ปาฏิหารย์รัก จากน้ำตาหยดแรกและหยดสุดท้าย

ลำดับตอนที่ #2 : แปปซี่แสนอร่อย

  ก็ชั้นกลัวนิ y-y" ไม่กล้าเรียก  ใครก้ไม่รู้

  พีไม่ได้รู้สึกอะไร  เบาซะขนาดนั้น  -_-,,

  เทอๆ"  เสียงเรียกพร้อม  สะกิดที่หลังพี  เริ่มแรงมากกว่าเดิม

อะไรว่ะคนกำลังหงุดหงิด  หิวน้ำอยู่นะเมิง  ถ้าหันไปไม่น่ารักตูจะด่าแหลกหูแตกเย็บแสนเข็มเรยเมิง

  พีหันมามองแบบว่า...บะบะแบบว่า  (บัดดล:  ผมยังกลัวเรยครับ  มันน่ากลัวยิ่งกว่าเจอผีเสื้อสมุทรพันตัว)  ก็เค้ากำลังใส่หน้ากากผีสุดหื่นนะสิ  แล้วยังเอ่ยคำเสียงน่ากลั๊วน่ากลัว  เสียงอันเย็บเชียบเค้าเอ่ยขึ้น 

  "อะไร #..#"

  "อ๊ะๆๆ  อึ๊ย  น่ากลัวดีนิ"  เด็กสาวตัวเล็กๆ  ผิวข๊าวขาว  แก้มอมชมพู  ใส่แว่น  น่าตาใสสื่อ  ทำหน่าน่ากลัว  ร้องตกใจปนเสียงหัวเราะในความทุเรจของหน้ากาก

  หนอยหาเรื่องแล้วไง  ยัยนี้  น่าตาไม่น่ารักแล้วยังจะมาพูดกับหนุ่มออตที่สุดในโรงเรียนอย่างชั้นอีก  0o0""  นี้ไม่มีใครรู้นิว่าชั้นเป็นใคร  เชอะ... ถ้าชั้นเปิดหน้ากาก  แล้วเทอจะร้องกรี๊ด  บังอาจมาว่าคนอย่างชั้น

  "อึ๊บๆๆๆ  โอ๊ย...อกสิโว้ยไอ้หน้ากากบ้า"

  "นี้นายจะเอาหน้ากากออกหรอ  มาชั้นช่วย"

  ยัยนี้นิ  ยุ่งไปซะทุกเรื่อง  เหอะๆเดี๋ยวคอยดูเวลาชั้นเผยโฉมหน้าแล้วกัน

  "ทำอะไรนะน้อง  พี่ไม่อนุญาติให้เปิดหน้ากากแล้วนะ  เราจะเริ่มซ้อมกันแล้ว"  ไอ้วินเอ่ยขึ้น  อะอะอีกแล้วนะไอ้วิน  ไอ้รุ่นพี่เจ้าเวรเจ้ากรรม

  "นายคงหิวน้ำล่ะสิ"

  "รู้ได้ไง"

  "ชั้นเห็นนายวิ่งสิบรอบขนาดนนั้น  ไม่ได้แตะน้ำสักหยด  ไม่หิวก้บ้าแล้ว"

  งั้นเธอก้รู้นะสิว่าช้นเป็นพี  แล้วทำไมไม่กรี๊ดกร๊าดเหมือนผู้หญิงคนอื่นล่ะ!!??

  "อ่ะ..แปปซี่  ชั้นเหลือให้นายแค่เนี้ยล่ะ"

  "ห๊ะ  แปปซี่  (หน้าตาของพีภายใต้หน้ากากเต็มไปด้วยความดีจัย  แปปซี่กู้ชีวิต)  เอ๊ย...เด๋วไอ้วินมันเห็น"

  "ไม่เป็นไร  พี่วินเค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องชั้นเองอ่ะ  มีปัญหาอะไรเดี๋ยวชั้นรับผิดชอบ"

  เด็กหญิงคนนั้นช่วยเปิดหน้ากากออกมาตอนที่วินเผลอ  นายพีดื่มแปปซี่อย่างไม่เคยกินมาตั้งแต่เกิด

  "ตอนที่ชั้นใส่หน้ากาก  เทอรู้ใช่ไม๊ว่าชั้นเป็นใคร"

  "รู้สิ..  เทอคือหนุ่มที่ฮอตที่สุดในโรงเรียน  แล้วไงหรอ  ถามทัมมัย"

  "อ่าว...  เทอไม่ได้บ้าคลั่งคนหล่ออย่างชั้นหรออ  เทอถึงกล้าหัวเราะใส่ชั้นขนาดนั้น"

  "ห้าๆๆๆๆๆๆ....ชั้นไม่ได้บ้าคลั่งนายหรอก  ชั้นไม่อยากยุ่งเรื่องพวกนี้  ไร้สาระอ่ะ"

  นายพีอึ้งไปชั่วขณะ  ทั้งโรงเรียนไม่มีผู้หญิง  กระเทย  ตุ๊ดทีไหนพูดกับชั้นอย่างนี้

  "เร๊วสิ  หมดยัง  เดี๋ยวพี่วินเห็น"

  "ขอบจัยนะ^_^  ยัย...."

