คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : chapter8:โทรศัพท์
Chapter8
Chen part
ตอน นี้ผมอยู่ที่ห้องทำงานแต่แน่นอนอารมณ์ผมตอนนี้ถ้ายังทำงานได้ก็ไม่ใช่คนแล้ว ล่ะ ตั้งแต่วันที่พี่มินซอกบอกผมว่าให้เราห่างกันสักพักมันผ่านมาได้5วันแล้ว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงไม่ลองไปคุยกับพี่เค้าดีๆ อาจจะเป็นเพราะว่าผมกลัว.....กลัวที่มันจะเกินจากคำว่าห่างกันสักพัก
"คุณจงแดคะ มีแขกมาหาค่ะ" ยังไม่ทันที่ผมจะคิดอะไรไปมากกว่านั้นเสียงเลขาสาวของผมก็ดังขึ้นมาก่อน
"ให้เข้ามา" หลังจากที่ผมพูดแขกคนที่ว่าก็เดินเข้ามา และแขกคนที่ว่าก็ทำเอาผมตกใจไม่น้อยเพราะคนๆคนนั้น......คือพี่มินซอก
"พี่มาทำไม?"
"สุขสันต์วันครบรอบครับผม"
"ห้ะ?!"
"นี่ อย่าบอกนะว่าลืมวันครบรอบอ่ะ? งอนแล้ว!" ความคิดในหัวผมตีกันยุ่งไปหมด เมื่อ5วันก่อนพี่เค้าบอกให้ห่างกันสักพักแต่ตอนนี้กลับมาบอกครบรอบมันคือ อะไรกันแน่?
"นี่พี่หมายความว่ายังไง? 5วันที่แล้วพี่พึ่งบอกให้ห่างกันสักพักไม่ใช่หรอ?แล้วนี่มันอะไร?"
"นาย เชื่อพี่ด้วยหรอเนี่ย55555555 พี่ก็แค่แกล้งนายแค่นั้นแหละ พี่เห็นว่ามันใกล้จะครบรอบแล้วเลยอยากเซอไพร์สนายสักหน่อย แต่ไม่รู้จะเอามุกไหนมาเล่นดี เลยลองมุกนี้ดู ตอนแรกก็ไม่คิดว่านายจะเชื่อหรอกแต่พอรู้ว่านายเชื่อเนี่ยขำชะมัด5555555"
"ดู เหมือนพี่จะขำมากเนอะกับการที่แกล้งผมอย่างนี้เนี่ย? พี่ตลกมากมั้ย?! พี่เห็นผมเป็นตัวตลกหรอลองพี่โดนบอกให้ห่างกันสักพักมั่งพี่จะรู้สึกยัง ไง?!"
"จงแดพี่ขอโทษ พี่ไม่คิดว่านายจะโกรธพี่ขนาดนี้...."
"ผม ว่าพี่ควรจะได้รับรู้มั่งนะว่าผมรู้สึกยังไง?" พูดจบผมก็เดินออกจากห้องทันที แน่นอนว่าผมโกรธมาก โกรธถึงขนาดที่ว่าไม่อยากเห็นหน้าพี่เค้าด้วยซ้ำ......
Xiumin part
"จง แดเปิดประตูให้พี่หน่อยสิ!" ถ้าผมรู้ว่าเค้าจะโกรธผมขนาดนี้ผมขอย้อนเวลาไปหามุกที่มันดีกว่านี้มาเล่นดี กว่า เล่นอะไรก็ได้ที่เค้าจะไม่โกรธผม เพราะถ้าจงแดโกรธไม่แน่....เค้าอาจบอกเลิกผมเลยก็ได้
"จง แดเปิดประตูให้พี่ก่อน พี่ขอโทษพี่ผิดไปแล้ว เปิดประตูให้พี่จงแด!" ตอนนี้ผมอยู่ที่คอนโดของเฉิน หลังจากที่เค้าเดินออกจากห้องมาเค้าก็ขับรถมาถึงที่นี่ เค้าขับเร็วมากเร็วจนผมกลัวกลัวว่าเค้าจะเป็นอะไรไป แต่โชคช่วยเพราะยังไม่ถึงเวลาเลิกงานรถจึงไม่มากนักทำให้เค้ามาถึงคอนโด อย่างปลอดภัย
พอมาถึง เค้าก็เข้าห้องแล้วล็อคประตูทันที ผมโทรหาเค้าหลายหน เพราะผมคิดว่าถ้ามาทุบประตูเรียกหน้าห้องคนเค้าของแตกตื่นกันหมด แต่ทำไงได้ในเมื่อเค้าเงียบขนาดนี้ ผมก็ต้องใช้วิธีนี้แหละ ใครจะมองผมยังไงผมก็ไม่สนหรอก
"พี่กลับไปเถอะ ผมอยากอยู่คนเดียว"
"ก็ได้....ฮึกๆ แต่ไว้นายหายโกรธพี่...ฮึก โทรไปหาพี่ด้วยนะ" ผมพยายามกลั้นสะอื้นที่สุดแล้ว ผมจะไม่ท้อเลยนะแต่ถ้าเค้าอยากอยู่คนเดียวจะให้ผมทำไงล่ะ....
