[EXO] My Sunshine ,it’s U < All*Chen>

ลำดับตอนที่ #4 : Kiss scene : BAEKCHEN

Title : Kiss scene

Pairing : BAEKCHEN

OS สั้นๆ มาเพราะ แฟนแอคน้องจงแดซ้อมฉากจูบ 555 งานมโนเลยมา

“โอ๊ย แล้วมันต้องทำยังไงนะ”เสียงแหลมๆคุ้นหูที่ดังลอดออกมาจากห้องที่อยู่ด้านในสุด แบค ฮยอนที่กำลังเดินออกจากห้องจะไปยังห้องครัวหยุดชะงักเท้าไว้  ริมฝีปากบางฉีกยิ้มเป็นรูปสี่เหลี่ยมเมื่อได้ยินเสียงบ่นงุ้งงิ้งตามมาอีกระลอกใหญ่

“ไม่ซ้อมแล้ว พอแล้ว”ได้ยินเสียงฮึดฮัดเงียบลงก่อนที่แบคฮยอนจะเปิดประตูเข้าไปโดยที่ไม่ต้องเอ่ยคำขออนุญาตใดๆ

“เมื่อไหร่มึงจะรู้ว่าก่อนจะเข้าห้องคนอื่นต้องเคาะประตูก่อนฮะ แบคฮยอน”

แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่โดนด่าหรอกนะ

แบคฮยอนยักไหล่คล้ายไม่สนใจ ก่อนจะเดินเลยไปนั่งลงบนเตียงของอี้ชิงที่ยังคงเรียบตึงเพราะไม่ได้ผ่านการใช้งาน ตาเรียวเสมองกองกระดาษที่คาดว่าน่าจะเป็นบทละครเวทีของเพื่อนตัวผอมที่วางระเนระนาดอยู่บนเตียงแล้วก็ได้ ส่ายหน้าก่อนจะเลยมายังใบหน้าน่ารักๆที่ยังคงทำหน้างอง้ำไม่หาย

จงแดนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงและจดจ้องเขาอยู่ก่อนแล้ว นั่งจ้องตากันไปมาได้สักพักแบคฮยอนก็เป็นฝ่ายยอมลงให้ก่อนเช่นเคย

“คราวนี้อะไรอีกล่ะ?”

“บทจูบ..”คนตัวผอมถอนหายใจตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังเพราะความกังวลจนแบคฮยอนสัมผัสได้ เขาพยักหน้ารับคำหงึกหงัก เลิกคิ้วทำหน้าตาประมาณว่าแล้วไงส่งไปให้

ไม่ได้ตั้งใจจะกวนแต่เขาก็แค่อยากเห็นอีกคนแว๊ดใส่เขาเหมือนทุกๆวัน

“นี่มึงเยาะเย้ยกูหรอแบคฮยอน!!”

แล้วก็ได้ผล ใบหน้าน่ารักนั่นงอง้ำหนักยิ่งกว่าเก่า แถมยังแผดเสียงใส่เขาเสียจนกลัวว่าเสียงมันจะเล็ดลอดออกไปนอกห้องให้พี่จุนมยอนตกใจเล่น

“ใจเย็นน่า กูแค่ไม่อยากให้มึงเครียด”ลุกขึ้นจากเตียงพี่อี้ชิงแล้วเดินไปนั่งลงข้างกายเพื่อนตัวดี ไม่ยืมหยิบเอาบทละคร ฉากที่ว่านั่นขึ้นมา อ่านคร่าวๆ

“อืม ต้องทำแบบนี้สินะ..”ปากบางพึมพำออกมาเสียงเบา แต่จงแดที่อยู่ข้างๆก็ได้ยินมันชัดเจน ตากลมจับจ้องใบหน้าด้านของของแบคฮยอนที่ตั้งใจอ่านบทอย่างนึกทึ่ง

เมื่อกี้ยังกวนประสาทเขาอยู่เลย แต่พอจับบทปุ๊บก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย

นี่สินะคนที่เคยมีประสบการณ์เล่นละครเวทีมาก่อน

“หือ มีอะไร”เพราะหันกลับมาก็ดันสบเข้ากับตากลมที่จ้องเขาด้วยประกายชื่นชมแปลกๆ เจ้าตัวเหมือนจะรู้ตัวก็เลยหันหน้าหลบพร้อมกับทิ้งตัวนอนบนที่นอนแถมยังหันหลังให้เขาเสียเสร็จสรรพ แบค ฮยอนหัวเราะในลำคอก่อนจะเท้าแขนคร่อมร่างผอมๆนั่นแล้วแกล้งเป่าลมใส่ลำคอขาวๆนั่นเบาๆ

