คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : bamx2 writing ตอนที่หก โรคจิตของพี่
ตอนที่ 6 โรคจิตของพี่
จึกๆๆๆ *เสียงกดแป้นพิมพ์*
“ไอ้แบมทำไรอยู่วะ?” ตอนนี้แบมกำลังนอนอืดอยู่ที่คอนโดครับวันนี้วันเสาร์ไอ้ยองแจเลยมาป้วนเปี้ยนอยู่กับแบมด้วย ส่วนเรื่องทำอะไรอยู่ตอนนี้แบมกำลังแต่งบทนำฟิคบีเนียร์แหละ เป็นไรที่ฟินมาก
“แต่งฟิคอยู่อ่ะอ่านปะ?” จริงๆไอ้ยองแจมันก็อ่านฟิคทุกเรื่องของผมแหละ แต่มันไม่เม้นเนี่ยสิน่าตบ ยังดีที่มันยังมาเม้าท์กับแบมบ้างไม่งั้นนี่มีงอนจริงๆนะอ่านไม่เม้นแล้วยังมีหน้ามาขอฟิคฟรีอีกน่าตบจริงๆ
“ฟิคไรอ่ะ?” นั่นไง วิ่งจู๊ดมาจากห้องครัวพร้อมน้ำส้มในมือหนึ่งแก้ว เออ ดีจริงๆ กินฟรีตากแอร์กูฟรีอีก เกิดเป็นยองแจก็คงจะสบายน่าดูนะ มาแลกชีวิตกับกูเถอะ
“ฟิคกัซอ่ะ บีเนียร์”
“บีเนียร์? ใครกับใครวะ?”
“ก็พี่แจบอมกับจินยองห้องเราไง”
“เฮ้ย มึงนี่มันอัปปรีย์จริงๆ เอาเพื่อนตัวเองมายำกับไอดอลได้ไง เดี๋ยวมึงโดนแฟนฟิคดักตบ” ไม่เคยมีใครด่าน้องแบมได้เจ็บเท่ายองแจแล้วอ่ะจริง อัปปรีย์อะไรกันอ่ะ เป็นคำธรรมดาๆแต่ถ้ามึงถูกด่าด้วยคำนี้เองแม่งเจ็บจี๊ดนะ
“อัปปรีย์อะไรวะ? สัตว์สงวนเหรอ?”
“นั่นกูปรีปะวะ?” เออว่ะ กูมึนเองครับ
“ครับ กูผิดเองครับ”
“มึงนี่มันควายป่าจริงๆ” นี่มึงท่องชื่อสัตว?สงวนอยู่เหรอ? ดูมันดิ แต่ละคำที่เอามาด่านี่แม่งบาดคมลึกทะลวงจิตใจกูจริงๆ โอ้ย น้องแบมรับไม่ได้ น้องแบมจะฟ้องหม่อมแม่
“มึงหยุด กูจะแต่งฟิค”
“ร่างบางระบายยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อเจ้าแมวน้อยเอาหน้ามาคลอเคลียกับขาของตน คนสวยก้มลงหยิบมันขึ้นมา โดยไม่รู้เลยว่ากำลังมีสายตาคู่หนึ่งมองมาด้วยความเอ็นดู….อะไรของมึงเนี่ยกูไม่รู้เรื่อง” ไอ้นี่ก็ขัดฟีลกูจัง ฟีลกำลังจะมาแล้วนะ
“ร่างบางก็จินยองไง จินยองเล่นกับแมวอ่ะ แล้วไอ้สายตาคู่หนึ่งที่มองมาด้วยความเอ็นดูก็พี่แจบอมไงวะ”
“มึงจะอะไรมากวะ กูงงจริงๆ ไม่ใส่ชื่อเขาลงไปเลยอ่ะ”
“แต่งแบบนั้นมันไม่ใช่แบมสไตล์”
“เรื่องของมึงแล้วกัน” มันยักไหล่สองสามทีแล้วก็กระดกน้ำส้มต่อ โอเค กูจะเข้าสู่โลกของกูแล้วนะ กูจะแต่งต่อแล้วนะ….
