romantic bakery

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter2:ค่อยๆรัก

Chapter2

 

 

 

 

"นี่ เสี่ยวลู่กลับบ้านกันนนนน" ครับวันนี้พวกเราเลิกงานกันแล้วผมกับเสี่ยวลู่เลยจะกลับห้องกัน ส่วนคนอื่นๆอย่างคยองซูก็กลับไปเมื่อกี้ ส่วนแบคก็นั่นหน้าหงิกรอชานยอลอยู่

 

 

"ไปอี้ชิงกลับบ้านกัน เย็นนี้กินอะไรดี?"

 

 

"เดี๊ยว ผมพาไปเลี้ยงข้าวเอาไหมล่ะ?" เอาสิ เห้ย!นี่มันไอ้หน้าเงิงนี่หว่า หลังจากวันนั้นผมกลับไปถึงห้องผมกะจะอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมารับแอดเฟซมัน แต่มันดันโทรมาตั้ง48สาย ผมบอกแล้วว่ามันว่าง

 

 

"ไม่เอา! มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยร้านปิดแล้ว"

 

 

"แต่ ผมไม่ได้มากินเค้กนี่ ผมมาพาคุณไปกินข้าวแล้วอีกอย่างผมเดินออกมาจากหัวใจคุณถ้าจะให้กลับเข้าไป ต่อนนี้กลัวคุณจะเขินน่ะสิ" หลงตัวเองมากจ้ะพ่อสุดหล่อ! หลงตัวเองว่าเลี่ยนแล้วแม่งดันเสี่ยวอีก ผมว่าน้ำตาลในเลือดมันต้องสูงแน่ๆ

 

 

"ใครอ่ะอี้ชิง? แฟนนายหรอ"

 

 

"ไม่ใช่/ใช่ครับ" 

 

 

"ใคร แฟนนายกันห้ะ?!" คนที่ถามน่ะแบคฮยอนครับสงสัยคงเบื่อที่ชานยอลยังไม่มา แต่ดูไอ้หน้าเงิงนี่มันตอบ เดี๊ยวแม่เสยด้วยเอ็มซีเอ็มที่อยู่บนหลังเลย

 

 

"ก็ ตอนนี้ไม่ใช่ แต่อนาคตอ่ะใช่" ตอบแล้วยิ้มโชว์ฟันออกมาซะ32ซี่เชียว ที่ผมปติเสธเพราะผมกับเงิงไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ (ไรท์:มีชื่อย่อเรียกเหมือนคนเป็นเเฟนกันเลย แล้วชอบป่ะไอ้เงิงเนี่ย?) ก็มันก็โอเคนะ แต่ดูจากที่มันทำอยู่แล้วมันค่อนไปทางกวนประสาทมากกว่าจีบผมน่ะสิ 

 

 

"เค้าบอกว่าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ไง!" ไม่ใช่เสียงผม เสียงใคร?

 

 

"จง อิน!!!" พูดพร้อมกันทั้งร้านครับ ใช่ครับเค้าคือคิมจงอินแฟนเก่าผมเองครับ ที่ใช่คำว่าแฟนเก่าเพราะผมกับเค้าเลิกกันไปได้2อาทิตย์แล้ว ที่เลิกกันเพราะเค้าบอกว่าคบกับผมเพราะเค้าต้องการหลอกใช้ผมให้ช่วยจีบคยอง ซู ช่วงอาทิตย์แรกที่เลิกกันผมแทบไม่ทำอะไรนอกจากร้องไห้แต่พออาทิตย์ต่อมาไม่ เจอหน้าเค้ามันก็ดีขึ้นจนผมคิดว่ามันหายแล้วแต่อันที่จริง...ผมก็ยังลืมเค้า ไม่ได้หรอก

 

 

"นายมาทำอะไรที่นี่?"ผมถามออกไปเสียงนิ่ง ลู่ห่านคงพอเดาออกจากอาการของผมเค้าเลยเอามือผมไปกุมแล้วบีบๆเอาไว้

 

 

"ชั้นก็มาหานายไง เรากลับไปคบกันนะ?" 

