ปาฏิหารย์รัก จากน้ำตาหยดแรกและหยดสุดท้าย

ลำดับตอนที่ #1 : ไม่มีชื่อตอน

  "อาจเป็นฟ้ากำหนดมา

ให้เราต้องแยกกัน

อาจเป็นเพราะความผิดฉัน

ที่เคยทำอะไรร้าย ๆ

ทุกครั้งเรายังได้เริ่มใหม่ เธอยังเดินหวนมาใหม่

เชื่อว่าเธอไม่ไปไกลจากฉัน

เพิ่งรู้ครั้งนี้ไม่เหมือนเก่า รอเธอรอแล้วว่างเปล่า

หัวใจเหมือนจะขาดทุกวัน

อยากให้ปาฏิหาริย์มีอีกครั้ง

ยังหวังเพียงเธอให้อภัย

กลับมาคืนดีกัน ขอโอกาสฉันครั้งสุดท้าย

จะไม่ให้เธอเสียใจ สัญญา

อยากมีปาฏิหาริย์ดลจิตใจ ให้รู้รอเธอทุกเวลา

เผื่อเธอรู้ว่าฉันทุกวันได้แต่ภาวนา

เธอจะกลับมารักกันดังเดิม

กว่าจะรู้ว่าขาดเธอ มันปวดร้าวเจียนตาย

กว่าจะรู้ต้องห่วงใคร ก็ไม่มีอะไรเหลือแล้ว


ทุกครั้งเรายังได้เริ่มใหม่ เธอยังเดินหวนมาใหม่

เชื่อว่าเธอไม่ไปไกลจากฉัน

เพิ่งรู้ครั้งนี้ไม่เหมือนเก่า รอเธอรอแล้วว่างเปล่า

หัวใจเหมือนจะขาดทุกวัน


อยากให้ปาฏิหาริย์มีอีกครั้ง

ยังหวังเพียงเธอให้อภัย

กลับมาคืนดีกัน ขอโอกาสฉันครั้งสุดท้าย

จะไม่ให้เธอเสียใจ สัญญา

อยากมีปาฏิหาริย์ดลจิตใจ ให้รู้รอเธอทุกเวลา

เผื่อเธอรู้ว่าฉันทุกวันได้แต่ภาวนา

เธอจะกลับมารักกันดังเดิม

เผื่อเธอรู้ว่าฉันทุกวันได้แต่ภาวนา

เธอจะกลับมารักกันเหมือนเดิม ...."
 
เพลง  ปาฏิหารย์ครั้งสุดท้าย

ศิลปิน  (แดน+บีม (Dan+Beam))

  "เอี๊ยดด..."  เสียงประตูไม้เก่าๆเปิดขึ้น

  "พี  !!"  เสียงผู้ชายกับผู้หญิงเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจ  ไม่คิดว่าพีจะรู้ที่ที่เค้ากับต้นข้าวอยู่

  พีหันหน้าไปทางประตูที่เปิดมีคนเรียกชื่อเค้าด้วยความตกใจ  เค้ายืนขึ้นมาทั้งน้ำตานองหน้า  ดวงตาของเค้าเต็มไปด้วยความเศร้าสลด  และความโกรธ

  "เทอรู้ไดยังงัยว่า..."  ยังไม่ทันสิ้นคำพูด  พีก้เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

  "ทำไมพวกเทอไม่บอกชั้น"  เสียงที่เต็มไปด้วยความเสียใจของพีเอ่ยขึ้น  เป็นน้ำเสียงที่สั่นเครือ  ปนเสียงสะอึกสะอื้นของเขา

  "อ...อะเออ......"

  "ทำไมพวกเทอไม่บอกชั้น!!.."  เสียงของพีเริ่มตะโกนดังขึ้นเมื่อไม่มีเสียงตอบ 

  "ทำไมพวกเทอไม่บอกชั้น..รู้ไม๊ว่า.."  เค้าทรุดลงตรงพื้น  หน้าตาของเค้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา  ซึ่งเป็นน้ำตาหยดแรกและคงเป็นหยดสุดท้ายของเขาเพราะว่า...

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
  
  "พี  เทอไปวิ่งรอบสนามสิบรอบ  ในฐานะที่เทอมาสาย  ผิดเวลา"

  "หา....!!  สะสะสิบรอบเรยย๋อออ"0o0  TT-TT

  "ปฏิบัติ!!"  เสียงรุ่นพี่สั่งด้วยน้ำเสียงที่ดุเดือด  เด็กชายพีสดุ้งโหยง  เท้าขวาของเขาก้าวไปด้วยความเกรงกลัว  เท้าซ้ายขยับตามต่อทันทีด้วยความกลัวสุดขีดกว่าเดิม
  
  ซวยจังวุ้ยแค่นี้ก้ทำโทษ  อย่าให้พ่อตูย้ายเข้ามาเป็นผู้อำนวยการที่นี้แล้วกัน  หึ้!!> <**  หื้ออออแค้นนนนนนนัก  

  เฮ้ออ...หนึ่งแร้ว  หนึ่งรอบแร้ว
  
  "เย้ๆๆๆพี่พีสู้ๆ  พี่พีสู้ตาย"

