ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Sorry นะ you หัวใจผมแมน ( ฮั่นแกง ฮัทแคน ts8 )

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่สอง คู่เกย์หัดใหม่

    • อัปเดตล่าสุด 2 ส.ค. 55


    Title   : Sorry…นะ... you หัวใจผมแมน

    Cast    : hunz & ks.//hut & can feat. ts

    Writer :badboykorea
    Type  : Comedy & romantic

    Rate  : pg-13

     

    Note: เรื่องนี้มีคนท้วงมาว่าไปเหมือนกับนิยายของ แทคคุณเรื่องหนึ่ง ของเก๊าเองหล่ะ 555  มันอาจจะมีความต่างบ้างเพราะต้องปรับให้เป็นฮั่นแกง พร้อมรับคำติชมจ้า

     

    ตอนที่สอง คู่เกย์หัดใหม่

     

     





    เอาเป็นว่าทุกอย่างตามข้อตกลงนี้นะครับ แกงส้มจะเริ่มงานกับคุณฮั่นตั้งแต่วันพรุ่งนี้ และค่าจ้างแบ่งเป็นสามงวด งวดแรกทางเรารับมาแล้ว งวดที่สองคือหลังที่คุณพาคนของผมไปพบคุณแม่เรียบร้อยแล้ว ส่วนงวดสุดท้าย ทางเราจะไปเก็บหลังจากนั้นสองอาทิตย์ในกรณีที่คุณแม่ของคุณฮั่นยอมรับในตัวแกงส้มและถอยจากการหาสาวๆมาให้คุณฮั่นดูตัวนะครับ โอเคนะครับแคนที่เอ่ยสรุปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มโดยมีเพื่อนรักนั่งหน้ามุ่ยตลอดการสนทนา และก็ยิ้มเป็นมารยาทตามครั้งคราวเท่านั้น....

     

    อืม...ตกลงครับ ผมทำเช็คสั่งจ่ายใบละสามแสนสามใบ คุณตามเรียกเก็บที่เจ้าฮัทเพื่อนผมได้เลยฮั่นที่ยกนาฬิกาข้อมือบ่อยเสียจน คนในห้องสังเกตได้

     

    ฮัทเองที่อดรนทนไม่ไหวจึงยกมือจับข้อมือของเพื่อนรัก....

     

    งานน่ะไปไม่ทันมันจะตายไหมวะพี่ จะขยันไปไหน แบบนี้หล่ะน้าแม่ของพี่ถึงจะรีบหาเมียให้น่ะ กลัวกว่าจะรู้ว่าต้องมีครอบครัวหัวคงหงอกไปแล้วเพราะบ้าแต่งานน่ะ...

     

    ฮั่นยักคิ้วกวนๆและยิ้มแหยๆเหมือนเป็นตัวประหลาด จากสายตาคนทั้งห้อง สายตาที่ตำหนิฮัทเบาๆที่ดูเหมือนจะทำให้เขาเป็นตัวประหลาด

     

    งั้น คุณฮัทคุณมากับผมไปทำสัญญาจ่ายเช็คที่ห้องทำงานผมแล้วก็กัน ส่วนไอ้แกงแกคุยกับคุณฮั่นในเรื่องรายละเอียดอื่นๆเลยละกันว่าจะวางแผนกันยังไง..

     

    ปัง!!!...เสียงประตูที่ถูกปิดโดยไวโดยไม่ลืมดึงมือคนคิ้วหนาให้ตามออกมาจาห้องด้วย

     

    เห้อ..ฟู่วว!!!” ร่างเล็กถอนหายใจอยู่หน้าห้องอย่างอ่อนใจ กว่าจะเจรจาให้งานนี้ลุล่วงไปได้

     

    เพราะอะไรน่ะเหรอ

     

    ทั้งฮั่นและแกงส้มต่างเมินหน้าใส่กันอย่างคนแปลกหน้าที่ไม่ถูกชะตานั่นต่างหาก ทำให้เค้ากังวลว่าจะชวดเงินร่วมล้านตรงหน้านี้น่ะสิ

     

    คุณแคนไม่สบายเหรอเห็นถอนหายใจซะดัง ไม่สบายอะไรหรือเปล่าครับ...

     

    ร่างเล็กที่เดินตีคู่มากับคนคิ้วหนานามว่าฮัท...

     

    ไม่มีอะไรหรอกครับ ... แค่ผมกับเพื่อนกว่าจะจูนความเห็นให้ตรงกันนิดหน่อย อย่าใส่ใจเลย..

     

    พูดจบทั้งสองเข้ามาเซ็นสัญญาพร้อมลงนามเป็นที่เรียบร้อยในห้องทำงานสีฟ้าหวานๆสีโปรดของคนตัวเล็กต่อไป

     

    ………………………………..

     

    ภายในห้องทำงาน

     

    แกงส้มเหลือบมองชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มตั้งแต่หัวจรดเท้า

     

    ใบหน้าที่คมนิ่ง นั่งหลังตรงเด่อยากถูกฝึกมาดี ขาที่แหกกว้างอย่างมาดแมน ทรงผมที่ดูปกติดีไม่เนี้ยบจนเกินไป

     

    ไอ้พี่แคนคงไม่หลอกเราท่าทางแบบนี้ไม่น่าจะเป็นเกย์ เห้อโล่งอก..ร่างโปร่งที่แอบลอบถอดหายใจเบาๆอย่างโล่งใจ

     

    อ่ะ..แฮ่ม... ไม่ทราบว่าจะจ้องผมอีกนานมั้ยครับฮั่นที่กระแอมเบาๆเขาเองก็รู้สึกแปลกๆและไม่คุ้นที่อยู่ดีๆก็ถูกผู้ชายมานั่งจ้องนานๆ

     

    อ้อ.... ขอโทษครับ คือแบบว่า..เอ่อ.... ใช่ๆ คือเนคไทของคุณฮั่นน่ะ เท่ห์ดีนะผมกำลังหาลายแบบนี้เลยแกงส้มที่ยิ้มเก้อๆ อย่างแก้พิรุธ

     

    อ๋อ...ผมก็ว่าทำไมจ้องมาที่ผมนานจัง..

