ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 - วันโลกแตก- [ChanBaek]
"ไอ้เชี่ยยอล! แดกข้าววววววววว"
เสียงโหวกเหวกของไอ้เซฮุนดังมาจากอีกซีกหนึ่งของห้องด้วยความโมโหหิว ทันที่ที่สิ้นเสียงของมันออดให้เวลาพักก็ดังขึ้นเหมือนสั่งได้ ผมเก็บหนังสือใส่ใต้โต๊ะและเดินไปหาไอ้เซฮุนทันที
"ไม่ได้แดกตอนเช้าอ่อสัส หิวแบบนี้ -_-"
"ก็เออดิวะ ไอ้จงอินโทรจิกกูตั้งแต่หกโมง"
ผมส่ายหน้าอย่างระอาใจขณะเดินออกจากห้องเรียนเพื่อไปโรงอาหารพร้อมไอ้เซฮุน แต่จู่ๆร่างเล็กๆของใครคนหนึ่งก็พุ่งตัวมาชนผมอย่างรวดเร็วจนเขาเองนั่นแหละที่เป็นฝ่ายกระเด็นกลับไป
เหตุการณ์คล้ายๆที่สนามบินเนอะว่ามั้ยครับ =_=
"โอ๊ย! นี่นาย เดินยังไงฮะ!"
เสียงบ่นแหลมๆของใครคนนั้นดังแสบแก้วหูจนผมต้องยกมือขึ้นปิดหูตามสัญชาติญาณ ใบหน้าขาวใสเรียวเล็กค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยสายตาคาดโทษ แต่ยังไม่ทันได้ด่าอะไรต่อ ทั้งผมและเขาต่างก็ตกตะลึงพร้อมกัน
เห้ย! ตัวเล็ก
"นาย..มาทำอะไรที่นี่"
ผมกับเขาร้องออกมาแทบจะพร้อมกัน ใบหน้าเกรี้ยวกราดและสายตาไม่เป็นมิตรนี่แหละผมจำได้ดีเลย
ใช่ครับ เขาคือตัวเล็กที่สนามบิน -_-
"ไอ้เชี่ยยอล มึงรู้จักด้วยเหรอวะ?"
"เออ เจอที่สนามบินน่ะ"
ผมตอบส่งๆพลางเดินเข้าไปใกล้ร่างล็กๆนั่นหมายจะช่วยพยุง แต่คนตัวเล็กกลับปัดมืออกอย่างไม่ใยดี
"อย่ามายุ่งกับเรานะ!"
"ให้เราช่วยดีกว่าน่า ตัวเล็กๆแบบนี้ท่าจะไม่มีแรง"
ผมรวบตัวเขาแล้วอุ้มขึ้นไว้ในอ้อมแขนโดยไม่เกรงว่าเขาจะดิ้นหรือทำร้ายผมยังไง ผมกลับหน้ามึนหันไปสั่งเสียไอ้เซฮุน
"ไอ้ฮุนมึงไปแดกก่อนเดี๋ยวกูตามไป"
"เออๆรีบตามมาละกัน"
ผมหันหลังให้ไอ้เซฮุนแล้วเดินลงมาที่ชั้นหนึ่งโดยมีเจ้าตัวเล็กโวยวายมาตลอดทาง
เสียงโหวกเหวกของไอ้เซฮุนดังมาจากอีกซีกหนึ่งของห้องด้วยความโมโหหิว ทันที่ที่สิ้นเสียงของมันออดให้เวลาพักก็ดังขึ้นเหมือนสั่งได้ ผมเก็บหนังสือใส่ใต้โต๊ะและเดินไปหาไอ้เซฮุนทันที
"ไม่ได้แดกตอนเช้าอ่อสัส หิวแบบนี้ -_-"
"ก็เออดิวะ ไอ้จงอินโทรจิกกูตั้งแต่หกโมง"
ผมส่ายหน้าอย่างระอาใจขณะเดินออกจากห้องเรียนเพื่อไปโรงอาหารพร้อมไอ้เซฮุน แต่จู่ๆร่างเล็กๆของใครคนหนึ่งก็พุ่งตัวมาชนผมอย่างรวดเร็วจนเขาเองนั่นแหละที่เป็นฝ่ายกระเด็นกลับไป
เหตุการณ์คล้ายๆที่สนามบินเนอะว่ามั้ยครับ =_=
"โอ๊ย! นี่นาย เดินยังไงฮะ!"
