลลับไม่ให้
"เี๋ยวันป้อนนายเอ นี้เ้าวันที่ 4 แล้วนะเเบฮยอน"
"ทำไมหรอ... 4 วันมันทำไม"
แบฮยอนถามึ้น
"ไม่ใอ่อนให้ันหน่อยหรอแบฮยอน"
านยอลมอหน้าแบฮยอนลอที่ถาม นแบฮยอน้อหันมามอ
"..."
"ันรู้ว่านายไม่เยลืมเรื่อที่ันทำ ิน้าว่อนนะแบฮยอน ้าว้มันะเย็นหมแล้ว"
านยอลว่า่อนที่ะยึ้นมาพอีับปาอแบฮยอน แบฮยอนอ้าปารับ แบฮยอนทานหมานยอล็เินเ้าไปในรัว แบฮยอน็ไ้แ่มอ
"เฮ้ย เป็นไบ้านะนั่นล่ะ ป้านะเห็นผัวเอนัุ่เ่าั้แ่หัว่ำละเรียให้เาบ้านมา่อน็ไม่ยอม อนอะไรันหนัหนาเล่ารู้อยู่ว่าโรพยาบาลมันอยู่ไล"
"เออ ไม่เป็นอะไรหรอ มีอะไร็พูันี ๆ ละเป็นผัวเมียมีปาเสียมันเป็นเรื่อปิ หันหน้าเาุยันเอาไปเถอะ ป้าไปละ"
แบฮยอนไม่โทษานยอล...เามันใเเ็เินไปหรือป่าว ลอเวลา 4 วันที่ผ่านมาานยอลทำี ูแลทั้ผมและลู ไม่ว่าะทำอะไร านยอลลมือทำเอหม นผม็ใอ่อน..แ่้วยสมอยัสั่ารว่าอย่า อย่า ผมทำอะไรไม่ถูเลยริ ๆ เาวรทำยัไี
อเพียโอาสที่ะทำให้เราไ้รััน อไ้มั้ย?
แม้ว่าวันหนึ่ ันะ้อเ็บ
แม้ว่าวันหนึ่ ัน้อร้อไห้
แม้ว่าวันหนึ่ ันะ้อไม่เหลือใร
แ่วันนี้ อยาะอเธอไ้ไหม
ให้โอาสันไ้รัเธอ อีสัรั้
ันะทำทุอย่า เพื่อเธอนั้นะเปลี่ยนใ
เวลาที่เหลืออยู่ ะรัเธอหมทั้หัวใ
อเธอไว้ให้เธอรู้ ว่ารัเธอแ่ไหน
แม้ว่าวันหนึ่ ัน้อร้อไห้
แม้ว่าวันหนึ่ ันะ้อไม่เหลือใร
แ่วันนี้ อยาะอเธอไ้ไหม
ให้โอาสันไ้รัเธอ อีสัรั้
ันะทำทุอย่า เพื่อเธอนั้นะเปลี่ยนใ
เวลาที่เหลืออยู่ ะรัเธอหมทั้หัวใ
อเธอไว้ให้เธอรู้ ว่ารัเธอแ่ไหน
เ้าวัน่อมา
"ไอ้านยอล มึลับมาเลียร์าน่อนถ้าานนี้เสร็ะไป้อเมีย่อันไม่ว่า านนี้มันสำั"
พอเ้าึ้นมาานยอล็ไ้้อวามาผู้เป็นพ่อ านยอลหันไปมอสอแม่ลูที่ำลันอนอยู่ในห้อ านยอลไม่อยาไป..านยอลยัไม่อยาลับ แ่มัน็ำเป็นานยอลอบพ่อไปแ่สาย ๆ ะเ้าไป เท่านั้น ไม่นานแบฮยอน็ื้นึ้นมา
"แบฮยอน านทำับ้าวไว้เเล้วนะ"
แบฮยอนหันมายิ้มให้่อนที่ะเินเ้าห้อน้ำ านยอลเห็นรอยยิ้มนั่น่อนที่ะยิ้มออมา แบฮยอนยิ้มให้ผมแล้ว แบฮยอนยิ้มให้ผมเเล้ว
"แบฮยอน"
านยอลเรียแบฮยอน
"ว่าไ"
แบฮยอนพูึ้นโยที่ไม่ไ้มอานยอลเพราะัวเอำลัหยิบอ
"ัน้อลับไปทำานที่บริษัท่อน"