 

 

"........"เงียบ พวกเราทุกคนเงียบ ผมไม่อยากเจ็บอีกแต่ให้ผมพูดคำว่าไม่ออกไปมันยากเกินไปสำหรับผมที่จะพูดคำนี้กับคนคนนี้

 

 

 

"ผมขอเวลาคุยกับอี้ชิงแป็ปนึงได้ไหมครับ?" เสียงเงิงถามออกมาเมื่อเห็นว่าไม่มีใครตอบเค้าก็ลากผมออกไปเลย

 

 

 

 

 

 

Kris part

 

 

"คนคนนั้นแฟนเก่านายเหรอ?" ผมเดาได้เพราะดูจากน้ำเสียงสั่นๆที่อี้ชิงซ่อนไว้กับแววตานั่น แฟนเก่าชัวร์

 

 

"อืม...ฮึกๆ นายช่วยฉันที ฮึก...ชั้นไม่อยากกลับไปหาเค้า ฮึก...ถ้าชั้นกลับไปชั้นก็เจ็บอีกนายต้องช่วยฉันนะ ฮึกๆ" ตอนแรกตกใจมากครับเพราะอยู่ดีๆเค้าก็มากอดผมเฉยเลยแต่ดูจากอาการร้องไห้ของ เค้าแล้วเค้าคงจะเคยเจ็บมามากจริงๆ

 

 

"ชั้นพอมีวิธีนึง แต่นายจะอยากทำมันรึเปล่าชั้นไม่รู้"

 

 

 

"นายบอกมาสิ ถ้ามันช่วยได้ชั้นจะทำ" เค้ารีบปาดน้ำตาออกแล้วจ้องมาที่ผมเพื่อรอคำตอบ

 

 

 

"นายลองคบกับชั้นดูไหมล่ะเพื่อมันจะช่วยให้นายลืมเค้าได้ นายยังไม่ต้องรักชั้นตอนนี้ก็ได้ค่อยๆรักชั้นก็พอ" 

 

 

"ตกลง ชั้นจะคบกับนาย" เค้าเงียบไปสักพักก่อนจะพูดคำตอบที่ผมอยากฟังมากที่สุด

 

 

 

"ชั้น จะช่วยนายเอง แต่นายอย่าลืมล่ะ ว่านายต้องค่อยๆรักชั้นให้มากขึ้นนะ" ผมยิ้มกลับไปให้เค้าอย่างจริงใจที่สุด นั่นก็สามารถทำให้เค้ายิ้มกลับมาให้ผมแบบจริงใจที่สุดเช่นกัน

 

 

 

Luhan part

 

 

 

พวกเรานั่งรออี้ชิงออกไปคุยกับคริสสักพักพวกเค้าก็เดินกลับออกมา แต่ที่แปลกไปก็คือ2คนนั้นเดินกุมมือกันออกมา

 

 

"นี่ จงอิน...เรื่องเมื่อกี้มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด อันที่จริงเรากับคริสเป็นแฟนกัน" ห้ะ?! สองคนนี้เนี่ยนะเป็นแฟนกัน แต่ถ้าให้ผมเดาไม่ยากหรอกแต่คนโง่ๆที่เป็นหมาหวงก้างอย่างจงอินมันไม่รู้ อยู่แล้ว

 

 

 

"ไม่มีทางอี้ชิง ชั้นกับนายพึ่งเลิกกันไป2อาทิตย์ นายไม่มีทางมีแฟนใหม่แน่นอน!"

