(FIC noritz)A M A Z I N G L O V E ท้อง!!

ลำดับตอนที่ #7 : A M A Z I N G L O V E พี่รักริทนะ

เช้าวันรุ่งขึ้น

“อือ “ คนตัวเล็กกระพริบตาเพื่อปรับแสงก่อนจะรู้สึกถึงแรงกอดจากด้านหลัง

“พี่โน่” เมื่อหันหลังกลับไปก็พบกับร่างสูงที่นอนกอดตนอยู่

“อือ ตื่นแล้วหรอครับตัวเล็ก” ร่างสูงพูดก่อนจะสวมกอดคนตัวเล็กแน่นกว่าเดิม

“ อือ พี่โน่ปล่อยได้แล้วริทอึดอัด” คนตัวเล็กทำหน้างอ

“ปล่อยก็ได้ครับ” ร่างสูงลุกขึ้นจากเตียงคนไข้เดินเข้าไปล้างหน้าแปลงฟันแล้วกลับมานั่งเฝ้าคนตัวเล็กเหมือนเดิม

“ริทอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม๊ เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้”ร่างสูงถามคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียง

“ไม่อ่ะ แล้วเมื่อไหร่ริทจะได้กลับบ้านล่ะฮะ” คนตัวเล็กถาม

“อีกสักสองสามวันครับ อยู่ให้หมอดูอาการก่อนเผื่อมีอะไรผิดปรกติ”

“ริทเบื่อโรงบาลจะแย่” คนตัวเล็กพูดก่อนจะแบะปากเหมือนเด็กถูกขัดใจ

“งั้นพี่พาไปเดินเล่นข้างนอกดีไหม๊” ร่างสูงเสนอ

“ก็ดีเหมือนกันฮะ ออกไปสูดอากาศข้างนอกบ้าง ป่ะไปกันเลยไหม๊” คนตัวเล็กพูดก่อนจะยันตัวขึ้น

“เดี๋ยวก่อนๆนอนลงเลย หมอบอกว่าห้ามลุกขึ้นเร็ว ห้ามออกแรงมากๆเพราะฉะนั้น รอพี่อยู่ตรงนี้ก่อนเดี๋ยวพี่ไปเอารถเข็นมา” ร่างสูงดันคนตัวเล็กให้นอนลงตามเดิม

“ง่ะ แต่ริทอยากเดินเองอ่ะ” คนตัวเล็กเริ่มงอแงเป็นเด็กๆ

“ไม่ได้นะครับ ถ้าเกิดลูกเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง” ร่างสูงยกเหตุผลเรื่องลูกขึ้นมา

“ก้ได้ “ ร่างเล็กตอบออกไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

ร่างสูงเดินออกจากห้องไปก่อนจะกลับมาพร้อมรถเข็นผู้ป่วย

“มาพี่ช่วย” ร่างสูงตรงเข้ามาช่วยพยุงคนตัวเล็ก

“ขอบคุณฮะ”

สวนดอกไม้หลังโรงพยาบาล

“อ่า อากาศดีจังเลย” เมื่อมาถึงคนตัวเล็กก็ดูท่าจะร่าเริงเหมือนเด็กที่ถูกปล่อยลงสนามเด็กเล่นไม่มีผิด

“ชอบไหม๊ เดี๋ยวพี่จะพามาทุกวันเลย” ร่างสูงนั่งลงที่ม้านั่งข้างๆรถเข็น

“จริงๆนะ “ คนตัวเล็กเอียงคอถามอย่างน่ารัก

“จริงสิ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน” ร่างสูงพูดก่อนจะทำแก้มป่องแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนตัวเล็ก

“ฟอดดดดด” เมื่อหอมแก้มร่างสูงคนตัวเล็กก็เกิดอาการเขิลเองซะงั้น

“อ๊า ชื่นใจที่สูดดดดดด ฟอดดดดด” ร่างสูงไม่รอช้ารีบชกชิงความหอมจากแก้มใส

“อ๊ะ พี่โน่ขี้โกงอ่า” คนตัวเล็กทำแก้มป่องบ่งบอกว่ากำลังงอนก่อนจะสะบัดหน้าหนีร่างสูง

