NIGHT&BOS ปิ๊ง รักครั้งใหม่หัวใจยกให้เธอ 2

ข้อมูลเบื้องต้น

NIGHT&BOS ปิ๊ง รักครั้งใหม่หัวใจยกให้เธอ 2

ฉันรักนาย..ไนท์ ฉันแขย่งตัวขึ้นไปจูบไนท์ต่อหน้าอัพเพราะตอนนี้ฉันไม่แคร์แล้ว  ไนท์จูบตอบฉันอย่างไม่ขัดขืน  ไนท์..ขอบคุณที่ปกป้องฉันมาตลอด..ทั้งๆที่ผ่านมาฉันใช้นายเพื่อจะลืมเขาไม่คิดจะรักแม้แต่น้อย..แต่วันนี้ฉันรักนาย..รักจริงๆนะรักมากๆด้วย

                เธอแน่ใจนะบอส ไนท์ถามฉันเสียงอ่อน  ..ทะ..ทำไมล่ะ??ทำไมถามฉันแบบนั้นล่ะไนท์  ฉันทำหน้าเหวอแต่ไนท์กลับทำหน้าจริงจัง

                ตอบฉันสิบอส..ตอบสิว่าเธอแน่ใจ บอส ตอบสิ บอส บอส..

ติ๊ดๆๆๆติ๊ดๆๆๆๆ!

                แฮ่กๆๆแฮ่กๆ.. ฉันเด้งตัวลุกขึ้นมาพลางหอบหายใจไปด้วย..อะไรกันฉันฝันไปหรอเนี้ยยย  สงสัยคงจะคิดถึงไนท์มากไปแน่ๆเลย เฮ้อ~ ว่าแต่คำถามที่ไนท์ถามฉันในฝันน่ะ  เธอแน่ใจนะบอส  ทำไมฉันถึงตอบไม่ได้ล่ะ  ทำไมตอนนี้..ตอนนี้ฉันถึงได้รู้สึกไม่แน่ใจ..ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้..ความรู้สึกที่ฉันมีให้ไนท์มันชัดเจน..  สายตาฉันเหลือบไปมองโทรศัพท์แล้วหยิบโทรศัพท์ซัมซุงแคนดี้ขึ้นมาดู  มีคนส่งข้อความเข้ามา..เป็นเบอร์ที่ฉันไม่รู้จัก..ไม่ใช่เบอร์ศูนย์ข้อความ  ฉันรีบกดเปิดข้อความด้วยความสงสัย

                บอส..เธอลืมของไว้ที่เรา..อ้อ! มันสำคัญกับเธอมากนะ รีบๆมาเอาด้วยล่ะ  ฉันจะรอที่  T นัดพบ น่ะ  อีกอย่างอย่าเกินสิบเอ็ดโมงล่ะเพราะเราคงรอถึงขนาดนั้นไม่ไหว ถ้าอย่างรู้ว่าเราเป็นใคร  รู้จักเธอได้อย่างไรก็รีบมานะ เรารอเธออยู่ ใตรอ่ะ?? แล้วว่าตาเราไปลืมอะไรไว้ล่ะ..ของสำคัญงั้นหรอ  -_-a คิดไม่ออกจริงๆเลยแฮะ  บอกเรารีบไปเอาตอนสินเอ็ดโมงแล้วตอนนี้มัน..สิบโมงสี่สิบห้า! OoO พระเจ้า! อีกสิบห้านาที ฉันจะทำไงดีล่ะ??(จะไปหรือไม่ไปแล้วจะบอกไนท์หรือเปล่า)

แต่จู่ๆโทรศัพท์ซัมซุงแคนดี้สีเหลืองอ๋อยของฉันสั่นอย่างบ้าคลั่ง  หน้าจอโชว์คำว่า T hug ไนท์น่ะแหละฉันเป็นคนเมมไว้เอง  แต่ตอนนี้ฉันชักจะไม่แน่ใจแล้วสิว่าความรู้สึกของฉันมันเป็นอย่างที่ฉันเมมไว้รึเปล่า  ฉันกดรับอย่างใจลอยและกังวล

                ไมรับช้าจังครับ ที่รัก ไนท์ส่งเสียงระรื่น

                เพิ่งตื่นน่ะ ฉันกรอกเสียงเซ็งๆลงไป  ไม่สบายรึเปล่าบอส ไนท์ถามอย่างห่วงๆทำเอาฉันรู้สึกผิดขึ้นมันที