านยอลพูึนทำให้แบฮยอนหยุารระทำทุอย่า "ันะรีบไปรีบมานะ ไม่นานแ่แปปเียว"
"ไปสิ.....แล้ว่อยลับมานะ"
านยอลระายยิ้มออมาเมื่อไ้ยินำนั้น
" ออหน่อยไ้มั้ย"
านยอลพู่อนที่แบฮยอนะหันลับมามอ่อนที่ะพยัหน้าให้ ทำให้านยอลึแบฮยอนเ้ามาสวมอ นี้เป็นรั้แรในรอบที่เาำลั้อแบฮยอนที่ให้อ เาีใเหลือเินที่แบฮยอนเริ่มใอ่อนให้ับเ้า
"อบุนะแบฮยอน อบุริ ๆ"
านยอลันัวแบฮยอนออมา่อนที่ะมอหน้าแบฮยอน ่อนที่ะูบอที่ริมฝีปาอแบฮยอน ่อนที่ะันัวเเบฮยอนให้มาิับอัวเอ มืออแบฮยอน่อย ๆ สอเเนเ้ามาที่เอวอานยอล ่อนที่านยอละถอนริมฝีปาหนาออมาาริมฝีปานุ่ม ๆ อแบฮยอน
่อนที่านยอละุเ้าไปที่ออาวพร้อมูเม้มนเิรอยแ เสียหวานอแบฮยอนหลุออมา านยอล่อย ๆ พาแบฮยอนให้หลัิับำแพ ่อนที่ะเยหน้าึ้นมามอแบฮยอน ่อนที่ะที่ะริมฝีปาหนาูบร่าเล็ ่าาูบเมื่อี้ที่อบอุ่น ลายเป็นูบที่รสาิร้อนแร แบฮยอนูบอบานยอล่อนที่ทั้สอะแลลิ้นันอย่าเมามัน
"อือ!"
แบฮยอนลืมาึ้นมา่อนที่ะเห็นลูน้อยที่นอนิ้นอยู่ในห้อ
"ะ าน อือหยุ่อน เสเปอร์น่าะื่นเเล้ว"
แบฮยอนพู่อนที่ะันานยอลออ นานยอลยอมปล่อยพร้อมหันไปมอลูายัวเอ ่อนที่านยอละเินเ้าไปหาเสเปอร์ พร้อมลูบหัวเบา ๆ
"หลับไป่อนนะรับเ็ี"
านยอลพู่อนที่ะนึไปถึำ ๆ พูอัวเอ
"ูยอมรับเป็นพ่อมันให้ ูโรยะแยเลยรู้ปะ ไอ้เ็เวรนั่น! มันโี แ่มันโร้ายสำหรับูไ....ทำไมมอูแบบนันทำไม แ่็ี ูะ่วยเลี้ยลูมึให้เป็นบุ่อู แม่ไม่ให้แรเหมือนแม่มัน"
"หึ อนนี้เราไม่ใ่เ็เวรที่พ่อเยว่าแล้วนะ เราเป็นเ็ีอพ่อรู้มั้ย"
านยอลพู่อนที่ะ้มลมาูบหน้าผาอลูาย ทุารระทำอยู่ในสายาอแบฮยอนหม
"หลับเเล้วอ่า"
านยอลพู่อนที่ะยิ้มให้
"อืม"
แบฮยอนพู่อนที่ะเินหนี้วยวามเินเมื่อี้ ถึะเยมีอะไรันมานับไม่ถ้วน็าม...แ่อนนี้ทำไมเายัเินอยู่อีนะ
"แบฮยอน"
านยอลที่รู้สึว่าัวเอยั้าอยู่เอ๋ยเรียเเบฮยอน
"หืม ว่าไ"
แบฮยอนหันมามอ่อนที่านยอละอุ้มพาเ้าห้อน้ำไปทันที
"าน เสเปอร์นอนอยู่"
เมื่อมาถึห้อน้ำแบฮยอน็พูึ้น
"สัาะทำเบา ๆ รับ"
านยอลยิ้มให้่อนที่ะลูบหน้าอแบฮยอนเบา ๆ
"ะ แ่ันท้ออยู่นะ"
แบฮยอนมีท่าทีปิเสธ
"รอบเียวรับ"
................