“เจ้าแมวน้อย ใครมาทิ้งแกไว้ตรงนี้เนี่ย น่าสงสารจัง” มือบางลูบหัวลูกแมวขนสีเทาที่กำลังนอนตักของตนเองอยู่ด้วยความเอ็นดู ซักพักร่างเล็กของแมวตัวนั้นก็กระโดดลงจากตักบางก่อนจะวิ่งไปอีกทางหนึ่งส่งผลให้คนตัวเล็กต้องวิ่งตามไปด้วย
“นี่! เจ้าตัวเล็ก จะไปไหนน่ะ?” วิ่งตามไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีร่างสูงของอีกคนอุ้มเจ้าแมวตัวนั้นอยู่
“เมี๊ยว~”
“ขอโทษนะครับ เจ้าโนราได้รบกวนอะไรคุณรึเปล่า?” เสียงทุ้มถามออกมาอย่างอ่อนโยนขัดกับร่างบางที่กำลังยืนขมวดคิ้วมองชายตรงหน้า
“คุณเป็นเจ้าของเขาเหรอครับ?”
“ครับ ต้องขอโทษด้วยจริงๆถ้ามันไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจ”
“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ มันยังไม่ได้ทำอะไรผมเลย ผมว่ามันน่ารักดีนะ” คนสวยส่งยิ้มน่ารักกลับไปโดยไม่รู้ตัวเลยว่ารอยยิ้มของเขาทำให้อีกฝ่ายหน้าแดงมากแค่ไหน
“จริงเหรอครับ?......
พรึ่บ!
“เจี๊ยกกกกกกกกกกกกก=[ ]=!” ว๊อทดาฟ้าค เสียงพรึ่บนี่คืออะไรงั้นเหรอครับ? ก็ไอ้ยองแจมันทำหน้าส้มหกราดโน๊ตบุ้คผมดับอนาถเลยไง โถ่ โน๊ตบุ้คลูกพ่อ
“ไอ้ยองแจ!!!”
“เฮ้ย! กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ ว้ากกกกก” ครายอิ้ง กูอุตส่าห์เก็บตังค์ซื้อเครื่องนี้ตั้งนานนะไอ้เพื่อนเลวTOT
ตุ้บ!
ปาหมอนใส่แม่ง หงุดหงิดโว้ย คืออารมณ์กำลังจะเข้าถึงฟิคอยู่แล้วอ่ะ แล้วโน๊ตบุ้คดับ ดับแบบอนาถด้วยไง โอ้ย ไอ้ยองแจกูขอสาปแช่งมึงT_T
“เพราะมึงอ่ะ โฮTOT!”
“โว้ยยยยย! ไอ้แบมนี่มึงหยุดตีกูแล้วรีบเอาโน๊ตบุ้คไปซ่อมก่อนดีกว่ามั้ย?”
กว่าจะได้เอาโน๊ตบุ้คมาซ่อมเรียกได้ว่าไอ้ยองแจแม่งระบมครับ สมน้ำหน้ามึงมาพรากชีวิตโน๊ตบุ้คกูก่อนทำไมล่ะ ไม่มีโทรศัพท์กูอยู่ได้นะ แต่ไม่มีโน๊ตบุ้คนี่อยู่ไม่ได้จริงๆว่ะ แม่งแต่งฟิคจนจะแต่งงานกับเวิร์ดได้แล้วเนี่ย
“ไอ้แบมมึงเดินเลยร้านละ”
“หุบปากไปเลย” งอนแม่งอยู่ครับ กูจะไม่คุยกับมึง เชอะ
“อะไรเนี่ย มึงเลิกงอนกูเถอะ กูไม่รู้จะง้อยังไงแล้ว” เลี้ยงไอติมกูก็จบแล้วครับ
“เอาโน๊ตบุ้คมาซ่อมครับ” เมินครับ ปล่อยมันไป
“โดนอะไรมาครับ?”