                ขอโทษนะ..ไนท์  ปลายสายเงียบไป  ฉันหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆเลย  ทำไงดีน๊าาาา >o<

                งั้น..บอสต้องไถ่โทษนะ ไนท์พูดเจ้าเล่ห์  ฉันกำลังจะตกที่นั่งลำบากใช่ปะ ToT

                ยะ..ยังไงอ่ะ ฉันถามอย่างกลัวๆ  ไปเที่ยวปัวกัน  OoO!  ไปปัว โอ้วววว  ไม่น๊า

                ทำไมต้องไปปัวอ่ะ  ไม่ไปได้ปะไนท์ ฉันต่อรองในขณะที่ตาก็จ้องเข็มนาทีของนาฬิกาที่ค่ยๆเคลื่อนอย่างช้าๆ

                ง่ะ ไนท์บ่นๆอย่างงอนๆ  และวินาทีนั้นฉันก็ได้ตัดสินใจ ใช่! ฉันจะไปบ้านม! ฉันเด้งตัวลุกจากที่นอนกระวีกระวาดเปลี่ยนเสื้อผ้า

                ทำไรอยู่อ่ะบอส ไนท์ยังคงถามฉันต่อไป อา..ขอโทษนะไนท์วันนี้ฉันคงไปปัวไม่ได้หรอก ขอโทษนะขอโทษจริงๆ แล้วฉันก็กดวางสายพร้อมกับโยนโทรศัพท์ทิ้งลงบนเตียงอย่างไม่ใยดี  ฉัน..ฉันทำได้ไงอ่ะ OoO   ปกติฉันไม่เคยตัดสายไนท์ทิ้งนี่ หรือว่าฉันกำลังจะเปลี่ยนไปจริงๆ  ฉันวิ่งออกจากห้องลงไปชั้นล่างแล้วรีบสตาร์ทมอเตอร์ไซด์ขี่ออกไปทันที  โดยที่ทิ้งโทรศัพท์บนที่นอนให้สั่นอย่างบ้าคลั้งและความกระวนกระวายใจของผู้โทรมา..มันยังคงสั่นต่อไป..จนกระทั่งแบตเตอร์รี่หมดลง..หรือบางที่ความรักครั้งนี้อาจจะหมดไปพร้อมๆกับแบตเตอร์รี่ก้เป็นได้!

                T นัดพบ

ฉันมาถึงที่นี่พร้อมกับก้มดูนาฬิกาดิจิตอลที่ข้อมือ  สิบโมงห้าสิบแปด!ฉันมาทัน  แล้วสองสายตามองไปรอบๆๆร้านว่าแต่..คนที่นัดฉันมาเป็นใครล่ะ  จริงสิน่าจะโทรหา  และฉันก็ได้คิดขึ้นมาได้ว่าตัวเองเพิ่งโยนโทรศัพท์ทิ้งบนที่นอนเมื่อกี้นี่นา TToTT

                ไง..บอส เสียงที่คุ้นเคย..อัพ  ฉันจ้องมองเขาอย่างโหยหานี่ฉันเป็นอะไรไปนะทำไมถึงได้..รู้สึกแบบนี้  เขาเป็นอดีตสำหรับฉันแล้วนี่  แล้วทำไม..ทำไมฉัน..ถึงได้หวั่นไหวแบบนี้หละ  เขาส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ฉัน นั่งก่อนสิ  ฉันรู้เธอไม่รีบ อัพพูดเสียงนุ่ม  ไม่! ฉันไม่นั่ง..และฉันจะไม่เสียเวลาอยู่กับเขาอีกแม้แต่วิเดียว  ทว่าร่างกายกลับไม่ฟังสิ่งที่ฉันคิด..หัวใจกลับดื้อดึงที่จะนั่งลง..

                เธอลืมของนะ..  เขาพูดจ้องฉันไม่วางตา  เราสบตากันเนิ่นนาน..  อะ..อะไรล่ะ  ที่ว่าฉันลืมน่ะ เรา..ไม่ควรมานั่งคุยกันแบบนี้ไม่ใช่หรอ ในที่สุดฉันก็บังคับตัวเองให้พูดออกไปอย่างยากเย็น

                นั่นสินะ  แต่เธอก็ยังมานิ  เขายิ้มอย่างผู้ชนะทำเอาฉันรู้สึกจนมุมเหมือนเป็นเพียงลูกไก่ในกำมือของเขา