"อย่าทำแบบนั้นอีนะ"
หลัาเสร็ภาริรัแบฮยอน็พูึ้นทันที
"านะไม่ทำแบบนั้นอีรับ ไม่ว่ายัไ านานานยอลนนั้นมันายไปแล้วรับ.......านยอลเมื่อ 5 ปีที่เเล้ว นที่แบฮยอนเยรั"
"..."
"เาลับมาเเล้วนะรับ"
านยอลพู่อนที่ะยิ้มให้ แบฮยอน็ยิ้มให้
"อืม"
แบฮยอนพู่อนที่ะเินออาห้อน้ำไป แ่ถูานยอลับเเนไว้่อน
"แบ...ใอ่อนให้านแล้วหรือยั"
"นิหน่อย"
แบฮยอนพูึ้น่อนที่ะะแะมือานยอลออพร้อมเินออไป ทิ้ให้านยอลยิ้มแ้มปริ
แ่นี้าน็ีใแล้ว
"ะรีบไปรีบลับนะ"
เมื่อถึเวลาานยอล็้อเียมัวลับโล
"อืม เินทาี ๆ อย่ารีบนะ"
แบฮยอนพู่อนที่ะยิ้มให้ อาะูเย็นา แ่ในใลึ ๆ แบฮยอนนนี้เป็นห่วานยอลมา
"อืม เเล้วันะลับมา รอัน่อนนะ"
โล
"ท่านประธาน่ะ นี้เอสารอห้า เอะเส แล้วนี้็ บลา ๆๆๆๆ"
านยอลอยาะบ้าายนี้เาไม่อยู่แ่ไม่ี่วัน านเอสารอโนานี้เลยหรอให้ายสิ
"ไปสิ.....แล้ว่อยลับมานะ"
อยู่ ๆ ำพูอแบฮยอน็ัึ้นในหูอานยอล ทำให้านยอลมาแรทำานมาึ้น นานนับั่วโมที่านยอลนั่ทำอย่าะมัเม้น แ่าน็ันอเามาอีหลายุ
"พ่อ"
านยอลใเมื่อเห็นพ่อเินเ้ามาในห้อทำานอเา
"เอนินะ รัแบฮยอนเามานานั้นเลยหรอ"
านโฮถามึ้น
"ถ้าพ่อไม่มาีันั้แ่ที่แรเรื่ออไม่เิหรอ"
านยอลยัโรธที่พ่อเยทำไว้
"แอบนละำถาม แ่โรธันหรือไ"
านโฮพูึ้น
"ถ้าลับันพ่อเป็นผม ผมเป็นพ่อ ถ้าผมสั่ให้แม่เลิับพ่อเพราะผมะให้พ่อไปเรียนเมือนอแล้วมารู้อีนี้ือแแผนอผม พ่อะโรธมั้ยละ?" านยอลเยหน้าึ้นมาพู่อนที่ะ้มหน้าทำาน่อไป
"็ท่าแยอมไปี ๆ ัน็ไม่้อทำแบบนั้นหรอ ันอโทษ็แล้วัน"
านโฮพูทำให้านยอลเยหน้าึ้นมามออีรั้
"ไม่หรอ มันริเหมือนที่ยอูพูแหละ...พ่อมันเห็นแ่ัว ผมมันาาน พ่อับผมนี้ไปันไ้เนอะ"
านยอลละอยาำ เาไ้พ่อมาริ ๆ
"แ่ถึยัไ ผมอบุพ่อนะที่บัับให้ผมแ่านับแบ ไม่อย่านั้นอนนี้ผมอาะำลัเ้าใผิแบฮยอนมาเ้าไปอี แ่ถาไม่มีเรื่อนี้ีวิผมอนนี้็ยัมีแบฮยอน"
