Love Or Hate ผมจะรัักหรือเกลียดคุณดี

ก่อนอื่นขอบอกเลยว่าเรื่องนี้เป็นฟิคเรื่องแรก = =|| อาจไม่ค่อยสนุก แต่ต่อไปสัญญาว่าจะพยายามพัฒนาฝีมือขึ้นเรื่อยๆ ขอฝากด้วยนะคะ TwT 

บทนำ
 

“ไงจุนฮง”ผมหันมองไปตามเสียงเรียกก่อนจะเห็นผู้ชายที่ชอบยิ้ม โบกมือให้แต่ไกล หมอนี่คือคู่ของผมคนใหม่ ผมต้องมีชีวิตโดยทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นให้ได้

“พี่แดฮยอน มาช้าจังนะ”มือบางถูกยกขึ้นกระดกแว่นให้เข้าที่ดีๆก่อนที่จะเลยขึ้นไปเสยผมสีฟ้าของตัวเอง แดฮยอนมองการกระทำของคนตรงหน้า เขาจะรู้ไหมนะว่าทำแบบนี้พร้อมกับทำคิ้วขมวดนี่เหมือนกระต่ายขี้งอนขนาดไหน

“น่าๆรีบไปโรงเรียนกันดีกว่านะ เดี๋ยวจะไปสาย”

“คิดว่าเพราะใครกันล่ะครับ อ๊ะ”ยังไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบก็ถูกมือหนาของแดฮยอนจับแล้ววิ่ง

“วันนี้นายมีสอบไม่ใช่เหรอ บอกแล้วไงว่าไม่ต้องรอก็ได้ให้ไปก่อน”

“ก็ผมอยากรอนี่ครับ”ร่างบางพูดไปหอบไปเพราะด้วยความที่คนตรงหน้าเป็นคนที่วิ่งเร็วอยู่แล้ว ทำให้เขาที่สูงแต่ไม่ค่อยชอบเล่นกีฬาเหนื่อยเอาการ

“ฮึ”หลังจากสิ้นเสียงคำตอบจุนฮงทั้งคู่ก็ผ่านประตูโรงเรียนเข้ามาได้เฉียดฉิว ก่อนอีกฝ่ายจะทำฮึดฮัดในคอ

“มีอะไรรึไง?”จุนฮงมองจิกอีกฝ่ายออกมาทางเลนแว่น แดฮยอนเห็นดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาแล้วยกมือขึ้นขยี้หัวที่ถูกหวีมาเรียนร้อยจนยุ่งไปหมด

“งั้นนายก็ไปสอบได้แล้ว เดี๋ยวฉันแวะไปชมรมก่อน”จุนฮงพยักหน้าแล้วหันหลังเตรียมออกเดิน

“เดี๋ยว”

“ครับ?”ร่างบางหันกลับมาทางเดิมก็ยังเห็นแดฮยอนยืนอยู่พร้อมทั้งเอานิ้วชี้ของตัวเองจิ้มลงไปที่แก้ม

“เร็วๆสิ วันนี้นายยังไม่ยอมให้รางวัลฉันเลยนะ”เพียงเท่านั้นจุนฮงก็หน้าแดงขึ้น มือบางถูกยกขึ้นตีต้นแขนของอีกฝ่ายอย่างแรง จนเจ้าตัวทำหน้าบูด

“ไม่เอาคนเยอะ ตั้งใจวิ่งแล้วกันนะครับแดฮยอน ผมรักพี่นะ”พูดเสร็จเจ้าของเสียงก็วิ่งเข้าไปในอาคารเรียนพร้อมทั้งสีหน้าแดงจัด ทิ้งให้แดฮยอนยืนเหวอพร้อมกับหน้าที่ขึ้นสีจางๆก่อนจะอมยิ้มแล้วเดินออกไป ส่วนจุนฮงที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดขั้นแรกก็ต้องเจอกับสองคนที่กำลังเดินลงมา

“ไง จุนฮงหวานกันแต่เช้าเลยนะพวกนายนี่ พี่ล่ะอิจฉาจริงๆ”คิม ฮิมชาน เจ้าของใบหน้าสวยหวานทั้งหัวดี กีฬก็เก่งจนได้รับเลือกเป็นรองประธาน แถมยังเป็นลูกพี่ลูกน้องกับจุนฮงด้วยแล้ว

“งั้นพี่ฮิมชานก็รีบหาสิครับ จะได้ไม่ต้องมาแอบดูผมกับพี่แดฮยอนไง”

“ใครไปแอบดูนายกันฮ่ะ เจ้าเด็กบ้าเล่นโจ่งแจ้งขนาดนั้น ฉันเดินลงมาก็เห็นพอดีเนอะยงกุก”จากยิ้มกลายเป็นสายตาเฉยชาเมื่อฮิมชานพูดกับอีกคนที่เดินลงบันไดมาพร้อมกับพี่ฮิมชาน ผมเกลียดหมอนี่ ก่อนจุนฮงจะเปลี่ยนกลับมาเป็นยิ้มแย้มเหมือนเดิม ส่วนอีกคนก็แค่พยักหน้าเฉยๆ

“แบ่ อ๊ะผมมีสอบนี่นา งั้นขอตัวก่อนนะครับ พี่ฮิมชาน แล้วก็..คุณประธานนักเรียน”จงฮงพูดแล้ววิ่งสวนสองคนนั้นขึ้นไปเลย

“เออๆ ตั้งใจสอบล่ะ ว่าแต่เมื่อก่อนเหมือนจุนฮงจะเรียกนายว่าพี่ยงกุกนี่นาทำไมตอนนี้เรียกประธานนักเรียนแทนล่ะ”หลังจากเห็นว่าอีกฝ่ายน่าจะขึ้นไปถึงชั้นสามแล้ว ฮิมชานก็ออกปากถามเพื่อนสนิทของตัวเองที่ยืนนิ่งอยู่นานแล้ว

“ไม่รู้สิ”ยงกุกตอบด้วยสีหน้าธรรมดาแล้วก้าวเดินลงบันไดต่อ ทำให้ฮิมชานต้องถอนหายใจ เพราะยงกุกปกติแล้วก็เป็นคนที่เงียบไม่อยจะสุงสิงกับคนอื่นซักเท่าไหร่ ถ้าเจ้าตัวไม่เปิดปากพูดเอง ก็อย่าไปรบเร้าถามต่อให้ยากเพราะยังไงก็คงไม่เปิดปากพูดอยู่ดี