                ต้องการอะไรว่ามา ฉันถามเสียงแข็ง

                ตัวเธอ! OoO อัพตอบคำถามฉันทันที   ตึกตักๆ ตึกตักๆตึกตักๆ  ใจแนเต้นรัวยิ่งกว่ากลองชุด..ความรู้สึกลึกๆที่ว่าดีใจกำลังแทรกซึมเข้ามาทั้งตัว  ฉันต้องการเธอ..แค่เธอคนเดียวเท่านั้น..และสิ่งที่เธอกำลังต้องการอยู่ตอนนี้น่ะเป็นฉันไม่ใช่ไอ้เด็กก็อกก๋อยนั่น ใช่ไหมบอส  ตอบฉันสิ  ฉันรู้สึกเหมือนมีธนูนับพันดอกที่พุ่งลงมาปักใจของฉัน..มันเจ็บจนจุกไปทั้งตัว..กลัว..ใช่!..ฉันกำลังกลัวสินะ

           <    ที่เธอไม่ตอบเพราะสิ่งที่ฉันพูดมันเป็นความจริงสินะ  ยอมรับมาสิว่าเธอก็ยังมีใจให้ฉันอยู่เธอลืมฉันไม่ได้หรอก..ไม่สิต้องพูดว่าเธอไม่คิดจะลืมฉันมากกว่า  ที่คบไอ้เด็กนั่นเพราะต้องการประชดฉันใช่ไหม?? ขอบอกเอาไว้เลยนะว่าสิ่งที่เธอทำอยู่น่ะ..มันจะทำให้เธอเจ็บ.. ฉันนั่งนิ่งฟังเขา..น้ำตาเอ่อล้นออกมาและไม่คิดที่จะเช็ดมัน  ..หยุดเหอะนะ  บอส..ขอร้องล่ะ  สิ่งที่เธอกำลังทำ..หยุดมันซะ  มองฉัน..  เขาใช้ริมฝีปากเรียวแดงนั่นพูด  ดวงตาเรียวจ้องฉันสื่อความหมาย  มืออุ่นที่ยื่นมากุมมือฉัน  ทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่างที่ฉันคุ้นเคย..มันกลับมา

                  ~ ฉันอยู่ตรงนี้ถ้าเธอต้องการ  ถ้าหากเขานั่นทำเธอหมองหม่น  จู่ๆเพลงในร้านก็ดังขึ้น   ฉันยังรอ..รอเธออยู่ตรงนี้..และก็จะรออย่านี้ตลอดไป..  อัพยัดผ้าเช็ดหน้าสีขาวลงบนมือฉัน  ฉันมองเขาทั้งน้ำตาอะไรกัน..มาบอกอะไรเอาปานนี้หละ  มาบอกทำไมตอนนี้..มัน..สายไปแล้ว  ความรู้สึกของฉันมัน    อัพลุกขึ้นยืน

                สิ่งที่เธอลืมไว้น่ะ..ลืมไว้กับฉัน..และเธอไม่คิดจะเอากลับไปด้วย ฉันรู้เธอลืม หัวใจ ไงล่ะ  หรือว่าเธอจงใจลืมกันนะ?? แต่มันก็ไม่สำคัญหรอกเหตุผลที่ว่าน่ะ..สิ่งที่สำคัญมันอยู่ที่  ฉันรักเธอตลอดไป..  แล้วอัพก็เดินจากไป..ฉันทำได้แค่มอง..มองดูแผ่นหลังนั้นหายลับตาไปอย่างช้าๆ  อีกครั้งสินะที่ฉันเสียน้ำตาให้กับผู้ชายคนนี้น่ะทั้งที่รู้สึกเจ็บไปทั่วทั้งอก..เจ็บอย่างไม่อยากทน..แต่ทำไมหัวใจยังอาแต่พร่ำเรียกหา..ทำไมทำไมกัน

NIGHT   TAKE  I :

       ผมรู้สึกไม่สบายใจมากที่จู่ๆ บอสก็ตัดสายผมแถมโทรไปก็ติดต่อไม่ได้อีกต่างหากจะเกิดอะไรขึ้นกับบอสรึเปล่าน่ะ???

