คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เจอเธออีกครั้ง 1/2
ห๊า !!!!!!
" เธอ!!" เธอเยหน้ามาประันับผม ทันในั้นใผมลับเ้นเร็วไม่เป็นัหวะ รู้สึเหมือนทุอย่าในร่าายร้อนรุ่มไปหม ยัยี้เมาที่อยู่ในวามทรำอผม นที่มาอยรบวนสมอผม เธอมาที่นี่ไ้ยัไ หึ ี! มาถึที่เลย
" ุ!! " เธอ็มอผมอย่าใไม่แพ้ัน ำผมไ้ละสิสายาอเราประสานัน ท่าทาเธอื่นลัวที่เห็นหน้าผมหลัานั้นเธอ็ไม่ไ้พูอะไร แล้วรีบหันหลัะเินออไปเยเลย
" หยุ " ผมวาเสียับอให้เธอหยุเินแ่ไม่รับยัเิน่อ หึ ิว่าะหายไปไ้เป็นรั้ที่สอเหรอ ฝันไปเถอะ ถ้าใระเป็นนเินาไปมัน้อเป็นผมไม่ใ่นอื่น
" บอให้หยุ " ผมเสียัเป็นรั้ที่สอ เพราะเธอไม่สนใำสั่อผม ทำให้ผมโมโหึ้นมาเลยทีเียว น่ารำา
เปรี้ย เปรี้ย เปรี้ย !!!!!
ทันทีที่สิ้นเสียพูอผมฟ้า็ำรามลมาเสียัเป็นเิบัับให้เธอหยุ
" อร๊ายยย " เธอเอามือปิหูแน่น ยืนนิ่ัวสั่น ผมลัวว่าเธอะเป็นอะไร รีบึัวเธอเ้ามาอ ว่าทำไมผมถึทำแบบนั้น ูอยาเป็นพระเอในละรมั๊
" บอแล้วว่าให้หยุเิน " ัวเธอสั่นในอ้อมออผม ทำไมผมไม่รู้สึรัเียหรือโรธเธอเลย ลับรู้สึสสาร เป็นห่ว ทั้ที่ลอสอปีทุรั้ที่นึถึเธอผมะหุหิเสมอ
" ฮือๆๆๆๆ" เธอร้อไห้สะอื้นอยู่ับอผมอผมะแน่นนหายใไม่อออยู่แล้ว เป็นนอื่นผมรำา แ่ทำไมับยัยบ้านี่ผมถึรู้สึอบ็ไม่รู้
" ไม่้อลัวแ่ฟ้าร้อ " ผมลูบหัวเธอ้วยวามเอ็นูอย่าลืมัว สูลิ่นายเธอเ้าเ็มปอ มันหอมละมุนอย่าบอไม่ถู ทำไมผมอบมันั ูเป็นอะไรไปวะแม่
" ปล่อย ปล่อย อย่ามาวยโอาสนะ ไอ้นบ้า " หลัาฝนหยุเธอ็ผลัผมออ ่าผมอี หึ เปลี่ยนเป็นนละนเลยนะรับ เมื่อี๊ยัลัวะเป็นะาย
" ไม่ลัวแล้วเหรอ" ผมยิ้มเิหมั่นไส้
" อย่ามายุ่ับันอี " ห๊า! ผม่วยไว้นะยัมาพูแบบนี้อีเหรอ เธอนะที่มายุ่ับผม่อน
" ห๊า!! สำนึไม่มี " ผมุเธอ
" สำหรับนแบบุ ไม่วระพูี้วยหรอ " ปาเ่แถมยัเิหน้าใส่อีนะ หยิ่ิบหาย
"หึ ุมาอผมเอนะ " ผมบออย่าูแลน
"......." เียบ้อหน้าเม็ ยัยอมหยิ่เอ๊ยพูไม่อออะิ
" ุไม่มีสิทธิ์เินหนีผม "ผมวาใส่อย่าไม่ยอมแพ้ หลัาที่เธอหันหลัะเินหนี ระาเธอให้หันลับมา
" โอ๊ย ปล่อย" เสียเล็ัึ้นอย่าไม่พอใ แถมยัสะบัมือออ
" หึ ปล่อยเหรอ ทีเมื่อ่อนยัไม่เห็น่าแบบนี้เลยไ้ยินแ่เสียรา" ผมถาถา้วยวามโมโหที่เธอไม่สนใผม