“โอ๋ๆๆๆ ดีกานน๊าค๊าบบบ” โตโน่แกล้งทำเสียงเหมือนเด็กๆเพื่อง้อริท

“ชริๆ” คนตัวเล็กยังคงหันหน้าหนีไปอีกทาง

“เอ๋ ทำไงดีน๊า” ร่างสูงแกล้งทำเป็นคิด

“ชริ ริทอุ๊บ อือ อืม” ยังไม่ทันที่ริทจะได้พูดโตโน่ก็ก้มลงประกบกลีบปากสวยอย่างอ่อนโยน ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปชิมความหอมหวานจากคนตัวเล็กที่ชิมกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อ

คนตัวสูงค่อยๆถอนริมฝีปากออกเมื่อคนตัวเล็กเริ่มหายใจติดขัด

“พี่โน่บ้า ทำไรก็ไม่รู้” ริทพูดก่อนจะก้มหน้าลงบดบังใบหน้าที่แดงกล่ำ

“พี่ก็แสดงความรักกับคนที่พี่รักไงครับ” โตโน่ยิ่งพูดริทก็ยิ่งเขิล

..............................................................................................................................................................................

สวนหลังโรงพยาบาล .....เก่ง

บอกได้คำเดียวครับว่าเจ็บ ภาพเมื่อตะกี้ ภาพที่ริทจูบกับพี่โตโน่เมื่อกี้

“เซน เรากลับกันเถอะ” ผมกับเซนมาเยี่ยมริทครับแต่ตอนนี้ไม้ไหวแล้วมันเหมือนกับโดนเข็มเป็นพันๆแทงลงที่ใจ การที่คนที่รักทรยศเรามันก็เป็นแบบนี้แหละครับ

“แต่...ผมว่าเข้าไปหาริทสักหน่อยดีไหม๊ครับ”

“ถ้าเซนจะเข้าไปหา งั้นพี่ขอรอตรงนี้ดีกว่านะ” เก่งพูด

“พี่น่าจะเข้าไปทักทายริทสักหน่อยนะครับ ไม่งั้นริทคงเสียใจแย่” เซนพูดหว่านล้อมให้เก่งไปเยี่ยมเพื่อนตน

“เอางั้นก็ได้” เก่งจับมือเซนขึ้นมากุมแล้วเดินไปด้วยกัน

“อ้าวพี่เก่ง เซน” ริทร้องเรียกอย่างดีใจเมื่อเห็นเพื่อนและคนรักเก่าเดินมา

“หวัดดีริทเป็นไงบ้าง” เซนเอ่ยทักเพื่อนสนิท

“ก็ไม่เป็นไรหรอกแค่ไม่สบายนิดหน่อยน่ะ” ริทบอกออกไป

“ หวัดดีริท” เก่งกล่าวคำทักทายกับคนตัวเล็ก

“เอ่อ หวัดดี “ ริทไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเก่ง

“ผมขอคุยกับริทเป็นการส่วนตัวได้ไหม๊ครับ” เก่งหันไปพูดกับพี่ชายและเพื่อนรุ่นน้อง

“อืมได้สิ “ โตโน่ตอบแล้วเดินแยกออกมาพร้อมกับเซน

“คือพี่เก่งคือริทขอโทษ” คนตัวเล็กไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากคำขอโทษ เค้าทรยศเก่งเค้ามันเลวมากใช่ไหม๊

“ฮ่าๆๆไม่ต้องมาขอโทษพี่หรอก แค่พี่เห็นริทมีความสุขพี่ก็ดีใจแล้ว” เก่งพูดพร้อมกับย่อตัวลงตรงหน้าคนตัวเล็ก

“ริทพี่รักริทมากนะถ้าหากวันไหนพี่โน่ทำให้ริทต้องเสียใจเก่งคนนี้จะคอยอยู่เคียงข้างริทเสมอนะ”

“ริทก็รักเก่งนะ”

“ต่อไปถ้าพี่โน่รังแกริทมาบอกเก่งเลยนะเดี๋ยวเก่งจัดการให้^^” เก่งพูดพร้อมขยี้ผมคนตัวเล็กเล่น

“ค๊าฟฟฟฟฟฟฟ”

.........................................................................................................................................................................

