เกิดมาเพื่อรักกัน...

ลำดับตอนที่ #2 : เกิดมาเพื่อรักเธอ 2... หวั่นไหว

“อืม...  ไม่เอาน่า...  เอามือออกไปน่ะพี่เชน”   สาวร่างเล็กเจ้าของผมลอนยาวสีน้ำตาล ปัดมือหนาของคนตัวใหญ่ที่พอตื่นขึ้น ก็เล่นม้วนผมเธอ อย่างรำคาณ  ขณะกระเถิบตัวไปซุกในอ้อมแขน ที่กอดเอวเธอไว้อย่างหลวมๆ

“บอกว่าไม่ให้เล่นไงล่ะ”  คนถูกรบกวนเริ่มหงุดหงิด แต่ยิ่งซุกหน้าไปใกล้หน้าคนตัวโตมากกว่าเดิม 

“ก็ใครล่ะที่มาปลุกพี่ แล้วแย่งที่นอนไปหน้าตาเชย  น้องมิ้นไม่ใช้หรอ..ค่ะ  ”

“จะว่ามิ้นไม่ได้หรอกน่ะ  เตียงพี่เชนใหญ่จะตาย จะมาว่ามิ้นนอนเบียดพี่เชนได้ไงล่ะ”   คนง้อแง้เถียงอย่างไม่ยอมแพ้   มิ้นแค่อยากนอนใกล้ๆพี่เชนแบบนี้ รู้สึกอบอุ่นดี    

“เอาเข้าไป.. ” เชนมองร่างบางที่นอนในอ้อมกอดเขา เด็กดื้อที่ชอบแอบมานอนกับเขาตอนดึก เด็กดื้อที่ติดกับเขายังกับตังแม  เด็กที่ชอบสร้างปัญหาใหม่ให้เขาตามแก้ไขในแต่ละวัน มินตรา..น้องสาวแสนดื้อที่เขาไม่สามารถอยู่ได้ ถ้าไม่มีเธอ  แต่ถ้าถามว่ารักเธอมากกว่านี้ได้ไหม แน่นอน..เขาเองก็ไม่สามารถรักเธอแบบนั้นได้เช่นกัน 

แม้ว่าหลังๆมานี้ ตั้งแต่ที่เธอกลับมาจากเมืองนอก  เขารู้...เป็นใครก็ต้องดูออก ว่าน้องสาวที่ไม่เด็กของเขาอีกต่อไป  คิดกับยังไงกับตัวเขา  แม้ว่า..พยายาม...ข่มใจ...ว่าสักวันหนึ่ง  เธอต้องได้รับความรักจากใครคนอื่น นอกจากเขา     สักวัน..เธอต้องออกไปใช้ชีวิตกับคนอื่น ที่ไม่ใช้เขาอีกต่อไป  เสียงบางอย่างดัง “กึก” มาจากหัวใต เรียกร้องให้เขาหันหน้ามาเผชิญกับความรู้สึกแท้จริง “ต้องรั้งเธอเอาไว้” เขาพูดกับตัวเองเช่นนั้น   ความจริงที่แม้ว่าเขายิ่งพยายามผลักไส้มันเท่าไร กลับยิ่งย้อนกลับมาทำลาย  กำแพงที่สร้างขึ้นมากั้นเธอกับเขาไว้  ...ก่อเกิดสายใยบางเบา  ที่เชื่อมโยงใจสองดวงเข้าด้วยกัน ตราบนานนิรันดร์

“ก็จะรักเธอแบบนั้นได้อย่างไรเล่า  ในเมื่อ...เขามีคู่หมั้นอีกคน  ที่กำลังจะกลับมา เพื่อทวงสิทธิ์ที่เขาพยามยามบายเบี่ยงมาตลอด  แต่งงานยังไงล่ะ... ”  เสียงจากใจด้านหนึ่งทักท้วงขึ้น

“ก็ทำไมจะรักเธอไม่ได้ ” อีกใจหนึ่งประท้วงในห้วงอีกหนึ่งความคิด  “ในเมื่อ..เธอแสดงออกอย่างชัดเจนอย่างนี้   ความรัก...เพียงแค่เธอรักเขา และเขาก็รักเธอ  แค่นี้  ไม่เพียงพอแล้วหรอ... ”

“พี่เชนคิดอะไรอยู่ค่ะ  คิ้วขมวดเชียว”  ร่างเล็กที่นอนอยู่ในอ้อมกอดคนตัวโต เริ่มดิ้นไปมา

“ออ....คิดถึงเรื่องเมื่อวาน ใช่ไหมล่ะ  หน้ามันฟ้องเชียวน่ะ ...  มิ้นเอยขึ้นอย่างอารมณ์ดี  พลางเอื้อมมือไปกอดคนตรงหน้าให้แน่นกว่าเดิม   มิ้นรักพี่เชนน่ะ...  รู้ไหม”

