คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : Chapter : 23 100% (ต่อแล้วจ้า)
ประเทศไทย
“เจ๊ ! แม่เรียกไปกินข้าวแน่ะ นั่งเป็นนางเอกเอ็มวีทำไมตรงนี้” ยัยน้ำที่โผล่หน้ามาก็โวยวายเลย ยืนกอดอกอย่างเซ็งๆแล้วจู่ๆก็เบิกตากว้าง “เจ๊ ! ผิวแดงหมดแล้วนั่งตากแดดแบบนี้เนี่ย เจ๊ไม่ได้มาครีมกันแดดใช่มั้ย =[]=”
ฉันสะดุ้งทันทีที่ยัยน้ำพูดจบ
เดจาวู.. เหตุการณ์นี้มันช่างเหมือนเหตุการณ์ที่เกาหลีตอนที่คุณป้าโซราดุฉันจริงๆ
และต้นเหตุที่ทำให้ฉันต้องมานั่งตากแดดแบบนี้ก็มีคนเดียว
แจ็คสัน.. คนที่เคยเอาอกเอาใจฉันนักหนา
“ยัยบ้า! ทาครีมกันแดดเดี๋ยวนี้เลยนะ” ฉันเงยหน้ามองเจบีที่เดินมาพร้อมครีมกันแดด “น้ำไปรอในบ้านไปเดี๋ยวเฮียจะจัดการทางนี้เอง”
“รับทราบJ” ยัยน้ำยิ้มกว้างแล้วเดินเข้าไปในบ้าน เจบีฉุดมือฉันเบาๆให้ลุกขึ้นแล้วพาไปนั่งที่ม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้ นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความหมายบางอย่างที่ฉันไม่อ่านไม่ออก
เขาทาครีมกันแดดที่แขนให้ฉัน
“ดีขึ้นมั้ย นั่งแบบนี้เธอได้หน้าดำแน่ต่อให้จะขาวยังไงก็เถอะ ท้าทายแดดประเทศไทยไปหน่อยมั้ย J”
เขาตามฉันกลับมาประเทศไทยด้วยเหตุผลอะไรฉันก็ไม่รู้ และแม่ฉันก็ยินดีมากด้วยที่เขาจะมาค้างบ้านฉันแม้ว่าเราจะไม่ได้คบกันแล้วก็ตาม
“ฉันอาบแดดอยู่ ยุ่งอะไรด้วยไม่ทราบ =[]=”
“จริงเหรอ?” เขายิ้มขำ “นี่เธอน่ะ.. กลับมาแบบนี้เพราะผิงผิงอะไรนั่นใช่มั้ย”
“ปะ..เปล่านะ!!” ฉันเถียง
“เธอน่ะเก่งเรื่องเข้าใจผิดมากนะ คราวก่อนก็เรื่องฉันแล้วทีนึง ฉันไม่อยากให้ประวัติซ้ำรอยเพราะงั้นทำไมเธอไม่ถามแจ็คสันให้มันดีๆก่อนล่ะ หืม?”
“ก็ยัยนั่นเป็นคู่หมั้นมีอะไรที่ต้องอธิบายอีก ! =O=”
“ไหนบอกว่าไม่ใช่เรื่องนี้ไง^^” เขายิ้มล้อเลียน
ตกหลุมพรางเสียแล้ว T^T
กรี้ดดดดด >O<
JACKSON PART
ผมกลับจากงานศพของมิเกล(ตัวจริง)ก็รีบมาที่บ้านของป้าโซราทันที จะมาทำไมน่ะเหรอ..?
