คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter : 1 -อธิษฐาน- [100%]
“นี่เป็นบ้านที่คุณคริสต้องอยู่นะคะ”
คุณป้าโซราผายมือไปทางประตูพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
ฉันเป็นดาราสาววัย17สุดฮอตติดอันดับต้นๆของประเทศไทย ตอนนี้ฉันอยู่ที่เกาหลีเพราะคุณแม่ส่งฉันมาด้วยเหตุผลบางอย่างที่ฉันเองก็ไม่รู้ ฉันเรียนภาษาเกาหลีมาตั้งแต่เด็กๆเพราะคุณแม่ให้เรียน คุณป้าโซราสนิทกับคุณยายฉันเป็นอย่างดี เป็นเหตุให้คุณแม่เองก็พลอยรู้จักและสนิทกับป้าโซราไปด้วย คุณป้าน่าจะอายุสี่สิบกว่าๆนี่มั้ง
“บ้านน่าอยู่มากๆเลยค่ะ”
“ใช่มั้ยล่ะ ฮ่าๆ เอาล่ะอยู่แบบสบายๆเลยนะลูกเรื่องวัฒนธรรมของเกาหลีก็ค่อยๆศึกษากันไป อันไหนที่หนูไม่รู้ก็ไม่เป็นไร เป็นตัวของตัวเองเถอะนะจ้ะ”
ช่างเป็นผู้ใหญ่ที่อบอุ่นและใจดีอะไรอย่างนี้ T^T แถมยังสวยมากด้วยหน้านี่ขาววิ้งๆจริงๆ หน้าก็เด๊กเด็ก
“ค่ะคุณป้า^^”
“เข้าไปข้างในดีกว่าจ้ะ คงหนาวแย่แล้ว”
ความใจดีของคุณป้ายังไม่จบแค่นี้ คุณป้ายังขนเครื่องสำอางเกาหลีต่างๆนาๆที่พึ่งซื้อมาใหม่ๆ มาให้ด้วย โฮะๆๆ คุณป้าโซราบอกว่าถ้าไม่บอกว่าเป็นคนไทย คงจะนึกว่าฉันเป็นคนเกาหลีไปแล้ว อีกยี่สิบนาทีฉันต้องลงไปทานมื้อเย็น
ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วรู้สึกดีแปลกๆ หลายวันก่อนเป็นวันเกิดของฉัน ฉันอธิษฐานขอให้ฉันได้เจอกับรักแรกตอนสมัยประถม ซัมเมอร์ ฉันย้ายไปโรงเรียนแห่งหนึ่งเป็นโชคดีของฉันจริงๆที่ได้เจอกับเพื่อนที่แสนดีกลุ่มหนึ่ง สมาชิกหนึ่งในนั้น มีซัมเมอร์อยู่ด้วย ซัมเมอร์ดูเป็นเด็กเรียบร้อยแต่เขาชอบกวนโอ๊ยฉันตลอดเลย แต่เขาก็ดูอบอุ่นและช่วยเหลือฉันตลอดเวลา
แน่นอนว่า.. ฉันแอบรักเพื่อน ! >//<
ซัมเมอร์เป็นคนเกาหลีด้วยเหตุผลบางอย่างเขาเลยต้องมาเรียนที่ประเทศไทยหนึ่งปี ฉันรู้สึกดีกับเขามากๆ แต่ฉันไม่เคยสารภาพและแสดงออกไปเลย แต่แล้ววันหนึ่งคุณแม่พาฉันย้ายโรงเรียนไป ฉันเองก็คิดว่าซัมเมอร์คงจะมีใจให้ฉันเหมือนกัน.. ล่ะมั้ง..