"เาใอ่อนบ้าหรือยั"
านโฮถามึ้น
"็นิหน่อยแล้วนะรับ แบฮยอนไม่ไ้ เ็มร้อยสัเท่าไหร่ ็ลัวามภาษานที่รอมานาน ้อให้เวลา"
านยอลรู้านยอลูออว่าแบฮยอนรู้สึยัไแ่็ไม่เยอะมา
"อืม ลับไป้อเาเถอะ เียวพวนี้ันัารเอไ้ เพราะส่วนที่สอ็ไม่ไ้สำัเท่าเอสารยืนยันนั้น ันเ็น์แทนแไม่ไ้ ไปเถอะ" านโฮพู่อนที่ะเเย่ปาามาามืออานยอล
"ไปสิ"
"อบุนะพ่อ"
านยอลยยิ้ม่อนที่ะรีบลับไปหาแบฮยอนทันที
เธอรู้ไหมว่าในีวิันไม่เยฝันอะไรยิ่ให่
ไม่มามาย แ่อยามีนรั้าๆ ัน
ันไม่เยยอมแพ้ แม้มีสิ่ไหนมามายเท่าไร
ที่มาั้น ็ยืนยันะรัทั้หัวใ
ันเื่อมั่นในำว่ารั
เพราะรู้ว่าใเรานั้นมั่นว่าใร
อยาให้รู้ว่าันะยืนอยู่เีย้าเธอไม่าไปไหน
ไม่ว่าร้อนหรือหนาว้อเออะไร ะผ่านไป้วยัน
่อให้มีอะไรเปลี่ยนไป แ่ใอันเหมือนเิมทุทุวัน
เื่อในรัเราเฝ้ารอ้วยัน นว่าถึเวลาอเรา
แ่ไ้พบแ่เพียสบาัน็สุใ เมื่อเราไ้อยู่ใล้ๆ ัน
อยาให้เป็นอย่านั้นเรื่อยๆ ไป
รู้ไหมในในี้ันมีแ่เธอมานานเท่าไร
ทั้หัวใไม่มีใรในนั้นยเว้นเธอ
ไม่มามาย แ่อยามีนรั้าๆ ัน
ันไม่เยยอมแพ้ แม้มีสิ่ไหนมามายเท่าไร
ที่มาั้น ็ยืนยันะรัทั้หัวใ
ันเื่อมั่นในำว่ารั
เพราะรู้ว่าใเรานั้นมั่นว่าใร
อยาให้รู้ว่าันะยืนอยู่เีย้าเธอไม่าไปไหน
ไม่ว่าร้อนหรือหนาว้อเออะไร ะผ่านไป้วยัน
่อให้มีอะไรเปลี่ยนไป แ่ใอันเหมือนเิมทุทุวัน
เื่อในรัเราเฝ้ารอ้วยัน นว่าถึเวลาอเรา
แ่ไ้พบแ่เพียสบาัน็สุใ เมื่อเราไ้อยู่ใล้ๆ ัน
อยาให้เป็นอย่านั้นเรื่อยๆ ไป
รู้ไหมในในี้ันมีแ่เธอมานานเท่าไร
ทั้หัวใไม่มีใรในนั้นยเว้นเธอ
านยอล็มอแหวนที่ัวเอื้อแล้ว็หมายเล็ ๆ ที่เียนไว้่อนที่ะพับใส่ล่อแหวนเอาไว้่อนที่ะออรถเพื่อไปหาแบฮยอนทันที เาิถึร่าเล็ะเเย่ ในระหว่าทาับรถานยอลมอล่อแหวนลอทาสลับับูทา แ่้วยสายาที่ยัมอล่อแหวนอยู่็มีรถที่ปาหน้ามา
"เฮ้ย!"