     

    โอเคครับเรามาเข้าเรื่องงานเลยดีกว่า....คุณฮั่นจะให้ผมทำอะไรบ้างครับ...ร่างโปร่งที่คิดว่าสมควรแก่การเปลี่ยนเรื่องหันมาเข้าในเรื่องธุรกิจเสียที

     

    คือเย็นวันเสาร์ที่จะถึงนี้จะมีงานเลี้ยงที่บริษัท ผมว่าจะพาคุณไปเปิดตัวที่งานนี้เสียเลย...

     

    ร่างโปร่งได้ยินถึงกับยืนลุกขึ้นอย่างตกใจ

     

    เปิดตัว!!!....เฮ้ คุณอิสริยะ! จริงๆแล้วการที่เราเป็นแฟนหลอกๆกันไม่จำเป็นที่จะต้องไปก้องประกาศให้โลกรู้เลยนี่นาว่าเราเป็นแฟนกัน แค่แม่คุณคนเดียวก็พอแล้วนี่....

     

    ฮั่นคิดอยู่แล้วว่าจะต้องเป็นแบบนี้

     

    แม่ผมมีสปายที่บริษัทหลายคน เพื่อที่จะให้แม่ของผมเชื่อ คุณต้องเปิดตัวอย่างที่ผมบอกแหล่ะ...

     

    แกงส้มถึงกับหน้าถอดสี และปรับสีหน้าเป็นหน้ามุ่ยก่อนจะนั่งลง

     

    คุณไม่อายเหรอเปิดตัวแฟนที่เป็นผู้ชาย...

     

    ผมไม่อายหรอกเพราะผมรู้ความจริงคืออะไร คุณกับผมก็เป็นแค่แฟนกำมะลอ ผมยังไม่แคร์เลย หรือคุณอาย..ถ้าคุณอายแสดงว่าคุณยังไม่เป็นมืออาชีพกับงานเรื่องรักๆของคุณนะ

     

    แกงส้มเหล่ตาแบบกวนๆไปยังชายหนุ่มที่แสนจะดูดีที่สบประมาทเขา

     

    ร่างโปร่งตอบคำถามฮั่นในใจดังๆ

     

    เออ..กูอาย... บ้าป่าววะ...

     

    ก่อนจะยิ้มแหยๆออกไป

     

    ผมไม่อายหรอกผมคงไม่มีคนที่ผมรู้จักในสังคมของคุณหรอกไม่มีปัญหา.....แกงส้มจนปัญญาที่จะถอยหลัง เพื่อความอยู่รอดของบริษัท เขาจำเป็นต้องเดินหน้าต่อ

     

    แล้วเรื่องแม่ของคุณหล่ะครับร่างโปร่งถาม

     

    แม่ผมอยู่ที่เชียงใหม่ กำลังจะกลับมาเยี่ยมผมแล้วอยู่กับผมประมาณสองอาทิตย์แล้วท่านก็จะกลับ

     

    ร่างโปร่งพยักหน้าหงึกๆเชิงเข้าใจก่อนจะถามต่อ

     

    แล้วท่าน...ชอบคนแบบเอ่อ..นิสัยแบบไหนหล่ะ...ผมจะได้ทำตัวถูก..

     

    แม่ผมชอบคนรักสะอาด ทำอาหารเก่งๆ แล้วก็เรียบร้อยด้วย บุคลิกต้องดีๆ ประเภทเดินหลังค่อมแบบเด็กวัยรุ่นสมัยนี้ หรือแต่งตัวไร้กาละเทศะเกินไปท่านก็ไม่ชอบ

     

    แกงส้มที่ฟังแล้วเหมือนสายฟ้าฟาดลงดิ่งมาที่กระหม่อมของตัวเอง

     

    สิ่งที่ฮั่นบอกนั้น

     

    ตรงกันข้ามกับเขาแบบคนละขั้วเลยทีเดียว

     

    เขาเป็นคนรักสนุก ทานอาหารง่ายๆ นิสัยชุ่ยๆ  เดินโยกเยกแบบเด็กฮิพ งานเข้าเสียแล้วไอ้แกงเอ๊ย

    ฮั่นที่เห็นร่างโปร่งเงียบไปจึงขัดจังหวะถาม

     

    คุณติดปัญหาอะไรหรือเปล่า

     

    อ้อ.... สบายมาก ผมคิดว่าผมก็เป็นคนแบบนั้นนะ...ร่างโปร่งโกหกคำโต.... แน่นอนเพื่อรักษาหน้าตาบริษัทของเขานั่นเอง เอเวรี่ติง ไอแคน สำหรับ โอเค เลิฟ แห่งนี้

     

    งั้นก็ดี แล้วต่อไปเรามาเรียกชื่อแบบสนิทสนมกันดีกว่า...คุณเรียกผมว่าฮั่นเฉยๆ ผมเรียกคุณว่า อะไร แกง... หรือส้ม ?..

     

    แกงดีกว่าครับแกงส้มที่หน้ามึนตอบโดยที่สายตาจ้องไปยังฮั่นแบบกวนๆ

     

    ได้งั้นต่อจากนี้ไปเรามาเรียกกันแบบสนิทๆกันเลยก็แล้วกัน

     

    ไม่มีปัญหาครับคุณฮั่น...ร่างโปร่งพยักหน้า

     

    ฮั่นเฉยๆสิ...เสียงเข้มกำลังปราม...

