เป้าหมายสูงสุดของฉันคือทำให้นิยายเรื่องนี้ออกมาดี!

ลำดับตอนที่ #2 : คำบอกเล่าของกลุ่มเด็กน้อยเกี่ยวกับผู้ใช้เวท

วันที่ 30 เดือน แอรีส ปี29

แต่ละเดือนถูกนิยามถึงเทพกรีก ตามตำนานเทพที่ถูกเขียนไว้ แอรีส เทพสงครามผู้โด่งเด่นเมื่อ500ปีก่อน ตอนนี้ยังเป็นเบื้อนหลังของประเทศสงครามคริสเลอร์อีกด้วย ส่วนอะโฟรไดท์ เทพแห่งความรัก ตัวตนประจำชาติของอาณาจักรออโรร่า ตามเนื้อเรื่องย่อๆประเทศนั้นถูกทำลายจากน้ำมือของประเทศแห่งไฟ ฮิฟีสตัส ชื่อเดียวกับเทพที่บงการทุกอย่าง ส่วนประเทศหลักในเนื้อเรื่อง คือ ประเทศท้องฟ้า มาเฟิส ส่วนเทพก็คือ ซูส มหาเทพที่ทรงพลังที่สุดตามตำนาน 

พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันเปิดเรียนแล้ว  ซีวารู้สึกว่าตัวเองไม่มีเวลาอีกแล้ว!

“ยัยนี่ไม่มีเน็ตด้วยซ้ำ เอ้าเถอะฉันไม่มีทางเลือกแล้ว”

หญิงสาวกลุ้มใจเล็กน้อย เธอหาเสื้อผ้าในกระเป๋าก็พบว่ามีชุดผู้หญิงเต็มไปหมด แต่ละเนื้อผ้าต่างโชว์ร่่างกายยังไม่อายตา มีเพียงชุดนักเรียนที่ดูเข้าท่าแต่ให้ใส่เวลานี่เป็นไปไม่ได้ ก็เพราะร่างกายเธอใหญ่ไปหน่อย…

แค่หน้าอกก็ทำกระดุมกระเด็นได้ นับประสาทอะไรกับช่วงล่างที่ใหญ่จนไร้ประโยชน์

เขารู้สึกว่าการเป็นผู้หญิง มันลำบากเกินไปแล้ว….

ถ้าเป็นผู้ชาย แต่เสื้อผ้าชุดเดียวสามารถใส่ได้ทั้งปี ไม่ว่าเธอซกมกเสียหน่อย แค่เปรียบเทียบเท่านั้น เข้าใจ!

“ลองตัวนี่แล้วกัน”ซีวาท้อใจ เธอหยิบชุดที่พอเข้าท่า

นั้นคือเสื้อรัดรูปโทนดำปกคลุมคอไปถึงแขน ปกปิดผิวกาย ส่วนล่างเป็นกางเกงยีนส์ฟ้าทะเล เธอมองก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย อย่างน้อยมันก็เข้ากับนิสัยเจ้าของห้องรกๆนี่ แต่ปัญหาก็คือยกทรงเจ้าปัญหา!

ซีวาหน้าแดงไม่รู้ตัว เธอยังไม่ชินกับการที่ต้องมองหน้าอกตัวเอง ก็เพราะสิ่งนี้เป็นฝันสำหรับชายหลายคนที่ต้องการจับสักครั้ง ต้องยอมรับว่าใจลึกๆก็อยากบีบแต่ก็ทำไม่ได้ หญิงสาวรู้สึกว่าเกิดทำจริงแล้วจิตใจของเอลวี่อาจไม่เหมือนเดิมถ้าข้ามไปมากกว่านี่

เธออาจจะไม่ใช่เขาอีกต่อไป….

หญิงสาวหายใจลึกๆพยายามอยู่นานกว่าจะใส่ยกทรงให้เข้าที่ ที่เหลือก็ง่่ายดายแค่ไม่พยายามมองให้มาก อะไรก็ผ่านไปได้ ก็นะต้องยอมรับว่ายังไม่ชินจริงๆโดนเฉพาะส่วนล่างที่ว่างเปล่าไม่เหมือนก่อน

“นี่ฉันจริงเหรอเนี่ย”ซีวาเดินไปมองกระจกในห้องน้ำถึงกับกลืนน้ำลาย

ผู้หญิงคนนี่สวยกว่าที่คิด เมื่อใส่ชุดพวกนี่ได้เผยความเซ็กซี่ออกมาแบบที่ต้องลืมตาไม่กระพริบ เชื่อเถอะถ้าเธอเมื่อก่อนเห็นคงมองตาไม่วางจนลับสายตาเป็นแน่ ยิ่งพูดยิ่งโรคจิตขอไม่พูดลึกไปกว่านี่

รู้แค่ซีวา ไม่สมควรเป็นตัวประกอบเลย!