" เรื่อมันผ่านไปแล้วะรื้อฟื้นทำไม แ่สนุ้วยันปะ " หึ เพราะผมำไ้ไม่ลืมเลยไ อะไรนะแ่สนุ้ามืน โห พูมาไ้ แ่ับผมมันำมาถึวันนี้ไ แม่พูไ้ไสนุ้ามืน นะพูำนั้น้อเป็นผมไม่ใ่ยัยนี่ อยาลอีมาใ่มั๊ย
" หรือะลอูอีทีละ " ผมัะโมโหมาึ้นับสิ่ที่เธอแสออว่ารัเียผมอย่าัเน
" หยาบาย " เธอมอผมสายาุัน
" ปาเ่นั " สิ้นเสียพูผมเลยึเธอเ้ามาูบลโทษที่ล้าปาี ทันทีที่ประบปาลไปหาริมฝีปาบาอเธอ ทำไมวามรู้สึวันนั้นมันลับมาอีรั้ ทำไมผมถึิถึโหยหาูบนี้อย่าไม่เยเป็นมา่อน ปาทำไมนุ่ม หอมและหวานนานี้
" อื้ม ออไป อื้ม ทุเรศ " ยิ่เธอัืนผมยิ่ใ้แรบัับเธอมาึ้นเท่านั้น บยี้ปาเธอมาึ้นไปอี นเธอ้อยอมแพ้ผมและยอมให้ผมูบอย่าเสียไม่ไ้
" ๊วบ อื้ม " ผมูบเธอ้วยวามิถึที่มีมาลอสอปีอย่าลืมัว าูบทีุ่ันรุนแร ลายเป็นูบนุ่มนวล้วยวามิถึ
" บอแล้วไอย่าื้อ " ผมถอนริมฝีปาออใ้มือประอใบหน้าเธอแล้วพูิลีบปานิ่ม
" ปล่อย ะลับ ออไป ไอ้นป่าเถื่อน เฮวย " เธอพยายามปัมือผมออแถม่าผมไม่ยอมหยุ
" ลับไปไหน ห๊า!" ผมถามเธอ้วยวามอยารู้ว่าเธอะไปไหน
"ทำไม้อันอบละ ปล่อย " เธอบออย่าไม่สนใ แถมพยายามสะบัร่าายให้พ้นาารอรั
" มานี่ " ผมึแนเธอมาามแรเ้ามาในโรแรมรไปโนที่พัส่วนัวอผม
" โอ๊ยะพาไปไหน ไอ้บ้า ่วย้วย ่วย้วย! " ัืนแถมยัร้อัให้น่วยอี ฤทธิ์เยอะีนันะ ผมใ้มืออุปาเธอเพื่อพาเธอไปที่ห้อ ้อุยันให้รู้เรื่อ ยัยบ้าเอ๊ย แม่ทำผมบ้ามาั้นาน
" โอ๊ย เ็บนะเว่ย" ผมไม่ทันระวัยัยัวแสบแม่ัแนและไหล่ผมนเลือิบแถมยัผลัผมแล้ววิ่ึ้นรถับออไปเลย หึ ทีอนฟ้าร้อัๆแม่ ทำัวยัับลูแมวพออนฟ้าใส มึลายเป็นนามารร้ายเลยนะ
" ไปให้รอนะ " ผมมอามรถอเธอนลับาพร้อมอารม์หุหิ อย่าิว่าะหนีพ้นผมยัุยับเธอไม่รู้เรื่อเลยะหายไปแบบสอปี่อนนะเหรอฝันไปเถอะ เอันทั้ทีมัน้อเล่นอะไรสนุๆหน่อยโทษานที่ล้าทิ้ผมไว้ในืนนั้นแถมยัามมาหลอหลอนผมในวามทรำถึสอปี ลับมาเอนะ
มินนี่ minnie talk
" โอ๊ยรอแล้วมินนี่ ทำไมวยแบบนี้" ันรีบับรถออมาพร้อมทั้บ่นพึมพำับัวเอ โลลมเินไปแล้วันอุส่าห์ลืมวันบ้าๆนั่นไปแล้วเียวยั้อมาเอันอีนไ้ ไอ้ผู้ายี้เมา ที่ันเสียวามบริสุทธิ์ให้เพราะวามเมาและอยาลอ ิแล้วมันน่าอายะริๆ แถมมาเอันอีรั้ันยั้อเปลือัวไปั้มา โอ๊ยมันวันโลาวินาศรึไ ไอ้ฟ้าบ้าะมาร้ออะไรวันนี้ วันอื่นมีเยอะแยะ
" สาธุ อย่าเอันอีเลย" ันบอัวเอแล้วรีบับรถลับอนโ
มินนี่ลูสาวมัมหมี โอ๊ย ะเออะไร่อไปเนี่ย
ความคิดเห็น