ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : M Y B O S S !! CB-4 *แก้ไขคำผิด
MY BOSS !!!
แบฮยอน
"แบฮยอน!!!"
านยอลที่ใเมื่อภรรยาอัวเอนั้นถูับัวไป เาทำไม่อะไรไม่ไ้เลยเพราะถ้ายิ่เ้าไปใล้็ลัวว่าวาโะทำอะไรแบฮยอน วาโือลู่าบริษัทที่ร่วมาร้าระหว่าบริษัทอผมเอ
"มึะ่าใร่อใรให้ายสัี่พันนู็ไม่ให้มึเว้ยำไว้" อูพู
"ปล่อยผม! ใเย็นๆ สิรับ่อยๆพูนะ"
แบฮยอนเริ่มหายใไม่อออนนี้ยอมรับว่าเหนื่อยมาเาำลัท้ออยู่นิไม่แปลหรอที่ะเหนื่อย่ายแบบนี้ เือนว่าแล้วนิ
"ุใเย็นๆน่ะ ุุวาโ ปล่อยเมียผม่อนนะผมอร้อ"
านยอลพู่อนะเริ่มเยับเาไปใล พูรๆ อนนี้ผมเป็นห่วร่าบามาลัว ลัวะเสียเา ลัวะเสียลู
"มีเหุผลอะไรที่ะ้อปล่อยให้มันเอาส่วนเเบ่มาสิ ูถึะปล่อยเว้ย ุานยอล่วยพูให้ผมสิรับ"
"ภรรยาผมท้ออ่อนอยู่นะ เสี่ยเเท้มา ุเอาผมเป็นัวประัน็ไ้ ุปล่อยภรรยาผม ผมยอม"
านยอลพู
"ถ้าุไม่ปล่อยน้อสะใภ้ผม ผม็ะยื่นถอนหุ้นและยื่นฟ้อุนะรับุวาโ" ริสที่พูออมาอย่าประาศิทันทีทำให้อีฝ่ายเริ่มเบาเเรล
้วยวามโมโหอวาโและลัวริสพอสมวรึปล่อยัวเเบฮยอนแ่เพราะวามโหึพลัแบฮยอนไปอีทาทำให้ท้อน้อยๆ อแบฮยอนไปนับระถ่าหน้าานทันที
"โอ้ยย!!"
"แบฮยอน!!!!"
โรพยาบาลโล
"อย่าเป็นไรไปนะเเบฮยอน"
านยอลที่วิ่ามเียมาิๆ พร้อมับับมือน้อยๆ ไว้เสอม
"านยอลมึอย่าิมา แบฮยอนถึมือหมอแล้ว ยัไแบฮยอน้อปลอภัย"
หลัาแบฮยอนนระถา
"แบฮยอน!!"
านยอลใมาที่แบฮยอนร้อออมา มือเาอนนี้สั่นไปหมึรีบเาไปหาทันที รวมถึทุน
"ุานยอลเ็บ ปว ทะ ท้อมาเลย อึ!!"
แบฮยอนที่ำลัุ้มหน้าท้อใบหน้้านิ่วอย่าเห็นไ้ั
"เฮ้ย!! านยอลเลือ เ็มเลย"
ลู่หานที่เห็นเลือเป็นอันใ
"ผมว่าเราุยันอียาวเลยรับุวาโ านยอลพาน้อไปโรพยาบาลเร็วเียวพี่โทรหาพ่อับเเม่"
านยอลพยัหน้า่อนที่ะอุ้มแบฮยอนในท่าเ้าสาวไปที่รถทันที
ลับมาปัุบัน
"าาน น้อเป็นไมั่ลู"
เยริเ้ามาหา้วยวามใ
"หมอยัไม่ออมาเลยอะเเม่ ไอ้านมัน๊ออยู่นะรับ"
ริสอบเเทนเมื่อเห็นาใบหนาเเล้ว ไม่สู้ีหนั
เเละเสียสวรร์็เปิ
"หมอ หมอ เมียผมเป็นไบ้า แล้ว แล้ว ลูผมเป็นไบ้าปลอภัยใ่มัย"
านยอลที่นั่้มมืออพราฟ้าว่าถ้าให้เิมาู่ันเเล้ว ่วยให้เาทั้สอปลอภัยเถอะ
"ใเย็นลูๆ ฟัหมอ่อนนะ"
เยริเ้ามาห้าม่อนะลูบหลัลูานอน
"แม่ปลอภัยแล้วรับ ส่วนเ็ปลอภัยทั้้สอนนะรับ หมอะให้พัที่โรพยาบาลสัืนหนึ่นะ ูอาาร่อน" หมอพู่อนที่ะยื่นใบยา
"หมอ เมื่อี้หมอบอว่า เ็ปลอภัยทั้ 2 น?"