านยอลพยายามหัหัวรถแ่ไม่ทัน เพราะ่วเวลาไม่รวเร็วทำให้รถอานยอลนเ้าับรถันนั้นทันที ทำให้รถอานยอลพลิว่ำนรถอานยอลพัยับ ทำให้านยอลโนระแทไปที่หลั
"อ๊า"
านยอลร้อึ้น้วยวามเ็บปว ่อนที่วาะับานยอล่อย ๆ เ อามือที่เ็มไป้วยเลือำล่อแหวนเอาไว้
อโทษนะแบฮยอน.......
"แบฮยอนเอ้ยยยยย!!!"
ป้าอรีบวิ่เ้ามาในบ้านแบฮยอนทันที
"มีอะไรหรอรับ"
แบฮยอนถามึ้น
"นี้ผัวเอหรือป่าว"
ป้าอยื่นมือถือให้แบฮยอนูเป้ฯรูปอานยอล
"ใ่รับ"
"ู่าวนี้สิ"
"เิอุบัิเหุรถเบน์ประสานาับรถทราบว่า 1 ในผู้ับับเสียีวิาที่ทราบทะเบียนรถเบน์ XXX 2XXX"
"านยอล!!!!!"
แบฮยอนู่าวในมือถืออป้า่อนที่าน้อย ๆ ลล้มลไปับพื้น
"เฮ้ย เป็นไบ้า"
ป้าิมถามึ้น
"อืม เเล้วันะลับมา รอัน่อนนะ"
แบฮยอนร้อไห้ออมาอีรั้ านยอลถูรถนั้นหรอไม่นะ....หึ อาะนหน้าเหมือนานยอล็ไ้ แ่..ทะเบียนรถ ฮือ ่วยบอเาทีว่าไม่ใ่านยอลับ ฮึ
"ป้า ผมอไปโล ผมฝาูเสเปอร์ให้ที่นะรับ ฮึ"
แบฮยอนับมืออป้าอทันที
"ไ้ ๆ ไปเถอะ เียวป้าให้ลูายป้าไปส่นะ มันำลัเ้าโลพอี"
โล โรพยาบาล
"เ ฮุ ฮุน านยอล ฮึเป็นไบ้า เาปวภัยีใ่มั้ย เาแ่ปวเ็บใ่มั้ย"
แบฮยอนรีบเ้ามาหาเฮุน่อนที่เฺฮฺุนะึแบฮยอนเ้ามาสวมอ
"่อนที่เสียไม่ใ่านยอล เป็นรถที่ปารถานยอลนะ ใเย็น ๆ นะ แ่อาารอานยอล็โม่ามาเท่าที่เห็น"
เฮุนพูึ้น่อนที่ะลูบหลัให้
"ุลู่หาน านเป็นยัไบ้า"
ยอูที่รู้่าว็รีบมา
"หมอยัไม่ออมาเลยรับ"
ลู่หานพูึ้น
"าน ฮึ ออมาสัที่สิ ฮึ....ันยโทษให้นายเเล้ว านยอล"
แบฮยอนเินเ้ามาเาะประูห้อไอียูทันที
"ันยโทษให้นายหมเลย ฮึ....ันไม่โรธนายแล้ว ฮื่อ ันอโทษที่ ท ทำัวเย็นา ทั้ ๆ ที่ ฮึ ันเริ่มใอ่อนให้นายัแ่วันแร ฮื่อ ันอโทษ อ่ะ ฮื่ออ"
".."
