คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER I
CHAPTER I
“ฮยอกแจจะไปเรียนต่อต่างประเทศนะครับ..”
“ทำไมต้องหนีปัญหาด้วยล่ะเรื่องแค่นี้เอง”
“ผมคิดว่าผมไปน่าจะดีกว่าอยู่ต่อที่นี่ จัดการเรื่องให้ผมด้วย”
“เฮ้ออ เข้าใจแล้วไปเถอะ เดี๋ยวพ่อจัดการเรื่องให้” คนที่เรียกตัวเองว่าพ่อได้แต่ยืนถอนหายใจหลังจากได้ฟังที่พูด
ปัญหาที่เรื้อรังมานานถูกแก้ไขโดยการหนีจากมันไป......
..............................................................
HJ PART
ในที่สุดผมก็กำลังจะไปจากที่นี่แล้วครับ ไปจากบ้านที่น่ารำคาญหลังนี้ ผมหวังว่าหลังจากผมไปเรื่องราวมันอาจจะหยุดลงหรือดำเนินต่อ แต่ก็ช่างมันเถอะ อ่อ สวัสดีครับผมชื่อ อีฮยอกแจ ผมจบปริญญาตรีแล้วครับ ก็อย่างทีเห็นผมกำลังจะไปต่อเมืองนอก แล้วกำหนดไฟลท์บินก็วันนี้แหละครับหวังว่าจะโชคดี
“จริงๆพ่อไม่ต้องลำบากมาส่งก็ได้นะครับ ให้คนขับรถมาส่งก็พอ” ผมพูดกับพ่อพลางหยิบกระเป๋า
“ถ้าไม่มา จะดูเลวร้ายเกินไปน่ะสิ =_=” แหม่ดูทำหน้าเข้า
“งั้นผมไปละนะครับ”
“เอ้อ โชคดีๆ เดินทางปลอดภัย” จริงๆแล้วผมกับพ่อไม่ได้มีปัญาหาอะไรกันหรอกครับ คนที่เป็นปัญหาน่ะมันไม่มา ก็นับว่าดีแล้ว นับจากนี้ก็เดินทางสู่ UK อย่างปลอดภัย…
At Heathrow Airport
“คุณฮยอกแจใช่ไหมครับ คุณท่านให้ผมมาต้อนรับและพาไปที่พัก ตามผมมาได้เลยครับ” ผมไม่ได้พูดอะไรตอบกลับไปเพียงแต่พยักหน้าและเดินลากกระเป๋าตามเขาไป
“อ่อ ผมคิมยองอุนนะครับ ผมเป็นเลขาของคุณ จะคอยรับใช้คุณตลอดเวลา” เขาพูดพลางสตาร์ทรถ
“คุณพ่อให้ผมพักที่ไหนครับ แล้วเรื่องที่เรียนติดต่อให้แล้วใช่ไหมครับ”ผมถามเขาต่อ
“เรื่องที่พักนี่ผมบอกไม่ถูกนะครับ แต่เท่าที่ผมรู้นี่น่าจะเป็นเพื่อนสนิทของพ่อคุณ ท่านไม่อยากให้คุณอยู่คนเดียวน่ะครับ ส่วนเรื่องที่เรียนนี่ติดต่อให้แล้วครับ” เวรกรรม นี่มาเรียนต่างประเทศเพราะอยากอยู่คนเดียว พ่อเค้าอาจจะกลัวผมฆ่าตัวตายซะมั้ง =_=
ผ่านไป 30 นาที ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเศษๆฟ้าก็ยังสว่างดีครับ รถของผมถูกขับเข้ามาในคฤหาสน์ขนาดใหญ่สไตล์ยุโรป ข้างทางมีไฟแสงสีเหลืองตลอดทาง คุณยองอุนขับรถมาส่งผมถึงหน้าประตูคฤหาสน์ ผมเดินลงไปพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ที่ยกลง ประตูคฤหาสน์ที่ถูกเปิดออก ทำให้ผมพบกับคนรับใช้มากมายที่ยืนรอ พร้อมด้วยคุณลุงคนนึง ซึ่งหน้า& การแต่งตัวประหนึ่งดยุกต์
“ฮยอกแจจจจจจจ จำลุงได้ไหมลูกกก” เค้าตะโกนพร้อมกระโดดกอดผม จำไม่ได้เหวยยทำไงล่ะทีนี้
“....” ผมได้แต่ยืนงง