                เป็นไรมากปะว่ะไอ้ไนท์  ทำหน้าอย่างกะหมาเมาแฟ้บงั้นแหละ   ไอ้โซดาหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสนิทผมถามเมื่อมันเห็นผมนั่งเหม่อจ้องโทรศัพท์

                แล้วหน้าหมาเมาแฟ้บมันเป็นไงว่ะ  แกเป็นหมารึไงถึงได้รู้น่ะ  ผมกวนมัน  แต่จริงๆก็ไม่ได้ตั้งใจจะกวนหรอกนะมันติดเป็นนิสัยแล้วเท่านั้นเอง(สันดานชัดๆ)

                อ้าววว  ไอ้นี่! ถ้าฉันหมาแกก็หมาแหละว่ะเราพูดกันรู้เรื่องนิ   ไอ้ดากวนผมตอบพร้อมกับทำหน้าอยากจะกินส้นตีนอีกด้วย  ไอ้นี่ - _-a    เป็นแบบนี้คิดถึงแฟนล่ะสิท่า  ไปหาดิว่ะมานั่งทำมิวสิคแบบนี้แฟนแกคงลงมาหรอก  นั่นสิไอ้ดาพูดก็ถูกไปหาบอสซะก็สิ้นเรื่อง

                นั่นดิ  ทำไมฉันคิดไม่ถึงนะ  ไอ้ดามองมองอย่างสมเพช  ถ้าอย่างแกคิดได้ฉันคงสอบได้ห้องหนึ่งGIFTEDแถมEPภาคอินเตอร์อย่างแฟนแกแล้วแหละ  แล้วมันก็ลุกขึ้นกำลังจะไปแต่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นรั้งมันไว้ซะก่อน  มันกดรับอย่างรำคาญพร้อมทำหน้าเซ็งมาทางผม

                ไรว่ะไอ้วิน  ไอ้วิน??( เพื่อนสนิทในกลุ่มผมอีกคนเองกลุ่มเพื่อนสนิทของผมน่ะหรอมีเยอะเลยล่ะ^^ ก็งี้แหละตามประสาคนเพื่อนแยะ ไอ้นี่น่ะคุณชายโคตรๆพอๆกับไอ้ริปแหละ จะว่าไปแต่ละคนในกลุ่มผมน่ะไม่ธรรมดาเลยล่ะครับเอาเป็นว่าขอเล่าทีล่ะคนเลย   ไอ้วิน คุณชายติดหรู ไฮโซ ขี้เก๊ก  ไอ้ริป หรือชื่อเต็มๆคือริปเปอร์(มันยาวผมขี้เกียจเรียก) ไอ้นี่ก็คุณชายติดหรู ไฮโซ ขี้เก็กพอๆกับไอ้วินแหละ และที่สำคัญไอ้สองคนนี้ชอบแข่งกันทุกเรื่องตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบเลยก็ว่าได้   ไอ้เชน  ไอ้แวมไพร์ ที่ได้ฉายานี่เพราะมันโคตรจะขาวเว่อร์ แล้วยังเงียบๆไม่ค่อยจะพูดเท่าไหร่(โดนไอ้     บิ๊กแย่งพูดหมดแล้ว)นอกจากนี้มันยังหยิ่งเว่อร์ ขี้เก๊กเว่อร์ ตามแบบฉบับบีบอยสุดเท่ห์(ที่มันคิด)   แต่สำหรับผมมันเต้นแร้งเต้นกามากกว่า(อิจฉาอ่ะเด้! โด้เอ้ยยย! เต้นไม่เป็นก็ว่ามาเถอะ)  ไอ้บิ๊ก โคตรจะพูดมากที่สุดในกลุ่มเลย ชอบทำหน้านิ่ง เป็นนักกีฬาฟุตซอลของโรงเรียน    ไอ้ดา หรือชื่อเต็มๆของมันคือโซดา( มีพี่ชายชื่อเบียร์ มีน้องสาวชื่อน้ำแข็ง มาแบบครบเซ็ต) มันเป็นคนที่โคตรจะกวนตีนที่สุดในกลุ่มล่ะ เจ้าเล่ห์เพทุบาย ใจร้อนชอบหาเรื่องชาวบ้านไปทั่ว( ชกเพื่อนแฟนผมไปคนหนึ่งล่ะ ทำเอาผมกะบอสเกือบทะเลาะกัน เฮ้อ~) อ้อๆ กลุ่มผมมีชื่อด้วยล่ะ เท่ห์เชียว  ไม่เชื่อไปถามเด็กวังผาดูก็ได้ว่ารู้จักกลุ่ม HEXZ-BoY ปะ?? แน่นอนทุกคนรู้จัก และนี่ก็เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับตัวผม^^)  ปกตินี่มันจะทำหน้าตาดี๊ด๊าเวลาไอ้วินโทรมานี่แต่ทำไมคราวนี้ถึงทำหน้าเซ็งได้ล่ะ?? แปลกจริง