“น้ำส้มราดใส่ครับ” ส่งสายตาอาฆาตไปให้ไอ้ยองแจซักหนึ่งที เพราะมึงๆๆ
“ซักครู่นะครับ เราต้องเช็คสภาพโน๊ตบุ้คก่อน” โน๊ตบุ้คกูคุณภาพดีเสมอครับ กูดูแลอย่างดี
“อีกนานมั้ยครับกว่าจะเสร็จ”
“ไม่เกินสองชั่วโมงครับ ลูกค้าจะไปเดินเล่นรอก่อนก็ได้ครับ” คิดถูกจริงๆที่เอามาซ่อมที่ห้าง
“ครับ”
“ไอ้แบม”
“ไร” น้องแบมงอนอยู่น้องแบมจะไม่พูดมาก เชอะ
“ไปกินไอติมกัน”
“…..”
“เลี้ยง”
“ไป!” นี่แหละครับกันต์พิมุกต์
“มึงนี่มัน….= =”
“มันหล่อสินะ ขอบคุณ” ตายแล้ว ยองแจหยาบคายชูนิ้วกลางใส่หน้าแบมได้ไงกัน เค้าใสๆอ่ะไม่รู้เรื่อง
JR’ ice-cream
เป็นร้านโปรดของผมกับไอ้ยองแจเลยครับ ลองถามพนักงานหลายรอบแล้วว่าทำไมถึงชื่อร้านนี้พนักงานก็บอกว่าเป็นชื่อของลูกเจ้าของกิจการค่ะ ค่ะ มึงก็ช่วยตอบกูหน่อยสิคะว่ามันอ่านว่าเจอาร์หรืออะไร ทำไมเวลากูเรียกเจอาร์แล้วพนักงานชอบทำหน้าตกใจ
“โอริโอ้ปั่นกับคาราเมลมูลาเต้ครับ” สั่งแต่อีสองอย่างนี้แหละ เคยมีครั้งนึงลองสั่งไอติมทุเรียนดูเพราะเห็นว่าเป็นโปรโมชั่นลด แม่งรสชาติหมาไม่แดกอ่ะจริง เข็ดแล้วครับกูจะไม่สั่งของแปลกอีกนอกจากรสที่ตัวเองชอบแล้ว
“มึงกินไร” เสียงคนข้างหลังครับ กูไม่บ้าขนาดถามพนักงานหรอกนะว่ามึงจะแดกอะไร แบบนั้นนี่โดนไอติมกระแทกหน้า
“กูอยากกินยองแจ” ฮะ? เดี๋ยวๆ เหมือนกูจะได้ยินชื่อยองแจนะ ใช่ยองแจที่ยืนหัวโด่ข้างๆกูรึเปล่า? โลกนี้แม่งจะมีคนใช้ชื่อยองแจซักกี่คนเชียว
“เพ้อแล้วมึง สรุปกินไร”
“กินยองแจ”
“ไอ้สัด” ไอ้คนข้างหลังครับ รู้สึกมึงจะพูดชื่อเพื่อนกูบ่อยจังนะ มึงเป็นโรคจิตใช่มั้ยตอบ
ชะแว้บ
แอบหันไปมองนิดๆ เจอแว่นกันแดดสองตัวว่ะ…..เฮ้ย คือตลกอ่ะ เดินห้างใส่แว่นกันแดด ใส่หมวกอีกต่างหาก หมวดไหมพรมด้วยนะมึง โอ้ย ขำ พวกมึงเป็นอะไร สายลับนานาชาติเหรอ?
“มึง” อันนี้เสียงยองแจมันครับ กลัวคนอ่านจะสับสนต้องพากษ์ให้ฟัง
“ไร?”
“มึงว่าคนข้างหลังเขาหมายถึงกูปะวะ?”
