คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1
ร่าระหส์อพลอยวัถูวาลบนเียว้าอย่าทะนุถนอม ามิมา้วยริมฝีปาหนาอายหนุ่มอันเป็นที่รับรรประทับลบนริมฝีปาอเธออย่าแผ่วเบา ารสูบอันแสนหอมหวานเปลี่ยนเป็นรสูบที่แสนเร้าร้อน ลิ้นสาอปรเมษสอแทรเ้ามาในโพรปาอเธอ ่อนะใ้ลิ้นหนาอเาเี่ยวพันับลิ้นเล็อย่าุน
มือหนาอปรเมษเลื่อนไหวอย่าเี่ยวา ลูบไล้ไปทั่วเนินออวบอิ่มอพลอยวั ราวับำลัเร่เร้าน้ำหวานให้ออมาาาผี้เสื้อ ปลายนิ้วอเาสัมผัสหัวลมลึ เร้าให้เนื้อนมยืหยุ่นั่ผลไม้สุ เสียราเบา ๆ เล็ลอออมาาลำออหิสาว ราวับเสียเพลไพเราะที่ำลัับานวามสุ ร่าายอเธอโ้อไปามสัมผัส รู้สึถึวามร้อนแรที่่อย ๆ ลามเลียไปทั่วร่า
เสื้อผ้าอพลอยวัที่เยอยู่บนเรือนร่าอเธอลับถูปรเมษถอออนหม เหลือไว้เพียผ้าันเปื้อนสีาวที่พลอยวัสวมใส่ทำรัวเมื่ออนหัว่ำ ที่ปปิเรือนร่าที่ยั่วยวนอเธอไว้เพียเล็น้อยเท่านั้น
เรือนร่าที่เปลือยอพลอยวัเย้ายวนไม่ให้ปรเมษละสายาไปาร่าายอเธอไ้เลย ลิ้นร้อนั้้นที่อระหส์ เลียไล่ลมาถึอูมาน ่อนะใ้ลิ้นสาไล่เลียรอบเม็บัว
"อื้ออ..พี่โปรวัเสียว"
พลอยวัเอ่ยปาบอายหนุ่มบนร่าอเธอ เมื่อวามเสียว่านไหล่ผ่านร่าายเ้าสู่หัวใ ปรเมษไ้ยินมันัเนี แ่ใ่ว่าเ้าะหยุ ายหนุ่มูึเ้าเ่อหิสาวราวับเ็น้อยที่ำลัูนมแม่ ่อนะใ่มือหนาับสอเ้ามาเสียสีัน
"วัรู้ไหม ว่าถ้าอยาไ้ลูาย้อทำอย่าไ"
เสียทุ้ม่ำอปรเมษั้อไปทั่วห้อ นัยน์าสีำลับอเา้อมอวาอพลอยวัที่ยัหลับพริ้มอยู่ใ้ร่าอเา
"ทะ ทำ อย่าไระ"
พลอยวัเอ่ยถามเสียิั แ้มอเธอแ่ำ่ำไป้วยวามเินอาย ร่าายอเธอสั่นระริไป้วยวามื่นเ้น
"พี่ะทำใหู้"
มือหนาอปรเมษเลื่อนลไปับแ่นายอน่อนะยับมันึ้นลเบาๆ ้วยมืออเาเออีสอสามรั้ พลอยวัที่เห็นเ่นนั้นลับหันสายาไปทาอื่นอย่าเินอาย ใ่ว่านี่ะเป็นรั้แรอทั้เาและเธอแ่ทว่าเธอเอ็ยัไม่ินับนาอายหนุ่มอยู่ี
ปรเมษ้มลมาูบหน้าท้อแบนราบอหิสาวเบาๆ ่อนที่ะวาแ่นายอนไว้เหนือร่อสวาทอหิสาว พลอยวัหลับาลราวับรอรับุ้นร้อนที่ำลัะเ้ามาสู่ร่าายเธอ
ไม่นานนัแ่นายอายหนุ่มที่เธอรออย็เ้ามาสู่ร่าายอเธอ พลอยวัราเบา ๆ เสียอเธอเ็มไป้วยวามพึพอใ ร่าายอเธอโ้อไปามสัมผัส รู้สึถึวามร้อนแรที่โหมระหน่ำไปทั่วร่า
ายหนุ่มยัาแ่นายอนไว้ในร่อสวาทอหิสาวที่บีบรัแน่นนเาแทบะยับมันไม่ไ้ ปรเมษ้มลไปลิ้มรสอูมอีรั้ อย่าทำให้หิสาวผ่อนลายล
รูรัที่เยบีบรัแน่นลับอรัุ้นร้อนนั้นอย่ามีัหวะ
ปรเมษยับสะโพอเาอย่า้า ๆ ่อนะ่อย ๆ เริ่มเร่ัหวะามวาม้อารอนเอ ลิ้นสายัโลมเลียยอออหิสาวพร้อมับแทะเล็มเล็น้อยพอให้เาไ้ยินเสียราใส่อพลอยวับ้า
"อื้อ .."
เมื่อร่อสวาทอหิสาวผ่อนลายล ปรเมษ์ึเริ่มยับสะโพอีรั้ทว่ารั้นี้ายหนุ่มลับไม่เว้นัหวะให้หิสาวไ้ยับัวเลยแม้แ่น้อย มือหนาับเอวออหิสาวพร้อมับยับสะโพใส่นเ็มแร พลอยวัหลับาหยี่อนะราออมาเสียระเ่า
"อ๊าาา..."
"อ๊าาา..."
เสียราอทัู้่บรรเลไปพร้อม ๆ ัน ละเล้าไปับน้ำามที่ไหลออมาา่อทารัรั้แล้วรั้เล่า และูท่าว่าบทเพลอันเร้าร้อนอทัู้่ะไม่ไ้บลไ้่าย ๆ
ความคิดเห็น