แค่นี้....ก็สุขได้

เนื้อเรื่อง

แค่นี้........ก็สุขได้

ท่ามกลางความเจริญของเมืองใหญ่อย่างกรุงเทพมหานคร ไม่แปลกที่จะมีเศรษฐีมากมายให้ได้เห็นกัน ศิครินทร์ ก็เป็นหนึ่งในนั้น ตั้งแต่ศิครินทร์เกิดมา เขาไม่เคยลำบากในการใช้ชีวิตเลย เรากำลังจะบอกว่า เขาเกิดมาบนกองเงินกองทอง ศิครินทร์ ได้เรียนในโรงเรียนชื่อดังในเมืองไทย เรียนในมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดของโลก ในขณะที่อีกมุมหนึ่งของเมืองไทย มุมที่ผู้คนยังทำเกษตรกรรม เด็กๆ ไม่ได้มีโอกาสได้เรียนในโรงเรียนที่มีชื่อเสียง ไม่ได้มีโอกาสได้เรียนในมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดของโลก แต่พวกเขาก็ยังได้รับความรู้ จากโครงการการศึกษาทางไกลผ่านดาวเทียม ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระมหากรุณาธิคุณจัดตั้งขึ้น นี่คือความแตกต่างของ 2 มุมในเมืองไทย

กลับมากล่าวถึงศิครินทร์กันอีกครั้ง เมื่อศิครินทร์สำเร็จการศึกษา เขาได้ตั้งบริษัทเป็นของตัวเอง แต่เมื่อได้เงินมาจากการทำบริษัท ศิครินทร์ใช้จ่ายเงินอย่างฟุ่มเฟือย ใช้อย่างไม่รู้คุณค่าของเงิน สิ่งไหนมีแล้วก็ซื้อหามาอีก จนกระทั่งถึงช่วงเศรษฐกิจตกต่ำ บริษัทของศิครินทร์ถูกฟ้องล้มละลาย แฟนสาวของศิครินทร์ก็ทิ้งศิครินทร์ไป ศิครินทร์แทบไม่เหลืออะไรอีกแล้วในตอนนี้ ศิครินทร์ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหางานทำ ศิครินทร์เลือกที่จะหางานในกรุงเทพฯ แต่ในที่สุดแล้วก็หาไม่ได้ ศิครินทร์จึงเดินไปเรื่อยๆ  อย่างไร้จุดหมาย พร้อมกับความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ จนกระทั่งมาพบรถคันหนึ่ง คนขับรถคันนี้อาสาพาศิครินทร์มาส่งที่หมู่บ้านหนึ่งในต่างจังหวัด ศิครินทร์จึงตัดสินใจ พักกายพักใจที่นี่  แล้วจึงตัดสินใจลองหางานใหม่อีกครั้ง ครั้งนี้โชคดี เพราะเจอเกษตรกรหนุ่มใจดี เกษตรกรคนนี้ใช้ศิครินทร์ได้ร่วมทำงานด้วย โดยการแบ่งที่นาแปลงเล็กๆ ให้ศิครินทร์และสอนให้ศิครินทร์ทำนา นอกจากนี้เกษตรกรหนุ่มยังให้ศิครินทร์ได้อาศัยอยู่ด้วย ศิครินทร์รู้สึกดีใจที่อย่างน้อยก็ยังมีงานให้ทำ มีข้าวให้กิน และมีทื่อยู่ให้อาศัย

หลังจากที่ศิครินทร์อยู่ในหมู่บ้านนี้ได้สองสามวัน และพอมีเวลาว่างจากการทำนา ศิครินทร์จึงใช้โอกาสนี้ในการเดินเที่ยวรอบหมู่บ้าน ในระหว่างพี่ศิครินทร์เดินเที่ยวอยู่นั้น ศิครินทร์ได้พบกับกลุ่มเด็กที่กำลังเรียนหนังสือผ่านดาวเทียม ศิครินทร์จึงเข้าไปถามด้วยความสงสัยว่าทำไมจึงไม่เรียนกับครูในเมือง เด็กๆ จึงให้เหตุผลอย่างน่าชื่นชม

4 เดือนต่อมา ศิครินทร์ เริ่มคุ้นชินกับสภาพความเป็นอยู่ในหมู่บ้าน ศิครินทร์จึงเริ่มหันมาสังเกตว่า เวลาทำนาปัญหาที่ศิครินทร์พบคือฝนตกน้อย หรือบางครั้งก็ไม่ตกเลย ต้นข้าวจึงไม่สมบูรณ์ ศิครินทร์จึงไปปรึกษาผู้ใหญ่บ้านในเรื่องนี้ จนหมู่บ้านได้มีฝนเทียมจากโครงการหลวง ศิครินทร์และทุกคนในหมู่บ้าน ได้มีน้ำใช้ในการทำนา

นอกจากที่หมู่บ้านจะได้ฝนเทียมจากโครงการฝนเทียมจากโครงการฝนหลวง ให้ศิครินทร์และทุกคนในหมู่บ้านได้ชุ่มฉ่ำใจในน้ำพระราชหฤทัยของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวแล้ว ศิครินทร์และทุกคนยังได้แนวคิดในเรื่องของเกษตรผสมผสานและเศรษฐกิจพอเพียง มาใช้ในการดำเนินชีวิตของตัวเองอีกด้วย

ศิครินทร์รู้สึกขอบพระทัยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอย่างสุดซึ้ง ที่ทำให้ชีวิตของศิครินทร์ดีขึ้น และทำให้ศิครินทร์ได้คิดว่า การมีชีวิตอยู่อย่างพอเพียงช่างดีกว่าการอยู่อย่างไม่รู้จักพอเป็นไหนๆ