คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : {sf} หวง ♡ bjin
*********************
วันที่อากาศร้อนอบอ้าวขนาดนี้ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการมาว่ายน้ำแช่น้ำเย็นๆของสระน้ำในร่มเช่นนี้แล้วครับ
อ่า...เย็นสบาย มีความสุขเว้ยหลังจากหงุดหงิดกับอากาศร้อนๆกับแดดที่แผดเผาทุกอย่างบนโลกให้ไหม้เกรียมเหมือนสีผิวไอ้จินฮยองที่ดำผุดดำว่ายอยู่ด้านหลังของผม #เปล่าตั้งใจแซะนะครับ
“พี่จินฮวานยังไม่มาอีกหรอว่ะเนี่ย”
บ่นพึมพำคนเดียวเบาๆสายตาก็กวาดมองสอดส่ายไปทั่วบริเวณสระน้ำเพื่อหาบุคคลตัวเล็กที่ยังไม่โผล่ออกมาเหมือนสมาชิกคนอื่น ๆ
“พี่จิน! ลงมาเร็วๆดิพวกผมรออยู่”
เสียงของพี่ยุนฮยองที่อยู่อีกด้านของสระดังขึ้นเรียกความสนใจของผมให้หันไปมอง
โอ้ยย ความขาวกระแทกตา...ถึงจะเห็นพี่เขาเดินเปลือยท่อนบนบ่อยๆหรือแม้กระทั่งอาบน้ำด้วยกันแต่ก็รู้สึกยังไม่ชินกับผิวขาวโอโม่นั้นซะที ให้ตายน่าทำรอยชะมัด .. -..-
เห้ยๆแต่เดี๋ยวนะ นั่นอะไร! ไอ้หัวขาวที่อยู่ตรงนั้นมันเป็นอะไรของมัน มองพี่จินฮวานอยู่ได้ เดี๋ยวกูต่อยตาซะหรอก คิมฮันบิน หงุดหงิด แล้วนั่นจะเดินโชว์อีกนานไหม ห้ะ! แล้วผมเคยบอกพี่แล้วไม่ใช่หรอว่าห้ามถอดเสื้อโชว์แบบนี้ เสื้อกล้ามอ่ะใส่ลงมาสิ!! ผมมองไปที่พี่จินฮวานที่ยังเดินโปรยยิ้มหวานไปทั่วสระยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดให้ผมเข้าไปอีก
“พี่จินฮวานนนนนนนสอนพวกผมว่ายน้ำหน่อยดิ่ พวกผมว่ายน้ำไม่เป็นอ่ะ”
เมื่อคนตัวเล็กหย่อนตัวลงมาในน้ำได้ไม่ถึงห้านาทีไอ้เด็กไททั่นยักใหญ่ที่ตอนแรกเล่นกันอยู่กลางสระอย่างจุนฮเวและชานอูก็รีบทำตัวออเซ้าะจับโฟมลอยน้ำเข้ามากันยกใหญ่
พวกตอแหลว่ายน้ำกันไวอย่างกับเรือสปรีทโบ๊ดมีหน้ามาบอกพี่จินฮวานสอนว่ายน้ำ ว่ายน้ำไม่เป็น เหอะๆ
“พี่รู้พวกนายว่ายน้ำเป็นหน่า”
ไงล่ะ! คนน่ารักฉลาดมากครับไม่หลงกลไอ้เด็กสตอสองคนนั้น
มือเล็กๆของพี่จินฮวานลูบลงบนกลุ่มผมของทั้งจุนฮเวและชานอูก่อนจะเลื่อนมาบีบที่แก้มของทั้งสองคนเบาๆ
แหม่ะพวกมึง ดูหน้าไม่ค่อยจะฟินเห็นล่ะหมั่นไส้ เหอะ -_-
****************
สบายจังเลยยยยยยยยยย ได้ลงมาเล่นน้ำงี้ แต่ถ้าได้เล่นน้ำทะเลผมว่ามันคงน่าสนุกมากกว่านี้สำหรับพวกเราทั้งเก้าคน ผมมองไปรอบ ๆ พร้อมส่งยิ้มให้น้อง ๆ ทุกคนที่ดูท่าทางจะมีความสุขกับการมาเล่นน้ำครั้งนี้ แต่ท่าทางคงต้องยกเว้น .. คิม ฮันบิน
“ไปดิ่ หน้าผมเล่นด้วยไหมห้ะ -_-!”