“ไม่หรอก ชื่อยองแจออกจะมีคนใช้เยอะแยะ”
“แต่กูว่าคนข้างหลังแม่งเสียงเหมือนไอ้พี่แจ็คสันเลยนะ…”
“ไอ้หวัง ตกลงมึงจะกินอะไร ถ้ามึงตอบว่ากินยองแจอีกกูจะบอกยองแจว่ามึงเป็นโรคจิต” อืม ครับ ไอ้หวังทีเดียวนี่กูบรรลุเหมือนโดนพระสวดสิบแปดรอบอ่ะ
“อะไรอ่ะ เค้าแค่ล้อเล่นนิดเดียวเองนะตัวเอง ทำไมตัวเองทำกับน้องแจ็คกี้แบบนี้ล่ะคะ” สะพรึงกันถ้วนหน้า ไอ้พี่หวังมึงหมดสิทธิจีบยองแจแล้วครับ มึงดูหน้ายองแจตอนนี้สิ หน้าแม่งยิ่งกว่าเห็นควายออกลูกเป็นช้างอีก
“แจ็คกี้บ้านมึงสิ กูขนลุก”
“โอริโอ้ปั่นกับคาราเมลมูลาเต้ได้แล้วค่ะ” ขอบคุณโอริโอ้ปั่นกับคาราเมลมูลาเต้ที่ช่วยให้ไอ้สองคนข้างหลังหยุดพูดซักที
“ขอบคุณครับ” กูรับมาถือ ส่วนไอ้ยองแจเปิดกระเป๋าตังค์ เก๋ๆอ่ะ อยากจะหัวเราะดังๆถ้าไม่ติดว่ากูด้านไม่พอ จ่ายเงินเสร็จก็เดินออกมาอย่างสบายใจครับ
“น้องคะ! ลืมตังค์ทอนค่ะน้อง”
เพล้ง
เสียงหน้าพวกกูแตกครับ คือถ้ามึงจะตะโกนดังขนาดนั้นมึงไม่ประกาศออกไมค์เลยล่ะสัด ได้แค่เดินเลียบๆเคียงๆอยู่หลังไอ้ยองแจด้วยความอับอาย ตะโกนซะคนโซนนี้หันมามองกันหมดนี่มึงสุดยอดมากนะ เดี๋ยวว่างๆจะเอาป้ายพนักงานดีเด่นมาให้
“ขอบคุณครับ” แง นาทีนี้กูโคตรอยากจะได้หน้ากากซักอันมาบังหน้า
“น้องยองแจของพี่หวัง”
“อะไรครับ?” โอ้ะ จะจีบกันเหรอ ขอเผือกแปป
“ไม่ได้เจอตั้งนาน พี่คิดถึ๊งคิดถึง” ถ้ากูเป็นยองแจกูเตะโด่งมึงไปนานแล้วนะ สะพรึงรอบสอง
“ไง โรคจิต” โรคจิตพ่อมึงหล่อขนาดนี้เหรอ โทษทีครับ
“ผมบอกแล้วไงว่าไม่ใช่โรคจิต” มีพี่หวังที่ไหนมีพี่มาร์คที่นั่นใช่มั้ย? ตอบกู
“โรคจิต”
“=___=”
“โรคจิตๆๆๆ” ต่อยหน้าไอดอลมีโทษจำคุกกี่ปีครับ?
“พี่มาร์ค” กูไม่เล่นกับมึงโว้ย
“ไม่แกล้งๆ มาทำอะไร?” มาขี้มั้ง ถามมาได้ มาห้างก็ต้องมาเดินเล่นสิ แต่พอดีวันนี้กูมาซ่อมโน๊ตบุ้คว่ะ
“มาทำธุระครับ”
“ซื้อไอติมเหรอ?” บางทีพี่เขาก็ซื่อบื้อเกินไป
“เอาโน๊ตบุ้คมาซ่อมต่างหาก”
“อ๋อ”
“แล้วพี่อ่ะ มาทำไร?”