‘ถ้าเธอย้ายไปเธอคงจะคิดถึงแต่แพนสินะ’ แพนคือเพื่อนในกลุ่มนั่นแหละ แต่เธอเป็นคนอ่อนโยนและใจดีฉันเลยสนิทกับเธอเร็วมาก
ซัมเมอร์ถามฉันด้วยเสียงหงอยๆใบหน้าเปื้อนยิ้ม แต่นัยน์ตาของเขาไม่ยิ้มด้วยเลยแน่นอนว่า ฉันก็ทำหน้าแบบเดียวกับเขาแล้วตอบไปว่า
‘อือคงงั้น ฉันจะคิดถึงใครได้อีกล่ะ แน่นอนว่าฉันจะคิดถึงแพนมาก’
แล้วเราก็ต่างคนต่างเงียบในใจฉันเหมือนจะร้องไห้หนักมาก ฉันจะไม่เสียใจเลยสักนิดถ้าวันสุดท้ายฉันสารภาพกับเขาน่ะ ว่าฉันชอบเขามากแค่ไหน! ต่อให้ผลมันเป็นยังไงฉันก็จะยอมรับมันและดีใจที่ไม่มีอะไรค้างคาแบบนี้
ดังนั้น.. ในวันเกิดของฉันในหลายวันก่อนฉันเลยอธิษฐานขอสิ่งนี้ ให้ฉันได้พบกับเขาอีกครั้ง ให้ฉันได้สารภาพกับเขา แน่นอนว่าจนถึงทุกวันนี้ความรู้สึกยังคงไม่เปลี่ยนไป ถึงแม้ว่าฉันจะชอบใครต่อใครแต่.. หนึ่งเดียวที่ไม่ยอมหลุดจากใจก็คือเขา ซัมเมอร์..
จนบางทีฉันก็อดคิดไม่ได้ว่าพระเจ้าได้ให้สิ่งนั้นกับฉันแม้ว่าอาจจะไม่ใช่เร็วๆนี้ก็ตาม ทำไมฉันถึงคิดน่ะเหรอก็เพราะพอฉันอธิษฐานมันด้วยใจไม่กี่วันต่อมาฉันก็มาอยู่ที่เกาหลีซะแล้ว ได้โปรดขอให้ฉันได้พบกับเขาที..
ก๊อกๆๆๆ
ความคิดทุกอย่างของฉันหยุดชะงักเมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น นี่คงจะเป็นป้าโซรามาตามฉันไปทานข้าวเย็นแน่
“ค่ะคุณป้า คริสมาแล้ว เฮือกกก!! =[]=”
กรี้ดนี่มันอะไรพอฉันเปิดประตูก็ต้องช็อคกับภาพที่เห็น หนุ่มหล่อผู้ที่เป็นครายยยยยยยย =o=
“หยาบคายใครป้าเธอยัยขี้เหร่”
ขะ..ขี้เหร่ !! กร๊าซซซ !! ไม่มีใครเคยพูดกับฉันแบบนี้เลยนะยะ
“กะ..ก็ฉันคิดว่าป้าโซราน่ะ”
“เธอเป็นหลานป้าโซราเหรอ ทำไมป้าสวยแต่หลานขี้เหร่”
“ย๊าห์ !!”
“shut up girl ! ไปข้างล่างดีกว่านะ ป้าโซรารออยู่”
“ดะ..เดี๋ยว!!”
“หืออ?”ฉันจับหน้าผู้ชายหน้าหล่อจนหมอนี่รีบปัดไม้ปัดมือฉันออกอย่างรังเกียจราวกับว่าฉันเป็นเชื้อโรคหรือโรคติดต่อร้ายแรงถึงตายได้ หน้าหมอนี่คุ้นมาก
“นาย..หน้าเหมือนแจ็คสันGOT7เลย”
“เธอรู้จักด้วยเหรอ เป็นแฟนคลับฉันล่ะสิ”
ตอนแรกก็เป็นนะ แต่ตอนนี้ไม่แน่ใจ -o-
“ตลกน่า แจ็คสันคงไม่หน้าตาแบบนี้หรอก” ฉันแกล้งอำเล่น แต่คนตรงหน้า ส่งสายตาราวกับเปลวเพลิงลุกโชน ทำให้ฉันแน่ใจว่าไม่ผิดแน่
“ฉันทำไมหา!!”
“ป่าวซะหน่อย”
“ยัยขี้เหร่ แบร่ :p” แจ็คสันแลบลิ้นกวนๆแล้วเดินลงบันไดโดยไม่รอฉัน กรี้ดด เมื่อกี้นี้มันอาราย ฉันรีบวิ่งตามเขาไปติดๆแล้วตะโกนตามหลังอย่างไม่พอใจ
“ฉันป่าวนะ ถ้าฉันขี้เหร่ฉันจะเป็นดาราสาวสุดฮอตของประเทศไทยได้ไง”
“โม้ๆ ไม่ได้ยิน”
“ซัมเมอร์!!” ฉันแอบหวังลึกๆว่ามันจะใช่ แต่แล้วแจ็คสันก็ชะงักฝีเท้าแล้วหันมาตีหน้ายักษ์ใส่ฉัน
“ซัมเมอร์บ้าบออะไรของเธอ ขี้เหร่แล้วยังประสาท!!”
