คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [Love Memories] รักในความทรงจำของสองเรา บทนำ
“มาเล่นกันเถอะ….มาเล่นกันเถอะ” เสียงใสๆของเด็กน้อยวัย 5 ขวบ ที่มีชื่อว่านามิ เรียกโทยะคุง เพื่อนบ้านที่มีอายุมากกว่า 1 ปี เด็กทั้งสองสนิทกันมาก ด้วยความที่โทยะคุงอายุมากกว่าเขาจึงเป็นพี่ชายที่แสนดีของนามี
“นี่ๆ โทยะ โตขึ้นอยากเป็นอะไรหรอ ?” อยู่ๆนามิก็ถามขึ้นมา
“อยากเป็นอะไรน่ะหรอ ?”
“ใช่”
“อืมมม....ไม่รู้สิ แล้วนามิอยากให้เราเป็นอะไรล่ะ”
โทยะถามนามิกลับทำให้นามิทำหน้ามุ่ยเพราะไม่ได้รับคำตอบ แต่ก็แต่แป๊บเดียว นามิก็พูดออกมาว่าอยากให้โทยะเป็นอะไร
“นามิอยากให้โทยะเป็นช่างภาพ” นามิพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้โทยะ
“ช่างภาพหรอ ? เพราะอะไรล่ะ ?”
“ก็...ถ้าโทยะเป็นช่างภาพจะได้ถ่ายรูปให้นามิเยอะๆไง”
“อื้อ..งั้นเราจะเป็นช่างภาพ เราจะถ่ายรูปให้นามิสวยที่สุดเลยนะ”
“เย้ ! ดีใจจัง งั้นเรามาเกี่ยวก้อยสัญญากันนะ”
“อืม”
และแล้วนามิกับโทยะก็เกี่ยวก้อยสัญญากันและอยู่เล่นด้วยกันจนถึงเย็น
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
2 ปีต่อมา
“โทยะ โทยะ ฮือๆ” เสียงสะอึกสะอื้นของนามิดังลั่นขณะที่ทุบประตูหน้าบ้านโทยะ เมื่อโทยะได้ยินเสียงจึงรีบวิ่งมาเปิดประตูและรีบเข้าไปปลอบเด็กสาวทันที
“นามิ เป็นอะไรไป ร้องไห้ทำไม ?” โทยะถามขึ้นด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความห่วงใยเด็กสาวตรงหน้าเป็นอย่างมาก
“นามิ....ฮึก....นามิต้องย้ายบ้านแล้วล่ะ โทยะ” คำตอบของเด็กสาวทำเอาโทยะถึงกับอึ้ง
“ย้าย.....ย้ายไปไหนล่ะ ?” น้ำเสียงของโทยะเริ่มสั่นอย่างควบคุมอารมณ์ไม่อยู่
“นะ....นามิต้องย้ายไปอเมริกา ฮึก.....ฮือๆ” นามิตอบก่อนที่จะโผเข้าหาบุคคลตรงหน้า
โทยะจึงได้แต่กอดปลอบนามิ แต่ลึกๆแล้วในใจของเขาเองก็ไม่อยากให้นามิจากเขาไป แต่ก็ไม่สามารถรั้งไว้ได้ เนื่องจากพ่อของนามินั้นเป็นทูต เรื่องถูกย้ายไปต่างประเทศนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลก เขาเองก็เคยคิดเอาไว้อยู่เหมือนกันว่าอาจมีสักวันที่นามิจะต้องจากเขาไป แต่ไม่นึกว่ามันจะมาเร็วถึงเพียงนี้
“นามิไม่อยากไปจากที่นี่.....ฮึกๆ....นามิอยากอยู่ที่นี่กับโทยะ ฮือๆ”
“อืม..เราเองก็ไม่อยากให้นามิจากเราไปเหมือนกัน”
“ฮือๆๆ”
“นามิ......เรามาสัญญากันนะ ว่าเราจะต้องกลับมาพบกันอีกและนามิจะต้องไม่ร้องไห้จนกว่าเราจะได้พบกันอีกครั้งนะ สัญญาสิ”
“อื้อ...นามิสัญญา” นามิสัญญาพร้อมกับใช้นิ้วเล็กๆของเธอปาดหยาดน้ำตาที่ไหลอยู่ข้างแก้มและส่งยิ้มให้กับโทยะ
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
หลังจากนั้น 1 อาทิตย์ ครอบครัวของนามิก็ได้ย้ายไปอเมริกาโดยมีครอบครัวของโทยะไปส่งที่สนามบินนาริตะ วันที่ทั้งสองจะต้องจากกันนามิไม่ได้ร้องไห้เลยแต่กลับส่งยิ้มให้กับโทยะ
‘โทยะ เราได้ทำตามสัญญาแล้วนะ เราจะไม่ร้องไห้อีก เราจะต้องเข้มแข็งจนกว่าจะได้มาพบกับเธออีกครั้ง ’
ส่วนโทยะนั้นอยากจะวิ่งเข้าไปรั้งนามิไว้แต่ก็ไม่อาจจะทำได้ เขาจึงได้แต่ยืนส่งยิ้มให้กับนามิเท่านั้น มีเพียงดวงตาสีน้ำตาลคู่สวยเท่านั้นที่สะท้อนให้เห็นถึงความเจ็บปวดที่ต้องพลัดพรากจากเด็กสาวที่ตัวเองผูกพันมากมาย.....มากเสียจนตัวเขาเองก็ยังสงสัยว่าทำไมเขาถึงได้รู้สึกผูกพันกับนามิได้มากขนาดนี้.........นอกเสียจากว่า.............รัก
ความคิดเห็น