คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : CHAPTER9 [100%]
แงงง ไอ้ที่เคยบอกว่าฉันจะบอกรัก รักแรกนี่ฉันขอคืนคำได้มั้ยอ่ะ แงๆ TOT โอ๊ยบรรยากาศตึงเครียดจริงๆ คนสวยทำตัวไม่ถูกเฮ้ออ TTOTT
"นี่ๆอย่าซีเรียสเลย ดีใจจังได้เจอเพื่อนเก่า"
ยูคยอมพูดแล้วยิ้มหน้าระรื่น ร่าเริงซะจริง -0-
ดูจากหน้าใสๆของเขาฉันไม่คิดว่าเขาจะโกหกแฮะ เขาคงจะเป็นซัมเมอร์จริงๆนั่นแหละ
"นะ..นั่นสิดีใจจังเจอเพื่อนเก่า”
“ ว้าเธอนี่ไม่เปลี่ยนเลยน้า"
"คือฉันสวยมาตั้งแต่เด็กน่ะ" ฉันบอกแล้วเอาผมทัดหู
"อ้อคือว่า..ฉันหมายถึงเธอเอาแต่ใจไม่เปลี่ยนน่ะ ขี้วีนเหมือนเดิมเลย จำได้ม้าาตอนเด็กๆเธอวีนใส่ฉันบ่อยมากเลยนะ"
=[]= ขอบใจนะที่จำได้ แต่โดนคนหักหน้า หน้าตาใสซื่อแบบนี้มันปวดใจ T_T
“ทำอะไรอยู่น่ะ” เสียงดุๆดังขึ้นตามด้วยร่างสูงของเจบีเดินเข้ามา
โอ๊ยหัวใจจะวายดับเบิ้ลๆ T^T
“อ้าว ฮยองผมเอายามาให้คริสน่ะ” ยูคยอมตอบแล้วยิ้มน่ารัก ซึ่งฉันคิดว่ามันไม่ค่อยเข้ากับบรรยากาศ เขานี่ช่างใสซื่อซะจริง =o=
“หรอ ให้แล้วก็ออกไปสิ”
“หือ? O_o” ยูคยอมทำตาโตแบบซื่อๆ
“ก็ไม่มีธุระแล้วไม่ใช่เหรอ นายก็ไปสิ” เจบีพูดแล้วพยักพเยิดหน้าไปทางประตูไล่ยูคยอม
“ผมว่ามีนะ คริสเป็นเพื่อนเก่าผมเอง^^” เขายิ้มชนิดที่ว่าสดใสไปทั้งโลก-o-
“แต่เขาเป็นแฟนเก่าฉัน”
โอ้ O_O ! ม่ายย
“....”
“ไปได้แล้วใช่มั้ย”
ยูคยอมชะงักแล้วหันมายิ้มแห้งๆให้ฉัน “งั้นฉันไปนะ”
ไม่ไม่ไม่ ! อย่าพึ่งไปยูคยอมกลับมาก๊อนนนนนน T_T
พอยูคยอมออกไปฉันก็ต้องตกใจเมื่อเจบีปิดประตูแล้วล็อคห้อง
กริ๊ก ! ล็อคทำไมง่า T^T
“เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ” เจบีว่า
“ค..คะ?” ฉันเป็นโรคกลัวแฟนเก่าใช่มั้ย บอกกกTOT
“เราเลิกกันเพราะอะไรเหรอ” เขาพูดเหมือนอยากหาเรื่องมากเลยดูจากการทำหน้า =[]=
“เพราะ..เพราะ..เอ่อ..”
“ไม่มีเหตุผลงั้นเหรอ ทำไมล่ะ”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบชนิดที่ว่า คนฟังแทบลืมหายใจเลยอ่ะน่ากลัว TOT ไม่ได้ๆ นี่คริสตินนะถ้าขืนกลัวก็เสียฟอร์มหมด
“หน้าฉันดูเหมือนคนทำอะไรก็ไม่มีเหตุผลเหรอ” ฉันเถียงแบบตาต่อตาฟันต่อฟันกันเลยทีเดียว เฮ้ย! ขาจะสั่นทำไมวะเนี่ยเดี๋ยวฟอร์มแตกหรอกเว้ยเฮ้ย
“คงงั้น คนขี้วีนอย่างเธอไม่เคยใช้เหตุผลอยู่แล้ว ใช้แต่อารมณ์แล้วก็ความคิดตัวเองเป็นหลัก”
“อ๋อเหรอ! ถ้านายไม่มีชู้ฉันจะเลิกมั้ย!!” ด้วยความโมโหฉันเลยตะโกนใส่หน้าเขาอย่างลืมตัว นี่คือเหตุผลที่แท้จริงของจุดจบความสัมพันธ์ของเรา แต่เขาไม่เคยรู้เลย เขาคงจะคิดว่าฉันโง่ล่ะสิที่เขาแอบไปมีกิ๊กคือยัยรันนี่เพื่อนสารเลวของฉันน่ะ คิดว่าฉันไม่รู้เหรอ
เจบีชะงักแล้วทำหน้าอึ้ง “เธอรู้?”