ก็มาตามข่าวคราวของยัยตัวดีน่ะสิ อยู่ๆก็หนีผมกลับประเทศไทยไม่บอกไม่กล่าวแถมยังไม่ยอมติดต่อกลับมาอีก และที่สำคัญพี่เจบีก็หายไปด้วย หึงนะ! L
ตอนแรกที่ผมฟื้นที่โรงพยาบาลใหม่ๆวันแรก คนแรกที่ผมอยากเจอที่สุดก็คือคริสติน ผมรอแล้วรอเล่าเธอก็ยังไม่โผล่หน้ามาจนกระทั่งยูคยอมมาบอกว่าเธอกลับประเทศไทยไปแล้ว ให้ตายเถอะ! ตอนที่ผมรู้ครั้งแรก ผมอยากจะกรี้ด ! (ไม่มีกฎข้อไหนห้ามผู้ชายแมนๆกรี้ดใช่ไหมล่ะ)
‘พี่แจ็คสันกินนี่ไหม’
‘ไปให้พ้นนะผิงผิง’
‘ทำไมใจร้ายกับแฟนแบบนี้ล่ะ’
‘ยัยบ้าเราเป็นลูกพี่ลูกน้องกันนะ’
‘แต่เรารักกัน’
‘ผิงๆ! =[]=’
‘ล้อเล่นนน :P เฮียอ่ะผิงก็ล้อเล่นแบบนี้มาตั้งนานแล้วเฮียยังไม่ชินอีกเหรอ’
เพราะแบบนี้ใครๆที่ไม่รู้จักถึงได้เข้าใจผิดว่าเราเป็นแฟนกัน ก็ลูกพี่ลูกน้องตัวดีของผมเล่นอะไรไม่เป็นเรื่อง แทนที่จะตื่นมาได้ชื่นใจด้วยการเจอหน้ายัยคริสตินตัวแสบ แต่กลับฟื้นมาเจอยัยผิงผิงตัวร้ายนี่
ผมไม่เข้าใจเลย ทำไมสวรรค์ถึงได้กลั่นแกล้งผมแบบนี้!! TOT
20 %.. เดี๋ยวจะมาต่อพรุ่งนี้นะจ้ะ
ขอฝากฟิคเรื่องใหม่นิดนึง (จิ้มลิงค์>O<)
http://writer.dek-d.com/yoongamin/writer/view.php?id=1366751
#ขอบคุณทุกคอมเม้นทุกกำลังใจมากๆเลยน้า ที่ทำให้ไรท์มีกำลังใจอัพได้จนถึงตอนนี้ และขอโทษที่มาอัพช้าไปหน่อยยังไงก็ขอบคุณมากจริงๆนะคะ ฝากติดตามฟิคเรื่องใหม่ด้วยนะคะ [IKON X YOU] Ft. WONHO MONSTA'X # My Darling
“ไปเที่ยวกัน”
“หือ O_o?”
อะไรเนี่ยฉันกำลังเล่นคอมอยู่ดีๆแล้วเจบีมาชวนไปเที่ยวเนี่ยนะ? อย่างกับเขาจะไปเที่ยวได้งั้นแหละ แฟนคลับของเขาไวกว่าจรวดเสียอีก ต่อให้เขาปลอมตัวเป็นขอทานข้างถนน ออร่าเปล่งปลั่งเสียขนาดนี้ แฟนๆก็คงจำได้อยู่ดี
“ไม่ดีมั้ง นายจะปลอมตัวยังไง” ฉันว่า “ฉันขี้เกียจวิ่งหนีแฟนคลับของนายเป็นตำรวจจับโจรนะ เข้าใจใช่มั้ยว่าคนมันวิ่งช้า”
“อ๋อเพราะขาสั้นเลยวิ่งช้านี่เอง”
“ว่าไงนะ? -_-^^”
“ป๊าวว-3-“
ยังจะมาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อีก ไม่ได้หูหนวกนะเฟ้ยย!! =O=
“แล้วไหนว่าเกลียดฉันนักเกลียดฉันหนา ตามฉันกลับมาประเทศไทยทำไม”
“เพราะฉันชอบเธอ”
“อ๋อ..เพราะชอบ..เฮ้ย วะ..ว่าไงนะ?” บางทีฉันอาจจะหูฝาด.. =O=
หูไม่ดีเลย สงสัยต้องไปเช็ค!! ด่วนนนนนน =[]=
“อะไรเล่า แล้วจะไปเที่ยวมั้ย”
“ไม่ๆ ประโยคเมื่อกี้อ่ะ”
“อะไรเล่า แล้วจะไปเที่ยวมั้ย”
“เจบี! =O= ฉันหมายถึงก่อนหน้านี้อ่ะ”
“ทำไมต้องให้พูดหลายรอบด้วย” เขาบ่น “แล้วเธอได้ยินว่าอะไรล่ะ”
คราวนี้เป็นฉันที่อึกอักเอง T^T คือ..ฉันไม่แน่ใจว่าฉันได้ยินถูกหรือเปล่า ว่า..
“ฉันชอบเธอ..” จู่ๆเขาก็พูดขึ้นมาเสียเอง ราวกับได้ยินความคิดฉัน
“O_O!!”
“ตั้งแต่เธอบอกเลิกฉัน ไม่มีวันไหนที่ฉันจะหยุดชอบเธอได้เลย”
“...”
“แล้วเธอก็กลับมา.. ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ได้กลับมาหาฉัน”
“เจบี..”