“มาเดินเล่นกับไอ้หวัง” ครับ กูเห็นครับ กูหมายถึงมึงมาทำอะไรที่นี่ ไม่มีงานทำเหรอ
“ไม่ทำงาน?”
“เพิ่งเสร็จ เลยมาเดินเล่นได้ไง”
“เมเนเจอร์ไม่ว่าเหรอ?”
“หนีออกมา”
“ขอให้โดนจับได้” แลบลิ้นปลิ้นตาใส่คืออีกอย่างที่แบมทำแล้วหน้าตาดูกวนตีนจนน่าเตะครับ ยองแจบอกมา
“ไอ้แบม ครบสองชั่วโมงแล้ว” อ้าว สองชั่วโมงแล้วเหรอวะ เร็วจริง นี่ยังไม่ทันได้กวนตีนไรไอ้พี่มาร์คเลยนะ
“เคๆ ไปแล้วนะ สวัสดีครับ”
“บ้ายบาย โรคจิตของพี่” ประโยคหลังพี่มันพูดว่าไรวะ โรคจิตอะไรอ่ะ หูกูไม่ดีหรือพี่เขาจงใจพูดเบา
โน๊ตบุ้คคัมแบค เย้ ตอนเปิดนี่ลุ้นมากเลยนะว่าข้อมูลจะหายไหม คือกูเรื่องมากเองแหละบอกไอ้พี่พนักงานเขาไปว่าไม่ต้องบอกครับ จะกลับมาลุ้นเองที่บ้าน เป็นอะไรที่เรื่องมากแบบน่าตบ เด็กดีไม่ควรเอาอย่างนะ
“เยสสสส! ข้อมูลยังอยู่เว้ยยยยยย” ดีใจยิ่งกว่ากูถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง ถ้าข้อมูลหายนี่กูไม่รู้จะไปโหลดเวิร์ดฟรีได้ที่ไหนแล้วนะ เว็บนั้นแม่งโดนลบไปแล้วด้วย ไหนจะรายชื่อคนโอนค่าฟิคอีก นี่เครียด
ตือดึ้ง~
From : mtuan93@hotmail.com
To : bamx2kpm@hotmail.com
Subject : แจ้งโอนค่าฟิค
หวัดดีโรคจิต ฉันอุตส่าห์ช่วยนายอุดหนุนเลยนะ ขอบคุณฉันด้วย
ที่อยู่ : ตึกเจวายพี
เบอร์โทรติดต่อ : นายมีแล้ว ถ้าไม่ได้เมมก็ช่วยไม่ได้นะ
ช่องทางการติดต่ออื่น : twitter @mtuan93 ดีเอ็มมาได้
ไฟล์แนบ สลิป.jpg 11kb
อ๋อ ที่มึงมาห้างวันนี้นี่คือไปโอนค่าฟิคเหรอ? อะไรคือการที่กูนั่งยิ้มจนแก้มจะแตกครับ? พี่มาร์คแม่งเล่นของใส่กูใช่มั้ย? ตอบมานะ วันนี้น้องแบมเป็นอะไรเนี่ย ว้าก ขอตัวไปแพ็คของก่อนนะครับ เจอกันตอนหน้า สวัสดี
TBC
เห็นหลายคนบอกตอนที่แล้วสั้น 5555 ตอนที่แล้วนี่สิบหน้าเวิร์ดนะเออ แต่ไรท์ว่าก็สั้นจริงๆแหละ (ยังไง?) ตอนนี้ไม่สั้นเนอะ (สั้น)
พี่มาร์คแกน่ารักเนอะมีโอนค่าฟิคด้วย
#น้องแบมแต่งฟิค หรือ คอมเม้นท์ กันนะคะ รักพี่มาร์คชอบน้องแบมรีบแท็กรีบเม้นเดี๋ยวความฟินจะตามมา จุ๊บๆ
ความคิดเห็น