านยอลพูอย้ำอีรั้
"อ่อ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ุแบฮยอนไ้แฝ 2 นะรับส่วนเพศยัระบุไม่ไ้นะ เพราะเ็ยัอ่อนอยู่ใน่วนี้อย่าใหุ้แม่ทำานเยอะนะรับ ุแม่มีสิทธิ์เเท้ไ้สูมา ่วนี้อาารแพ้ท้อ็อาะเริ่มหนัึ้น อารม์เปลื่ยนบ่อย ามใเาไป่อนนะรับ หมออวนะ"
"แม่ผมไ้ลูแฝ"
านยอลที่ีในพูอะไรไม่ออ
"แม่รู้แล้วลู ีใ้วยนะลูเป็นพ่อนเเล้วนะ ร้อไห้อยู่ไ้หึ"
เยริที่ยิ้มอย่าอิ่มออิ่มใ ไม่ผิริๆที่เห็นเ็นนี้รั้เเร็น่าะทำให้ลูายนเล็อระูลปาร์มีวามสุไ้ เาิไม่ผิริๆ
"พี่ริส...อี้อิาานยอลัเลยแ่านปุปมีลูปับ แถมไ้ ู 2 เเนะอี้อิาัเลย อี้อยามีลูมั้ะ" อี้ิ้พู่อนะหันหน้าไปหาสามี
"ั้นเราไปผลิเบบี้ิฟ่านันเถอะเอาี่น้ำี อน้ำละนนะที่รั"
พี่ริส.............................
ห้ออแบฮยอน
แบฮยอนที่เริ่มรู้สึัว็ลุึ้นมา ในห้อว่าเปล่าไม่มีใรมีเเเ่ผมนเียวไปไหนันหมนะ ุานยอลน้าะอยู่ับผมรนี้สิ เป็นอะไรเนี๊ยแบฮยอน
"อ้าวแบฮยอนื่นเเล้วอ่อ นี้ันลไปื้อาแฟมานะ ินไม"
านยอลที่เามาในห้อพอีอนที่ผมำลัะลุึ้นาเียผู้ป่วย "แล้วนี้ะไปไหน"
"อ่อ ผมะไปเ้าห้อน้ำนะรับ" แบฮยอนยิ้ม่อนะพาัวเอไปยัที่ที่้อาร
"เียวันพาไป" ผมไ้แ่พยัหน้าอย่าเียวเพราะเเรอนนี้ไม่มีเลย
"แบฮยอนนาอบุนะ" านยอลเริ่มเปิาทันทีผมำลัะอาบน้ำรับผม ผมห้ามเเล้ว็ไม่ฟัะอาบให้อยู่ท่าเียว
"อบุเรื่ออะไรหรอรับ" ผมถาม
"เรื่อทุเรื่อ ทั้้แ่าน ทั้เรื่อลู ัน 2น" านยอลพูแ่็ไม่ไ้หันมามอใบหน้าอแบฮยอนเพราะเาำลัถู่สบู่ให้ผมอยู่ เียวนะลูใร 2 น
"ลู 2 นระ รึรับ" ผมถามเพื่อวามมั่นใ
"ใ่!! นายท้อลูอัน 2 นลูแฝ อบุนะ แบฮยอนนา ันมีวามสุที่สุเลยนายรูไม? ะอโทษมัน็อยานะ แ่ออมาแบบนี้มัน็ีอยู่แล้วนิเนอะ ารที่ันมีอะไรับนายมันทำให้ันีใและมีวามสุนะ อนเเรันอยาะอโทษนายมาแ่ไหน โธร โธรัวเอที่ทำอะไร่ำๆ แบบนั้นับนาย เเบฮยอน แ่อนนี้ ันอยาอบุนิสัย่ำๆนั้นนะ"
าานยอลหยุพู่อนะหันมามอหน้าผม
"ทำไมหรอรับ" ผมถาม
"เพราะมันทำใหันนั้นไ้อยู่ับนาย ไ้อยู่้านาย มีลูับนาย ไ้รัับนาย ไ้แ่านับนาย ันมีวามสุนะ" านยอลยิ้ม
"หรอรับ" แบฮยอนที่ไม่รู้ะพูอะไร เรียไ้ว่าพูไม่ถูเลย็ว่าไ้ะเรียว่าเินมัน็ถู เรียว่าทำัวไม่ถูเลยนั้นมัน็ใ่
"รั.....รัแบฮยอน รันะ"
านยอลมลไปูบริมฟีปาออีฝ่ายทันทีเป็นูบที่อ่อนหวาน ละมุน ไม่มีลุล้ำใๆ เพื่อเป็นารสื่อว่าที่เาพูมานั้นเป็นเรื่อริานั้น็
"านยอลโวยอยู่ไหนวะ"
อินที่เ้ามาในห้อแ่ไม่พบเอใร
สาส!!!!!!!!!!!!!!!
