คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Chap.XV เงื่อนไขและตัวประกัน
CHAPTER XV.
เงื่อนไขและตัวประกัน
เรย์นาเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง เป็นจังหวะเดียวกับที่อันเดธสองตัวพุ่งมาจากสองทิศทางเรย์นาประยุกต์ทักษะการเคลื่อนไหวพริบตาโดยใช้ความเร็วระดับนั้นในการกระโดด กรงเล็บสี่คู่แทงผ่านเธอไปเรย์นาถีบอันเดธตัวหนึ่งพร้อมกับก้มหลบกรงเล็บของอีกตัวที่ตามมาติดๆ เรย์นาอาศัยช่องโหว่ของอันเดธตัวนั้นที่ไร้การป้องกันตวัดดาบทั้งสองเล่มฟันขาดครึ่งก่อนจะกระโดดหลบออกมาเมื่อได้ยินเสียงผ่าอากาศดังมาจากด้านหลัง
กรงเล็บของอันเดธตัวที่สามเฉียดหลังเธอไปเพียงนิดเดียว เรย์นาตัดสินใจเปลี่ยนกลยุทธ์การต่อสู้ทันทีในสภาพแวดล้อมแบบนี้การต่อสู้ที่ยืดเยื้อไม่เป็นผลดีต่อเธอแม้แต่น้อยรังแต่จะทำให้พวกอันเดธมารวมกันมากขึ้น เรย์นาเปลี่ยนวิธีการถือดาบเป็นแบบไขว้กันและย่อเข่าเล็กน้อย อันเดธ 14 ตัวยืนกระจัดกระจายกันไปแต่ก็อยู่ในระยะที่ไม่ห่างกันมากนัก
‘เป็นไงเป็นกัน!’
และยุทธิวิธีสุดบ้าระห่ำก็เริ่มต้นขึ้นเรย์นากระโจนเข้าหาอันเดธเหล่านั้น สองมือกวัดแกว่งดาบอย่างรวดเร็วเรเปียร์แทงทะลุอันเดธตัวที่หนึ่งตามด้วยดาบเหล็กที่ฟันคออีกตัวจนเกือบขาดแต่ก็แลกกับกรงเล็กของมันที่ถากสีข้างของเธอไป อัซลานถึงกับหลุดอุทานให้กับวิธีการสุดบ้าบิ่นที่โอกาสเป็นตายแทบจะเท่ากันของเรย์นา
ไม่ถึงห้านาทีถัดมาอันเดธทั้งหมดก็สลายเป็นฝุ่น เหลือเพียงกองไอเทมที่เต็มไปด้วยกรงเล็บระดับ C และเงินอีกจำนวนหนึ่ง เรย์นาเลือกที่จะนั่งพักบนต้นไม้เพื่อความปลอดภัยถ้าหากมีอันเดธอีกกลุ่มโผล่มาเธอคงได้เหนื่อยตายก่อน
ผู้เล่น เรย์นา ได้ทำการสังหารสัตว์อสูร อันเดธ ชนชั้น ทหาร คลาส 3 ระดับ 170 จำนวน 16 ตัว
ผู้เล่น เรย์นา ได้รับค่าประสบการณ์จากสัตว์อสูร เลื่อนระดับมาอยู่ที่ คลาส 1 ระดับ 78
ผู้เล่น เรย์นา ได้รับ กรงเล็บเหล็กกล้า ระดับ C จำนวน 16 ชิ้น
ผู้เล่นต้องการให้ระบบทำการรวมกรงเล็บเหล็กกล้าทั้ง 16 ชิ้น เป็นกรงเล็บเหล็กโลหิต ระดับ B- จำนวน 1 ชิ้นหรือไม่
“ต้องการ”
ระบบกำลังทำการดำเนินการ กรุณารอสักครู่
ผู้เล่น เรย์นา ได้รับ กรงเล็บเหล็กโลหิต ระดับ B- จำนวน 1 ชิ้น
ผู้เล่น เรย์นา ได้รับ เงินจำนวน 17 Gold 28 Silver
“เธอนี่มันบ้าระห่ำจริงๆ”
นอกจากทักษะการต่อสู้และสกิลการตั้งชื่อที่น่าปวดหัวแล้วอัซลานก็ไม่มีความสามารถอะไรอีกรวมถึงการรักษาด้วย เรย์นาต้องใช้ผ้าพันแผลที่ซื้อมาจากในเมืองพันรอยถากจากกรงเล็บของเหล่าอันเดธ
"เธอบาดเจ็บอยู่จะให้เสี่ยงมากกว่านี้คงไม่ได้ หลังจากนี้ฉันจัดการเอง จนกว่าจะถึงทางเชื่อมระหว่างถ้ำศิลาก็เก็บแรงไว้ก่อน"