“ที่ฉันตามมา เพราะอยากขอโอกาสเธอ ฉันอยากอยู่เคียงข้างเธออีกสักครั้ง” เขาก้มหน้า “ได้มั้ยคริสติน”
“แต่ว่า..”
“นะ..” เขาอ้อนวอน
#แม่สายไทยแลนด์
ฉันกับเจบีตกลงกันว่าเราจะมาเที่ยวที่แม่สายกัน ที่นี่เป็นชายแดนทุกคนมาเที่ยวกันคงไม่ทันได้สังเกตผู้ชายใส่แว่นดำแต่งตัวธรรมดาแล้วก็ใส่หมวกหรอกมั้ง (มั้งนะ!) เพราะถึงยังไงเสื้อผ้าธรรมดาพวกนี้ก็ไม่สามารถหยุดประกายออร่าในตัวเขาได้เลย เราแวะไปร้านเสื้อผ้าแล้วลองปลอมตัวกันหลายๆชุด เพราะฉันเองก็ต้องปลอมตัวเพราะนี่เป็นประเทศไทย ใครบ้างไม่รู้จักคริสติน ดาราสาวสุดฮอตในขณะนี้ พวกเราเลือกเสื้อผ้าที่เหมือนชาวต่างชาติมาเที่ยวและเลือกเสื้อผ้าที่ดูแก่กว่าอายุเราสักประมาณสิบปี เจบีต้องใส่หนวดปลอม ส่วนฉันก็กลายเป็นยัยป้าใส่ชุดลายดอก ทาลิปสีแดงจัดเหมือนผีปอปที่พึ่งกินเลือดสดๆมา
“เฮ้..ฉันเกือบโค้งให้เธอแล้ว นึกว่าป้าที่ไหนมายืนขายเกาลัดแถวนี้”
“ฉันก็เกือบยกมือไหว้นายเพราะนึกว่าลุงที่ไหนมาขายซีดีเถื่อนแถวนี้”
“นี่เธอ!!”
“นี่นาย!!”
เมื่อเห็นว่าพ่อค้าและแม่ค้าเริ่มมองเราเถียงกันอย่างสนใจ เราเลยสงบศึกกันในที่สุดแล้วรีบเดินออกมาเพราะว่าเราต้องใช้ภาษาเกาหลีสื่อสารกันแค่นี้ก็เป็นจุดสนใจมากพอแล้ว อากาศที่นี่ร้อนจัดจนฉันแสบหน้าเราเลยแวะร้านที่มีร่มเงาให้บังแดดบ่อยๆ วัยรุ่นหนุ่มสาวนี่ก็ใช่ย่อยมาเลือกช้อปกันเต็มไปหมดแต่ก็ดีมากเลยที่ไม่มีใครสนใจยัยป้ากับตาลุงอย่างเราสองคน เลือกถูกที่แล้วฮร้า!!
“ฉันอยากข้ามไปฝั่งโน้นจัง” เจบีพูดในขณะที่มองลงไปด้านล่าง
ฉันกับเจบีขึ้นบันไดมาวัดอะไรสักอย่างที่แม่สายนี่แหละเรามองวิวอยู่ข้างบนเห็นฝั่งพม่าด้วยแหละ อุ๊ยตื่นเต้นจัง >O< นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาแม่สายเลยนะเนี่ย
“ฉันรู้มาว่าเราต้องทำหนังสือผ่านแดนชั่วคราวไทย-พม่าอะไรสักอย่างนี่แหละ จะซวยตรงที่ฉันต้องใช้บัตรประชาชน เขาก็จะรู้ว่าฉันคือคริสติน นายไม่คิดว่ามันจะน่าสนใจหรอที่คริสตินมากับหนุ่มเกาหลีและหนุ่มเกาหลีคนนั้นเป็น เจบี ก็อตเซเว่นน่ะ =O=”
“ฉันรู้แล้วน่า ก็แค่บ่นว่าอยากไปไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”
“จ้า =[]= แล้วเราจะไปที่ไหนต่อดี”
“หิวแล้วอ่ะ T^T” เขาว่าแล้วทำแก้มป่องพลางเอามือกุมท้อง
เหมือน..
แจ็คสัน.. จังเลย ท่าทางแบบนั้น เอาเถอะ!ฉันจะไม่คิดถึงคนที่มีคู่หมั้นแล้วเป็นอันขาด เชอะ! L
“ฉันไม่อยากกินข้าวในร้านอาหารนะ” ฉันบอก
ฉันไม่อยากเป็นจุดสนใจอ่ะ ถึงยังไงก็เถอะใส่แว่นดำกินข้าวในร้านอาหารมันก็เด่นอยู่ดี แม้ว่าเราจะกลายเป็นยัยป้ากับคุณลุงแล้วก็ตาม
“แล้วจะให้กินในวัดเรอะ!”
