คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ซุปเปอร์จินฮวาน ปากหมาท้าจุนฮเว ♡ .๒.
--------------------------------------------
ย้อนควาย เอ้ย ความกลับไปเมื่อ 1 ชั่วโมงก่อนที่พวกผมจะต้องซอยขาวิ่งยิก ๆ หนีไอ้พวกแก๊งควายถึก
“น้องจินฮายองของเพร้จินวานก่งจังเลยน๊า เห็นหน้าโง่ ๆ ไม่คิดว่าจะสอบผ่าน ”
มือเล็กเลื่อนไปขยี้ผมของเด็กหนุ่มข้างๆที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับสุด ๆ ก็จะดีใจนะถ้าในประโยคไม่มีคำว่าหน้าโง่อ่ะนะ -_-
“แล้วนี่จะพาไปไหนเนี่ย บอกว่าไม่มา ๆ จะนอนพี่แม่.งน่ารำคาญว่ะ”
“พามึงไปให้ตุ๊ดตุ๋ยตูด .. อย่าเรื่องมากได้ป่ะ กูอุตส่าจะพามาเลี้ยงที่มึงสอบผ่าน ซึ่งกูคิดว่ามันเป็นเรื่องที่น่าทึ่งมาก ๆ ที่เด็กหน้าตาควา-ย ๆ อย่างมึงทำได้ กูเป็นพี่ที่ดีใช่ไหมจินฮยองนี่”
จินฮยองเลือกที่จะไม่ต่อปากต่อคำกับพี่ชายตัวเล็กของตนพลางถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย กูไม่ได้ขอร้องเลยนะเนี่ย -_-
ทั้งสองเดินเลาะริมถนนตรงเข้าไปในไนต์คลับแห่งหนึ่งที่ตอนนี้เต็มไปด้วยนักท่องราตรีมากหน้าหลายตาถึงแม้อากาศจะติดลบแต่เหล่าบรรดานักเที่ยวยังพร้อมที่จะฝ่าความหนาวออกมา ร่างเล็ก ๆ ของจินฮวานเดินซิกแซกหลบผู้คนเดินเข้าไปด้านในสุดของไนท์คลับที่ตอนนี้มีเพื่อนสนิทของตนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“ฮงโฮ่งฮ่ง รอนานป่ะว๊า” จินฮวานเดินตรงเข้าไปกระแทกก้นลงบนเบาะหนังชั้นดีพร้อมกับจินฮยองที่เดินตามมาติด ๆ ยาง ฮงซอก มองเพื่อนสนิทของตนแล้วกรอกตาขึ้นฟ้าไปมา
“มึงนัดกูกี่โมงไอ้จิน ?”
“4 ทุ่ม ไมอ่ะ”
คนตัวเล็กหันไปตอบเพื่อนพร้อมลอยหน้าลอยตาส่งยิ้มให้สาวเสิร์ฟที่มาเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ที่โต๊ะของตน ฮงซอกถอนหายใจยาว ๆ แล้วยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูพร้อมกับสะกิดเพื่อนตัวเล็กของตนให้หันมามอง
“แล้วเที่ยงคืนมึงเพิ่งโผล่ -_-”
“ความผิดกูหรอ มึงก็น่าจะรู้ว่ากูชอบเรท อย่าควายดิ ออกมาก่อนเองช่วยไม่ได้ เอ้า! จินฮยองสั่งไรเอาเลยๆ ๆ”
คนตัวเล็กหันไปตอบเพื่อนหน้าตายก่อนจะเลื่อนเมนูให้จินฮยองที่ตอนนี้เริ่มสายตาแพรวพราวไปกับบรรดาสาว ๆ ที่เดินผ่านไปผ่านมา
กูอยากจะโบกหน้ามึงไอ้เตี้ยจิน ปากมึงนี่หน้าเอาตีนกระแทก -_-
ถ้าใครไม่รู้จักจินฮวานหรือรู้จักแค่ผ่าน ๆ ทุกคนจะลงความเห็นเป็นหนึ่งเดียวกันว่า หน้าหวาน ๆ แต่ปากหมาสุด ๆ แต่จริง ๆ แล้วมันไม่มีอะไรเลย แค่ปากไวไปเท่านั้นเอง หัวใจนี่ตีบตันปอดแหกสุด ๆ จริง ๆ ถ้าเป็นคนอื่นมันคงโดนถีบหงายไปแล้วครับ เห้อออ พวกผมพยายามหาทางแก้นิสัยปากหมาของมันอยู่ แต่ก็ หามาสามสี่ปีล่ะจนปัญหาว่ะครับ 555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
ทั้งสามคุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนเวลาล่วงเลยมาเป็นเวลาตีหนึ่งกว่า ๆ จินฮวานมองหน้าทั้งฮงซอกและจินฮยองสลับกันไปมาก่อนที่ขาเล็กจะลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง
“กูไปฉี่แปป”
จินฮวานเดินออกมาตามทางที่มุ่งตรงไปยังห้องน้ำของไนต์คลับ ใบหน้าเล็กเหยเกเมื่อร่างของตนโดนเบียดไปเบียดมาเมื่อคนในคลับเพิ่มมากขึ้นกว่าตอนที่พวกเขามา ขาเล็กพยายามหลบหลีกไม่ให้ร่างของตนปะทะเข้ากับคนอื่น ๆ แต่ก็นะ ... มันเล็กขนาดนี้กูจะหลบพ้นได้ไงว่ะ !