เสียงบ่นแหลมๆของใครคนนั้นดังแสบแก้วหูจนผมต้องยกมือขึ้นปิดหูตามสัญชาติญาณ ใบหน้าขาวใสเรียวเล็กค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยสายตาคาดโทษ แต่ยังไม่ทันได้ด่าอะไรต่อ ทั้งผมและเขาต่างก็ตกตะลึงพร้อมกัน
เห้ย! ตัวเล็ก
"นาย..มาทำอะไรที่นี่"
ผมกับเขาร้องออกมาแทบจะพร้อมกัน ใบหน้าเกรี้ยวกราดและสายตาไม่เป็นมิตรนี่แหละผมจำได้ดีเลย
ใช่ครับ เขาคือตัวเล็กที่สนามบิน -_-
"ไอ้เชี่ยยอล มึงรู้จักด้วยเหรอวะ?"
"เออ เจอที่สนามบินน่ะ"
ผมตอบส่งๆพลางเดินเข้าไปใกล้ร่างล็กๆนั่นหมายจะช่วยพยุง แต่คนตัวเล็กกลับปัดมืออกอย่างไม่ใยดี
"อย่ามายุ่งกับเรานะ!"
"ให้เราช่วยดีกว่าน่า ตัวเล็กๆแบบนี้ท่าจะไม่มีแรง"
ผมรวบตัวเขาแล้วอุ้มขึ้นไว้ในอ้อมแขนโดยไม่เกรงว่าเขาจะดิ้นหรือทำร้ายผมยังไง ผมกลับหน้ามึนหันไปสั่งเสียไอ้เซฮุน
"ไอ้ฮุนมึงไปแดกก่อนเดี๋ยวกูตามไป"
"เออๆรีบตามมาละกัน"
ผมหันหลังให้ไอ้เซฮุนแล้วเดินลงมาที่ชั้นหนึ่งโดยมีเจ้าตัวเล็กโวยวายมาตลอดทาง
"นายจะพาเราไปไหน? วางเราลงนะ"
"เงียบเหอะน่า ข้อเท้าบวมแบบนี้วิ่งหนีไม่ได้หรอก -_-"
ผมพูดอย่างหัวเสียและผลักประตูห้องพยาบาลเข้าไป และวางเจ้าตัวเล็กบนเตียง
"รออยู่นี่นะ ไปตามอาจารย์ก่อน"
"เงียบเหอะน่า ข้อเท้าบวมแบบนี้วิ่งหนีไม่ได้หรอก -_-"
ผมพูดอย่างหัวเสียและผลักประตูห้องพยาบาลเข้าไป และวางเจ้าตัวเล็กบนเตียง
"รออยู่นี่นะ ไปตามอาจารย์ก่อน"
........................................................
"ข้อเท้าแพลงนิดหน่อย ทายาแล้วเดี๋ยวก็ดีขึ้นจ้ะ"
"ครับ ขอบคุณนะครับอาจารย์"
ผมโค้งให้อาจารย์สาวสวยประจำห้องพยาบาลและเดินไปลากเก้าอี้มานั่งข้างตัวเล็กที่ยังคงนั่งหน้าบูดเหมือนเดิม
"ทานอะไรมั้ย"
"ไม่เป็นไร"
เขาตอบแทบจะทันที ผมส่ายหน้าอย่างระอาและลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกจากห้องไป แต่ติดที่ว่าเสียงเล็กๆนั้นรั้งผมไว้ก่อน
"เดี๋ยว.."
"หืม?"
ผมเลิกคิ้วถามและหันกลับไปมองร่างเล็ก เขามองสบสายตาผมสักพักและเบือนหน้ามองไปทางอื่น
"ขอบคุณนะ.."
Thanks for read*
เย้ๆจบไปแล้วกับอีกพาทนึง เม้นกันเพื่อกำลังใจของไรเตอร์ได้นะคะ อิอิ-/-
"ครับ ขอบคุณนะครับอาจารย์"
ผมโค้งให้อาจารย์สาวสวยประจำห้องพยาบาลและเดินไปลากเก้าอี้มานั่งข้างตัวเล็กที่ยังคงนั่งหน้าบูดเหมือนเดิม
"ทานอะไรมั้ย"
"ไม่เป็นไร"
เขาตอบแทบจะทันที ผมส่ายหน้าอย่างระอาและลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกจากห้องไป แต่ติดที่ว่าเสียงเล็กๆนั้นรั้งผมไว้ก่อน
"เดี๋ยว.."
"หืม?"
ผมเลิกคิ้วถามและหันกลับไปมองร่างเล็ก เขามองสบสายตาผมสักพักและเบือนหน้ามองไปทางอื่น
"ขอบคุณนะ.."
Thanks for read*
เย้ๆจบไปแล้วกับอีกพาทนึง เม้นกันเพื่อกำลังใจของไรเตอร์ได้นะคะ อิอิ-/-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น