"นายออมาสิ ฮึ ออมารับำอโทษาัน ฮึ อื่อ านยอล ออมา หะ ให้ันยโทษออมาพูับันสิว่าอโทษ ะ ันยโทษให้เลย ลับมาอยู่ับัน ฮึ ับลูสิ" แบฮยอนนั่ลไปทันทีนเฮุนพยุ่ึ้นมานั่บนเ้าอี้
"นายออมาสิ ฮึ ออมารับำอโทษาัน ฮึ อื่อ านยอล ออมา หะ ให้ันยโทษออมาพูับันสิว่าอโทษ ะ ันยโทษให้เลย ลับมาอยู่ับัน ฮึ ับลูสิ" แบฮยอนนั่ลไปทันทีนเฮุนพยุ่ึ้นมานั่บนเ้าอี้
"ใเย็น ๆ นะแบฮยอน"
เฮุนอยลูบหลัให้ ไม่นานหมอ็เินออมา
"หมอ ฮึ ฟะ แฟนผมเป็นยัไบ้า"
แบฮยอนถามึ้นทันที
"่อนอื่นหมออพู่อนนะรับ นี้ลอเวลาที่รัษาุานยอลำนี้ไว้ในมือลอเวลารับ"
ุหมอถือล่อออมาให้แบฮยอนทันที
" ล่อแหวน"
แบฮยอนถามึ้น
"รับ อาารอุานยอลปลอภัยเเล้วนะรับ แ่..."
ุรหมอพู่อนที่ะทุนะยิ้มแ่ำว่าแ่ำเียวทำให้ทุน่าใ
"แ่อะไรรับ"
ยอูถามึ้น
"ุานยอลถูรถน มันทำให้เิารทับไสันหลัเลยทำใหุ้านยอล...."
"เป็นอะไร็พูิหมอ!!!"
แบฮยอนย่าัวหมอนเวฮุนับัวเอาไว้
"มันทำใหุ้านยอลเป็นอัมพารึ่ท่อนรับ!!!"
ุหมอพูทำให้ทุนในอาารอึ้
"ว่ายัไนะ!!!"
านโฮที่รีบมาทันที านโฮพึ่รู้เพราะเลาเ้ามาพู พอมาถึ็รู้ว่าลูายอเาำลัเป็นอัมพา
"สะ ส เเส ว ว่า าน ย ยอล ะ เินไม่ไ้ ั้นหรอ"
แบฮยอนพู่อนที่ะส่ายหัวไปมา "และ และ แล้วะรัษาไ้ไหม ุหมอรัษาเาไ้ใ่มั้ย ฮึ"
"ุ็รู้อยู่เล้วนะรับ อนนี้ทาโรพยาบาลยัไม่ยานิที่รัษาไ้"
ุหมอพูึ้น
"แล้วานยอละเินยัไ!!! ฮึ ุหมอรัษาแฟนผมยัไ !!! ทำไมานยอลถึเินไม่ไ้ ุหมอทำไมรัษาานยอลเป็นแบบนี้ ุหมอรัษาเายัไ ทำไมานยอลถึเินไม่ไ้ ทำไมนอื่นถูรถนพวเายัหายไ้เลย ฮึ ฮื่ออ ทำไมหมอรัษาานยอลไม่ไ้" แบฮยอนร้อไห้ะเป็นะายระาอเสื้อหมอทั้เย่าัวหมอแล้ว็พู
"แบฮยอน"
เฮุนรู้สึเสียใและรับรู้ถึอารม์อแบฮยอน ส่วนานโฮ็อึ้ไปนยอูและลู่หานพาไปนั่
"ทำไมหมอรัษาานยอลไม่ไ้ ฮึ ... ทำไมหมอรัษาเเล้วานยอลเินไม่ไ้ บอมาสิ...ฮึ ว่าแ่รวผิ บอมาสิ แ่านยอลแล้ ริ ๆ านยอลแ่มีรอยพ้ำเย ๆ บอสิ ฮึ ฮื่อออ" แบฮยอนร้อไห้หนัึ้น
"บอผมมาสิ.... เฮุน ทำไมหมอไม่พูล่ะ านยอลไม่ไ้เป็นอะไรทำไมหมอถึพูแบบนั้น"
"เเบฮยอนอย่าร้อไห้เลยนะ ใเย็น ๆ นะ"
เฮุนพู่อนที่แบฮยอนที่ำอเสื้อหมอนเเน่น็่อย ๆ ละมือลผมนั่ลับพื้นอีรั้
"แบฮยอน!"