 

 

 

"ทำไม ชั้นจะมีไม่ได้ ในเมื่อเค้าทั้งหล่อกว่านาย เป็นสุภาพบุรุษมากกว่านาย ใจดีกว่านาย น่ารักกว่านาย ดีกว่านายทุกอย่างแล้วทำไมชั้นจะคบกับเค้าไม่ได้! อ้อชั้นลืมไปอย่างถ้าเราเลิกกันแล้วนายไม่มีสิทธิ์เรียกชั้นด้วยชื่อนั้น!" เป็นไงล่ะครับ จากหน้าดำๆงี้ซีดเลย ผมก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมอี้ชิงถึงได้สวนกลับมาแรงอย่างนั้น แต่ถ้ามันช่วยเพื่อนผมได้นั่นเป็นเรื่องดีครับ ผมแอบเห็นว่าคริสเค้ายิ้มด้วยล่ะ แต่มือเค้าก็ยังกุมแล้วบีบมืออี้ชิงเหมือนให้กำลังใจอยู่

 

 

 

"ไม่ จริงอี้ชิงที่ชั้นเคยรัก...ไม่ได้เป็นแบบนี้" ผมบอกแล้วว่ามันน่ะหวงก้าง อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าอันที่จริงมันตั้งใจมาหาคยองซูเพราะมันจีบอยู่ แต่มันคงเห็นอี้ชิงเลยอยากเค้ามาแกล้งมากกว่า แต่จากที่อี้ชิงด่าเมื่อกี้คงทำให้มันเจ็บไม่น้อยเลยพูดออกมาแบบนั้น

 

 

 

"....ใช่ เพราะเราไม่ได้รักกันแล้วไง เรื่องของเรามันจบแล้วนายกลับไปเถอะแล้วก็...ไม่ต้องมาให้ชั้นเห็นหน้าอีก!" พออี้ชิงพูดเสร็จหมาหวงก้างก็วิ่งออกไปทันที ที่ผมชอบด่ามันเพราะผมไม่ชอบขี้หน้ามันมันทำให้เพื่อนสนิทที่สุดของผม ร้องไห้หนักมากถึงมากที่สุด เมื่อก่อนน่ะผมไม่ชอบขี้หน้าอย่างที่ผมบอกแต่ตอนนี้ผมคงเกลียดมันแล้วล่ะ พวกเราเงียบกันไปสักพักคริสก็พูดขึ้นมาว่า

 

 

"อี้ ชิง...ชั้นรักนายนะ" หลังจากพูดจบเค้าก็กอดอี้ชิงทันทีเลยครับ โรแมนติกเชียวคู่นี้บอกรักกันหน้าร้านขนมเค้ก ทำเอาผมกับแบคที่ยืนอยู่นีเขินแทบละลาย5555

 

 

"ชั้น ก็จะค่อยๆ...รักนายนะคริส" พอพูดจบเค้าก็กอดตอบคริสทันที หน้าของคริสตอนนี้บานเท่ากับจานดาวเทียวแล้วครับ5555 ส่วนอี้ชิงก็ยิ้มจนมีลักยิ้มขึ้นมาที่แก้มน่ารักเชียว ถึงแม้อี้ชิงจะตอบกลับมาแบบงงๆแต่ผมคงต้องขอบคุณไอ้หน้าดำจงอินมันสักหน่อย แล้วล่ะที่ทำให้เพื่อนผมได้มาเจอคนดีแบบคริส

 

 

 

 

 

Talk talk:

มาลงตามสัญญาแล้ว55555

เป็นไงล่ะพี่จงอินของเราเงิบหงายตายจากเราไปเลยทีเดียวเชียว

แอบดราม่านิดๆแต่ต่อจากนี้คงไม่มีแล้วแหละ เพราะไรท์แต่งไม่ค่อยเก่ง

แต่คริสเลย์เป็นแฟนกันแล้วนะ ฮูเร่555555

อย่าลืมเม้นกันด้วยนะไรท์เห็นมันมีแต่ยอดอ่านเพิ่ม

มันแอบท้อแต่ก็ยังมีเม้นนึงที่ให้กำลังใจไรท์

ไรท์ขอบคุณมากแต่อย่าลืมเม้นนะมันเป็นเรื่องแรกไรท์อยากมีกำลังใจเยอะๆ

ปล.เกรดไรท์ขึ้นด้วยแหละ ไชโยโห่ฮิ้วมาก55555