     

    อ้อ...โอเค... ไม่มีปัญหาครับฮั่น...ร่างโปร่งพูดอย่างคล่องแคล่ว

     

    ฮั่นพยักหน้ายิ้มอย่างพอใจ

     

    งั้นพรุ่งนี้ฮั่นจะมารับแกงไปดูชุดไปงานที่บริษัทนะ..  จากนั้นเราจะมาเตี๊ยมกันเรื่องประวัติของเราสองคน ที่เราสองคนควรจะรู้กันด้วยดีกว่าฮั่นที่วางแผนอย่างคล่องแคล่ว

     

    โอเคครับ เรื่องนั้นก็ไม่มีปัญหาสำหรับผมอีกเช่นกัน... แล้วเจอกันนะครับ..

     

    ร่างโปร่งยื่นมือพร้อมกับรอยยิ้มไมตรีมิตรให้กับฮั่น ชายหนุ่มที่สูงและหุ่นกำยำราวกับนายแบบที่หลุดมาจากแมกกาซีนชื่อดัง  แน่นอนว่า เรื่องเสแสร้งและความกะล่อน แกงส้มงี้ถนัดแม้จะไม่เท่าไอ้พี่แคนของเขาก็ตามเถอะ รายนั้นกะล่อนและแถได้เนียนมากสุดๆ

     

    หลังจากที่ลูกค้าทั้งสองนั้นกลับไปแล้ว

     

    แคนที่เดินลั้นลามาที่โต๊ะทำงานของแกงส้มที่นั่งทำหน้ามู่อยู่

     

    เป็นไงมั่ง แกกับคุณฮั่น เข้าขากันได้ดีมั้ย....จะว่าไปคุณฮั่นนี่โคตรหล่อเลยเนอะ แกก็หล่อนะแต่มันคนละแบบกัน...ร่างโปร่งที่เหล่สายตาเซ็งๆให้กับเพื่อนรักที่ออกอาการเพ้อบ้าๆบอๆอีก

     

    ก่อนจะตอบออกมาจนแคนถึงกับหน้าหงาย....

     

    หล่อน่ะหล่อ แต่เสียใจว่ะ ยังไงแกงก็ชอบสาวๆมากกว่าร่างโปร่งเปรยอย่างเซ็ง.ๆ

     

    เอาน่าๆไอ้แกงไหนๆเราก็รับเงินเขามาแล้ว ทำงานให้ดีดีสมกับที่ฉันโม้ให้คุณฮัทฟังก็แล้วกัน...

    แกงส้มหรี่ตาถามเพื่อนอย่างสงสัย

     

    โม้อะไรวะพี่ ....

     

    โด่... ฉันก็บอกคุณคิ้วเข้มคนนั้นไปว่า รับรองผล แม่คุณฮั่น ปลื้มแกชัวร์....

     

    ปลื้มเหรอ เห่อะๆๆ....แกงส้มนึกถึงแบบอย่างที่คุณแม่ของฮั่นชอบถึงกับปวดหัวเอาเลยทีเดียว

     

    สะอาด งานบ้านเลิศ การครัวเทพ เรียบร้อยอย่างเด็กเนิร์ด  โอ๊ยไอ้แกงเอ๊ย..... แกจะรอดไหมเนี่ย

    ... แกนะแกไอ้พี่แคน ทำไมพี่ไม่เสนอเป็นตัวพี่ไปวะ....

     

    แคนที่ยิ้มร่าอย่างลั้นลา....

     

    มึงดูนะคุณฮั่นสูงเท่าไหร่  แล้วกูอะเท่าไหร่  กูทำใจไม่ได้ว่ะ  แล้วอีกอย่าง คุณฮัทเขาบอกว่ากูไม่เหมาะกับงานนี้... ไม่รู้เพราะอะไร...แคนที่ยกนิ้วใช้ความคิดแต่คิดไม่ออกเสียที

     

    อ่าวเหรอ แต่แกงว่าพี่น่ะเหมาะกับบทคู่รักกำมะลอนั่นจะตายออก...

     

    อ่าว... ช่วยไม่ได้นี่  ลูกค้าเขาไม่ปลื้มฉันจะให้ทำไงหล่ะ น่า..... เพื่อความอยู่รอด แกท่องคำนี้ไว้ไอ้แกง..

     

    แกงส้มเบ้หน้าอย่างระอา ...

     

    ผมก็ไม่มีทางเลือกเหมือนเคย... เดี๋ยวรับงานคราวหน้า พี่แคนอยู่ออฟฟิศ แกงจะไปคุยกับลูกค้าเอง

     

    แคนที่ทำตาโตล้อเลียน

     

    เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ว่าแต่ว่านะไอ้แกง ตั้งแต่พรุ่งนี้แกไม่ต้องเข้าออฟฟิศก็ได้นะ พี่จัดการทุกอย่างได้

     

    อ้าวแล้วให้แกงไปไหนหล่ะ....แกงส้มเงยหน้ามองเพื่อนรักที่กำลังยิ้มแป้นแล้น

     

    เมื่อกี้ฉันคุยกับคุณฮัทแล้ว แม่ของคุณฮั่นต้องการลูกสะใภ้แบบไหน แล้วนี่เลยสิ่งที่แกควรทำ

     

    แบบฟอร์มสมัครเรียน ที่ดาวน์โหลดมาจากหน้าเวปทำอาหาร ที่สำคัญมันเป็นสถานที่สอนทำอาหารไทยชื่อดังเสียด้วย