เสียงของฮันบินตะโกนลั่นสระทำให้คนรอบข้างหันมามองเขากับบ้อบบี้กันเป็นตาเดียว ดูท่าจะหงุดหงิดมาก แทบจะเข้าไปสิงบ้อบบี้ได้อยู่แล้ว เป็นอะไรของเขานะ
“อ่าว เล่นด้วยเฉย ๆ เองไมต้องเสียงดังว๊า”
บ้อบบี้แบะปากใส่อีกคนที่ตอนนี้ขึ้นจากสระไปเรียบร้อยแล้ว สายตาตวัดมามองจินฮวานที่จ้องมองมาก่อนอยู่แล้วเล็กน้อยก่อนจะสะบัดหน้าหนีเดินตรงไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
เอ้า โกรธอะไรอีก ...
คนตัวเล็กคิดในใจแล้วไม่รอช้าที่จะพาตัวเองขึ้นจากน้ำตามอีกคนไปถึงแม้น้องๆที่เหลือจะร้องห้าม แต่ไม่ได้หรอก ฮันบินไม่เคยเป็นแบบนี้ ไม่รู้โกรธอะไรเขาอีก เขาว่าเขายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ..
“ฮันบิน อยู่ในนั้นหรือเปล่า”
เสียงหวานเปล่งออกเรียกอีกคนที่คิดว่าน่าจะเข้าไปล้างตัวอยู่ในห้องน้ำห้องในสุด ก็ในนี้มีแค่ห้องในสุดที่ประตูล็อค ก็ต้องเป็นฮันบินแน่ ๆ แต่ก็ไร้เสียงตอบรับจากอีกคน จินฮวานถอนหายใจออกมายาว ๆ ก่อนที่ขาเล็กจะก้าวไปนั่งลงบนเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ข้างๆกระจกบานใหญ่
“พี่จะนั่งรอนายตรงนี้นะ ...”
จินฮวานตะโกนบอกอีกคน ใบหน้าขาวก้มลงมองพื้นปลายขาเขี่ยพื้นห้องน้ำเล่นไปมาซักพักก็ได้ยินเสียงปลดล็อคกอนจากห้องน้ำด้านในสุด ใบหน้าขาวเงยขึ้นมาก็สบตาเข้ากับร่างของอีกคนที่เปลือยท่อนบนโดยท่อนล่างมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่พันไว้รอบเอ็วพร้อมกับยืนเช็ดผมของตนอยู่พร้อมกับสายตาที่ปกติแสดงความอ่อนโยนเสมอตอนนี้ฉายชัดถึงความหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
“นี่เป็นอะไร ?”
คนตัวเล็กไม่รอช้ารีบตรงเข้าไปเกาะแขนของฮันบินทันที แต่อีกคนก็หาได้สนใจเบนสายตาออกไปมองทางอื่น มือใหญ่จับผ้าเช็ดหัวของตนไปเรื่อย จินฮวานยู่ปากอย่างขัดใจเมื่อตนถูกเมิน
แล้วจะรู้ไหมว่าทำผิดอะไรเนี่ย!!
“เช็ดให้เอาไหม ?”
ไม่รอให้อีกคนอนุญาตมือเล็กแย่งผ้าผืนเล็กที่ฮันบินใช้เช็ดหัวมาถือไว้ ฮันบินปรายตามองคนตัวเล็กก่อนจะเดินหนีมาตรงล็อคเกอร์ที่พวกเขาใช้เก็บเสื้อผ้า
“นี่เป็นอะไร ก็บอกสิ แล้วพี่จะรู้ไหมว่าพี่ผิดอะไรเล่นบึ้งเล่นเงียบแบบนี้ คิม ฮันบินงี่เง่า!”
จินฮวานปรอทแตกทันทีที่เดินตามอีกคนมาถึงล็อคเกอร์ มือเล็กจัดการปาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่ตนแย่งมาถือไว้ตอนแรกเพราะจะเช็ดหัวให้อีกคนปาใส่คนที่หันหลังให้อยู่ ฮันบินหันกลับมากระชากข้อมือเล็กแล้วจัดการพลิกตัวของอีกคนจนแผ่นหลังขาวเปลือยกระแทกเข้ากับล็อคเกอร์อย่างแรง
“อะ โอ้ย! เจ็บนะ เป็นบ้าอะไรเนี่ย!”
