คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 0 | INTRO
เ มี ย เ เ ต่ ง
AUTHOR :BABYDAWN
“อืม...”
ริมฝีปากบางเผยอรับความเป็นชายของอีกฝ่ายเข้ามาจนสุดความยาว ศีรษะทุยเล็กผงกขึ้นลงช้าๆ ก่อนที่จะเร่งจังหวะการกระทำนั้นให้ถี่ขึ้นอย่างรู้งาน...เจ้าของน้ำเสียงทุ้มต่ำยกยิ้มขึ้นที่มุมปากด้วยความพอใจ แกนนิ้วมือหนาไล้ไปตามโครงหน้าของอีกฝ่ายราวกับเอ็นดู
“เรียกชื่อผมสิครับ บอกว่าคุณต้องการผม”
ร่างบางเอ่ยขึ้นมาอย่างผู้เป็นต่อ คว้าเอามือของร่างสูงเข้ามาวางทาบลงมือแผ่นอกของตนพลางแอ่นมันขึ้นรองรับแรงจากมือนั้นอย่างไม่กระดากอาย ปลายฟันซี่เล็กขบเม้มปลายแท่งกายหยาบไม่หยุดหย่อนรีดเสียงครางพร่าจากร่างสูงได้เป็นอย่างดี
“นายต่างหากที่ต้องการฉัน”
ลู่ฮานว่าก่อนที่จะดึงร่างเล็กขึ้นมานั่งบนตัก แผ่นมือหนาไล้ไปตามร่างกายท่อนบนที่เปลือยเปล่าพลางบีบเค้นมันเข้ามาหนักๆ เพื่อเร้าอารมณ์... นัยน์ตาแกร่งหรี่ลงมองที่ยอดถันนั้นอย่างใช้ความคิด ก่อนที่จะส่งแรงจากปรายนิ้วชี้บดขยี้มันอย่างไม่นึกถนอม
“คุณลู่ฮาน อือ...”
“ว่ายังไงล่ะจางอี้ชิง”
“ได้โปรด อื้อ... ทำให้ผมเป็นของคุณเถอะนะครับ”
“หึ... ก็แค่นั้นล่ะ”
ว่าแล้วก็ดันให้ร่างเล็กฟุบหน้าลงกับโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ถอดกางเกงตัวเล็กนั่นออกมาได้อย่างไม่ยากเย็นนัก... แผ่นมือหนายกขึ้นสาวเนื้อเอ็นร้อนของตนอย่างเร่งร้อนก่อนที่จะส่งความต้องการนั้นเข้าสู่โพรงกายของอีกฝ่าย
บั้นเอวหนากระแทกเข้าหารูปกายเปลือยนั้นอย่างไร้การควบคุม เรือนกายบางขยับรับการกระทำนั้นราวกับไม่รู้จักพอ เสียงครางอื้ออึงบ่งบอกได้ถึงความพอใจของคนทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี... แต่กับอีกคนที่หลังประตูบานใหญ่นั้นกลับแสดงสีหน้าเรียบเฉยราวกับว่าไม่รู้สึกอะไรกับมันแม้เพียงแต่น้อย
ความสัมพันธ์ที่แสนจะน่าอึดอัดของเรา...
ฉันพยายามที่จะรักษาทุกอย่างเอาไว้
ก๊อกก๊อก...
เมื่อกิจกรรมใคร่นั้นสิ้นสุดลงเสียงเคาะประตูที่ควรจะมีขึ้นเมื่อราวครึ่งชั่วโมงที่แล้วจึงดังขึ้น ปรากฏร่างของใครบางคนที่ดูว่าเลขาหนุ่มที่เพิ่งจะใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยดูจะตกใจไม่น้อย ยิ่งอีกฝ่ายส่งรอยยิ้มเช่นนั้นมาให้ราวกับไม่รับรู้อะไรยิ่งทำให้อี้ชิงต้องหลบสายตาลงอย่างรู้สึกผิด
“ขอโทษที่เข้ามารบกวนเวลางานนะแต่อี้ชิงช่วยออกไปข้างนอกก่อนได้ไหม พี่มีธุระจะคุยกับลู่ฮานน่ะ”
ยอมพนักหน้ารับคำและรีบออกไปจากห้องทำงานอย่างเร่งรีบ แม้ว่ามินซอกจะพยายามกักซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้สักเท่าไหร่แต่แววตาชื้นก่ำคู่นั้นก็ไม่สามารถซ่อนมันให้พ้นจากอี้ชิงได้เลยและแม้จะเป็นเช่นนั้นมินซอกก็ยังคงยิ้มให้เขาอย่างเช่นรุ่นพี่ที่มีน้ำใจต่อเขาในตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา
“มาที่นี่ทำไม”