  "ชั้นชื่อต้นข้าว  เทอ...เอ๊ะชื่อไรนะ  ลืมอ่ะ"

  "นี้เทอไม่รู้จักชือหนุ่มฮอตอย่างชั้นหรอ  ชั้นชื่อพี"

  "ชั้นไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้อ่ะ  ไปล่ะนะ  มีงานบนเวทีอีกเยอะ"

  "เด๋วสิ"

  "ห๊ะ"

  "ขอบ....เอออขอบจัยนะ(ยัยหน้าจืด)"  เค้าเรียกยัยหน้าจืดแบบแผ่วเบา

  "อื้ม...ขอโทดด้วย  แปบซี่มันเหลือแค่นั้น"  ต้นข้าวหันมายิ้มให้  แล้วก้รีบวิ่งไป

  เหอๆ  ในโรงเรียนนี้ยังมัคนที่ยังเฉยกับชั้นอย่างนี้อีกมั้ยน้า...  ไม่น่าเชือคนอย่าชั้นจะมีผู้หญิงไม่สนใจ  มีแต่เทอคนเดียวเรยนะ  ยัยหน้าจืด  เค้าอมยิ้มเล็กน้อย  แล้วมองกลับมาในแก้วน้ำ

  แปปซี่มันเหลือน้อยจริงๆ  เพราะชั้นกินไปแค่สามอึ๊กก้หมดแล้ว  ขอบจัยนะยัยหน้าจืด

  "เฮ้ยไอ้นายเล่นบาสไม๊ว่ะ"
 
  "เอาดิ"
 
  "ไอ้พีอ่ะ  นี้ซ้อมเสร็จไปครึ่งชั่วโมงแล้วนะ"
 
  "โน้น...ง้อยัยกิ๊ดอยู่โน้น"
 
  "ง้อ  ง้ออีกแระ  คนอย่างไอ้กิ๊กถึงสวยแต่ให้ง้อทั้งวันอย่างนี้ตูก้ไม่ไหวว่ะ"
 
  "ถูกของแก  แต่ทำไงได้  สเปคไอ้พีมัน"

  "เสปคอย่างนี้ตูยังงัยก้ไม่เอา  ไอ้พีมันก้น่าโง่รักไอ้กิ๊กมัน  ทั้งๆที่ไอ้กิ๊กมีผู้ชายโรงเรียนอื่นไปทั่ว  พีมันก้ยังรักกิ๊ก  คนน่าตาดีอย่างมันจะเอานาตาลี  เกลวโบว่า  ผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกเป็นแฟนยังได้เรย"

  "เฮ้ย...เล่นต่อเหอะ"

  พีเดินเข้ามาพร้อมความเริงร่า  อ่ะก้เค้าง้อยัยกิ๊กได้แล้วนะสิ  

  "ว่าไง"
 
  "ง้อยัยกิ๊กเรียบร้อยแล้วใช่ไม๊"

  "เออ...เล่นกันต่อเหอะ"  พีตอบพร้อมรอยยิ้ม  ผู้หญิงของเเขที่ใครบอกว่าเพอร์เฟก  แต่เมื่อรู้ถึงจิตใจเค้าแร้ว  คนอย่างบัดดลก้ไม่เอาหรอกครับ

  "ตูถามจิงเหอะว่ะไอ้พี"  นายมองหน้าพี

  "เมิงทั้งดีแสนดี  มีผู้หญิงข้ามาเสนอตัวมากมาย  ทำไมแกไม่ยอมคยดูบ้าง  เผื่อเค้าจะดีกว่ายัยกิ๊กก๊อก"  พีมองหน้านาย

  คิมไม่ทันรู้ว่าพีไม่ได้มีใจระรับลูก  คิมส่งลูกให้พี  แต่พีก้สนใจฝนคำถามของนาย  เค้าทั้งสามไม่รู้เลยว่า  ไอ้ลูกบาสนั้นมันกระเด๊นกระดอนสูงไป....
 
  ไปไหนว่ะ????  บัดดลเองยังไม่รุเรย  อ๋อ!!  ....