"เฮ้อ.. เอางั้นก็ได้" ท่าทางจริงจังของอัซลานทำให้เธอยกมือยอมแพ้ ดูเหมือนความสามารถอีกอย่างของอัซลานคือการไม่เชื่อฟังเธอแม้แต่น้อย
หลังจากนั้นการเดินทางก็รวดเร็วขึ้นอีกหลายเท่า เขาไม่หยุดเมื่อสัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติเช่นเรย์นา แสงจากเวทมนตร์สว่างวาบทันทีที่มีสัตว์อสูรเข้ามาในระยะสายตา
"สลาย.." คำพูดที่เหมือนจะไม่มีอันตรายดังจากอัซลาน หลังจากนั้นป่าที่ถัดไปด้านหน้าก็เกิดแสงสว่างวาบ.. ป่าหายไปทั้งแถบ แนวเส้นตรงที่ทั้งคู่ใช้นั้นไม่เหลือต้นไม้สักต้นจากการใช้เวทมนตร์ครั้งเดียวของอัศวินชาวเฟราส์
"พระเจ้า.. นายเคยคิดถึงปัญหาโลกร้อนบ้างมั้ย"
ภายในเวลาห้านาทีเรย์นาและอัซลานก็มาถึงสะพานที่จะพาไปถึงถ้ำศิลา ..สถานที่ทำภารกิจของเธอ มีผู้เล่นจำนวนหนึ่งมาถึงและกำลังหาทางข้ามไป สิ่งที่น่ากลัวคือแม่น้ำเชี่ยวกรากที่ระดับน้ำแทบจะสูงเสมอทางเดิน สัตว์อสูรที่อยู่ในนั้นคือมิวแทนต์ปิรันย่า ชนชั้นทหาร คลาส 4 ระดับ 20 ผู้ชื่นชอบการกระโดดขึ้นมาโจมตีใครก็ตามที่ต้องการข้ามสะพานแห่งนี้
อันที่จริงสะพานแห่งนี้มีกลไกการป้องกันตัวที่เรียกว่า 'มารีนบาเรีย' มันเป็นอาคมเวทที่จะป้องกันสะพานจากการโจมตีทุกทิศทาง แต่เงื่อนไขการทำงานของมันคือต้องเหลือผู้เล่นเพียงคนเดียวที่ฟากใดฟากหนึ่งของสะพาน ถ้าจะพูดให้เข้าใจง่ายๆ คือเป็นเงื่อนไขที่ให้ผู้เล่นฆ่ากันนั่นเอง
ป่าแถบหนึ่งถูกไฟเผาวอดวายจนผู้เล่นที่ยังไม่พ้นเขตป่ายากจะรอดมาถึงตรงนี้ โชคดีที่เรย์นาเลือกมาป่าอีกฝั่งซี่งไม่มีคนมา ไม่อย่างนั้นเรื่องคงวุ่นวายยิ่งกว่านี้ ผู้เล่นบริเวณนี้อยู่ในสภาพพร้อมรบถ้ามีใครขยับตัวก่อน การต่อสู้ก็พร้อมจะเริ่มในทันที
"ฉันมีข้อเสนออยู่สองข้อ.. ข้อแรกคือเราจะโดดลงไปในนั้นและหาทางขึ้นกันเอาเอง หรือข้อที่สอง.."
"เราจะฆ่าทุกคนตรงนี้"
เรย์นากระซิบกับอัซลานด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ยารักษาแผลเบื้องต้นที่ถูกใช้เพื่อสมานแผลได้ทำหน้าที่ของมันอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
"ข้อเสนอแบบนี้ไม่ต้องถามก็ได้มั้ง" อัซลานถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะกระตุกรอยยิ้มเช่นเดียวกับเจ้าของคำถาม
"ให้ใครดึงความสนใจล่ะ ฉัน นาย หรือไม่ต้อง"
"ไม่ต้องหรอก.. แปปเดียวก็เรียบร้อย"
อัศวินหนุ่มดีดนิ้วดังเป๊าะ ทันใดนั้นใต้เท้าของผู้เล่นกว่าครึ่งก็เกิดวงเวทสีดำขนาดใหญ่ขึ้น โครงกระดูกหลายสิบตัวโผล่มาจากพื้นดินและเริ่มฆ่าฟันผู้เล่นเหล่านั้น อัซลานยิ้มอย่างพอใจก่อนจะหันไปยักคิ้วให้เรย์นาจัดการผู้เล่นที่เหลือ