“เรารู้ตัวไหม...ว่าผู้อะไรออกมา”   คนตัวโตส่งสายตาดุมาให้เธออีกครั้ง

“ไม่เห็นจะเป็นไรเลย  เรื่องชิวๆ  ความรักมันต้องมีเหตุผลด้วยหรอค่ะ แค่มิ้นรักพี่เชน...แบบนี้  มิ้นไม่ได้เรียกร้องอะไรที่มันมากไปกว่านี้ซะหน่อย  แค่นี้มันเพียงพอแล้ว กับการที่มิ้นรักพี่ ”  คนตัวเล็กเถียงอย่างไม่ยอมแพ้

“ยัยมิ้น..... ”  คนตัวโตกะโดดตัวนั่งอย่างตกใจ เมื่อโดนคนตัวเล็กกว่าแอบหอมแก้มอย่างกระทันหัน  แม้ว่าเขาจะเริ่มชินกับการที่เธอทำแบบนี้ แต่ผู้ชายอย่างเขาก็ต้องกลัวเป็นเรื่องธรรมดา  หากเขายั้งอารมณ์ที่มีมากมายอย่างนี้ไม่อยู่  เขาอาจทำอะไรบ้าๆ กับคนที่เขารักที่สุดคนนี้ก็ได้

“มิ้นไม่เล่นด้วยแหละ ...ไม่อาบน้ำดีกว่า”   สาวร่างเล็กรีบลุกขึ้นจากเตียงขนาดใหญ่ ก่อนหันมาบอกคนตรงหน้าที่กำลังนั่งอึ้ง  “ วันนี้มิ้นจะไปบรัษทิด้วยน่ะค่ะ   คุณกรรณิการ เลขาพี่เชน ลาคลอดไม่ใช้หรอ  ต่อไป..มิ้นจะเป็นเลขาจำเป็นให้พี่เชนสักพักเอง... มินตรา...มิ้น พนักงานสาวช่างก่อเรื่อง  เฮ้ย..ไม่ใช้ พนักงานสาวสุดสวย  ยินดีรับใช้ค่ะ”   สาวร่างเล็กถอนสายบัว ตรงหน้าคนตัวโตที่มองอย่างงง

นี่เค้าต้องเตรียมตั้งรับกับเรื่องหัวหมุนอีกใช่ไหมเนี้ย....

“...ยัยมิ้น...   ”

......................................

บริษัท์กิ่งฉัตร...บริษท์สินค้านำเข้า-ออก ที่กำลังอยู่ในช่วงบูมที่สุดในภาคเอเชียขณะนี้  เนื่องด้วยมีการขยาย 120 สาขา ทั่วโลกอย่างรวดเร็ว ประกอบกับการเข้ามาดำรงตำแหน่งของประธานบริษท์คนใหม่  ...เชตานนท์....  ทำให้เขา...นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง   กำลังถูกจับตามองจากบรรดาลูกสาวไฮโซคนรอบข้าง ทั้งในและนอกประเทศ 

“เฮ้....ดูนั้นสิ  ท่านประธานเดินมาพร้อมกับสาวสวยที่ไหนก็ไม่รู้ ”  ปริศนา...รองเลขาขี้เม้าท์...หันไปพูดกับบรรดาพนักงาน ที่ตั้งตัวขึ้นเป็นแฟนคลับของชายหนุ่ม  พร้อมสอดส่องสายตาไปดูประธานสุดเลิฟกับแม่สาวสวยที่ไหนก็ไม่รู้  ที่กำลังเดินออกจากลิฟต์ ตรงเข้าห้องทำงาน

“โฮ้...พระเจ้าจอชส์  ทำไมถึงดูเหมือนข้าวใหม่ปลามันอย่างนี้น่ะ   แล้วหัวใจดวงน้อยๆของเล็กล่ะ จะเอาไปไว้ที่ไหน”   สาวร่างช้างยกมือสองข้างขึ้นกุมหัวใจที่กำลังจะแตกสลาย

“ไอ้เวอร์....ข้าวม้งข้าวใหม่อะไรของแกว่ะ ไอ้เล็ก   นี่มันคุณมินตราโว้ย..นางฟ้าดวงน้อยๆของข้า แล้วอนาคตแฟนใหม่ของข้าโว้ย ”  ธนุรักษ์...หนุ่มเจ้าชู้ประจำแผนกเอ่ยเสียงดังอย่างอารมณ์ดี  พลางหันไปสบสายตาหวานให้พนักงานคนใหม่ โดยไม่รู้เลยว่าประตูนรก เปิดอ้าต้อนรับเขาไปแล้ว

“คนนี้แหละ..แฟนใหม่ของกู  ส่วนพวกมึง  มึง  แล้วก็มึง  อย่างสะเอาะมายุ่ง”  หนุ่มเจ้าสำราญพูด ขณะไล้นิ้วไปจิ่มหน้าลูกน้องในอาญัญ 