                เอ่อๆๆ รู้แล้วน่า  เข้าใจว้อยย  จะไปเด๋วนี้แหละพออใจยังไอ้คุณชาย มันกดวางอย่างเสียไม่ได้  ไรว่ะ  ผมถามมัน

                ไอ้บิ๊กมีเรื่องว่ะ..  ผมทำหน้าเครื่องหมายคำถามตัวเป้งทันที    เห็นไอ้วินบอกว่ามีเรื่องกับพวกเด็กสายในว่ะ  แย่งยัยปูแหงๆเชื่อดิ มันทายซะมั่ว(มั้ง) 

                แล้วแกจะเอาไงว่ะไอ้ดา  ผมถามมัน  ถามได้ก็ไปช่วยดิ  แม่ง! ไอ้บิ๊กต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆบุกสายในคนเดียวอ่ะ  OoO ไม่จริงน่ะ

                ล้อเล่นน้า  ไอ้บิ๊กไม่น่าโง่ขนาดนั้นนะ ผมเชื่ออย่างนั้นแหละ

                โง่ไม่โง่ไม่รู้ว่ะ  แต่ตอนนี้มันกำลังแลกหมัดอยู่  ไอ้วินกำลังขี่รถไป มันพูดอย่างเหลืออด  ผมขึ้นไปซ้อนท้ายรถมัน

                แล้วแกรออะไรอยู่ล่ะไปดิ  เดียวมันก็ได้เละซะก่อนหรอก  ผมเร่ง  ไอ้ดายิ้มที่มุมปาก

                มันต้องอย่างี้สิว่ะ  ถึงจะเรียกว่าเพื่อนกันจริงน่ะ  ตอนนี้ในหัวผมลืมเรื่องของบอสไปชั่วขณะ  แต่ผมก็รู้สึกสังหรณ์ใจว่าบางทีผมอาจเสียอะไรบางอย่างที่สำคัญของชีวิตไป..  ไม่รู้สิครับเพราะผมแค่ รู้สึก

THE  EHD NIGHT   TAKE  I :  

                ฉันมาโรงเรียนเช้าวันจันทร์ในสภาพที่ดูไม่ได้โคตรๆ  เหมือนไม่มีเรี่ยวแรง  จิตใจมันรู้สึกห่อเหี่ยวไปหมด..แล้วยังมีคำพูดขออัพที่ดังก้องอยู่ในหูฉันตลอด

                สิ่งที่เธอลืมไว้น่ะ..ลืมไว้กับฉัน..และเธอไม่คิดจะเอากลับไปด้วย ฉันรู้เธอลืม หัวใจ ไงล่ะ  หรือว่าเธอจงใจลืมกันนะ?? แต่มันก็ไม่สำคัญหรอกเหตุผลที่ว่าน่ะ..สิ่งที่สำคัญมันอยู่ที่  ฉันรักเธอตลอดไป.. 

                ฉันสะบัดหัวสองสามทีเพื่อไล่สิ่งที่ฉันคิดอยู่ออกไป  แต่มันกลับไม่ได้ช่วยอะไรเลย  เฮ้อ~ ฉันถอนหหายใจก่อนที่จะนั่งลงบนโต๊ะในห้องเรียน

                เป็นไรอีกล่ะบอส  ธัญเพื่อนที่นั่งข้างๆฉันถามอย่างห่วงๆ

                เปล่า..ไม่เป็นไร  ฉันตอบแบบปัดๆทว่ายัยธัญยังคงทำหน้าสงสัยอยู่

                เกี่ยวกับไอ้น้องไนท์นั่นหรอ  ฉันพยักหน้าเนื่องๆ  เธอทำหน้าครุ่นคิด  รู้สึกว่าสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้มันไม่ใช่รึเปล่า  คำถามสะกิดใจฉันอย่างแรง  ฉันทำได้แค่อึ้งแต่ไม่ตอบอะไร  ธัญถอนหายใจแล้วพูดต่อ

                จำทฤษฎีน้ำส้มได้ปะ?  ความเหมาะสมของน้ำส้มกับสิ่งที่ใช้บรรจุน่ะเธอยังเป็นน้ำส้มอยู่นะ  คิดว่าน้ำส้มควรใส่ที่ไหนล่ะระหว่าง แก้วพลาสติก กับ เหยือกสแตนเหลด ถึงจะใส่เหยือกสแตนเหลดแล้วรู้สึกดีก็ตามแต่เราก็ไม่สามารถที่จะดื่มน้ำส้มจากเหยือกได้หรอก  ส่วนแก้วพลาสติกแม้จะเสี่ยงว่ากรดในน้ำส้มอาจไปกัดพลาสติกแล้วเวลากินจะได้รับสารพิษเจือปนแต่เราสามารถดื่มน้ำส้มจากแก้วนั้นได้เลยนะ