"ฮึ เฮุนทำไมานยอลเินไม่ไ้ เพราะหมอรัษาไ้ไม่ีใ่มั้ย อ่า าน อึไม่ไ้เป็นอะไรใ่มั้ย"
แบฮยอนพูับเฮุน่อนที่ะเป็นลมไปทันทีโีที่เฮุนรับทัน
"แบฮยอน!"
หลัาที่แบฮยอนฟื้นึ้นและไปหาานยอลที่ห้อแ่านยอล็หลับอยู่ นแบฮยอนเินออมานั่ที่สวนอโรพยาบาล แบฮยอน็เอาแ่เียบ ไม่ยอมพูยอมาับใรพร้อมถือล่อแหวนมออยู่อย่านั้น่อนที่ะเปิู็พบหมาย
'ถึแบฮยอนที่รั
แบฮยอนนา..ันรันายนะ ลอเวลาที่ผ่านมาันิว่าันเลิรันายไ้แล้วแ่ป่าวเลยวันนั้น วันที่เราเอันรั้แรในรอบ 5 ปีที่ไม่ไ้เอันเลย หัวใอันมาเ้นแรมา อย่าโรธันนะที่เอาแ่่ามันเป็นเพราะทิิอันเอแบฮยอน ที่ัน่านายเพียเพราะโล่ำบัไม่ให้ันอ่อนแอ นวันที่ัน่าลูัวเอันเห็นนายร้อไห้ ันรู้สึผิแ่ัน็เลือที่ะทำร้ายมาว่ารัษา ันอโทษนะ
พอันรู้วามริ ทุอย่าที่ันทำเลว ๆ ับนายมาีเ้ามาในหัวันเ็มไปหมเลย เวฮุน็บอว่าันฟัแ่ัวเอ อบุนะที่อนนั้นนายเลือที่ะปป้อัน และปป้อมาโยลอไม่ให้ันทะเลาะับพ่อ ันอโทษสำหรับทุอย่า ันไม่รู้ว่าันะีพอให้นายยโทษให้ันทั้หมมั้ย ันเ้าใว่าเรื่อที่ันทำมันเลวร้ายมา่อานี้ะมีแ่านยอลไม่ใ่าานอี่อไปแล้วนะ...เรามาเริ่มันใหม่ไ้มั้ยแบฮยอน
า
านยอล'
แบฮยอนอ่านบ็เอามือมาปิปาัวเอ่อนที่ะอเ่านั่ร้อไห้ น้ำาหลายหย็ลสู่ระาษที่านยอลเียน
"ฮึ เพราะันเอ ฮื่อ านยอล ถ้าันไม่ให้นายมา ัน็ไม่้อเป็นแบบนี้ ทัหมมันเป็นเพราะันเอานยอล"
แบฮยอนพู่อนที่ะถือล่อแหวนและหมายมาแนบที่ออัวเอ
"ัน ันอโทษ ฮึ นะ านยอล"
หาฟ้าเมาแบฮยอนสัรั้่วยานยอลหน่อยไ้มั้ย......
แบฮยอนอนนี้เ็บเียนายแล้ว
"านยอล ฮื่ออ"
โไ้โปร้า้าแบฮยอนหน่อยไ้มั้ย...แ่สัรั้ แ่รั้เียว
100%
....................................................
ไม่ม่าันใ่มั้ยทุน พูสิ....ว่าอนนี้ฟินแ่ไหน อย่าปาทุเรียนใส่เ้าน๊าาาาา
เียวมาแ้ำผินะะ พรุ่นี้ไรท์เปิเทอมแล้ว้าาาาาา อื่อ อุสาห์ะเอาเรื่อนี้ให้บ่อนไม่ทันแฮะ อนแระเอาให้บอนนี้ เฮ้ออ.....ไม่อยาให้บอ่าเนอะ อบุลีนะะที่เ้ามาอ่าน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น