Chen part
ตอน นี้ผมได้อยู่คนเดียวเงียบๆ ได้คิดได้ทบทวนอะไรใหม่ จากการที่พี่เค้าแกล้งผมอย่างนี้ผมสมควรโกรธมั้ย? ผมคิดว่าใช่ แต่พี่เค้าก็ไม่ได้ตั้งใจจะแกล้ง พี่เค้าขอโทษผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าไหนจะโทรเข้าเครื่องผมเป็นร้อยรอบ ผมคิดว่าถ้าผมจะยกโทษให้พี่เค้า? ก็คงถูกเหมือนกัน คิดได้อย่างงั้นผมก็เดินออกจากห้องนอนแล้วมองหาโทรศัพท์ของผมทันที ยังไม่ทันทีผมจะหยิบมากดโทรหาพี่มินซอก ก็มีสายเรียกเข้าซะก่อน
"ครับ?"
"คุณจงแดรึเปล่าคะ?"
"เอ่อ...ใช่ครับ"
"โทร จากโรงพยาบาลXXXนะคะ เบอร์คุณเป็นเบอร์ล่าสุดที่คุณซิ่วหมินโทรออก ตอนนี้คุณซิ่วหมินประสบอุบัติเหตุรถชนอยู่ที่โรงพยาบาลนะคะ คุณจงแดยังอยู่ในสายมั้ยคะ? ฮัลโหล?"
"ผมจะไปโรงพยาบาลเดี๊ยวนี้ครับ"
โรงพยาบาลXXX
"คุณหมอครับพี่มินซอกปลอดภัยมั้ยครับ?!"
"คน ไข้ปลอดภัยแล้วครับ ถือว่าโชคดีที่มีคนช่วยพามาส่งโรงพยาบาลทัน คนไข้เป็นคนแข็งแรงคุณไม่ต้องห่วงหรอกครับ ถ้าอยากเยี่ยมก็เชิญตามสบายครับ"
"ขอบคุณมากครับหมอ"
Xiumin part
ใน หัวตื้อไปหมด ทั้งปวดหัดทั้งปวดตัว พอลืมตาขึ้นมาก็เจอกับผนังสีขาว ได้กลิ่นที่ไม่คุ้นเคยถ้าจำไม่ผิดคงเป็นกลิ่นของโรงพยาบาล ผมค่อยกะพริบตาถี่ๆเพื่อปรับสายตา มองไปรอบๆห้องทำให้ผมแน่ใจว่าที่นี่เป็นโรงพยาบาล พอมองไปข้างเตียงก็เจอกับคนที่ผมอยากจะตื่นมาเจอมากที่สุด
"พี่ฟื้นแล้วหรอ?"
"อืม น้ำ....หิวน้ำ" หลังจากผมดื่มน้ำเสร็จจงแดก็เดินออกไปนอกห้อง อย่าบอกนะว่าเค้ายังไม่หายโกรธผม แต่ก็ไม่แปลกหรอกผมแกล้งเค้าแรงขนาดนั้น
"ตรืด ตรืด" ก่อนที่ผมจะได้คิดอะไรไปมากกว่านั้นโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นซะก่อน
"ฮัลโหล?"
"ผมหายโกรธพี่แล้วนะ"
"........" จงแดเปิดประตูเข้ามาอีกครั้งแล้วยิ้มกว้างให้ผม
"ก็พี่เป็นคนผมบอกเองไม่ใช่เหรอว่าถ้าผมหายโกรธให้โทรหาพี่"
Talk talk:
ขอโทษนะคร้าบที่หายไปตั้ง5เดือน
พอดีการบ้านมันทับจะตาย
แล้วไรท์ยังโง่แต่งให้ตัวเองแต่งต่อไม่ได้5555
ต่อไปนี่จะไม่หายหัวไปยังงี้อีกแล้ว
สัญญา ฮิฮิ^(+++++)^
ความคิดเห็น