     

    ร่างโปร่งถึงกับงงงวย

     

    อะไรวะพี่... เรียนทำอาหารไทย...แกงส้มอ่านหัวข้อกระดาษนั้นออกมาเบาๆ

     

    ร่างเล็กที่ลากเก้าอี้มานั่งใกล้เป้าหมาย ก่อนจะอธิบายฉอดๆ

     

    แกมันเป็นคนไทย แกต้องดึงความสามารถไทยๆของแกออกมาไอ้แกง ขืนแกเอาอาหารสารพัดไข่ที่แกทำได้แค่นั้นไปทำให้คุณแม่ของคุณฮั่นเขาทาน เขาจะได้ไล่ออกจากบ้านไม่ทันน่ะสิ

     

    พี่แคน...พี่จะบ้าเหรอ ให้แกงลงทุนขาดเนี้ยเลยอ่านะ...

     

    เสียงที่เถียงกันเพียงลำพังสองคนกลับถูกคนข้างๆแกงส้มที่อยู่ห่างออกไปอีกโต๊ะ...ไกลๆ

     

    เฮ้ยแคน ขอพี่ไปเรียนกับไอ้แกงด้วยดิะ ...โตโน่ที่กลับมาจากทำภารกิจคั่วคนแก่ ที่ได้ยินทุกอย่างที่สองคนสวยกับน่ารักเถียงกัน

     

    แคนถึงกับยี้มองไปยังโตโน่ที่ตาเป็นประกายเจิดจ้า

     

    แหม... เรื่องกิน.... เห้อ พี่นี่ก็นะ... .... แน่ใจนะว่าไปเรียนไม่ใช่ไปนั่งเฝ้าที่ครัวที่โรงเรียนทำอาหาร..

     

    โตโน่ไม่ตอบแต่เดินมากอดคอแคนเบาๆก่อนจะก้มหน้ากระซิปข้างๆหูของแคน

     

    แกคิดเหรอว่าคนอย่างไอ้แกง มันจะตั้งใจเรียน  ถึงต้องมีพี่ไง  พี่จะรายงานพี่ทุกฝีก้าวเลยถ้าไอ้แกงนอกลู่นอกทางเมื่อไหร่ พี่จะรายงานแกเอง..

     

    แกงส้มเอานิ้วผลักไหล่ของโตโน่เบาๆ เพราะกระซิปยังไงเขาก็ได้ยินด้วย...

     

    ไม่ต้องเลยไอ้พี่โน่...... ดูแลลูกค้ารุ่นป้าของพี่ไปเหอะ....

     

    แต่ฉันเห็นด้วยกับเฮียโน่นะ.... อย่างน้อยวันหลังเฮียก็ทำนมไปมัดใจบรรดาลูกค้ารวยๆ บริษัทเราจะเข้มแข็งขึ้นนะไอ้แกง....

     

    แกงส้มมองสองคนที่เข้าข้างกันอย่างเหลืออด....

     

    สรุปแกงต้องเรียนจริงๆใช่มั๊ย.....

     

    ทั้งสองคนพยักหน้าอย่างมิได้นัดหมายหงึกๆ

     

    แกงส้มได้แต่เมินหน้าหนี....

     

    เห้อ...ท่องไว้... เพื่องาน..... เพื่องาน....”……แกงส้ม

     

    ส่วนทางด้านแคน

     

    ทนไว้....ทนไว้....เพื่อเงิน...เพื่อเงิน...”…… แคน

     

    แล้วพี่สุดหล่อที่ยืนยิ้มแบบเพ้อไปแล้ว...

     

    ทำอาหาร.... ของกิน....ของกิน..สาวๆ....น่ารักๆ...”……โตโน่

     

    เรื่องปวดหัวที่ป่วนๆของบริษัทรักแห่งนี้ มันยังไม่จบนะคร้าบบบบบ

     

    ........................................

     

    พี่คิดว่าไงพี่ฮั่น....ฮัทเริ่มบทสทนากับเพื่อนที่นั่งจิ้มโน๊ตบุ๊คอยู่ข้างๆ

     

    อืมก็ดี....ฮั่นนที่มั่วแต่สนงานตอบแบบไม่เงยหน้า

     

    อะไรก็ดีเองเหรอ...คำพูดของเพื่อนคิ้วเข้มทำให้ฮั่นเอะใจ สนใจและเงยหน้าขึ้นมาทันที....

     

    พี่มาแก้ปัญหานะไม่ใช่ให้มาดูตัวแต่งงานกับผู้ชาย ..

     

    แหม...ไม่ใช่อย่างง้านน...ก็แค่อยากจะรู้ว่าคุณแกงส้มนั่นถูกใจพี่มั๊ย เหมาะกับแผนการหลอกแม่ของพี่หรือเปล่า...ฮัทที่อธิบายเจื้อยแจ้วอีกรอบ

     

    ฮั่นนิ่งและคิดถึงร่างโปร่งที่ชื่อแกงส้ม

     

    เค้าก็เป็นคนที่หล่อดี ดวงตาหวานๆน่ารัก ส่วนเรื่องที่ว่าเขาเหมาะหรือไม่เหมาะกับแผนการต้องรอดูกันยาวๆว่ะ ว่าจะคุ้มกับค่าจ้างหรือเปล่าพูดจบฮั่นก็กลับไปสนใจงานที่หน้าจอโน๊ตบุ้คต่อ

     

    เห้อเบื่อจริงพวกนักธุรกิจบ้าแต่งาน วันๆคิดแต่เรื่องว่าคุ้มหรือขาดทุน ยี่สิบหกแล้วนะระวังเหอะจะขึ้นคานเอา

     

    ขึ้นคานก็ช่าง ขาดเมียน่ะกูไม่ตายหรอกไอ้ฮัท แต่ขาดเงินนี่จะอยู่ยังไง..