“ออกไปทั้งแบบนี่ เป็นฉันก็อายนะ”ซีวาหายใจลึก เห็นแว่นตาดำพอดีไม่รอช้าที่ใส่ปิดบังตัวซะเล็กน้อย

หญิงสาวเตรียมของที่จำเป็นอย่างพวกเงินหรือบัตรต่างๆในกระเป๋าผ้า เมื่อเรียบร้อยเธอเดินไปเปิดประตูที่มีขี้สนิมขึ้น เสียงดังเอี๊ยดราวกับกรงขังที่ไม่ได้ถูกเปิดมานาน แสงส่องผ่านภายนอก ดวงตะวันกำลังขึ้นมีเพียงออร่าสาดแสงประกายตา 

เนื่องจากเธออยู่ห้องเช่าสูงกว่า4ชั้น ทำให้เห็นห้องภายนอก เมืองสีขาวสิ่งปลูกสร้างส่วนใหญ่คล้ายวิหาร มันสูงจนราวกับตึก บ้านผู้คนทันสมัยกว่าที่คิดแต่ที่โด่งเด่นกลับเป็นหลังคาสีเลือดที่ทอดยาวลับสายตา มีหอคอยที่สูงลับฟ้าอยู่ใจกลางเมืองอันเป็นเอกลักษณ์

หญิงสาวพูดไม่ออกเล็กน้อย แน่ใจนะวิว่าไม่ได้เขียนพวกมัน...

หลังจาที่เธอเดินออกมาก็พบผู้คน เหล่าเด็กที่วิ่งเล่นกัน พ่อแม่ค้าขายตามที่ ร้านขนมปังที่มีคนไปต่อแถว แล้วก็กลิ่นของเนื้อย่างที่หอมไปตามทาง ให้ความรู้สึกว่าตัวเองกำลังเดินอยู่โลกก่อนไม่ผิดเลย ระหว่างทางหญิงสาวถามคนแถวนั้นว่ามีคนที่สอนเวทย์ได้ที่ไหน

แต่คำตอบกลับเป็นหัวที่ส่ายไปมา “น้องสาวเวทมนตร์เป็นสิ่งที่ชนชั้นสูงมีกัน ชาวบ้านอย่างเรารู้จักแต่การใช้ออร่าเท่านั้น”

หญิงสาวอึ้งไป ไม่คิดว่าเรื่องราวของเธอมันจะกลับหางกันได้ขนาดนี้ ต้องโทษตัวเธอเองที่ไม่ได้เขียนให้มันดีกว่านี่ 

ในช่วงเวลาที่ท้อและยอมแพ้ไป มีกลุ่มเด็กวิ่งเข้ามาด้วยสายตากลมโต

“พี่สาวถ้าซื้อขนมให้เรา พวกผมจะบอกเกี่ยวกับคนที่ใช้เวทมนตร์ได้ให้”

กลุ่มเด็กน้อย4คนต่างมองมาที่ซีวา หญิงสาวถอยหายใจสุดท้ายก็ซื้อให้อย่างไม่มีทางเลือก แม้ว่าจะเป็นข้อมูลหลอกก็ตาม เธอที่เห็นสภาพพวกเขาที่มอมแมมไม่มีทางไม่สงสาร 

เธออดคิดไม่ได้ว่าตัวเอง ทำไมถึงจิตอ่อนไหวขนาดนี่

“ขอบคุณพี่สาว”เด็กสาวที่เป็นผู้นำกลุ่มรับขนมไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะแจกจ่ายให้น้องๆจนหมดเหลือให้ตัวเองนิดเดียว “ไม่ไกลจากที่นี้ทางตะวันออก ผ่านสะพานหน้าคนจะเจอกับห้องสมุดประจำเมือง ช่วงนี้ของทุกวันจะมีคนผมสีทองชอบอ่านตำราเวทที่นั้น!”