คนตัวเล็กเบ้หน้าเพราะความเจ็บ ก็ฮันบิน กระแทกเบาซะเมื่อไหร่ล่ะ หน่วยน้ำใส ๆ เริ่มคลออยู่รอบขอบตาเตรียมพร้อมจะไหลออกมาได้ทุกเมื่อ เมื่อฮันบินเห็นแบบนั้นเลยถอนหายใจออกมาเสียงดัง มือใหญ่จัดการรั้งเอวเล็กเข้ามากอดไว้แน่นก่อนสายตาจะสบเข้ากับรอยสีแดงกลางหลังที่เกิดจากการที่เขาเหวี่ยงคนตัวเล็กกระแทกกับตู้ล็อคเกอร์
“ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
ปลายนิ้วเรียวลากเกลี่ยไปทั่วรอยแดงกลางหลัง จินฮวานซุกหน้าลงกับไหล่กว้างทันทีเมื่อปลายนิ้วเย็นๆแตะลงมา เขาไม่โกรธฮันบินหรอกแค่อยากรู้ว่า เขาทำผิดอะไรถึงโดนบึ้งโดนเมินแบบนั้น
“ผมบอกพี่แล้วใช่ไหมว่าให้ใส่เสื้อกล้ามลงสระ พี่จำได้หรือเปล่า ?”
เสียงเข้มกระซิบลงข้างหูก่อนที่จะผละออก เจ้าของเสียงหย่อนตัวลงนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ยาวที่ตั้งไว้อยู่ตรงกลาง โดยที่มือหนาไม่ลืมที่จะรั้งข้อมือเล็กให้ตามลงมานั่งทาบทับบนหน้าตักของตนเอง จินฮวานพยักหน้าเบาๆเป็นการตอบรับว่าเขาจำได้
“จำได้แล้วทำไมพี่ถึงไม่ใส่มันล่ะครับ ?”
ส่งคำถามออกไปพร้อมจ้องหน้าคนตัวเล็กที่กำลังทำหน้าเหรอหราเมื่อนึกขึ้นได้แล้วคงจะคิดออกแล้วว่าเขาโกรธเพราะอะไร ฮันบินยกยิ้มบางๆที่มุมปากก่อนที่จะก้มหน้าลงใช้ริมฝีปากกดจูบเบาๆที่รอยแดงรอยเดิม ใบหน้าขาวถึงกับขึ้นสีเมื่อเจอการกระทำของอีกคน ถึงนี้จะเป็นแค่การกระทำเล็กๆ น้อย ๆ
“ผมไม่ได้โกรธอะไรพี่ ผมแค่หวง หวงพี่ หวงทุกอย่างของพี่ พี่ไม่เห็นหรอสายตาไอ้พวกข้างนอกมันมองพี่ยังไง ?”
จินฮวานเริ่มอมยิ้มแก้มตุ่ยเมื่อรับรู้เหตุผลออกจากปากของฮันบิน มือเล็กเลื่อนไปโอบรอบคอแกร่งของอีกคนไว้พร้อมกับกดปลายจมูกรั้ง ๆ ลงกับแก้มของคนตรงหน้า
“เอาหน่า เขาเห็นก็เอาไปไม่ได้หรอก”
จินฮวานว่าพรางคลายมือออกจากรอบคอเลื่อนมาบีบแก้มของอีกคนเล่นไปมา เมื่อเจอคำถียงข้าง ๆ คู ๆ ของจินฮวานเขาก็ตีหน้าบึ้งอีกรอบทันที
“พี่นี่นะมันน่า ..”
ยังไม่ทันได้พูดจบประโยคริมฝีปากนุ่มนิ่มก็กดลงมาทาบทับกับริมฝีปากหนา จินฮวานออกแรงกดริมฝีปากย้ำลงหนักขึ้น ลิ้นเล็กไล่แตะลงไปตามขอบปากอีกคน ฮันบินโอบวงแขนกระชับรอบเอวเล็กให้แน่นขึ้นพร้อมกับปรับองศาของใบหน้าเล็กน้อยเพื่อให้คนตัวเล็กจูบถนัดขึ้น ลากปลายลิ้นออกมาแตะเล่นหยอกเย้ากับลิ้นเล็กของอีกคนก่อนที่จะได้เข้าไปสำรวจในโฟรงปากหวาน เจ้าของริมฝีปากนุ่มก็ผละออกซะก่อน
“ฮันบินคนขี้หวง”
จินฮวานเลื่อนริมฝีปากขึ้นไปงับเบาๆที่ปลายจมูกอีกคน ดวงตาใสจ้องมองเข้าไปในดวงตาของอีกคนก่อนที่ใบหน้าของทั้งสองจะเลื่อนเข้าหากันอย่างเชื่องช้า ริมฝีปากทั้งสองแตะสัมผัสกันเพียงเล็กน้อยก่อนจะต้องรีบผละออกด้วยความตกใจ เมื่อมีเสียงเรียกจากด้านหน้าประตู
“ฮันบิน จินฮวาน ไม่ไปเล่นน้ำแล้วหรอ!!”
