วิทยาลัยพยาบาลสภากาชาดไทย

ลำดับตอนที่ #30 : ปี 4 เอาละหว่า ใกล้แล้วฮึ้บๆ

...ไม่ได้เจอกันนาน แฟนคลับผู้ติดตามอาจหายไปบ้าง แต่ยังไง ถ้าพอมีเวลา จะมาแบ่งปันประสบการณ์เรื่อยๆนะคะ 

     เนื่องด้วยว่าตอนนี้ ผู้เขียนได้เรียนจบแล้ว บทความนี้ใช้การระลึกชาติ ซึ่งตรงกับปัจจุบันแค่บางส่วนนะคะ

 เพราะตอนนี้สถาบันของเรามีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษามาอย่างต่อเนื่อง อาจมีคลาดเคลื่อนในบางรายวิชาบ้างนะคะ

ปี 4 เท่าที่เคยเรียนมา ก็ยังคงความเข้มข้น และเกิดความกดดันมากขึ้น!!! เพราะ

 มีอะไรบ้าง???  

มีการเขียนวิจัย, วิชาการบริหารการพยาบาล, การออกฝึกปฏิบัติไปยังสถานที่ต่างๆ และโค้งสุดท้ายคือการสอบใบประกอบวิชาชีพ!!!

     ในเรื่อง การวิจัย หรือวิชาบริหาร ปล่อยให้เป็นเนื้อหากันไป ก็เป็นไปตามนั้น ที่ว้าวๆ เราจะมาเล่าสุ่กันฟัง

ออกฟิลด์…!!!

     คืออะไรหน่ะเหรอ??? ออกฟิลด์คือ การออกฝึกปฏิบัตินอกสถานที่ คือ รพ.อื่นๆที่ไม่ใช่ถิ่นของเราแล้วววว 

โดยหลักๆจะเป็นวิชารักษาโรคเบื้องต้น มีการออก OPD และ ER ซึ่งก็คือผู้ป่วยนอก และ ผู้ป่วยฉุกเฉิน

ในปีแต่เก่าก่อน อย่างเราๆ แหล่งฝึกหลักๆก็คือ ที่โคราช เรากระจายกันเป็นกลุ่มๆไปตามรพ.ต่างๆทั่วจังหวัด 

มันเป็นฟิลลิ่งที่ครึกครื้น และคึกคัก เห็นอะไรแปลกใหม่ ประสบการณ์ แหล่งฝึก พี่พยาบาลใหม่ๆ ที่เราคงจะรู้สึกแปลกถิ่น แปลกคน

แต่ นศพ.อย่างเราๆ การปรับตัวต้องเป็นเลิศค่ะ ^^ 

     เราไปฝึกกันในช่วงหน้าหนาว ยาวถึงช่วงปีใหม่ โคราชหน้าหนาว ฟินกันมั้ยละคะ น้ำเย็นเฉียบบบ

อยู่เป็นกลุ่ม conference ร่วมกันกับแพทย์และพยาบาลที่ รพ. ที่เราฝึกปฏิบัติ มีการแลกเปลี่ยนความรู้ บรรยากาศเป็นไปด้วยความอบอุ่น

พี่ๆต้อนรับเราอย่างเป็นกันเอง แต่เราก็ต้องทำตัวน่ารักๆให้พี่ๆเขาชื่นชมนะคะ 

     เรื่องสาระเราไม่ค่อยเล่าค่ะ เป็นไปตามวิชาการ ที่สนุกสนานสำหรับเราก็คือ ฟิลลิ่งเหมือน อาจารย์ไม่อยู่ หนูร่าเริง

ใช้ชีวิต ตามประสาเด็ก ตจว. แบบคลาสสิค มื้อเย็นเราก็อยากหากิจกรรมทำสนุกๆ 

     เราขี่จักรยานกันไปเป็นกลุ่ม ไปไหนกัน?? ไปตลาดจ้าาาา ขี่ไปตามถนนใหญ่ ช่วยกันดูรถ ดูทาง หาร้านของกินอร่อยๆ 

รวมถึงหาวัตถุดิบมาทำอาหารกินกันเอง กลุ่มอื่นไม่รู้เหมือนกัน แต่กลุ่มเราทำง่ายๆกันเลยค่ะ คือเมนู สุกี้ ประโคมโหมผักกันเข้าไปค่ะ

ควันฟุ้งๆ หุงข้าวกันตามประสา ทีเด็ด ที่ว้าวมาก โอยย เพื่อนทำขนมเป็นค่ะ เกิดมีคนอยากกิน บวดฟักทอง และแล้วววว เพื่อนเราทำได้ เหยยยย

ลาบปากเราจริงๆ ><

     อ่ะๆๆๆ มาพูดถึงตอนฝึกปฏิบัติกันบ้าง เราไม่ได้มากินค่ะน้องงง เรามาฝึกเก็บประสบการณ์ หนึ่งในนั้น คือ การเย็บแผล!!!ค่ะ

ก็ใช่ว่าจะมีคนมาเย็บแผลทุกวันนะคะ ฉะนั้นเราต้องเสาะหาค่ะ ใครหัวแตก คางแตก ปากแตก เข่าแตก เรารับได้หมดค่ะ

ด้วยความที่เคสนั้นบางทีก็หายากค่ะ ไม่ค่อยมี เราก็เลยต้องสแตนบายตัวเองไว้ตลอด 

     และแล้ววววว... ในค่ำคืนหนึ่ง ในวันพระจันทร์เต็มดวง(รึเปล่าไม่รู้..) เราและเพื่อนๆกำลังสระผม อาบน้ำ เปลี่ยนชุดนอนเท็ดดี้แบร์กันหมดแล้ว

พี่ๆก็โทรเรียกพวกเรา น้องๆ!! มีเคสเย็บแผล เอามั้ย????? โอ๊ะโอววว!!!! รับค่ะะะะะะะะะ ในวินาทีนั้น สลัดเปลี่ยนผ้าหัวเปียกๆชื้นๆมา เพื่อเก็บเคสเย็บแผล

วิ่งกันชุลมุนนน  โถๆๆๆๆ ออกกำลังกายยามค่ำคืน ยามแสงจันทร์ส่อง >< และแล้วววว เราก็เก็บเคสสำเร็จ 

     ยังมีประสบการณ์อีกมากที่พบเจอ ไม่ว่าจะเป็นสำเนียงคนไข้ที่จะมีศัพท์เฉพาะหน่อยๆ เข้าใจบ้างไม่ค่อยเข้าใจบ้าง บางทีก็ต้องพึ่งถามเพื่อนผู้รู้ 

มีงานเลี้ยงปีใหม่ของ รพ. กีฬาสีของ รพ. พี่ๆต้อนรับพวกเราอย่างเป็นกันเองและอบอุ่นมากๆค่ะ ^^ ทุกวันนี้ก็ยังมีติดต่อกับพี่ทางนู้นอยู่ มิตรภาพและความ

ทรงจำดีๆแบบนี้ พวกเราไม่ลืมแน่นอนค่ะ :)

     เดี๋ยวถ้าหารูปมาได้ จะแชร์กันให้ดูนะคะ พอดีมันนานพอสมควร ต้องไปขุดรูปก่อนนะ ^^ เผื่อมีแต่ตัวหนังสือ น่าเบื่อแย่เลยค่ะ