“ใช่!”
“เฮ้ย O_O!!”
“ย่าห์! ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นสักหน่อย เราไปหาซื้ออะไรกินแล้วมากินบนนี้เป็นไง อากาศดีด้วยนะ”
“เธอจะให้ฉันขึ้นบันไดสูงลิบนี้อีกเหรอ?”
“งั้นนายก็ไปกินที่อื่นแล้วกัน”
“ใจร้าย L”
หิวเมื่อไหร่..ก็แวะมาที่เซเว่น-eleven~~~~~ เข้าใจคำนี้ชัดเจนเลยล่ะ ฉันเองก็ไม่รู้อะไรมากหรอกเพราะมาที่นี่ครั้งแรกสุดท้ายเซเว่นก็เป็นที่พึ่งที่ดีที่สุด ถึงแม้ว่าจะมีร้านอาหารอยู่ก็เถอะ เจบีเขาเรื่องมากเองร้านโน้นก็ไม่เอาร้านนี้ก็ไม่เข้า สุดท้ายฉันเลยลากเขามาทที่เซเว่นนี่แหละ
“386บาทครับ”
“นี่ค่ะ” รับเงินทอนเสร็จฉันก็เดินไปดึงแขนเจบีที่ทำท่าจะเลือกซื้อของอีกทันที
นี่แวะมาแค่เซเว่นยังหมดไปเกือบสี่ร้อยนะเนี่ย เขาจะกินอะไรมากมายหยิบของแต่ละชิ้นนี่ไม่ใช่จะถูกๆ
‘มาประเทศไทยเธอต้องเลี้ยงสิ นะๆ’
นี่คือข้ออ้างของคนที่พึ่งขอโอกาสจากฉัน ช่างไม่มีความเกรงใจเอาเสียเลย นี่ยังไม่จบแค่นี้นะเขาลากฉันไปซื้อเกาลัดแล้วก็ร้านขายของกินอื่นๆที่เห็นตามตลาด ถนน บลาๆ ชนิดที่ว่าเห็นอะไรที่เป็นอาหารหน่อยก็อยากกินอยากชิมไปหมด
‘ของพวกนี้ฉันไม่เคยกินเลย ฉันรู้ว่าเธอใจดี’
ฉันอยากจะเลิกเป็นคนใจดีเสียเดี๋ยวนี้เลยล่ะ ฉันไม่ได้พกเงินสดมาเยอะแยะนะเฟ้ย T^T
สุดท้ายฉันก็ลากเขากลับมาที่วัดได้สำเร็จ T^T กว่าจะขึ้นมาถึงได้เล่นเอาขาแทบลากบันไดกี่ชั้นกันล่ะเนี่ย
“แฮ่กๆ กว่าจะถึง ฉันคิดว่าหายหิวแล้วล่ะT^T”
“นายต้องกินให้หมด ฉันเสียไปเป็นพันๆบาทแล้วเนี่ย”
“รู้แล้วน่า ทำไมป้าขี้บ่นจัง”
“ลุงแถวนี้เคยยืนเฉยๆแล้วตกบันไดมั้ยล่ะ”
“ไม่นะ ไม่ใช่คนโง่”
“=[]=”
แดดประเทศไทยก็ร้อนอย่างไม่ปราณีจริงโว้ย ในขณะที่ฉันกำลังใช้ทิชชู่ซับหน้าอยู่ ฉันก็หูผึ่งทันทีเมื่อเสียงเล็กๆเสียงหนึ่งดังขึ้น
“#@%@#@%#%# ผิงผิง#%$%#”
โปรดเข้าใจว่านี่คือภาษาจีนฉันเลยฟังไม่ออก
ฉันกับเจบีหันมามองหน้ากันโดยอัตโนมัติทันที แต่เมื่อหันไปทางต้นเสียงก็ไม่พบใครเลย
“นายได้ยินอะไรหรือเปล่า”
“คนต่างชาติคงจะมาเที่ยวมั้ง”
เจบีตอบ แล้วมองหน้าฉันแปลกๆ
“มะ..มีอะไร =O=”
“กลับเถอะ”
“หา!! เรายังไม่ได้กินข้าวเลยนะ”
“กลับกรุงเทพเถอะ เดี๋ยวนี้เลย”
100%..
100%แล้วเย้~ เม้นให้กำลังใจกันหน่อยนะขรั่บบบ >O<//
ความคิดเห็น