เสียงของฮงซอกตะโกนเข้ามาก่อนที่เจ้าตัวจะโผล่หัวเข้ามาด้านใน ฮันบินหันไปทำหน้าเซ็งสุดๆใส่ฮงซอกก่อนจะดันคนตัวเล็กที่ยังนั่งอยู่บนตักของเขาออก
“ผมเลิกแล้วพี่ฮงซอก”
จัดการลุกขึ้นไปหยิบเสื้อมาสวมเข้าทางหัว ฮงซอกพอจะรับรู้ถึงสายตาเมื่อกี้ ก่อนจะรีบปลีกตัวออกไปเมื่อได้คำตอบที่ต้องการ
“แล้วพี่ยังจะไปเล่นอยู่ไหมครับ ?”
ฮันบินหันมาถามคนตัวเล็กที่ตอนนี้นั่งมองเขาตาแป๋ว หัวทุยพยักหน้าขึ้นลงแทนคำตอบก่อนที่ขาเล็กจะยันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้ที่นั่งอยู่ ตั้งท่าจะเดินตามฮงซอกที่เดินออกไปแต่ก็ตั้งชะงักเพราะเสียงของอีกคน
“เอาเสื้อไปใส่ด้วย ผมเพิ่งพูดเมื่อกี้เองนะครับ พี่ลืมมันแล้วหรอ -_- ”
ฮันบินดึงหน้าใส่อีกคนที่ส่งยิ้มแห้ง ๆ มาให้มือเล็กยื่นมารับเสื้อที่อีกคนส่งให้ก่อนจะจัดแจงสวมลงมาขนาดเสื้อที่ใหญ่เกินกว่าร่างเล็ก ๆ นั้นทำให้เสื้อคลุมลงมาถืงเข่าปิดบังกางเกงว่ายน้ำขาสั้นจนหมด คอเสื้อที่กว้างเกินไปทำให้ไหล่เสื้อตกลงมาโชว์ไหล่ขาว ๆ ของคนตัวเล็ก ฮันบินมองภาพของคนตัวเล็กแล้วถึงกับพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้ง เมื่อนึกถึงภาพของจินฮวานเวลาใส่เสื้อตัวนี้ลงไปในสระ
นี่มัน .. หนักกว่าเมื่อกี้อีกนะ -_-
ฮันบินจัดการวิ่งตรงไปยังประตูด้านหน้าแล้วกดล็อคลงเรียบร้อยประตูฮันบิน...ก่อนจะวิ่งกลับเข้ามาหาร่างเล็กที่ทำท่าจะเดินออกไปด้านนอกอีกครั้งแต่ก็ต้องหมุนตัวกลับมาเมื่อโดนมือใหญ่ของอีกคนรั้งตัวกลับมา
“อะไรอ่ะ ?”
เอียงคอถามพร้อมกับทำหน้าใสซื่อใส่ ฮันบินนี่เข้าใจยากจริง ๆ นี่ก็ใส่เสื้อแล้วนะ! จินฮวานบ่นในใจก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่อร่างของตนลอยหวือไปนอนแหมะอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวยาวก่อนที่ร่างของฮันบินจะขึ้นมาทาบทับ
*****************
คุยกันหน่อยสิเธอ
555555555555555555555555555555555555
ฟิคสั้นบีจิน อืม ๆ ไม่มีไรมากแต่งสนองตัวเอง U_U
ยังไงก็ขอฝากฟิคสั้น บีจิน ของเราเรื่องนี้ด้วยนะตัวเองทั้งหลาย
รักนะ เม้นเป็นกำลังใจ กดเฟบกดโหวตซะกะติ๊ดจิ๊ดกะริ๊ด
555555555555555555555555555555
มุ้ฟ ๆๆๆ♡
O W E N TM.
ความคิดเห็น