ไม่ทันได้หยุดความคิดที่จะพยายามไม่เดินชนกับใคร ใบหน้าเล็กก็ปะทะเข้าอย่างจังกับแผงอกที่สัมผัสได้ว่ามีแต่มัดกล้ามแน่ ๆ
ดั้งกูจะหักไหมครับนี่อกคนหรือว่าอกควาย -_-
“ขอโทษครับ”
เสียงทุ่มออกไปทางแหบนิด ๆ ก้มลงกระซิบลงที่ข้างหูของคนตัวเล็ก จินฮวานผงกหัวเบา ๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่เดินชนตัวเอง หรือว่าตัวเองเดินชนก็แล้วแต่เถอะ
“อย่าเข้ามาใกล้นักสิฟันจะเจาะหน้าอ่ะ ... ” จินฮวานส่งยิ้มแห้ง ๆ พร้อมจะเอยคำขอโทษแต่กลับดันเป็นประโยคที่มันฝุดขึ้นในสมองพอดีนะสิแล้วปากหนอปากก็นำก่อนสมองอยู่เลย คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าถึงกับชะงักกับประโยคที่ดังออกมาจากปากคนตัวเล็ก ใครก็ได้ตบปากกูที จินฮยองฮงซอกมาตบกูโหน่ยยยยยยยยยยยยยยยย T_T
“อ่า ... ผมจะบอกว่าอย่าเข้ามาใกล้นักสิปากมันจะโดนหูผม .. ห่ะ ๆ ” ข้อแก้ตัวห่วยแตกที่สุดในสิบโลก ไอ้คนฟันล้ำตรงหน้ามองผมด้วยสายตานิ่ง ๆ มุมปากเริ่มกระตุกนิด ๆ แล้วผมมั่นใจว่าฝ่าเท้าของเขาก็คงเริ่มกระตุกตามปากแล้วเหมือนกัน จินวานผิดไปแล้ว เก๊าขอโทษ T___T
“มึงว่าอะไรนะ ? ว่าฟันกูจะเจาะหน้ามึงหรอ ?” ไอ้ฟันเหยินยืนเท้าเอวด้วยมือข้างนึงส่วนอีกข้างก็กางขึ้นยันกับขอบกำแพงกันไม่ให้คนตัวเล็กหนีไปไหน แม่จ๋าช่วยจินวานด้วย ..
“หูมึงน่าจะมีปัญหา ใกล้กันแค่นี้ไม่ได้ยินที่กูพูดเมื่อกี้หรอ ?”
ถึงในใจจะกลัวจนสั่นไปหมดแต่ปากของจินฮวานกับตอบกลับไปตรงกันข้ามกับความรู้สึกข้างในของตัวเอง มันขึ้นกูขึ้นมึงกับผมก่อนนะ ผมไม่ผิดจริงไหม
“ปากงี้น่าเอาปากกระแทกปากจังนะ ปากมึงหน่ะ” ใบหน้าของอีกคนที่ตอนนี้แปรพื้นที่ให้คนตัวเล็กกันอยู่ในอนาเขตของตนเอง จินฮวานเบ้ปากใส่หน้าคนตรงหน้าก่อนที่มือเล็กจะตะบปเข้าไปที่หน้าของคนด้านหน้า
“อย่า..เดี๋ยวฟันมึงกระแทกปากกูก่อนที่ปากมึงจะโดนปากกูนะ ” อีกครั้งถึงกับหน้าสั่นเมื่อโดนประโยคที่ออกมาจากปากคนตัวเล็ก
“เห้ย! ไอ้บ้อบบี้มึงมาฉี่นานจังว่ะ อ่าว ... ใครว่ะเนี่ย น่ารักว่ะ เด็กมึงหรอ” บุคคลมาใหม่เดินเข้ามาหาไอ้เหยินที่ยืนกันตัวผมไว้อยู่ ชื่อไรนะ บอป เอ้ยบ้อบบี้ จินฮวานมองหน้าบุคคลมาใหม่ก่อนจะส่งยิ้มแห้ง ๆ ไปให้
“เด็กห่าอะไร ดูแล้วกูน่าจะอายุมากกว่าพวกมึงนะ” นั่น! ปากกูเอาอีกแล้วครับ โอ้ยยทำไมถึงเป็นงี้ ตบปากเอาด้ายมาเย็บปากอะไรก็ด้ายยยยยยยยยยย
“เดี๋ยวกูลากแม่.งไปสั่งสอนที่โต๊ะ มานี่มาไอ้เตี้ย” บ้อบบี้กระชากแขนเล็กของจินฮวานให้เดินตามตนกับเพื่อนของตนตรงไปที่โซนวีไอพีของไนท์คลับที่มีกลุ่มคนนั่งอยู่ห้าหกคน จินฮวานกลืนน้ำลายลงคอแล้วกวาดสายตามองรอบ ๆ โต๊ะก่อนที่สายตาจะไปสะดุดลงกับบุคคลที่หน้าคุ้น ๆ เหมือนเจอกันทุกวัน
“จุนฮเว ...”