“=[]=”
ลืมไป หมอนี่ไม่ใช่คนเกาหลีนี่นา อยากจะเบิร์ดกระโหลกตัวเองจริงๆ -_-^^
“รู้จักกันแล้วสินะ”คุณป้าโซรายิ้มเมื่อเห็นฉันกับแจ็คสันลงมาพร้อมกัน
“ผมไม่เห็นอยากรู้จักเลย”
“=[]=”
“หนูก็เหมือนกันค่ะ”
“โกหกมันบาป”แจ็คสันนั่งโต๊ะตรงข้ามกับฉันแล้วเอ่ยขึ้น
“ป่าวซะหน่อย”
“ก็เธอเป็นแฟนคลับฉัน ฉันรู้”
“ไม่ใช่ซะหน่อย แล้วนี่นายเป็นหลานป้าโซราเหรอ”
“ไม่ใช่หรอก”ป้าโซราอธิบาย “แม่แจ็คสันเป็นเพื่อนสนิทกับป้าตอนป้าไปเรียนแลกเปลี่ยนที่เมืองนอกน่ะ พอมาอยู่เกาหลีถ้าว่างแจ็คสันจะแวะมาเยี่ยมป้าน่ะ”
“แล้วยัยขี้เห.. เอ้ยเธอคนนี้เป็นใครครับหน้าตาประหลาดจัง”
ฮึ่มมมมมมม=[]=
“แจ็คสันอย่าไปว่าน้องสิจ้ะ ทานอาหารกันเถอะ”
คุณป้าส่ายหัวให้กับพวกเราสองคน ส่วนแจ็คสันฉันก็จ้องหน้ากันเหมือนหมาป่าล่าเหยื่อ
พอทานอาหารเสร็จฉันกับแจ็คสันกันเลยแยกย้ายเข้าห้อง ตอนแรกฉันนึกว่าเขาใจดีมาส่งฉันที่หน้าห้องแต่เปล่า เขาอยู่ห้องตรงข้ามกับฉันต่างหาก -_-*
“ชัลจา ซัมเมอร์”
“ถามจริงเหอะมันคืออะไรกันแน่ ซัมเมอร์อะไรของเธอน่ะฟังเหมือนชื่อหมาเลย”
กรี้ดดด! หยาบคายที่มันชื่อรักแรกของฉันนะ ตอนนี้ฉันมั่นใจเต็มล้านว่าเขาไม่ใช่ซัมเมอร์เลยสักนิดนิสัยและหน้าตาก็ไม่เหมือนกันแล้ว -o-
“ก็ระ....”
เกือบไปแล้ว ถ้าบอกว่าเป็นรักแรกมีหวังเขาต้องคิดเองเออเองว่าฉันชอบเขาแน่ๆ
“ก็..?”
“ชื่อหมาที่บ้านน่ะ ตอนนี้มาอยู่เกาหลีแล้วคิดถึงหมาเลยเรียกนายแทน^^”
“เฮ้! นี่เธอตั้งชื่อฉันเหมือนชื่อหมาเหรอ ไม่มากไปหน่อยเหรอ!=o=”
แจ็คสันกัดฟันกรอดๆ น่าแปลกที่ฉันรู้สึกกลัวT_T
“กู๊ดไนท์นะ ซัมเมอร์แบร่ :p”
ปังงง~
ปิดประตูเรียบร้อยแล้วโฮะๆ โวยวายให้พอใจเลยก็แล้วกันนะจ้ะ
ปังๆๆๆๆๆ!!
นี่เขาเคาะประตูหรือทุบประตูกันแน่วะเนี่ย
“ฝากไว้ก่อนนะยัยขี้เหร่”
กะ..กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อยากกรีดร้อง คริสรับไม่ได้ ขุ่นแม่ขาTOT
ความคิดเห็น