คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โฉมฉายสาวสวยประจำซอย
หวัดดีคร๊า....ฉันชื่อสวีท(sweet)ที่แปลว่าหวานอ่าค่ะ แหมๆอย่าหลงเข้าใจผิดคิดว่าฉันชื่อโฉมฉายตามชื่อตอนนะค่ะ คือว่าคนที่ชื่อโฉมฉายนั้นก็คือ....
"ยัยหวานเย้นนนนนนนนนนนนน.....ลงมาหาพี่หน่อยเร้วววววววววววววววววววววว"
"*-*"พูดถึงก็ส่งเสียง 1000 เดซิเบลโลกแตกมาให้ฉันเลย นี้แหละค่ะพี่โฉมคนสวยไปหมดของฉัน(ไปหมดจริงๆนะ) เอาหล่ะฉันต้องรีบไปก่อนที่พี่โฉมของฉันจะส่งเสียงปลาวาฬยังสลบออกมาอีกระรอก
"กว่าจะลงมา ฉันนอนหลับ 10 ตื่นแล้วย่ะ"โห่พี่...โคตรโอเว่อร์เลย-_-
"แหมพี่โฉม จะมาก็ไม่บอกตะโกนมาทางหน้าต่างหนูได้ยินหรอก เสียงพี่ออกจะดัง"ประโยคหลังฉันพูดเบาๆนะ กลัวพี่เค้าจะแยกเขี้ยวใส่ฉัน(??)
"อะไรนะยัยหวานเย็นอะไรดังๆนะ"o()oดันได้ยินอีก
"เปล่าพี่ ไม่มีอะไร แล้วอีกอย่างหนูชื่อสวีทนะไม่ใช่หวานเย็น กรุณาเรียกให้ถูก"
"โอ๊ย!!!ก็ชื่อเธอหน่ะมันเรียกแล้วรู้สึกชอบกล อีกอย่างเธอออกจะหน้าลาวเรียกแม่ขนาดนี้ไม่สมควรเรียกหรอกย่ะ สวง สวีทเนี้ย"
-*- เออ..ค่ะหนูผิด ผิดที่เกิดมาชื่อน่ารักน่าหยิกน่ากอด
"แล้ววันนี้พี่มาทำอะไรหรือค่ะ"
"พี่จะมาพาเธอไปสืบคดีอ่าดิ๊ ของชอบไม่ใช่หรอ"
"^o^"
"งั้นไปกัน"
จากนั้นฉันและพี่โฉมก็คล้องแขนกันเดินออกจากบ้านไป โดยที่ก่อนออกฉันก็ไม่ลืมที่จะ....??? ในระหว่างที่เราเดินกันนั้น มีแต่คนหันมามองพี่โฉมและอมยิ้มไปตามๆกัน
"แหม...พี่ว่าวันนี้พี่ต้องสวยเป็นพิเศษแน่ๆเลยมีแต่คนหันมามอง ^O^"
"-*-"พี่โฉมยังคงไม่รู้ตัว
"อย่างนี้แหละน๊าคนสวยประจำซอยใครๆก็ต้องมองกันเป็นธรรมดา"โห่พี่ หนูนับถือในความหลงตัวเองของพี่จริงๆเลย -/\-
แต่ว่าหลังจากเราเดินมาได้สัก 1000 เก้า(ใครจะเชื่อว่ะ)ก็มีคนเอื้อมมือไปหยิบบางสิ่งจากข้างหลังของพี่โฉม
"คุณครับ นี้ติดอยู่ข้างหลังคุณ"แล้วผู้ชายคนนั้นก็ยื่นแผ่นกระดาษช็อตโน๊ตแผ่นบาง
"ขอโทษค่ะ หนูกำลังจะไปศรีธันญา"พี่โฉมอ่านข้อความในนั้นและหันมาทางฉัน ด้วยสันชาตญาณฉันคิดว่าฉันต้องเผ่น โอ้พระเจ้าช่วยกล้วยทอดหลายหวี ทำยังไงดีเนี้ย T^T
"ยัยสวีท"ค่ะนั้นชื่อหนู"แกใช่มั้ยที่ทำเรื่องแบบนี้"
"นะ..หนูเปล่า..น๊า~~~T^T" ในระหว่างที่ฉันพูด ขาของฉันก็ค่อยๆขยับ พยายามจะย่องเดินออกมาจากสถานการณ์ที่เลวร้ายสุดๆ(ซึ่งฉันเป็นคนก่อ)
"ตายซะเถอะ ย๊ากกกกกกกกกO[ ]O"
"อะจ๊ากกกกก~~~~~~"แล้วฉันก็วิ่งออกมาโดยเร็วที่สุด
2 นาทีผ่านไป
"แฮกๆๆ"ฉันหอบด้วยความเหนื่อย หวังว่าคงจะไม่ตามมาแล้วนะ ฉันมาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ ทำให้ผู้ที่ผ่านไปมารู้ได้ถึงฐานะของเจ้าของบ้าน แต่ฉันก็งั้นๆแหละ มันเคย (=3= กล้าพูดเนอะ)
"หนูมาหาใครหรอ"คุณลุงที่ยืนรดน้ำต้นไม้ถามฉัน
"อ๋อ หนูมาหาคุณหัตถ์ทองค่ะ"
"เข้ามาก่อนสิ"
"ค่ะ ^^"
ฉันเดินตามหลังคุณลุงไปติดๆ ด้วยว่าอยากเห็นสภาพข้างในบ้าน และอากาศข้างนอกร้อนมั่กมากเลย =O=
ในห้องนั่งเล่น ฉันเห็นของประดับตกแต่งที่ค่อนข้างแพงตามฝาพนังและโต๊ะ โซฟาที่ฉันกำลังนั่งอยู่ โอ้...มันช่างนุ่มเหลือเกิน^o^ อากาศก็เย็นด้วยเครื่องปรับอากาศชั้นหนึ่ง อะไรก็ดีไปหมดเลยนะเนี้ยบ้านนี้ ขอค้างคืนได้มั้ยค่ะ^^
"เดี๋ยวหนูนั่งรอตรงนี้ก่อนนะ"คุณลุงหันมาพูดกับฉันด้วยรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น
"(^-^)(_ _)(^-^)(_ _)"ค่ะเชิญๆ หนูจะเดินสำรวจซะหน่อย เผอิญว่ามีนิสัยชอบสำรวจ(มันก็สอดรู้สอดเห็นนั้นแหล่ะ -_-^)
เมื่อคุณลุงออกไป ฉันก็เดินสำรวจทั่วห้อง หยิบนู้นจับนี้ไปตามรประสา จนเจอแจกันใบหนึ่ง โอ้ว้าว ฉันไม่เคยพอเคยเห็นแจกันอะไรจะสวยขนาดนี้ ในขณะที่ฉันกำลังสัมผัสอย่างเบามืออยู่นั่นมันก้อออออ....
"แก๊ก"สะ..สะ....เสียงแจกันตะ..ตะ..แตก เง้อ..หนูม่ายด้ายทามน๊าคร๊า....หนูม่ายรู้เรื่อง หนูเปงครายเนี้ย มาอยู่นี้ด้ายยางงายกานนนนนนนนน
"คุณค่ะนี้น้ำค่ะ"
"เพล้ง"
"OoO"
"ว้าย"
"T^T"
ความคิดเห็น