“ขอบคุณนะจ้า”ซีวาตื่นเต้นเล็กน้อย ก่อนจากเธอลูบหัวพวกเขาด้วยความเอ็นดู

หญิงสาวเดินไปตามทาง จนถึงสะพานหน้าคนที่ว่า เป็นสะพานผ่านแม่น้ำเล็กๆมีรูปปั้นหญิงสาวที่กำลังกำสายฟ้าในมือ แม้จะเป็นแค่รูปปั้นแต่กลับมีกลิ่นอายที่คุ้นเคย ซีวามองก่อนจะส่ายหัว

รูปปั้นของเทพ ซูส ไม่มีความหมายอะไรต่อเธอ อย่าไปเข้าใจอะไรผิดเลย

ไม่นานก็มาถึงห้องสมุด กินขนาดไปถีง3ชั้นด้วยกัน ทั้งสง่ามีความหรูหราเกินคาดเดา หน้ากระจกมีสัญลักษณ์รูปสายรุ่งเปิดประตูสู่สวรรค์ ทำให้นึกถึงผู้ส่งสารแห่งปวงเทพขึ้นมาในหัว อาจจะเป็นความทรงจำที่เลือนลางของซีวาก็ได้

หญิงสาวไม่ได้เก็บมาใส้ใจ ก้าวเดินไปภายในเมื่อเข้ามาเธอถูกทักทายจากคนดูแลตัวน้อย

“ยินดีต้อนรับค่ะ”เด็กสาวในชุดเมดมองไปยังลูกค้าเจ้าใหม่ก่อนจะตกใจกับความสวยไปชั่วขณะก่อนจะพูดต่อด้วยสีหน้าแดง “พี่สาวจะดื่มกาแฟด้วยไหมคะ เมรีจะได้เตรียมไว้ให้”

“แอ่..”เห็นท่าทางผิดปกติของเด็กน้่อยตรงหน้าทำให้เธอต้องหันกลับมามองตัวเองในกระจก

ตัวฉันมันประหลาดขนาดนั้นเลยเหรอ…

“ไม่ดีกว่าคระ-ค่ะ”ซีวาพูดติดอ่างจากความไม่ชิน

เธอคุยกันเล็กน้อยก่อนที่ซีวาจะเดินเข้าไป ในห้องสมุดแน่นอนว่าเต็มไปด้วยหนังสือมากหน้าหลายตา มีแบ่งเขตให้เห็นอย่างชัดเจน ในชั้นแรกเป็นเรื่องพื้นฐานและอาชีพ เช่น การทำไร่ การดูแลบ้าน ภาษาพื้นฐาน การตีเหล็ก หรือแม้แต่นิยาย

ส่วนชั้นสอง เป็นชั้นเรียนที่สูงกว่าเดิมรวมถึงราคาเช่าต่อเล่มที่แพงอย่างเห็นได้ชัด ทุกคำบนปกหน้าหนังสือมีคำต่อท้ายว่า ชั้นสูง แต่ต่างกับชั้นแรกที่แค่พื้นฐาน รวมถึงจำนวนคนที่มาอ่านที่เห็นได้ชัดเจนว่าบางตา

หญิงสาวหายใจลึกก่อนจะก้าวไปที่ชั้นสาม ด้านบนเงียบสงบมากมีเพียงเสียงของพัดลมก็เท่านั้น หนังสือด้านบนน้อยกว่าชั้นไหนๆ มันมีไม่กี่ตู้ติดกับป้ายขนาดใหญ่เขียนว่า เขตหนังสือเวทย์…

ซีวารู้สึกกดดันเล็กน้อย เธอมองไปรอบๆก่อนจะหยุดที่แสงกระทบตา

เธอเห็นเขากำลังอ่านหนังสืออย่างสงบ ผมทองของเขาราวกับธาตุเหล็กที่ถูกตีจากช่างฝีมือ ชุดที่เขาใส่เป็นชุดที่หญิงสาวเคยเห็น 

ชุดนักเรียนแห่งสหพันธ์โฮเลอร์ นั้นเอง หน้าตาของคนผู้นี้หล่อมากจนผู้ชายยังต้องมอง บางทีอาจจะทำให้ใจบางคนเกเรไปเลยได้ แต่ด้วยส่วนผสมทั้งหลายทำให้ซีวารู้สึกกดดันกว่าเดิม เธอที่เป็นพวกintrovertเล็กน้อยเริ่มคิดมากว่าควรพูดอะไรก่อน

จนกระทั่งชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากหนังสือมองมาที่หญิงสาวที่มองเขาอยู่นาน ด้วยสีหน้าอายๆ

“…มีอะไรหรือเปล่าครับ”