คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 :: สาววาย
สาววาย
“เชี่ย! ไมมึงมาเช้าจังวะเพื่อน!” คนเข้ามาใหม่ตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นเพื่อนรักของตนที่มาสายเป็นประจำแต่แปลกที่วันนี้มาเช้าผิดปกติ แถมมาคนแรกของห้องด้วย
“ไอสัดวันนี้เปิดเรียนวันแรก! มึงกะจะให้กูมาสายทั้งเทอมเลยรึไงห้ะไอโฮพ” ร่างบางละจากหนังสือกาตูนแล้วเงยหน้ามาพูดกับ ‘เจโฮพ’ เพื่อนรักของตน
“จ้ะจ้ะกูขอโทษ เออวันนี้ไม่มีสาวๆเอาขนมนมเนยมาให้เลยอ่อวะ ใต้โต๊ะกูกับมึงนี่โล่งโจ้ง”
ร่างสูงเดินมานั่งข้างๆอีกคนแล้วค้นหาขนมใต้เก๊ะของ ‘จองกุก’ และของตนไปด้วย โดยปกติ
แล้วเหล่าสาว(วาย)จะชอบเอาขนมหรือสิ่งของมาใส่ใต้เก๊ะหรือไม่ก็ล็อกเกอร์ของสองคนนี้ไม่
เว้นวัน
“เช้าขนาดนี้คงจะมีอ่ะ เออ..แต่ก็เจอโพสอิทอันนึง เขียนได้หมามาก” จองกุกพูดทั้งๆที่หนังสือการ์ตูนยังบังหน้าอยู่
“เขียนว่าไรวะ”
“รักกันนานๆนะคะโฮพจอง บรึ๋ย! ขนลุกสัดสัด”
“แล้วโพสอิทยังอยู่ป้ะมึง”
“จะอยู่ทำซากทำไมล่ะ กูฉีกทิ้งไปตั้งแต่เห็นแล้ว ไอเหี้ยทำอย่างกะกูกับมึงเป็นแฟนกัน”
หมับ! “ฮ่าฮ่า ก็หุ่นมึงเคะนี่หว่า ” เจโฮพหัวเราะพลางใช้มืออีกข้างโอบไหล่ร่างเล็กแน่นเพราะอยากจะแกล้ง
“ปล่อยกูนะไอสัด!!” ร่างเล็กพยายามแกะมืออีกคนออกแต่ก็สู้แรงร่างสูงไม่ได้
“แชะ! กรี๊ดดดด! โฮพจองเรียลอ่ะแก อยู่สองต่อสองด้วยอ่ะ แอร๊ยยย><”
“ใช่ป้ะแก โห้ยเห็นแค่นี้ก็ไปฟินแลนด์แล้วอ่ะแก><”
“เออคือ.. พวกแกไปเหอะ ดูเค้ามองพวกเราสิ”
เมื่อเหล่าสาววายกรี๊ดกร๊าดกันเสร็จ พอหันไปเห็นสายตาอาฆาตของอีกสองคนในห้อง พวกเธอก็ต่างวิ่งหนีและหายไปจนลับตา...
“เจ้าพวกบ้าเอ้ย!” โคร้ม!! จองกุกสบถอย่างหัวเสีย แล้วถีบโต๊ะจนกระเด็นไปเพราะความหงุดหงิด
j-hope part
“มึงยังไม่ชินอีกอ่อวะเรื่องแค่นี้” ผมพูดพลางตบไหล่จองกุกเบาๆเป็นเชิงปลอบใจให้จองกุกใจเย็นลง
“กูไม่ชอบ! มึงเป็นแบบกูมั่งมึงจะรู้สึก!” จองกุกหันมาตะหวาดใส่ผมเสียงดัง
ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมันต้องอารมณ์เสียขนาดนั้นด้วย… ผมขอบอกตามตรงเลยนะ ไอการที่โดนล้อแบบนั้นผมไม่เคยหงุดหงิดแม้แต่น้อย บางครั้งผมยังรู้สึกมีความสุขด้วยซ้ำไป ความจริงผมอยากจะเก็บโพสอิทอันนั้นไว้นะ ตอนนี้ผมยังรู้สึกเสียดายโพสอิทแผ่นนั้นอยู่เลยอ่ะ มันจะรู้บ้างมั้ยนะว่าโพสอิทอันนั้นมันเพิ่มกำลังใจให้ผมเป็นร้อยเท่า ใช่แล้วล่ะ… ผมชอบเพื่อนตัวเอง ผมชอบจองกุกแต่แค่มันไม่รู้ก็แค่นั้น:)
“ทุกวันนี้กูก็โดนแบบมึงไม่ใช่อ่อวะ”
“กูหมายถึงถ้ามีคนหาว่ามึงเคะบ้างมึงจะรู้สึก!” โห้ะ ผมอยากจะขำให้โลกแตก มันหัวเสียกับเรื่องแค่นี้เองหรอ
“มึงจะให้กูเคะให้มึงป้ะล่ะ?”
“ไอสัดมึงบ้าอ่อ! เคะเมะกูไม่เอาหรอก กูไม่ได้ชอบผู้ชาย!!” ผมจึ้กหน่อยๆกับประโยคหลังนะ ฮ่าฮ่า..
Jungguk part
“ไอจินยังไม่มาอีกอ่อวะ” ผมหันไปถามเจโฮพที่นั่งข้างๆ เพราะตอนนี้ใกล้จะเริ่มคาบเรียนแล้วแต่เพื่อนรักของผมอีกคนยังไม่มา เราสามคนนั่งหลังสุดแถวใกล้ประตู มันเป็นที่ที่จะสะดวกที่สุดแล้วเวลาพักกลางวัน …มันวิ่งออกไปง่ายสุดและเร็วสุดน่ะ
“มันมาคาบสอง” ประจำล่ะครับ อย่างน้อยถ้ามันไม่มาเช้าก็มาคาบสอง เผลอๆแอบปีนเข้ามาช่วงพักกลางวัน ความจริงถ้ามันจะทำขนาดนี้คือมึงไม่ต้องมาเรียนก็ได้ เหนื่อยเปล่าๆ- -
“เห็นที่ว่าง ขอนั่งด้วยได้มั้ยครับ?” ผมเงยหน้าไปมองคนที่มาใหม่ ผมเห็บแว้บแรกก็ถึงกับต้องเบิกตากว้าง แล้วเผลอเรียกชื่อคนที่ผมเกลียดที่สุดออกมา….
“แทฮยอง….”
______________________________________
อัพให้แล้วเด้อออ :D
สงสัยล่ะสิใครเคะใครเมะ ..ไม่รู้แหละอ่านไปเดี๋ยวก็รู้55555
อ่านแล้วเม้นท์ด้วยนะฮ้ะ
คอมเม้นท์แต่ละคอมเม้นท์ล้วนแล้วเป็นกำลังใจของไรท์ทั้งนั้น
เม้นท์เยอะเท่าไรยิ่งอยากอัพเร็วๆ:D
ความคิดเห็น