คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ถอด(???)
สำหรับในตอนเช้าแล้วพ่อของจุนฮงจะออกไปโรงเรียนตั้งแต่เช้ามืดเพราะเป็นผู้อำนวยการของโรงเรียน ส่วนจุนฮงเองนั้นก็จะตามไปทีหลังเพราะฉะนั้นแล้วกว่าที่ร่างบางจะพาตัวเองลุกจากที่นอนได้ก็ปาไปเกือบเที่ยงทุกครั้ง ครั้งนี้เองก็เช่นกันร่างบางนอนหลับตาพริ้ว ก่อนจะดึงผ้าห่มมาแล้วนอนขดตัว โดยไม่ได้สังเกตุเลยว่ามีร่างที่ประสงค์ร้ายยืนค้ำหัวจ้องมองอยู่ มือหนายืนมองอีกฝ่ายที่นอนอยู่บนเตียงก่อนจะเอื้อมมือลงมา แล้วดึงผ้าห่มออกอย่างรวดเร้วซึ่งทำให้ร่างบางที่นอนขดอยู่ในผ้าห่มเผลอติดมาด้วยจนเผลอกลิ้งตกเตียง เจ้าตัวลืมตาขึ้นมาด้วยความสะลึมสะลือก่อนจะหาวเล็กน้อยแล้วทำท่าจะปีนขึ้นเตียงไปนอนต่อ
“ตื่นได้แล้วฉันมีสอนตอนเช้านะ”มือหนาดึงชายเสื้อของจุนฮงที่กำลังจะปีนขึ้นเตียงเอาไว้ ซึ่งเจ้าตัวไม่ได้สนใจเลยซักนิด
“ก็ไปสิ ไม่เห็นเกี่ยวซะด้วย”ยงกุกมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเอือมระอา ก่อนจะปล่อยมือออกจากชายเสื้อ จุนฮงเมื่อโดนปล่อยเป็นอิสระแล้วก็ปีนขึ้นเตียงอย่างรวดเร็วไปนอนขดต่อพร้อมกับแย่งผ้าห่มที่ยงกุกถือไว้มาห่มเหมือนเดิม ทำเอาอีกฝ่ายที่ถูกเมินถึงกับหางตากระตุก
“หนอยแน่ะ ก็บอกให้ตื่นยังไงเล่า”คราวนี้เปลี่ยนมาเป็นจี้ที่เอวบางเอง ซึ่งตอนแรกร่างบางเหมือนจะหัวเราะก่อนจะทำหน้าเซ็ง
“เล่นอะไรของนาย ผมน่ะไม่บ้าจี้หรอกนะ แก่จะตายชักเล่นแต่อะไรก็ไม่รู้”
“นายว่าใครแก่ฟ่ะ ฉันยังหนุ่มอยู่เฟร้ยยยยย”พูดเสร็จยงกุกก็หมดความอดทนหิ้วร่างบางขึ้นมาแบกไว้บนบ่าอย่างรวดเร็ว ทำเอาเจ้าตัวแหกปากโวยวาย แล้วทุบลงที่หลังของร่างหนาอย่างแรง จนยงกุกถึงกับจุกไปชั่วขณะ
“ปล่อยยไอ้ครูแก่ ฉันจะนอนต่อ”
“ไม่ พ่อนายบอกว่าให้พานายไปโรงเรียนด้วย แล้วฉันเองก็ต้องทำตาม”
“จุ้นจ้านจริง”จุนฮงนั่งขยี้ตาในขณะที่ถูกวางลงที่โซฟาหน้าทีวี ก่อนจะสังเกตุถึงอีกฝ่ายที่กำลังนั่งยองๆทำอะไรซักอย่างกับเสื้อเขาอยู่
ความง่วงหายเป็นปลิดทิ้งเมื่อร่างบางเห็นแน่ชัดว่าเจ้าครูหน้าแกกำลังปลดกระดุมชุดนอนอยู่ แต่กว่าจะรู้ตัวก็เมื่อกระดุมเม็ดสุดท้ายหลุดออก เผยให้เห็นร่างขาวที่ขาวเหมือนเด็ก จุนฮงถึงกับปากสั่นขาสั่นกระทันหันแล้วก็ต้องตกใจอีกเมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังจะปลดกระดุมที่กางเกงของเขา
“เฮ้ยทำอะไรวะ”ไวกว่าความคิดร่างบางยกเท้าขึ้นไอ้ครูนั่นกระเด็นไปไกลแล้วลุกขึ้นแน่นจับกางเกงนอนของตัวเองขึ้น ยงกุกเองหลังจากมึนอยู่ซักพักก็ลุกขึ้นมานั่ง
“ก็นายไม่ยอมไปอาบน้ำซักที ฉันก็จะช่วยไง”
“มะ ไม่ต้องมายุ่งเลยนะ!”พูดเสร็จจุนฮงก็เตรียมที่วิ่งเข้ามาทุบอีกฝ่าย แต่ยงกุกเร็วกว่าลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วรวบมือทั้งสองของจุนฮงเอาไว้ แม้ว่าเจ้าตัวร่างบางจะดิ้นแรงแค่ไหนก็ไม่หลุดง่ายๆยงกุกแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ถึงฉันจะแก่ แต่เห็นแบบนี้ก็มีแรงมากกว่านายจะบอกอะไรให้”ยงกุกพูดแล้วก็ยกมือที่จับมือทั้งสองของจุนฮงขึ้นไปบนหัวแล้วผลักอีกฝ่ายชิดกำแพง พร้อมกับโน้มตัวเข้าไปกระซิบข้างหู
“แกไอ้แก่ปล่อยนะ ฮึ่ย”