     

    ฮัทเบ้หน้าก่อนจะมองตรงไปทางขับรถข้างหน้า

     

    แต่ฮัทยอมตายดีกว่าที่จะอยู่เหงาๆคนเดียวไปจนแก่

     

    ฮั่นถึงกับหลุดยิ้มบางๆออกมาทั้งๆที่สายตายังมองไปที่จอโน๊ตบุ้ค

     

    เพ้อเจ้อ ฮั่นบ่นดังๆพร้อมก่อนจะหัวเราะส่ายหัวเบาๆ ทำให้ฮัทไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่ที่ความเห็นในเรื่องนี้ของเขาและเพื่อนรุ่นพี่คนนี้นั้นต่างกัน

     

    ตลอดการขับรถในเส้นทางสายที่เค้าคุ้นเคยนั้น ฮัทกลับไม่เข้าใจอะไรในบางอย่าง

     

    ใบหน้าของเจ้าของบริษัทที่จัดการเรื่องรัก

     

    ใบหน้าที่ยิ้มหวาน บางครั้งก็ดูตลกขบขัน หน้าไทยๆ บุคลิกดูซนๆ กลับลอยชัดขึ้นมาในความคิดของเขา....

     

    ....................................................................

     

    ร้านกาแฟหรูกลางใจห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ร่างโปร่งในชุดกางเกงยีนส์สีซีด เสื้อยืดแขนกุดสีแดงสดพร้อมด้วยรองเท้าสีขาวพร้อมด้วยเป้สีส้มใบขนาดกำลังดีที่เจ้าตัวพาดบ่ามา...

     

    คนที่เดินดิ่งมาหาเขาพร้อมด้วยอาการเร่งรีบก่อนจะนั่งลงแบบไร้พิธีการใดๆ อาการฝรั่งจ๋าแบบนี้ฮั่นถึงกับทำใจเบาๆ

     

    แบบนี้ต้องเปลี่ยนกันอีกเยอะ.... ฮั่นคิดในใจ

     

    แกงท่าทางนายจะสเน่ห์แรงไม่เบา แกงส้มที่ถูกคนตรงหน้าทักทายด้วยคำพูดที่เป็นกันเอง ถึงกับปรายตาขึ้นพร้อมกับมองไปรอบๆ พร้อมกับยิ้มพิมพ์ใจยิ่งทำให้สาวๆทั่วร้านนั้นแทบจะละลายในรอยยิ้มพิฆาตนั่น จนชีพวายเลยทีเดียว

     

    แกงส้มที่ออกภูมิใจนิดๆที่เล็งเห็นสาวๆในร้านมองมาที่เขาแบบชื่นชมหลายคน

     

    อ้อ... ผมชินแล้วหล่ะ ทำไงได้หล่ะครับ ก็คนมันหล่อ

     

    ฮั่นเงยหน้ามองแกงส้มก่อนจะส่ายหัวเบาๆ

     

    หลงตัวเองชัดๆฮั่นคิดในใจอีกแล้ว

     

    ก่อนที่ร่างโปร่งตรงหน้าจะพูดขึ้นอีกครั้งทำลายความคิดเขา

     

    ว่าแต่ว่าทำไมคุณฮั่นถึงไม่นัดที่บริษัทผมหละไหงมานัดในห้างแบบนี้

     

    ผมว่าเรามาคุยกันที่นี่ดีกว่าเสร็จแล้วจะได้ไปซื้อชุดกันเลย และอีกอย่าง อย่าเรียกคำนำหน้าผมอีกเรียกชื่อเฉยๆพอ เราจะหัดเรียกกันให้สนิท

     

    แกงส้มที่พยักหน้าหงึกๆ โอเค๊... ได้..

     

    ก่อนจะได้คุยธุรกิจกันจริงจังกลับมีเสียงใสๆดังขึ้นและเข้าแทรกการสนทนาของคนทั้งคู่

     

    อ้าวพี่แกง สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้ม ที่เดินรี่เข้ามาหาร่างโปร่งอย่างคุ้นเคย

     

    ร่างโปร่งถึงกับยกยิ้มทักทาย

     

    น้องน้ำหวาน หนึ่งในบรรดากิ้กสามสี่คนที่เขาคบอยู่ตอนนี้....

     

    น้องน้ำหวาน หวัดดีจ๊ะ

     

    เหมือนแกงส้มจะคิดได้

     

    เพราะว่าตอนนี้.... เขากำลังอยู่ในฐานะแฟนจอมปลอมของร่างสูงตรงหน้า.....

     

    หน้าของเขาจึงเริ่มซีด และหวังว่านายฮั่นคนนี้ จะยังไม่เริ่มแผนแฟนหลอกๆในตอนนี้.....

     

    พี่แกงมาทำอะไรที่นี่คะ น้ำหวานถามอย่างร่าเริง

     

    เอ่อ... พี่แวะมาทำธุระน่ะ.. แล้วหวาน มาคนเดียวเหรอจ๊ะ

     

    หวานมากับคุณแม่ค่ะพี่แกง พอดีคุณแม่แยกไปเข้าห้องน้ำ...เอ่อ.. แล้วคุณคนนี้... เพื่อนพี่แกงเหรอคะ...หล่อจังเลยค่ะ เป็นนายแบบหรือเปล่าคะ?น้ำหวานที่หันไปคุยกับฮั่นอย่างเป็นมิตรและทักทายด้วยคำเยินยอ ซึ่งไม่เกินความเป็นจริงแต่อย่างใด

     

    แกงส้มที่กำลังจะเอ่ยตอบว่าเป็นเพียงลูกค้าที่ร่วมงานกัน

     

    แต่ยังช้ากว่าฮั่นที่ลุกพรวดก่อนเดินมาเคียงข้างร่างโปร่งที่นั่งอยู่ก่อนจะโอบคอขาวเบาๆ

     

    อ๋อ...ผมเป็นแฟนแกงเองครับ ผมฮั่นนะ ยินดีที่ได้รู้จักน้องน้ำหวานใช่ไหมเมื่อกี้พี่ได้ยินแฟนของพี่เรียกน้องน่ะ...