“ย๊าส์ อย่ามาแกล้งกันนะ”เจ้าตัวยกมือปิดลำคอ แถมยังหงายตัวขึ้นมาแว๊ดใส่เขา แบคฮยอนลอยหน้าลอยตา แต่ก็ยังไม่ยอมขยับออกไปไหนแม้ว่ามือผอมๆนั่นจะพยายามผลักอกเขาออกห่างก็เถอะ

“ถ้าไม่อยากให้แกล้งก็ลุกขึ้นมาซ้อมสิ”

“โอ๊ย ไม่เอาแล้ว เหนื่อยไว้ซ้อมพรุ่งนี้”จงแดบ่นพลางทำปากยื่น จนแบคฮยอนที่เห็นท่าทางน่ารักนั่นอดไม่ได้ที่จะดึงริมฝีปากยื่นๆนั่นเบาๆ

“ขี้เถียง แล้วไม่ซ้อมแบบนี้เมื่อไหร่จะทำได้”

“อะไรเล่า ก็เนี่ยซ้อมจูบจนปากจะเปื่อยอยู่แล้วเนี่ย”ถือโอกาสตอนที่แบคฮยอนเผลอกระเด้งตัวลุกนั่ง ใบหน้าน่ารักเห่อร้อนด้วยความอับอาย ทั้งๆที่มันก็แค่ฉากจูบ แต่คิม จงแดคนนี้กลับทำมันไม่ได้สักที

ก็มันยากนี่นา!!!!

“ซ้อมกับตุ๊กตา?”

“ย๊าส์ ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะ”แล้วก็โดนมือเล็กๆนั่นฟาดเข้าที่บ่า แบคฮยอนหัวเราะจนตาหยีแม้ว่าจะเจ็บไม่เบา แต่ยิ่งเห็นคิม จงแดโมโหจนหน้าแดงแล้วมันก็คุ้ม ปล่อยให้อีกฝ่ายตบตีจนพอใจ พอจงแดเริ่มผ่อนแรงลงแบคฮยอนก็คว้าข้อแขนผอมๆนั่นให้หยุด เจ้าตัวเหนื่อยหอบแต่ใบหน้ายังคงบ่งบอกว่างอนเขาไม่หาย งอนจนไม่ยอมมองหน้า จึงไม่ทันได้เห็นแววตาเจ้าเล่ห์ที่ฉายชัดในดวงตาเรียวของเขา

“นี่จงแด..”

“อะไร”สะบัดเสียงใส่แต่ก็ยังไม่ได้ขัดขืนอะไร แบคฮยอนยกยิ้ม ก่อนจะทำสีหน้าจริงจัง

“อยากรู้ไหมว่าทำยังไงนายถึงจะแสดงมันได้ดี...”

“..”เจ้าตัวเม้มปากเมื่อจู่ๆแบคฮยอนก็ย่นระยะห่างระหว่างใบหน้าเข้ามาใกล้ จะถอยออกก็ทำมาได้เพราะข้อมือทั้งสองข้างยังถูกจับไว้อย่างนั้น แม้มันจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทั้งคู่เอาหน้าเข้ามาแนบชิดกันแบบนี้ แต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้จงแดถึงรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงเสียจนจะหลุดออกมาด้านนอก

“ก็จะสอนให้ไง..”