“เหยย ลุงไงลุงเอง” เขาพูดพ้อมกระโดดโลดเต้น แล้วลุงเองนี่มันใครฟะ
“จำไม่ได้สินะ ฮรึก ;;________;; ไม่เป็นไร ลุงชื่อ’อีซูมาน’เป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้มาเหนื่อยๆเอาของไปเก็บที่ห้องก่อนเถอะ” ในที่สุดผมก็หลุดพ้นจากการคุยกับลุงแกซักที ผมเดินตามแม่บ้านขึ้นไป ในคฤหาสน์หลังนี้เท่าที่ดูมันก็มีไม่กี่ห้อง แต่ขนาดของห้องมันใหญ่มาก แม่บ้านมาหยุดที่หน้าห้องพร้อมไขกุญแจให้ เท่าที่คิดได้ตอนนี้ ห้องนี้ก็คงเป็นห้องผมล่ะนะ
“ห้องของคุณค่ะ..” ตามคาด...ห้องของผมพอเปิดเข้าไปก็เป็นห้องใหญ่ๆมีโต๊ะ เตียง ตู้เสื้อผ้า คอมพิวเตอร์ ทีวี แต่การจัดห้องมันโมเดิร์นมากเลย ผิดกับรูปแบบคฤหาสน์ข้างนอกที่จะเป็นสไตล์ยุโรปหน่อยๆ ส่วนห้องน้ำนี่ไม่เข้าใจว่าทำไมมันต้องเป็นกระจกใส ที่เห็นเข้าไปในห้องน้ำ แต่ช่างเถอะ ยังไงผมก็อยู่คนเดียว ผมทิ้งตัวลงบนเตียงพร้อมกับควักโทรศัพท์ขึ้นมาดูเล่น
*ก็อกๆ*
“คุณฮยอกแจคะ คุณท่านให้มาตามลงไปกินข้าวค่ะ”
“ครับ เดี๋ยวผมตามลงไป” พูดเสร็จผมก็เก็บโทรศัพท์กเข้าไปในกระเป๋ากางเกง แล้วรีบเดินตรงไปที่ห้องโถงที่เป็นห้องอาหาร โต๊ะกินข้าวยาวประมาณสิบเมตร พร้อมมีคุณลุงเพี้ยนสุดอยู่หัวโต๊ะ ผมเดินไปนั่งข้างซ้ายของลุงแก
“ฮยอกแจชอบห้องไหม นี่ลุงสั่งทำใหม่หมดเลยนะ *_* ” ลุงแกทำหน้าตาคาดหวังสุดๆเลยครับ
“ก็ชอบครับ”
“ดีแล้ว เดี๋ยวรอลูกชายลุงก่อนนะ แล้วค่อยกินพร้อมกัน ”
15 นาทีผ่านไป
“ชองอาไปตามมันมากินข้าวที” ลุงแกสั่งคนใช้ด้วยน้ำเสียงโหดเบาๆ ป้าคนที่ถูกสั่งก็วิ่งขึ้นไปตามคนที่ถูกเรียกว่ามัน ผมนั่งมองกับข้าว นี่มันก็ใกล้ทุ่มนึงแล้ว ผมเดินทางมาไกล หิวครับ =_____=
“คุณท่านคะ คุณชายไม่กินค่ะ”
“งั้นปล่อยมันเถอะ เดี๋ยวมันหิวก็ลงมากินเอง เรามากินเลยล่ะกันนะฮยอกแจจจจจจ” เมื่อไรลุงแกจะเลิกเรียกผมลากเสียงยาวสักที ขนลุกยันไส้ติ่งละ
หลังจากที่ผมกินข้าวเสร็จเวลาประมาณทุ่มครึ่งผมก็กลับขึ้นห้องอาบน้ำแล้วนอนเลย หลับเป็นตาย หลังจากไม่ได้นอนสบายๆมาหลายชม. ผมตื่นมาอีกทีดูเวลาก็ตีสามแล้ว ไม่มีอะไรทำเลยลุกไปนั่งเล่นเน็ต
โครกกกกกกกกกกกกกกกก........อ้าว เวรละท้องร้อง หิวสุดเลย ตอนนี้ไปหาไรกินข้างล่างดีกว่า
ผมเดินลงมาไฟคฤหาสน์หลังนี้ยังเปิดอยู่เลยครับ เดินลงมาข้างล่าง เจอป้าชองอานั่งเข้าฌานอยู่ ป้าแกนั่งอยู่บนเก้าอี้พลาสติกสีขาว พร้อมกับพิงประตู ผมเลยเดินเข้าไปสะกิด
“ป้าครับ ตีสามแล้วครับ ห้องครัวไปทางไหนครับ” ป้าแกสลึมสลือตอบ ตาปรือเชียว ผมฟังไม่ออกดูมือที่ป้าแกชี้เอา