     

    เหมือนฟ้าฟาด แกงส้มหน้ายิ่งซีดยกกำลังสอง เพราะในบรรดากิ๊กที่เขาคั่วอยู่ น้ำหวานนั้นจัดได้ว่า ขี้หึงสุดขีด

     

    สาวน้อยที่มีใบหน้าเหรอหรา....และโกรธจนตาเขียว

     

    อะไรนะคะ... นี่พี่แกง พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง ไหนบอกว่ารักหวานคนเดียวไง แล้วนี่อะไร ผู้หญิงก็ไม่ใช่ ....แต่กับ... อร๊ายยย หวานไม่ยอมนะคะ ไหนบอกว่ารักเค้าคนเดียวไง นี่แน่ะๆนี่ๆๆๆ

     

    กระเป๋าแบรนด์เนมใบเขื่องของหญิงสาวกลับฟาดใส่แกงส้มแบบไม่มียั้ง แกงส้มพยายามจะอธิบาย แต่ก็ไร้ผล แอคชั่นของเธอเร็วกว่าที่จะควบคุมสถานการณ์ไว้ได้

     

    ทั้งเด็กเสิร์ฟ ลูกค้าในร้าน ไม่เว้นแต่ฮั่นเองก็เช่นกัน..... ยังอึ้งไปเป็นแถบ......

     

    หวานฟังพี่ก่อน หวาน...โอ๊ย......

     

    คนหลอกหลวง  คนเลว เธอทำกับฉันแบบนี้ทำไม น้ำหวานก็ยังฟาดแกงส้มแบบคุมสติไม่อยู่

     

    ร่างโปร่งเห็นท่าไม่ดี ที่น้ำหวานยังตีเขาจนเจ็บไปหมดไหนจะต้องอายต่อสายตาประชาชน แกงส้มควักเงินมาจำนวนหนึ่งก่อนวางไปที่โต๊ะ ที่เขาคิดว่ามากพอกับเครื่องดื่มที่เขาสั่งก่อนเข้ามา

     

    ไม่ต้องทอนนะครับ ร่างโปร่งที่เตรียมตัวอพยพหลบหนีพลังหึงหวงของหญิงสาวตรงหน้า

     

    และก็ไม่ลืมที่.... จะดึงข้อมือหน้าของตัวต้นเหตุให้ตามไปด้วย

     

    ไปเซ่....รออะไร..

     

    คำสั่งสั้นๆที่ฮั่นยังอึ้งไม่หาย เขาไม่คิดว่าอาการตอบสนองของน้องน้ำหวานคนนั้น จะรุนแรงถึงขนาดนี้...

     

    แต่ฮั่นก็ยอมให้ร่างโปร่งฉุดกระชากตามไปโดยดีโดยมีน้องน้ำหวานตะโกนด่าส่งโวยวายร้องไห้อยู่เพียงคนเดียว...

     

    แฮ่ก.... ๆๆๆ นี่ๆ แกงหยุดก่อน...ฮั่นรั้งร่างโปร่งไว้ให้นั่งลงตรงขอบลานน้ำพุตรงกลางห้าง...

     

    แกงส้มที่เหมือนตั้งสติได้หันมาวีนใส่ฮั่นแบบไม่มียั้ง

     

    นี่นายฮั่น นายจะบ้าเหรอ ไปบอกกับกับน้ำหวานได้ไงว่าผมเป็นแฟนคุณ ...ร่างโปร่งที่ออกอาการไม่พอใจอย่างแรง

     

    ฮั่นยึกคิ้วแบบหน้ามึนๆ

     

    อ้าว.... ก็ตอนนี้คุณเป็นแฟนผมแล้วนี่...

     

    แฟนปลอมๆย้ำว่าแฟนปลอมๆต่างหากหล่ะ...แกงส้มโวย

     

    นั่นหล่ะ... ผมเองไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้  และนายเองก็เหมือนกันนับจากวันนี้ นายเองก็ต้องแสดงให้มันเนียนด้วยเหมือนกัน..คิดว่าผมจ่ายให้พวกคุณร่วมล้านแล้วจะต้องมาห่วงนั่นห่วงนี่หรือไง ผมต้องการที่รวดเดียวจบเข้าใจมั๊ย ร่างสูงทวงสิทธิในสัญญาทันที

     

    แกงส้มเหมือนจะต้องจำยอมโดยเลี่ยงไม่ได้

     

    แต่สัญญานั่นมันก็แค่ให้ผมหลอกแม่ของคุณนะ แล้วแต่นี่...โอ๊ย ไอ้พี่แคนนะไอ้พี่แคน  อะไรมันจะซวยแบบนี้วะเนี่ยโลกโคตรจะกลมเล้ยยย ...ร่างโปร่งที่เอาโทษกับคนตรงหน้าไม่ได้ถึงกับโวยวายไปเรื่อย อย่างน้อยคงเอาไปลงได้กับแคนเพียงคนเดียวละมั้ง ต้นเหตุแห่งความวุ่นวาย

