[Fic]NoRitz แอบรักไม่ได้...เพราะใจอยากบอกเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : 1 # เจอเพื่อนเก่า

มาตอนแรกแล้ว จะมีคนอ่านมั้ยเนี่ย คงมีมั้ง

ลองอ่านดูเนอะ หนุกไม่หนุกค่อยว่ากัน

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น อาจจะไม่ค่อยเหมือนความจริงนะคะ

----------------------------------------------------

   "เฮียโน่!!!! ช่วยริทด้วย ไอ้เซนมันแกล้งริทอ่าT^T" ริทร้องไห้วิ่งมากอดผม...อีกแล้ว กิจวัตรของทุกวันเซนจะต้องหาเรื่องมาแกล้งริทแล้ว
ริทก็กลัวร้องไห้วิ่งมากอดผม ไม่ใช่ผมไม่ชอบนะ ชอบมากๆต่างหากล่ะ ก็ริทมันน่ารักซะขนาดนี้

   "โอ๋ๆ อย่าร้องนะครับคนดี เดี๋ยวเฮียถีบมันให้นะ"ผมลูบหัวปลอบริทอีกมือก็ล้วงกระเป๋าหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับน้ำตาให้คนตัวเล็ก ปกติผมไม่เคยพกมันหรอกผ้าเช็ดหน้าน่ะ ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ที่ผมต้องคอยซื้อผ้าเช็ดหน้าเก็บไว้ แล้วพกมามหา'ลัยทุกวัน ตอนเช้าอยู่ที่ผมแต่ตอนเย็นมันก็จะไปอยู่ที่ริททุกที...

   "ฮ่าๆๆๆ ริท มึงเรียนหมอนะเว้ย กลัวทำไมกับอีแค่เข็มฉีดยา ฮ่าๆๆๆๆ" เซนยืนถือเข็มฉีดยาหัวเราะสะใจอยู่นั่น เดี๋ยวเข็มมันก็ลอยไปปัก
หัวใครเข้าหรอก

   ฟิ้ว~

   หมับ!

   นั่นพูดไม่ทันขาดคำ ใครคือผู้เคราะห์ร้ายล่ะ

   "น้องครับ เข็มฉีดยาไม่ใช่ของที่จะเอามาโยนเล่นกันนะครับ" ทำไมเหมือนมีแสงวิ้งๆส่องประกายเข้าตา

   "เฮ้ย! ไอ้เก่ง"

   "ก็กูอ่ะดิ นึกว่านิชคุณรึไง"

   "ไปเรียนเมืองนอกลืมเพื่อนเลยนะมึง โทรไปก็ไม่รับ เอ็มเอิมก็ไม่ออน" ไอ้เก่งมันได้ทุนเรียนต่อเยอรมันตั้งแต่ปีหนึ่ง พอไปแล้วก็หายไป
เลยติดต่อไม่ได้ จนนี่ปีสามแล้ว

   "โทษทีเว่ย โทรศัพท์กูตกเครื่องบิน ส่วนที่ไม่ออนเอ็มอ่ะ กูลืมรหัสว่ะ" เจริญและเพื่อนผม

   "กูก็นึกว่าได้ดีแล้วลืมเพื่อน"

   "ไม่ลืมหรอก เพื่อนอย่างมึงหาไม่ได้อีกแล้วแหละ"

   "เพื่อนที่ดีที่สุดใช่มั้ยล่า"

   "ก็ไม่เชิงดี แต่แบบว่า ไม่สนใจใคร ชอบเก็บทุกอย่างไว้คนเดียว ไม่เคยเล่าเรื่องทุกข์ของตัวเองให้ใครฟัง อย่งมึงอ่ะ หาไม่ได้อีกแล้ว
ว่ะ" นี่มันชมหรือด่าผมเนี่ย