มีก็เพียงแต่ร่างสูงที่ปรายตามองมาที่คนตัวเล็กอย่างไม่ยี่หระ เอนหลังลงกับเก้าอี้ทำงานก่อนจะเหยียดปลายเท้าของตนพาดขึ้นที่โต๊ะทำงานอย่างไม่รู้ร้อน
“พี่นัดล่วงหน้าเอาไว้ตั้งหลายสัปดาห์ ทำไมถึงไม่กลับบ้านเลยล่ะ”
“มีธุระอะไรพูดมาสิ ตรงนี้เลย”
“พี่ก็คิดว่ามันควรต้องเป็นแบบนั้นล่ะ”
ซองเอกสารสีน้ำตาลวางลงบนโต๊ะทำงานของอีกฝ่ายก่อนที่คนตัวเล็กจะพาร่างของตนมาพำนักที่โซฟารับรองแขกในอีกมุมหนึ่งของห้อง ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหากันจนขึ้นเป็นเส้นสีซีดที่เส้นขอบปาก... โครงจมูกรั้นแผ่วเสียงสะอื้นขึ้นมาเบาๆ
“หย่างั้นหรอ” เขากระหยิ่มยิ้มขึ้นมาราวกับว่าสมเพช “กอบโกยไปพอแล้วสิถึงได้มาขอหย่า”
“พี่ยินดีจะมอบทรัพย์สินทุกอย่างให้เป็นสิทธิ์ของลู่ฮาน เว้นเพียงแต่บ้านพักตากอากาศที่กวม”
“รู้สึกผิดที่ทำตัวเป็นปลิงดูดเลือดมาตั้งนาน หรือรู้สึกผิดที่เป็นคนทรยศมาเกือบสิบปีล่ะ”
“เพื่ออิสระของเราทั้งคู่”
“ดี”
ว่าก่อนที่จะจรดปลายปากเซ็นชื่อของตนลงในส่วนที่อีกฝ่ายเว้นว่างเอาไว้ โดยไม่กรอกสายตาอ่านเอกสารต่างๆ ที่แนบมาเลยแม้แต่น้อย แผ่นกระดาษที่ประกาศอิสรภาพของทั้งคู่นั้นถูกเขาเหวี่ยงออกไปอย่างไม่ใส่ใจ
“ถ้าพอมีเวลาว่างก็อ่านเอกสารพวกนั้นดูเสียหน่อย มันอาจจะพอเป็นประโยชน์ต่อลู่ฮานอยู่บ้าง”
มินซอกก้มลงเก็บกระดาษแผ่นนั้นมาเก็บเอาไว้ในแฟ้มเอกสารของตนก่อนที่จะหันกลับไปหาคนที่เอาแต่นั่งนิ่งอยู่ที่โต๊ะทำงานเหมือนว่าไม่สนใจอะไร หน่วยตาเล็กทอดมองด้านข้างของอีกฝ่ายราวกับจะเก็บรายละเอียดนั้นเอาไว้นานเท่านาน หากแต่ถ้ามันเป็นความทรงจำสุดท้าย...
“การที่สลัดปลิงอย่างตระกูลคิมออกไปให้พ้นๆ มันก็นับว่าเป็นประโยชน์แก่ชีวิตผมอย่างสูงสุดแล้วล่ะ”
มันก็คงจะเป็นความทรงจำที่เจ็บปวดเหลือเกิน...
ฉันเสียใจกับทุกอย่างที่เป็น
จะไม่ขอรับรู้มันเลยดีกว่า
แผ่นหลังเล็กค่อยๆ เคลื่อนออกไปไกลจากการมองเห็น จวบจนร่างของคนตัวเล็กนั่นหายไปจากกรอบประตูห้องทำงาน... แฟ้มเอกสารมากมายถูกขว้างออกไปจากผู้เป็นเจ้าของอย่างไร้ทิศทาง หน่วยตาแกร่งรื้นของเหลวขึ้นมาอย่างเกินจะหักห้าม
สิ่งเดียวที่หวังมาตลอดชีวิตการแต่งงาน สิ่งที่เขาเฝ้ารอและทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้มันมา... คือการลงโทษคนทรยศให้หลาบจำไปชั่วชีวิต คือการขับไล่คนเลวอย่างมินซอกออกไปให้พ้นจากชีวิตของเขา
ฉันเกลียดเธอจริงๆ ...
TBC.
อินโทรมาแล้วจ้า .. ยุบหนอพองหนอจะโดนแบนไหมหนอ5555555555555555555555555 ยังไงก็ขอฝากฟิคเรื่องนี้เอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจแฟนฟิคและชิปลู่หมินทุกคนด้วยนะคะ ขาดตกบกพร่องพลาดพลั้งไปยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ ชอบกดไลค์ใช่กดเลิฟหนาก๊ะ – w –
รบกวนคอมเม้นท์ติชม กดติดตามหรือติดแท็ก #ฟิคเมียแต่ง เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยน้า – 3 –
ความคิดเห็น