เธอยิ้มรับ ผ้าพันคอสีดำซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของกิลด์ถูกดึงขึ้นมาปิดปากโดยหวังว่าคนที่เห็นการสังหารหมู่ครั้งนี้จะจำหน้าเธอไม่ได้ เรย์นาหลับตาลงรวบรวมสมาธิอย่างที่เคยทำทุกครั้ง แม่น้ำให้การตอบรับสายเลือดของเธอ ผืนน้ำเริ่มแตกออกเป็นวงกว้าง ระดับน้ำลดลงอย่างรวดเร็วภายในเวลาสั้นๆ เธอก็ได้เรียกคลื่นยักษ์จากแม่น้ำที่เต็มไปด้วยปิรันย่ากลายพันธุ์ขึ้นมากวาดผู้เล่นที่เหลือลงไป
บางคนเสียหลักลงน้ำไปโดยที่ไม่ได้ตอบโต้ บางคนตั้งสติได้และใช้ดาบปักไว้กับพื้นเป็นหลักยึดตัวเองไว้ หลังการจู่โจมครั้งแรกมีผู้เล่นเพียงหนึ่งในสามเท่านั้นที่ยังคงยืนอยู่ ส่วนด้านของอัซลานนั้นยังเหลือรอดอยู่ถึงสองในสาม ดูท่าว่าผู้เล่นที่รับภารกิจนี้จะมีฝีมือพอสมควร
การเรียกคลื่นยักษ์ขึ้นมานั้นใช้พลังมากจนเรย์นาเริ่มจะตาลาย ถ้าคิดจะไปต่อเธอต้องไม่ใช้เวทมนตร์ไปมากกว่านี้ เธอชักเรเปียร์ออกมาเช่นเดียวกับที่ผู้เล่นทั้งหลายเริ่มฆ่าฟันกัน
อัซลานไม่ได้ร่วมวงด้วย
เขาเพียงแค่ยืนระวังภัยที่อันตรายถึงชีวิตให้กับผู้เป็นนาย แต่ว่ากันตามตรงแล้วเขาก็ไม่ได้ห่วงนัก เรย์นามีประสาทสัมผัสที่ไวกว่าคนปกติเธอมักจะรับรู้การโจมตีและหลบหรือปัดป้องก่อนที่อันตรายเหล่านั้นจะมาถึงตัว รอยยิ้มปีศาจถูกประดับบนใบหน้าของเธอพร้อมกับที่เรเปียร์แทงทะลุร่างผู้เล่นคนแล้วคนเล่า เรย์นาใช้มีดสั้นสกัดการโจมตีจากอาวุธที่มีระยะโจมตีประชิดอย่างดาบหรือมีดที่มาจากรอบกายและใช้เรเปียร์ในการสังหาร วิธีการต่อสู้ง่ายๆ ที่เธอไม่เคยคิดว่ามันจะได้ผลกลับใช้ได้ดีอย่างเหลือเชื่อเมื่ออีกฝ่ายไม่ใช่ทหารเจนสนามเช่นที่เธอเคยสู้มาก่อน
แสงจากเวทมนตร์ปรากฏขึ้นในระยะสายตาของเรย์นาทำให้เธอกระโดดออกจากบริเวณนั้นทันที พื้นดินที่เคยยืนอยู่กลายเป็นหลุมลึกเกือบหนึ่งฟุตด้วยหอกเวทมนตร์จากอัศวินในชุดเกราะเต็มยศสีเงิน
"อันตรายนะเนี่ย" เรย์นาเป่าปากอย่างโล่งอกเมื่อเห็นพลังทำลายของหอกเวทมนตร์ที่หลบได้อย่างหวุดหงิด
"ฝีมือของแกงั้นรึ" ชายที่โจมตีเรย์นาถามขึ้น
"ฝีมือ.. ของฉัน?" เธอเลิกคิ้วขึ้น ก็แน่ล่ะ มาถามอย่างนั้นใครจะรู้ว่าหมายถึงฝีมือตอนไหนเพราะการโจมตีของเธอและอัซลานนั้นเป็นวงกว้างแยกไม่ได้ชัดเจนว่าเวทมนจร์ที่ผู้เล่นโดนนั้นมาจากใครกันแน่
"ที่เรียกน้ำขึ้นมาคือฝีมือของแกใช่มั้ย" เขาตวาดพร้อมกับที่หอกเล่มเดิมพุ่งมายังตำแหน่งที่เธอยืนอยู่
เรย์นาสบถก่อนจะใช้สันดาบกระแทกกับหอกเพื่อเบี่ยงวิธี รอยยิ้มแปลกๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของบุคคลที่ถูกโจมตี "นั่นสินะ.. คิดว่ายังไงล่ะ"
"ถ้าใช่ แกก็คือคนที่เข้ามาขวางการต่อสู้ของหัวหน้าของพวกเรา ฉันจะฆ่าแกซะ!"
TALK : ไรท์กลับมารับความผิดแล้ว.. ช่วงนี้นานๆทีจะอัพนะ กำลังอยู่ในช่วงสอบเข้า ไม่ว่างจริงๆ
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น