“นายบอกว่าติดงาน แต่นายอยู่กับยัยนั่น ยัยนั่นส่งรูปภาพมาเยาะเย้ยฉันเป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มๆนายรู้มั้ย นายคิดว่าฉันอดทนมากมั้ยที่ไม่พูดอะไรเลย อะไรนะ เหอะ! คนขี้วีนงั้นเหรอ ฉันเคยวีนใส่นายเรื่องนี้มั้ย ทั้งๆที่โมโหแทบบ้าคลั่งแต่ก็ต้องเก็บไว้ เพราะนึกว่านายจะรู้สึกผิดเอง”
“รันนี่ยั่วฉัน...”
“แล้วนายก็เล่นด้วย?” ยัยรันนี่กับฉันเราเลิกคบกันตั้งแต่สามปีที่แล้ว ยัยนั่นพยายามแย่งทุกอย่างจากฉัน แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่ายัยนั่นจะสืบรู้ว่าฉันคบกับเจบีแล้วก็แย่งเขาไป
“เปล่า.. แต่ยัยนั่น...”
“คริสไปกินข้าว” เสียงของเจบีถูกกลืนลงไปในลำคอเมื่อแจ็คสันที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ ตะโกนดังลั่นแล้วเอามือเคาะประตู
ปัง ปัง ปัง !
ทุบมากกว่าฉันว่า-o-
“ค่า”
ฉันมองหน้าเจบีที่นยืนทำหน้าเซ็งสุดๆ “เราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วนะคะ” ฉันบอกแค่นั้นแล้วก็เดินออกไป เห็นแจ็คสันยืนยิ้มแป้นรออยู่ เขาทำหน้าช็อคเมื่อเห็นเจบีเดินออกจากห้องฉัน
“นั่นเจบีใช่มั้ย” เขาพูดเสียงแผ่วเมื่อเจบีลับสายตา
“อย่าเข้าใจผิดนะคะ เขามาขอคุยกับฉันเรื่องรันนี่น่ะ”
“อ๋อ ! ที่เธอเล่าให้ฟังใช่มั้ย”
“เรื่องนั้นแหละ”
“แล้วเป็นไงบ้าง *o*” เกลียดจังสายตาประกายของความสอดรู้สอดเห็นนี่
“เคลียกันแล้ว”
“จบแบบแฮปปี้ๆป่ะ”
“หน้าฉันดูเป็นไงล่ะ”
“หน้าบานนิดหน่อย”
เพียะ !
“ฟาดพี่ทำไม งอน L” (ขออนุญาตใช้คำว่าพี่แทนอปป้านะจ้ะ)
“กล้าดียังไงมาว่าหน้าฉันบาน อยากปากเจ่อมั้ยห้ะ!”
“ก็ตัวเองถามเค้าว่าหน้าดูเป็นยังไงอ่ะ T^T”
“เถียงเหรอ ! ฉันหมายความว่าหน้าของฉันดูอารมณ์ดีหรืออารมณ์เสียต่างหาก =o=”
“ขอโทษจ้ะ ไม่เถียงจริงแท้แน่นอนเลยTOT” แจ็คสันรับปากเสียงหงอยๆเหมือนลูกหมาถูกดุ เชอะ ! คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีๆอยู่ กล้าดียังไงมาว่าฉันหน้าบาน เอ๊ะ ! จริงรึป่าวเนี่ย ฉันคิดว่าไม่นี่นาพูดซะเสียความมั่นใจ ไอ้บ้า T^T
“ดีแล้วอย่าให้เดือดไม่งั้นเจอดีแน่”
“พี่เป็นผู้มีพระคุณนะ”
“แต่น้องอำนาจเหนือกว่า ใครใหญ่กว่ากัน” ฉันพูดแล้วเอามือเท้าเอว
“แหม่น้องแน่นอนจ้า น่ารักซะขนาดนี้ท่านพี่ไม่กล้าขัดใจTOT”
“แล้วทำไมถึงเชื่อยัยมิเกลนั่นแทนที่จะเป็นฉันล่ะ”
แจ็คสันทำตาโตO_O “อุ๊ยได้เวลาอาหารแล้วเรารีบไปเถอะน้องรักของพี่”
ความคิดเห็น