     

    นายนี่... ท่าทางจะเจ้าชู้ไม่หยอกนะ แต่แบบนี้ก็ดี ยิ่งมันใจได้ใหญ่ว่านายไม่ใช่พวกเกย์ ฉันก็กลัวเหมือนกัน เพราะเห็นนายหน้าตาน่ารักขนาดนี้ฮั่นที่ยกยิ้มพลางล้อเลียนคนที่หน้าตาเริ่มอารมณ์เสียตรงหน้า

     

    เหอะ... แน่นอนผมไม่ใช่ไอ้พรรค์นั้นอยู่แล้ว ก็ดีเราทั้งคู่จะได้ร่วมงานกันอย่างราบรื่น... แล้วผมหวังว่านะคุณห้ามไปบอกใครต่อใครนะว่าผมคือแฟนคุณ... เฉพาะต่อหน้าแม่ของคุณเท่านั้น..

     

    ฮั่นได้ยินดังนั้นถึงกับอยู่เฉยไม่ได้

     

    นี่นาย...ได้อ่านสัญญาหรือเปล่า... ถ้ายังกลับไปขอเพื่อนตัวเล็กของนายอ่านซะ...

     

    ร่างโปร่งถึงกับหน้ามุ่ย... เขาจะทำอย่างไรได้.... สัญญานั่นเขาอ่านเพียงผ่านๆเท่านั้น ใครจะมีกะใจอ่านกันหล่ะ

     

    ร่างโปร่งได้แต่ถอนใจ....

     

    โอเคๆ เราจะไปกันได้หรือยังหล่ะจะไปลองชุดไม่ใช่เหรอ...

     

    ฮั่นพาแกงส้มไปร้านประจำของครอบครัวเขาเพื่อเลือกชุดใส่สำหรับงานปาร์ตี้อีกไม่กี่วันนี้

     

    สูทหลากสีหลายรูปทรง

     

    ฮั่นเลือกอันนั้น ชี้อันนี้ให้ร่างโปร่งลองอย่างตั้งใจ

     

    ผิดกับแกงส้ม...

     

    นี่คุณ... ถามจริงๆเหอะ มีไหมอ่ะไอ้พวกเซ้นส์ในการแต่งตัวอ่ะ หยิบแต่ละอย่างสูทสีฟ้างี้ ชมพูงี้ 

    ชุดมีแพชรๆงี้ ถามจริงมันแหววไปป่ะ รองเท้าบูทงี้ เห้อมานี่ๆผมเลือกเอง..ร่างโปร่งที่ไม่สนกับของที่ฮั่นเลือกก่อนจะเดินไปเลือกชุดสูทรุ่นใหม่ สูททรงพอดีตัว ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวที่มีทรงตรงหน้าอกเว้าโชว์ความขาวเนียนช่วงต้นๆอกได้ไม่น้อย สวมทับกับสูทสีครีม... ทรงผมที่มีสีอ่อนๆ กับคิ้วเข้มๆ ดวงตาที่ดูเปล่งประกายกับการได้เลือกของที่ถูกใจ

     

    ฮั่นอมยิ้มเล็กน้อย หากคนตรงหน้าเขานั้นเป็นสาวผมยาว หน้าตาแบบนี้คงจะเป็นผู้หญิงในแบบที่เขาชอบเป็นแน่....

     

    แต่ในความเป็นจริงแล้ว.......

     

    คนตรงหน้านั้น.....

     

    กลับไม่ใช่....

     

    ร่างโปร่งที่หมุนตัวหรา ก่อนจะยิ้มอารมณ์ดี

     

    ชุดนี้แล้วผมเป็นไงบ้าง.....

     

    ฮั่นที่กำลังคิดเพลินๆถึงกับสะดุ้ง...

     

    เอ่อ...อืม ก็ดูดีมากเลย คนอย่างนายหลับหูหลับตาใส่อะไรก็ขึ้นหมดแหละ... เออนี่งั้นนายเลือกชุดของฉันด้วยสิแกง เอาให้แมตช์กับของนายนะ...

     

    ร่างโปร่งยิ้มตาหยีอีกครั้งอย่างลืมตัว

     

    ได้เลยเดี๋ยวผมจัดให้.....

     

    สีหน้าต่างๆ ใบหน้าที่เป็นคิ้วขมวดในบางครา หน้ามุ่ยในบางครั้ง....

     

    ใช่แล้วร่างโปร่งกำลังเลือกชุดให้กับร่างสูง....

     

    ฮั่นถึงกับแอบอมยิ้มในอาการน่ารักปนขบขันนั้นไม่ได้

     

    หลังจากลองจนเป็นที่พอใจของแกงส้มแล้ว ร่างสูงก็เปิดกระเป๋าพร้อมควักบัตรเครดิตขึ้นมา...พร้อมที่จะจ่ายค่าชุดเหล่านั้น...

     

    ขอโทษนะครับชุดนี้จ่ายต่างหากครับแกงส้มที่บอกเจื้อยแจ้วกับพนักงาน

     

    ฮั่นถึงกับมีสีหน้าไม่เข้าใจ....

     

    ร่างโปร่งเหมือนจะจับความสงสัยนั้นได้

     

    ชุดของผมใส่ ผมซื้อเอง ไม่จำเป็นต้องออกอะไรให้ผมทุกอย่างหรอก เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย..พี่น้องเพื่อนพ้องหรือแฟนก็ว่าไปอย่าง..