                ยัยธัญพูดเป็นปริศนา..แต่ฉันกลับเข้าใจ เข้าใจว่าใครคือแก้วพลาสติก..ใครคือเหยือกสแตนเหลด  เฮ้อ~เป็นยัยนี่ดีจังนะรู้ไปซะหมดทุกเรื่อง(โดยเฉพาะเรื่องไร้สาระนี่)

                แต่เหยือกมันใส่น้ำส้มได้เยอะกว่านะ ฉันยียวน  ธัญทำหน้าเซ็ง

                ใช่! ใส่ได้เยอะแต่มันจะมีประโยชน์อะไรเมื่อเวลาดื่มสุดท้ายต้องใช้แก้วอยู่ดี  คิดอะไรก็ให้รีบๆล่ะถ้ายังมัวชักช้าอยู่เหยือกสแตนเหลดน่าสงสารออกนะ  ธัญพูดติดตลกแต่ความหมายของมันกลับบาดเข้าไปถึงใจฉัน

                แล้วน้ำส้มอย่างฉันล่ะ..ไม่น่าสงสารกว่าหรอ  ฉันตัดพ้อขณะที่ธัญทำหน้ารำคาญหับกลับไปอ่านการ์ตูนต่อและพูดขึ้นมาอย่างลอยๆแต่ทิ้มลึกสู่ขั้วหัวใจฉันอีกดอก ฉึก ~ !

                ไม่หรอก..น้ำส้มอย่างเธอน่ะ..น่าสมเพชมากกว่า..  5 นั่นสินะน้ำส้มอย่างฉันน่าสมเพชจริงๆแหละแล้วฉันควรจะทำอย่างไรต่อไปล่ะ  เดินหน้า..ถอยหลัง..หรือว่า..ให้ทุกอย่างเป็นอยู่อย่างงี้

                เจ๊บอสสส  มีน้องมาหา  เสียงยัยโมเมียวแหกปากโวยวายมาแต่ไกล  ว่าแต่ตัวอยู่ไหนล่ะเนี้ยยยัยเจ้าแม่จอมโวยวายของห้อง

                ใครอ่ะโมเมียว  ฉันแหกปากถามกลับโดยที่ไม่รู้ว่ายัยนั่นอยู่ที่ไหน

                ผมเองครับ  น้อง จิม ผู้ชายผิวขาวน่ารักที่ฉันแอบปลื้มมาตั้งนานจ้องจังก้าอยู่หน้าฉันพร้อมทำหน้ายิ้มแบบเขินๆ  อุ้ยยย น่ารักอ่ะ ><

                มะ..มีอะไรหรอน้องจิม  ฉันถามอย่างตกใจเพราะไม่คิดว่าจะเจอน้องจิมมาหาถึงห้องเรียนแบบนี้  น้องเขาตบมือหนึ่งครั้งน้องผู้ชายคนหนึ่งที่มาจากไหนไม่รู้ถืออูคูเลเล่มายื่นให้น้องจิม

                ฟังผมนะครับพี่บอส..  น้องจิมพูดเขินๆ  แก้มขาวใสๆนั่นแดงระเรื่อยิ่งดูแล้วโคตรๆๆๆน่ารักเข้าไปอีก  ปลื้มตายเลย  ..คุณเก็บความลับได้ไหม..ถ้าผมนั่นมีอะไรจะบอก.. น้องเขาลงมือเล่นอูคูเลเล่อย่างชำนาญสร้างจุดสนใจได้เป็นอย่างดี  ดูได้จากจำนวนคนที่มองเข้ามาในห้อง

                ..หาผมไว้ใจระบายมันออก..คุณเก็บความลับได้รึไม่..  คราวนี้นอกจากจะมองเข้ามาแล้วยังหยุดยืนดูอีกต่างหาก ToT อายน๊า  น้องเขาแค่เล่นโชว์ฉันเท่านั่นเอง

  ..ให้อยู่ที่คุณ กับ ผม ..อย่าให้ได้อยู่ที่ใครที่ไหน..  สายตาอบอุ่นที่สื่อความหมายมากมาย