“กับไอ้แค่ชุดนอนแค่นี้เดี๋ยวฉันถอดให้ก็ได้”พูดเสร็จร่างหนาก็งับเข้าที่ติ่งหูของจุนฮง ซึ่งตอนนี้กำลังหลับตาอย่างสิ้นนิดและสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมือหนาเกี่ยวเอวบางของเขาที่กำลังจะทรุดลงพื้นเอาไว้
“ยอมแล้วๆ”
“ดีมาก เพราะฉะนั้นไปอาบน้ำเข้าก่อนที่ฉันจะเข้าสอนสาย”ยงกุกยิ้มอย่างผู้มีชัยก่อนจะปล่อยมือของร่างบางออก ซึ่งพอจุนฮงเป็นอิสระแล้วก็กำหมัดแน่นก่อนจะกระทืบเท้าลงที่เท้าของยงกุกแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้ยงกุกกระโดดร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวดอยู่คนเดียว ก่อนจะผละตัวลงนั่งที่โซฟาแล้วเกาหัวแกรกๆ
เมื่อกี้ไม่ได้ตั้งใจจะทำขนาดนั้นเลยแท้ๆแต่พอเห็นเจ้าร่างบางจอมอวดดีนั่นก็เลยอดไม่ได้ แต่ก็นะช่างมันเถอะ ร่างหนาคิดพลางยักไหล่แบบไม่สนใจเท่าไหร่นัก ก่อนจะหยิบรีโมทย์ขึ้นมากดเปิดทีวีรอเวลา
ทางฝ่ายจุนฮง
ร่างบางเขวี้ยงหลอดยาสีฟันลงพื้นอย่างเซ็งๆตอนแรกก็บีบหลอดจนไส้จะทะลักออกมาหมด ตอนนี้ยังเขวี้ยงลงพื้นอีก ก่อนจะเดินไปส่องกระจกที่ติดอยู่ตรงอ่างล้างหน้า มือบางยกขึ้นลูบติ่งหูตัวเองที่โดนกัดเข้าเมื่อกี้ ก่อนจะหน้าแดงอีกรอบ
บ้าชิบ คิดอะไรอยู่กันแน่วะ จุนฮงคิดแล้วก็ส่ายหัวไปมาก่อนจะส่องกระจกอีกแล้วก็สะบัดหัวไปมาอีก ซึ่งทำอย่างนี้อยู่ในห้องน้ำเกือบสิบนาทีโดยที่ยังไม่เดินไปอาบน้ำซักที
“นี่ ไม่ได้ยินเสียงน้ำเลยยังไม่อาบอีกเหรอ”เสียงเคาะประตูหน้าห้องน้ำพร้อมกับเสียงที่น่าหมั่นไส้นั่นทำให้จุนฮงแลบลิ้นใส่เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่มีทางเห็นอย่างแน่นอน
“ยุ่ง!”ก่อนจะตอบคำไปด้วยเสียงที่ดังพอสมควร
“นี่เจ้าเด็กน้อย นายรู้อะไรไหม เมื่อเช้าตอนที่ฉันเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำน่ะลูกบิดประตูมันล็อกไม่ได้นะ”
“.......”
“แล้วฉันคิดว่านายเองก็น่าจะยังไม่รู้เพราะมันพังเมื่อเช้า”พูดถึงตอนนี้จุนฮงเริ่มอ้าปากค้างเล็กน้อย
“แล้วนายจะมาบอกผมทำไม”
“ก็แค่จะบอกว่าตอนนี้ฉันจะเปิดเข้าไปช่วยนายอาบน้ำก็ยังได้เลย”ร่างบางรีบเก้าท้าวอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะไปจับลูกบิดประตูดู ก็พบว่าอยู่ๆประตูมันก็เปิดขึ้นมา เจ้าครูบ้ายิ้มเจ้าเล่ห์อีกแล้ว คลื่นไส้!
“เข้ามาทำไม ออกไปเลยนะเฮ้ย”
“นายจะอาบหรือยังจุนฮง เดี่ยวฉันช่วยอาบ”
“ระรู้แล้วจะอาบเดี๋ยวนี้แหละ”จุนฮงสั่นเป็นเจ้าเข้าเมื่ออีกฝ่ายทำท่าจะเดินเข้ามาจริงๆ ซึ่งร่างบางรู้ดีว่าตัวเองสู้แรงของร่างสูงไม่ได้เลยซักนิด ตอนแรกก็คิดว่ายงกุกจะเดินเข้ามาแล้วแต่เจ้าตัวเพียงเหล่ตามองแล้วพูดต่อ
“ก็ดี แล้วก็ช่วยรีบๆด้วยนะ เพราะฉันมันใจร้อน ถ้านายชักช้าอาจจะเข้าไปช่วยอาบก็ได้”พูดเสร็จเจ้าร่างหนาก็ปิดประตูลงทิ้งให้จุนฮงสยองกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่น ก่อนจะรีบเดินไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว
สำหรับใครที่ต้องการอ่านเรื่องอื่นๆ ขอเชิญได้นะจ้ะ แบนเนอร์ยังทำออกมากากๆมีเวลาจะทำให้ดูดีกว่านี้แล้วกันน้าาาา
World Is Mine นายเป็นของผม
Who you are ขอโทษนะครับคุณเป็นใคร
Love Or Hate ผมจะรัักหรือเกลียดคุณดี
ความคิดเห็น