คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Chapter 16 :: เค้ก
Chapter 16
-เค้ก-
“ห้องมึงก็กว้างนี่หว่า.. แล้วกูนอนตรงไหนอ่ะ”
“ปกติกูนอนกับไอโฮป งั้น.. เดี๋ยวกูนอนโซฟาของนอก พวกมึงก็นอนด้วยกันที่ห้องนู่นนนนน” จองกุกพูดพร้อมกับยกนิ้วชี้ไปที่ห้องนอนพลางทำปากจู๋ๆให้ดูน่ารักไปด้วย…
เจโฮปกับวีนอนด้วยกันหรอ.. เตียงหักแน่
“จองกุก มึงบ้าอ่อ ให้กูไปนอนกับไอวีเนี่ยนะ!!” เจโฮปแอบค้อนใส่วีซึ่งวีก็ค้อนกลับมาเช่นกัน..
“หรือมึงจะให้กูนอนกับไอวีสองคนล่ะ?”
“เออๆๆ!! กูยอมนอนกับไอวีก็ได้ โว้ะ!!”
“เหมือนกูอยากนอนกับมึงตายล่ะไอฟันยาว”
“มึงว่าใครฟันยาววะไอหน้าเอ๋อ!”
“ไม่ฟันยาวเหมือนมึงละกัน!!”
“พอได้แล้วว!! หุบปาก!! รำคาญ!”
จองกุกตะคอกใส่คนทั้งสองที่กำลังยืนเถียงต่อปากต่อคำกันเสียงดัง ถ้าจองกุกไม่ห้ามก่อนละก็อีกหน่อยคงจะมีสงครามแน่ๆ..
“หิวข้าวชิบหาย..”
ถึงจองกุกจะพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบาจนเหมือนกระซิบ แต่ทั้งคู่ก็ได้ยินอย่างชัดแจ๋วจนต้องหันมามองจองกุกพร้อมกันเป็นตาเดียว..
“เดี๋ยวกูทำให้!! // เดี๋ยวกูไปซื้อให้!!”
ประโยคแรกของเจโฮปประโยคที่สองคงรู้ว่าใคร..
“เออ.. จะว่าไปกูไม่ได้กินซุปเนื้อฝีมือมึงนานแล้วนี่หว่า ทำให้กินหน่อยดิ”
เจโฮปส่งยิ้มแอบกวนไปให้วีเล็กน้อยเพื่อเยาะเย้ย.. จะทำไมล่ะ ก็เจโฮปชนะชัดๆ
“เออวี ไปซื้อเค้กกินกันม้ะ? กูรู้สึกอยากกินว่ะ”
แต่วีก็ไม่ได้แพ้นะ..
จากสีหน้าของวีที่เมื่อตะกี้ดูหงุดหงิด ตอนนี้เปลี่ยนสีหน้าได้ไวยิ่งกว่ากิ้งก่าเปลี่ยนสี วียิ้มมุมปากพลางยักคิ้วกวนไปให้เจโฮป
“พวกมึงสองคนเป็นอะไรกันหรอ?” หนุ่มน้อยไร้เดียงสาจองกุก ถามพร้อมกับมองหน้าทั้งสองคนสลับกัน เดี๋ยวอีกคนยิ้มเดี๋ยวอีกคนหน้างอ เดี๋ยวอีกคนหน้างอเดี๋ยวอีกคนยิ้ม แถมทำหน้าทำตากวนตีนน่าหมั่นไส้ด้วยนะ โดยเฉพาะสีหน้าวีตอนนี้
“ก็ไม่ได้เป็นไร เดี๋ยวไปซื้อเค้กด้วยกันนะ” วีจ้องหน้าจองกุกแล้วอมยิ้มน่ารักๆไปด้วย รอยยิ้มนั้นทำให้จองกุกหน้าแดงจนต้องหันหน้าหลบหน้าวีอย่างเร็ว..
วีรู้ว่าจองกุกเขิน.. ไม่ใช่ไม่รู้
“เออ.. ไปดิ”
“กูไปด้วย”
“ไม่ต้องเสือก อยู่บ้านทำซุปเนื้อนั่นแหละมึงอ่ะ!” วีตะคอกใส่เจโฮปอย่างเอาเรื่อง
“กลับมาค่อยทำก็ได้หนิ ใช่มั้ยจองกุก?”
“กูว่าวีพูดถูก มึงควรจะอยู่ที่นี่ทำซุปเนื้อ พอกูกลับมาจะได้กินเลยไง แล้วต่อด้วยเค้ก ไม่ดีหรอ?”
เจโฮปแพ้เต็มเป้าเลย..
“เข้าใจแล้วใช่มั้ยครับ? คุณเจโฮปปปปป” วีลากเสียงยาวล้อเลียนเจโฮป
“เออ!! ก็ได้วะ!! รีบๆกลับมาด้วยล่ะพวกมึง!! เดี๋ยวซุปเนื้อกูไม่อร่อย!!” เจโฮปพูดกระแทกเสียงทุกประโยคเพื่อประชดทั้งสองคนก่อนที่จะกระแทกเท้าเดินเข้าครัวไป
@ N.O Bekery
“กินอันไหนดีอ่ะ น่ากินทุกอันเลย..” ร่างเล็กจ้องตู้โชว์เค้กจนหน้าแทบจะทะลุเข้าไปข้างใน นานมาแล้วนะที่เค้าไม่ได้กินเค้กแพงๆแบบนี้..
“ก็เอาแม่งทุกอันเลยดิ”
“บ้าเหอะ ชิ้นละตั้งสามร้อยกว่า”
“มึงคิดว่ากูมีเงินซื้อคอนโดแต่ไม่มีเงินซื้อเค้กหรอ?”
“เออ กูลืมเลยว่ะ ลืมไปว่ามึงรวยจัดดด!” จองกุกพูดกระแทกเสียงประชดวี.. แล้วค่อยหันไปจ้องเค้กอีกรอบเพื่อจะตัดสินใจเลือกซักที
“เจโฮปไม่ชอบผลไม้อะไรมึงรู้ป้ะ?”
“เออๆ พอรู้ มันไม่ชอบส้ม”
“เดี๋ยวกูมานะ..” วีรีบเดินหายเข้าไปภายในร้าน
“เอ้อ.. มันแพ้ส้มนะเว้ย” จองกุกพูดทั้งๆที่ตายังจ้องเค้กไม่กระพริบ ตอนนี้จองกุกไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เค้าเบี่ยงเบนความสนใจไปที่เค้กหมด.. อีกคนจะทำเรื่องชั่วร้ายอะไรเค้าก็ไม่สนหรอกตอนนี้..
“คุณลูกค้ามีอะไรหรอคะ?”
“ขอสั่งเค้กช็อตโกแลตนะครับ แต่.. ขอเพิ่มส้มชิ้นนึงชุบช็อคโกแลตหนาๆด้วยนะครับ เดี๋ยวผมเพิ่มเงินให้^^”
___________
อ่านแล้วเม้นท์จ้า
ความคิดเห็น