“เตี้ยมึงมาได้ไงครับ ?” จุนฮเวมองหน้าจินฮวานแล้วเลื่อนสายตาลงไปที่มือที่โดนบ้อบบี้กุมข้อมือเอาไว้แน่น ทำไมกูต้องมาเจอมึงเนี่ย ไอ้ยัก .. เบื่อขี้หน้าจะตายห่าล่ะ
“กูคลานมามั้ง แหกตามองสิว่ะ โง่เอ้ย ..” พึมพำคนเดียวตามประสาคนปากไวแต่จุนฮเวดันหูไวได้ยินสิ่งที่จินฮวานพูด มุมปากกระตุกเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นสาวเท้าตรงไปหาคนตัวเล็กที่ค่อย ๆ เขยิบหลบไปยืนข้างหลังบ้อบบี้ แต่บ้อบบี้กลับผลักออกมาให้เผชิญหน้ากับไอ้ยักจุนฮเว ไอ้เหยินใจทราม T_T ..
“ปากมึงนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะครับ เตี้ย” มือใหญ่ดึงข้อมือเล็กให้หลุดจากการเกาะกุมของบ้อบบี้ แล้วใช้ข้อศอกเท้าเลยบนหัวของอีกคน เห้ย .. นี่กูไม่อยากมีเรื่องนะ กูป๊อดมึงไม่รู้หรอ ปล่อยกูไปซะทีดิ่ ถ้าไม่กูจะร้องแล้วนะเว้ย ...
“ปากกูก็แบบนี้แหละ ไมน่าจูบสิกูรู้ ไม่เหมือนปากมึงห้อยก็ห้อย ปากมึงก็ด้วยไอ้เหยิน” ถึงในใจจะกรีดร้องว่าอย่าทำอะไรกูเลย แต่ปากก็ยังหาเรื่องไม่หยุดไม่หย่อนให้ตาย ๆๆ นี่มันแก้ไม่หายจริง ๆ จินฮวานดันข้อศอกของจุนฮเวที่เท้าอยู่บนหัวตนออกก่อนจะเดินไปลากเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ตรงกลางมาวางแหมะตรงหน้าร่างสูง ๆ ของจุนฮเว ขาเล็กก้าวขึ้นไปยืนแล้วยืดจนเต็มความสูง ก่อนจะย่อตัวลงไปให้ระดับสายตาอยู่ตรงกับคนตรงหน้าพอดี
“เลิกเรียกกูว่าเตี้ยได้ล่ะ จุนเวเด็กน้อยหอยสังข์ชอบนอนกอดตุ๊กตาเป็ดที่บ้าน ...” มือเล็กตบเบา ๆ บนหน้าอีกคนที่ตอนนี้ยืนอ้าปากค้างพะงาบ ๆ เตรียมจะพ่นคำด่า รวมถึงคนอื่น ๆ ที่ร่วมด้วยช่วยกันตะลึงกับการกระทำของคนตัวเล็ก
หึ ... เป็นไงอึ้งสิพวกมึง กูไปล่ะเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย บอกแล้วกูไม่อยากมีเรื่องกูป๊อด! #นี่ขนาดป๊อดนะค่ะจินวาน
จินฮวานรีบกระโดดลงจากเก้าอี้วิ่งตรงไปยังโต๊ะของตนที่ฮงซอกกับจินฮยองนั่งรออยู่แล้วขว้าข้อมือของทั้งสองให้วิ่งตามออกไป
“เห้ย .. ตามไปดิ่ รอพ่อพวกมึงมาตัดริปบิ้นหรอว่ะ! แสบนักนะไอ้เตี้ย” เมื่อหายตะลึงตึงตึ่งจุนฮเวก็หันไปสั่งให้ไอ้พวกที่เหลือวิ่งตามคนตัวเล็กออกไป ไม่ว่ายังไงวันนี้กูจะจับมึงมาเอาเลือดปากออกให้ได้ คิม จินฮวาน
O W E N TM.
ความคิดเห็น