วันรุ่งขึ้น

ร่างเล็กค่อยๆลืมตาตื่นจากนิทราอันแสนยาวนาน คนตัวเล็กรู้สึกใจหายเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอร่างสูงนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง

“พี่โตโน่ พี่โตโน่” ร่างเล็กพยายามเรียกหาร่างสูงแต่ก็ไร้วี่แวว

“อ๊ะ หรือว่าจะออกไปนั่งเล่นนอกระเบียง” คนตัวเล็กพูดกับตัวเองก่อนจะค่อยๆปีนลงจากเตียงแล้วเดินมาที่ระเบียง

ทันทีที่ร่างเล็กเปิดประตูระเบียงออก กลิ่นดอกไม้นานๆชนิดพร้อมทั้งเสียงเพลงก็ดังขึ้น

...จากฉันคนเดิม จากรักไม่เป็น จะขอเป็นคนที่รักเธอยิ่งกว่าคนไหนๆ จากนี้คือเธอ จากนี้จนวันตาย เธอคือสุดท้ายของทั้งชีวิตหัวใจ ไม่ว่าวันไหน ไม่ว่าเมื่อไหร่ โน่รักริทททท.....

ร่างสูงค่อยวางกีต้าร์ลงข้างตัวแล้วเดินมาหาคนตัวเล็ก แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าคนตัวเล็ก

“ริท พี่รักริท แต่งงานกับพี่นะครับตัวเล็ก” ร่างสูงกล่าวพร้อมทั้งหยิบแหวนเพชรหลายกะรัตออกมาจากกระเป๋าเสื้อ

“ฮึกๆ ฮือๆ” ร่างเล็กไม่ตอบ หากแต่กระโดดเข้ากอดร่างสูงพร้อมทั้งซบหน้าลงกับไหล่กว้าง

“เอ๋ ร้องไห้ทำไมครับคนเก่ง” โตโน่ค่อยๆยกมือขึ้นกอดปลอบคนตัวเล็กในอ้อมกอด

“ฮึก ๆ ริทรัก พี่โน่จัง” ร่างเล็กพูดออกมาทั้งๆที่หน้ายังคงซบไหล่ร่างสูงอยู่

“แล้วตกลงตัวเล็กจะแต่งงานกับพี่ไหม๊ครับเนี่ย” ร่างสูงเอ่ยแซวคนตัวเล็กในอ้อมกอด

“ถ้าไม่แต่งกับพี่แล้วจะให้ริทไปแต่งกับลิงตัวไหนเล่า” ร่างเล็กพูดด้วยความเขิลอาย

“อ๊า พี่ร๊ากตัวเล็กที่สูดดดดดเลย” ร่างสูงพูดพร้อมกอดคนตัวเล็กไว้แน่น

“ริทก็ร๊ากพี่โน่นะฮะ”  ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมอบจุมพิษแสนวหานให้กับร่างสูงแทนคำขอบคุณ

เอ็นซีคลิก
http://www.upload-thai.com/download.php?id=233ad08a3ec639e1b5a090f1baaf785f

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เม้นสองร้อยห้าสิบแล้วววววววววววว

ต่อไปให้ถึงสามร้อยนะจร๊ะ แล้วจะมาอัฟให้นะจร๊ะ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนนะคร่าาาาา

คุณ LoveP'Ritz  ขอบคุณมากมายนะค่ะ