เดินตาที่ป้าแกบอกเด๊ะผมเห็นแกชี้มาทางนี้นะ เออ ว่าไป ลืมบอกให้ป้าแกไปนอน ช่างเถอะ เดินไปเรื่อยๆเหมือนเห็นตู้เย็นละ
*พรึ่บบบ* ไฟดับ =_= ขนาดตอนเปิดไฟ ผมยังเดินไม่ถูกเลย ผมกำลังจะตัดสินใจกลับ
ปึ้กกกกกก รู้สึกเหมือนตัวจะโดนดันจนไปสุดผนัง ผมได้ยินเสียงหายใจของใครอีกคน
“Who are you?” น้ำเสียงอำมหิตสุดๆ
“I’m Lee Hyukjae. Please calm down.” ผมตอบไปงั้นน ไม่เห็นหน้าด้วยซ้ำ
“What are you doing here?” เสียงดุกว่าเก่าอีก แม่งจะแดกกูเข้าไปไหม นี่เราไปกวนทีนเขาหรือเปล่า
“นี่จำเป็นต้องตอบไหม มาหาของกินไงแสรสสสสส” ด่าแม่งง ฟังออกไม่ออกก็ช่าง ผมพยายามดิ้นแต่ดิ้นไม่หลุด
*พรึ่บบบบ* เหยดดด ไฟติดละ แปปนะ นี่หน้าผมกับคนข้างหน้านี่ห่างกันไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ เขาผละออกจากผมแล้วก็เดินไปเปิดตู้เย็นรินน้ำใส่แก้วแล้วดื่มเองด้วย = = เสื้อเชิ๊ตสีขาวกับผมเซ็ตตั้งนี่มันเข้ากันดีนะว่าไป หล่ออออ =////= เหย เดี๋ยวเขาเป็นผู้ชาย =_=
“อยู่บ้านคนอื่นเขา พูดจาให้มันดีๆหน่อยนะ” พี่แกพูดทั้งยังหันหลังให้ผม น้ำเสียงเย็นชาใช่เล่น และที่ตะลึงสุดคือพูดภาษาเดียวกัน แล้วที่ด่าไปเมื่อกี้ก็รู้สินะ เออ ช่างมันไม่ทันละ
“ผมแค่จะลงมาหาอะไรกิน”.........ตกอยู่ในความเงียบ ทั้งผมและเขาไม่มีใครพูดอะไร เขายังคงยืนหันหลังให้ผมต่อโดยไม่หันมามองผมแม้แต่ครั้งเดียว ผมกำลังตัดสินใจจะกลับขึ้นห้องไปอีกรอบ
*พรึ่บบ* ไฟดับ - - ประเด็นตอนนี้คือเดินกลับไม่ถูก
“นี่คุณครับ เป็นคนของที่นี่ใช่ไหม พาผมกลับห้องหน่อยได้ไหม”ในที่สุดก็ต้องขอความช่วยเหลือ ผมพยายามเดินคลำทางไปหาเขา แต่โต๊ะที่ไปคลำเป็นกระจกละมันก็บาดมือ สัมผัสได้ว่าเลือดผมไหลเป็นทางเลยคราวนี้ แต่ผมก็ยังพยายามเดินเข้าไปหาเขา
“นาย...ช่วยถอยไปไกลๆหน่อยได้ไหม…กลิ่นเลือดมันฟุ้งมากเลย....” เสียงพูดของเขาสั่น ไอ้ที่บาดมาเนี่ยมันก็เป็นทางยาวบนมือผม แต่มันก็ไม่ได้ใหญ่มากขนาดที่แบบกลิ่นมันจะเยอะขนาดนั้น ผมก็เลยตัดสินใจจะเดินกลับไปที่ห้องเอง สายตาของผมเริ่มปรับให้คุ้นชินในความมืด และก็เห็นว่าเขายังคงยืนหันหลังให้ผม แต่คราวนี้เอามือทั้งสองข้างท้าวซิงค์น้ำไว้
“เอ่อ..คุณ ผมว่าผมจะเดินกลับเองละนะ ไม่ต้องละ”
*ปึ้กกกกกก* แล้วนี่ดันมาติดผนังอีกรอบเพื่อใคร
“เดี๋ยวไปส่ง”แล้วเขาก็กระตุกยิ้ม.... J
………………………………………………………………………………………………………………………
Talk สักนิด : ขอบคุณที่อ่านค่ะ ชอบก็เมนท์ได้นะ
แต่ไม่เมนท์ก็มิเป็นไร อิ้___อิ้
ไรท์เตอร์พูดเพราะเนาะ 55555
เอาเป็นว่าตอนนี้ไปล่ะค่ะ
ความคิดเห็น