  เฮ้ออ...สะสะสอง  สองแร้ว

  สะสะหงามหงามสะสาม  สามรอบแร้ว
 
  สี่หยี่หยี่  หึ้ยยยยเหนื่อยย

  ห้าอ๋าอ๋า...เมื่อไรจะสิบโว้ย

  หึหึหึกกึกึกหก

  จาจาจะจะเจ็ด

  ปะปาแดดแปด  อึ๊ยแปดแร้วแปดแร้ว

  ก้าก้าวเก้า  อุ๊ยยยยอีกรอบเดียววว
 
  สะสะสะสะสะสะสะสะสะสะสะสะสะสะสะหยิบอิบอิบสิบ  เฮ้อหมดเวรหมดกำตูซักที  หึ้ย-,,-  เหนื่อยสุดยอดพระเจ้าจอร์ชหนูจะฟ้องพ่อ  ป่าป๊า...มันกล้าสั่งหนูอ่ะ  คอยดู  หึหึ  คอยดูนะไอ้รุ่นพี่เวรระกำเวรมะเฟืองเวรมะไฟ
 
  พี  เด็กผู้ชายคนหนึ่ง  หน้าตาดีที่สุดในมัธยม  โอ้ไม่สิ  เค้าคงที่สุดในโรงเรียนเรยแหละ  ไม่ว่าจะกระเทยคิง  กระเทยควีน  ทอม  ดี้  หญิง  ชาย  (บัดดล:  เหอะๆ  ถ้าเพศชายก้กลับไปดูเพศแรกนะครับ)  ก้ต่างตกหลุมรักเค้ากันหมด  ทั้งรุ่นน้อง  รุ่นพี่  รุ่นเด็ก  รุ่นผู้ใหญ่  ใครกันจะไม่ตกหลุมรักหนุ่มฮอตคนนี้  

  "ไปเปลี่ยนชุดแสดงแล้วกลับไปนั่งที่"  หนอย!ไอ้รุ่นพี่แกสั่งชั้นด้วยน้ำเสียงอำมหิตพิชิตมารเป็นครั้งที่สองแล้วนะo*o

  ความคิดตอนนั้นชั้นอยากจะฆ่ารุ่นพี่เสียงควายคนนี้  ด้วยท่ากระบี่พิชิตวาฬ  เง้อ!! มาร  แต่โทษทีที่ไม่ทำไป  เพราะว่าอีรุ่นพี่คนนี้มันเป็นคนสอนชั้นนะซิ  มีหวังถ้าสู้ไปก้เหลวเป็นเยลลี่ผสมบุก5บาทเรย0o0"  และที่สำคัญอีรุ่นพี่คนนี้มันฮอตรองจากชั้นเรยทีเดียว  มันพยายามหาทางเล่นงานชั้นตลอด  ฮึ้มมมมไม่เก่งกว่าก้แล้วไป  o,,o

  พีไม่รอช้าที่จะไปเปลี่ยนชุด  เพราะขืนอยู่ไปก้อายสาวๆแย่เรยนะสิ  

  ทุกคนกำลังนั่งกินน้ำอย่างสบายใจ  อ่ะหาแปบซี่เย็นชื่นใจ  มามะมาให้ลูกกระเดือกไอ้พีแตะหน่อยเร้ววววว  

  พี่เดินกลับมาตรงที่นัดหมาย  อ่าว..??  ได้ไงเนี้ยแฟนคลับหายไปไหนหมด  แทนที่จะเอาน้ำมาเสริฟให้กิน  ชั้นหิวจะแย่อยู่แร้ว

  "นี้เทอๆ  พี่พีคนไหนอ่ะ  ชั้นงงไปหมดแล้วนะ  มีคนแต่งเป็นชุดผีก้หลายคน"

  "ใช่ๆ  พี่พีคงยังไม่ออกมาหรอกมั้ง"

  หื๊ม  ไอ้รุ่นพี่บ้านั้นมันสั่งชั้นให้เป็นแค่ตัวอสูรบ้าๆบอๆ  ตัวเองเล่นเป็นพระเอกแทน  บทนั้นควรเป็นของชั้นไม่ใช่นาย  สงสัยต้องเป็นศัตรูกันอีกนาน  ไอ้รุ่นพี่  วิน  !!

  "แปปซี่หมดแร้วนะครับน้อง  น้ำเปล่าก้หมด  ใครกินหมดแล้วก้ส่งแก้วมา  พี่จะเริ่มซ้อมต่อแล้ว"

  (บัดดล:  อ่าสงสัยล่ะสิว่าซ้อมอะไร  แฮะๆ  ซ้อมละครเวทีต้อนรับเด็กม.1  ที่ในวันปฐมนิเทศนะสิ)

  หา  ~f;esdhtb[swe40530248502#%^++${%#%$639iu~  แปปซี่หมดแล้ว  ฮือออออวิ่ง10รอบนะเว้ยไม่ใช่แค่ครึ่งสนาม  ทัมมัยใจร้ายกันขนาดนี้  ฮืออออชีวิตรันทด  (บัดดล:  ก้ใครให้แกเกิดมาหล่อเล่านังพีเอ๊ยยยย  แต่บัดดลเองก้ตกหลุมรักพีอยู่นะ  อิอิหึหึ)

  "เทอๆ"  เสียงเรียกพร้อม  สะกิดที่หลังพีอย่างแผ่วเบา