“สอนยังไงล่ะ มันมีวิธีดีกว่าที่กูทำ..อ๊ะ อื้อ”กดริมฝีปากแนบชิดกับปากบางๆที่กำลังบ่นแว๊ดใส่เขาไม่ให้ได้ทันตั้งตัว จงแดดิ้นแต่แบคฮยอนกลับรวบเอาเอวบางๆนั่นเข้ามากอด ทั้งๆที่ไปออกกำลังกายกับพี่มินซอกมาแล้วแท้ๆ แต่เอวของอีกฝ่ายก็ยังบางเหมาะมือเหมือนเคย มือเรียวอีกข้างกดท้ายทอยอีกฝ่ายให้ริมฝีปากทั้งคู่แนบแน่น จนกระทั่งร่างในอ้อมแขนหยุดดื้อดึง ไม่ได้ผลักใสและไม่ได้ตอบสนองเพียงแต่ปล่อยให้เขาทำตามใจ แบคฮยอนละใบหน้าออกชั่วครู่ จ้องมองใบหน้าแดงๆที่กลังหลับตาพริ้มอย่างน่ารักน่าชังนั่น ก่อนจะกดย้ำเข้าไปใหม่ คราวนี้จงแด ยกแขนโอบรอบลำคอของเขาไว้ พร้อมกับลิ้นเล็กๆที่พยายามตอบโต้เขาอย่างกล้าๆกลัวๆ เหมือนอย่างที่เขา เคยสอน จนกระทั่งสุดท้ายแบคฮยอนก็ยอมปล่อยริมฝีปากบางๆนั่นให้เป็นอิสระ เมื่ออีกฝ่ายทำท่าเหมือนขาดอากาศหายใจ

“ก็จูบเก่งขึ้นแล้วนี่นา โอ๊ย!!”ไม่ลืมหยอกเย้าไปอีกรอบแม้จะโดนฟาดก็คุ้มเมื่อแลกกับใบหน้าแดงๆที่ชิงซบเข้าที่บ่าเขา แบคฮยอนหัวเราะหึๆ ก่อนจะกดจูบเข้าที่ซอกคอขาวแรงๆหนึ่งที ยกมือลูบกลุ่มผมสั้นสีดำ แล้วโยกตัวไปมาคล้ายกำลังปลอบใจ เขารู้ว่าจงแดกังวลและเขาก็ไม่อยากเห็นอีกฝ่ายเป็นแบบนี้

“กูรู้ว่ามึงทำได้..จงแดของกู เก่งออกขนาดนี้”

“...”ไม่ได้ปฏิเสธหรือแว๊ดกลับแต่อย่างใด แถมยังยกมือขึ้นกอดเอวของแบคฮยอนกลับอีกต่างหาก จงแดก็แค่รู้สึกว่าอยู่ในอ้อมกอดของแบคฮยอนแบบนี้แล้วมันรู้สึกดี

อย่างน้อยเขาก็รู้สึกมีกำลังใจขึ้นเยอะ

“กลัวแฟนๆคิดมากล่ะสิ”ราวกลับอ่านความคิดอีกคนออก จงแดพยักหน้าหงึกหงักครางรับเสียงแผ่ว”ทุกคนต้องเข้าใจ กูเองก็ไม่ชอบ ยังทำใจได้เลย..”

“กูเคลียร์กับมึงไปแล้วนะ”เถียงเสียงเบา เขาเองก็ไม่ได้อยากจะไปจูบกับคนที่ไม่รู้จักแบบนั้นซะหน่อย แต่มันเป็นงานนี่นา แบคฮยอนหัวเราะแต่กลับกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น

 “ไม่ต้องห่วงหรอก ถ้าเกิดอะไรขึ้น กูจะช่วยมึงเอง..”จงแดเงยหน้าขึ้นมาจากบ่าที่กว้างกว่าบ่าเขาไม่มาก แต่กลับอบอุ่นอย่างน่าประหลาด พลางมองหน้าอีกคนอย่างขอบคุณ แบคฮยอนยกยิ้มกว้างลูบผมนิ่มๆของอีกฝ่ายอย่างเอ็นดู ก่อนดวงตาเรียวจะส่องประกายวิบวับส่อแววเจ้าเล่ห์ที่ทำให้จงแดดีดตัวออกแทบไม่ทันเมื่อได้ยินประโยคถัดมา

“แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว...”

“...”

“เรามาเริ่มซ้อมบทจูบอีกสักรอบดีกว่าเนอะ จงแดยา”

แล้วแบบนี้เขาจะต้องซ้อมบทจูบกับแบคฮยอนอีกสักกี่รอบเนี่ยยยยยยย !!!!

ก็นะก่อนแฟนจะไปเล่นฉากจูบกับคนอื่น เขาก็ต้องเอาให้คุ้มเสียหน่อย~~~แบคฮยอนไม่ได้กล่าวเรากล่าวเอง 55555

Fin~~~

แต่งสด ไม่ได้กลั่นกรองใดๆทั้งสิ้น  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่า ^^