     

    ฮั่นถึงกับประหลาดใจ เพราะปกติเวลาที่เขาคบใคร ถึงแม้จะเป็นเพียงแฟนกำมะลอก็เถอะ ก็อดประทับใจในความซื่อและเด็ดเดี่ยวของคนหน้าหวานคนนี้ไม่ได้ เขาแตกต่างจากคนที่คบกับเขามาโดยสิ้นเชิง ผู้หญิงที่เข้ามาหาเขาก็หวังแต่สิ่งรอบตัวเขาที่เรียกว่าความร่ำรวยนั่นเอง

     

    ผิดกับคนตรงหน้า ถึงแม้จะเป็นผู้ชาย แต่นิสัย ฮั่นถือว่าให้ผ่านอย่างไม่มีข้อกังขา...

     

    ................

     

    สูทสีครีมที่ถูกแขวนอยู่ตรงชั้นแขวนเสื้อในคอนโดหรู

     

    แกงส้มถึงกับอมยิ้มที่ได้ลองชุดหรูที่เจ้าตัวไม่เคยได้มีโอกาสใส่สักเท่าไหร่

     

    แพงชะมัดเลย... กระเป๋าแหกอีกแล้วกู... เห้อแต่ช่างเถอะ เป็นครั้งแรกที่จะได้ไปงานปาร์ตี้ของพวกผู้ดี โอ้ยชุดโคตรสวยเลย ไอ้แกงเอ๊ย วันนั้นแกต้องหล่อที่สุดในงานเลยนะเว่ยแก ห่ะๆๆๆ...

     

    แกงส้มจับชุดก่อนจะนำมันมาหมุนวนรอบๆตัวสองสามรอบ

     

    ภาพที่เขากำลังลองชุดกับฮั่น คอยติดกระดุม หรือคอยจับคอเสื้อให้  กลับผุดขึ้นมาในหัวของแกงส้มอย่างประหลาด

     

    ร่างโปร่งสั่นศีรษะอย่างแรง

     

    บ้าๆ... ภาพตานั่นเข้ามาในหัวได้ไงวะ สงสัยจะเพี้ยนไปแล้วกู..เอ... หรือว่าจะไข้ขึ้น..แกงส้มจับหน้าผากของตัวเอง ก่อนจะเดินไปหยิบยาสามัญแก้ไข้มากินสองเม็ดรวด...

     

    ก่อนจะโทรหากิ๊กลำดับต่อไปที่เขามี... คุยกันหวานหยด ก่อนที่ร่างโปร่งจะม่อยหลับไปเพราะฤทธิ์ยา

     

    .........................................

     

    ปี๊งป่อง.... ปิ๊งป่อง.... ๆ......ๆ

     

    เห้ยออดหน้าโรงเรียนมันเสียหรือไงวะ....ร่างโปร่งสบถเมื่อมาถึงสถานที่เรียนทำอาหารและขนมไทยแต่เช้าพลางกดออดสัญญาณรัวๆอย่างอารม์เสีย

     

    ใจเย็นน่าไอ้แกง ไปกดรัวเสียอย่างนั้น... คนข้างในจะได้ด่าเราน่ะสิรอสักพักเดี๋ยวเขาก็คงออกมาเปิดให้เองแหละ...โตโน่ที่ขี่ช้อปเปอร์คู่ใจและนัดมาเจอกับแกงส้มที่นี่แต่เช้า โตโน่ที่ดูใจเย็นกว่า

    ร่างโปร่งพอสมควรในเรื่องความอดทนต่อการรอคอย....

     

    ร่างโปร่งเหมือนนึกอะไรได้...

     

    เห้ยเฮียโน่ แกงลืมใบสมัครไว้ที่รถ รอแปปนะเดี๋ยวแกงมา...ร่างโปร่งพูดไม่ทันขาดคำวิ่งตัวปลิวไปยังรถที่จอดอยู่ที่บริเวณที่จอดรถของสถาบันทำอาหาร

     

    โตโน่ยิ้มกับความเปิ่นของรุ่นน้องที่มีมากกว่าเขาเสียแล้ว...

     

    ก่อนจะหันกลับมาที่หน้าประตูพร้อมด้วยความตกใจ

     

    อุย......

     

    ชายหนุ่มตาโกรธๆ  ใบหน้าขุ่นมัวอย่างไม่ต้องถามก็รู้ว่าอารมณ์คงจะไม่ดีสักเท่าไหร่

     

    บ้านคุณไม่เคยสอนเหรอมารยาทผู้ดีน่ะ กดทำห่าไรครับหนักหนา มันเดินไกลครับกว่าจะมาเปิดได้...คนตัวเล็กจอมโวยวายโผล่หน้ามาก็สาดใส่โตโน่เสียยับ....

     

    โตโน่ได้แต่ยิ้มแหยๆ...ก่อนจะมองไปทางเดียวกับรุ่นน้องหน้าหวานวิ่งออกไป

     

    ไอ้ห่าแกงเอ้ย..ไปไม่ว่าทิ้งขี้ให้กูก้อนเบ่อเริ่มเล้ย..เห้อ....

     

    คิดถูกไหมหนอโน่เอ๋ย....

     

    ที่มาเรียนทำอาหาร.....

     

    กับร่างโปร่งที่ดูชุ่ยๆ ห่ามๆแบบนี้.... แต่ที่แน่ๆ ไอ้เตี้ยหน้าหวานปากจัดสุดๆตรงหน้าเขา กำลังโหวกเหวกโวยวายไม่หยุด โตโน่ที่ได้แต่...ยิ้ม..และก้มหัวขอโทษอย่างซวยในโชคชะตาของตัวเอง....

     

    เห้อ ..โน่เศร้าเศร้า......

     

    TBC…….

     

    ขอบคุณทุกการอ่านนะครับ แอบสงสารบั่กโน่ในช่วงท้ายจังเลย.....

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×