“แล้วถ้าเป็นผมล่ะ  คุณธนุรักษ์ ”  เสียงราบเรียบที่สลายผู้ชุมนุนขนาดใหญ่ได้อย่างทันควัน  พนักงานแต่ละคนรีบวิ่งไปประจำตำแหน่งของตน พร้อมเริ่มปฏิบัติอย่างอย่างเคร่งครัด โดยทิ้งไอ้หนุ่มห่วงก้างที่ยังไม่รู้สึกตัวอย่างคนเดียว

“ไอ้ลูกหมา มึงมีสิทธิ์.... อะไรครับท่านประธาน”   ธนุรักษ์พูดเสียงอ่อยลง ขณะหันหน้ามาเจอ ท่านประธานใหญ่ ที่ดูวันนี้จะไม่ขี้เล่นเหมือนทุกวัน 

หนุ่มผิวขาว ลูกครึ่งคนจีน ที่เคยภูมิใจหนักหนาว่าเขาเป็นคนดูดีในสายตาของบรรตาสาวๆ  ด้วยรูปลักษณ์ที่สูงเพรียว แม้ว่าผิวขาวที่ดูคล่ำไปเล็กน้อย จากการออกไปทำงานต่างจังหวัด  เริ่มหน้าซีดลงเรื่อยๆ  

“ผมถาม..ว่าถ้าเป็นผมล่ะ... ”  ชาตานนท์กล่าวเสียงราบเลียบอีกครั้ง  พลางส่งสายตาอาฆาต มาที่ชายหนุ่ม ที่ขณะนี้เหมือนจะละลายตัวไปในอากาศ

“คือว่า.....ผม.....  ” หนุ่มเจ้าสำราญหันหน้าไปสบสายตา  ขอความช่วยเหลือจากนางฟ้า ที่ยืนหลบอยู่ข้างหลังพญามารตรงหน้า  ช่วยผมหน่อยสิคร๊าบ..คุณนางฟ้า  

“ผมเพิ่งรู้ว่าหัวหน้าแผนกนี้ มีเวลาว่างมากกว่าที่ผมคิด  เพราฉะนั้น 5%   ”

“อะไรนะครับท่านประธาน   อะไร5%  ”

“โบนัสปลายปีนี้ของคุณ  5 % ” คนขี้ห่วงเอยเสียงราบเรียบเช่นเดิม

“ท่านประธานจะหัก...หักโบนัสของผม 5% เนี่ยน่ะครับ  ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย...ใช่ไหมครับคุณนางฟ้า  ” หนุ่มขี้หลี้..ที่ไม่เคยเข็ดหลาบ  หันหน้าไปขอความช่วยเหลืออีกครั้ง

“10%” จากโบนัสของคุณ  

“ท่านประธานครับ  ผม....... ”

“คุณจะบอกผมว่า คุณยังไม่ได้ทำอะไรอย่างนั้นหรอ... ” ชาตานนท์มองหนุ่มคนตรงหน้าอย่างเย็นชา พร้อมแสยะยิ้มกว้าง ล่อล่วงคนที่ไม่รู้เรื่องให้ติดกับดัก 

“ใช่ครับ....   ธนุรักษ์พูดเสียงอ่อย ”ขณะไม่ลืมส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้คนข้างหลัง

“15% จากโบนัสทั้งหมด....  คุณทำผิดอย่างมหันต์แล้วหนิ  ที่แสดงความเป็นเจ้าของกับคนของผม”  ว่าแล้ว เชตานนท์เดินหันหลัง พร้อมกุมมือคนตัวเล็กที่ยืนขำกับความขี้หึงของคนตัวโต

“โถ่...ท่านประธาน”

..........................

“หัวเราะอะไรน่ะยั้ยมิ้น ”  คนหน้าบึง หันหน้าแบบที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า ไม่พอใจมาที่เธอ

“ตลกคนขี้ห่วง... ” มินตราหัวเราะอย่างอารมณ์  พร้อมกะโดดตัวขึ้นไปหอมแก้มคนข้างๆอย่างรวดเร็ว

“ว้าว... ”  ปริศนาร้องอย่างตกใจ เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

แค่วันแรก  ไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ ยังมีเรื่องจากคนข้างๆตามมาให้เขาแก้ไขตั้งมากมาย  ไม่ว่าจะเรื่องไอ้พนักงานขี้ลี้ ที่ไม่มีวี่แววว่าจะเลิกตามต่อแยมินตรา   หรือแม้กระทั่ง  รองเลาขาช่างเม้าท์ที่เห็นว่ายัยมิ้นกระโดหอมแก้มเค้า   เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า การที่ตกลงรับเธอมาเป็นเลขาช่วยเขาทำงานชั่วคราว หรือว่ายิ่งมาช่วยสร้างเรื่องให้เขาตามแก้ไขมากกว่าเดิม

ขอฝากเรื่องเกิดมาเพื่อรักกันด้วยน่ะค่ะ  ถ้ามีอะไรก็ติ-ชมมาได้เลย  ขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามผลงานเรื่องนี้  รักรักรัก ทุกคนเลย...tatar