"อ่าว ฟิเอร์ริ่ันอยู่รึไมึ แม้ม !! เมียท้ออยู่นะเว้ย"
เป็นเฮุนพูทันทีเมื่อเห็นานยอลพาเเบฮยอนออมาาห้อน้ำ
"ฟิเอร์ริ่บ้านมึิ ปามึอะ เออแบฮยอนเียวันเ้าบริษัทแปปหนึ่นะะไปสั่านพวนาน่อนเสร็เียวะมานะ เียวันะห้ยอู มินอ แ มาหานายนะ" านยอลพู่อนะเอามือไปลูบผมแบฮยอน้วยวามหมั้นไส่อนานยอละลุุไปที่ประูแ่ถูรั้้วยอิน "อะไร"
"ยอูนที่เมื่อืนมาบอว่ามีนทะเลาะัน นที่าโๆ น่ารัๆ นะ ื่อยอูใ่ปะ"
อินถาม
"เออ ทำไมสนใเาอ่อไอ้ำ"
านยอลเริ่มรู้แล้วว่าเพื่อนเาเริ่มสนใยอู อินไม่เยถามหาใรสะที่ไหนละ
"นิหน่อยวะ"
"ไม่นิละมั้ เมื่อืนอนเเยออาห้อุเินเหมาเรื่อยอูอยู่เลยำ"
เป็นเฮุนที่นั่ฟัอยู่นาน็เลยรีบเินเมาเผาไอ้ิมไทันที
"สา"
หลัาานยอลออไปาบริษัทุอินและเฮุน็ลไปทานาแฟเหลือแ่ผมับุลู่หานแฟนุเฮุน ผมไม่รู้ะพูอะไรหรือเริ่มบทสนทนา็เลยเียบอย่าเียว
"ุแบฮยอนเอาอะไรหรือป่าวรับเานิ้วอยู่เป็นอะไร ปวท้อหรอ แล้วลู่ไปามหมอให้นะ หมอ" ลู่หานที่เห็นอาาราอีน็เริ่มเป็นห่ว
"ป่าวรับผมแ่ เอ่อ ไม่รู้ะทำอะไรนะรับผมเบื่อูโทรทัศน์เเล้วนะ อยาออาโรพยาบาลเเล้วะเเย่"
แบฮยอนพูในวามอารอนเอ
"ไอ้านยอลมันอยู่ละสิ นีุ่ยับลู่บ้า ลู่อุสาห์เฝ้าให้ฟรีๆ ไม่วนลูุ่ยเลย ลู่็เหานะ น้อยใ้วย"
ลู่หานออีโพยีพายอ้านั้นอ้านี้ ทำให้แบฮยอนาโเลยรีบแ่ัวทันที
"ป่าวนะรับ!!! ผมไม่รู้ะวนยัไี่าหาผมแ่......"
"แ่ิว่าลู่ะโหใส่หรอ !! แบฮยอนเห็นอนที่ลู่โหใส่ละสิใ่มั้ย!!"
ลู่หานถาม แบฮยอนไ้เเ่พยัหนาามรเอี่ที่ๆ ็ทำหน้าน่ารัใส่เา แ่พออยู่ับเฮุน ุานยอล เเลยุอินเปลื่ยนไปรัน้ามทันที "โธ่!! แบฮยอน แบฮยอนน่ารันานี้ ใระไปล้าโหใส่ละ แบฮยอนท้อลูไอ้านยอลอยู่ถ้าแม่สุภาพิใไม่ีลูเป็นอะไรลู่็มีส่วนผิที่ทำให้หลานัวเอย่ำแย่ ลู่เ้าใวา่านท้อ้อเอาใใส่ แ่นี้็นานแลวทำไมเฮุนยัไม่ึ้นมานะ"
100%
่วนี้อัพถี่เวลาว่าเยอะฮิฮิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น