ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : A M A Z I N G L O V E ไม่ต้องมาขอโทษผม
“ริท!!ริทต้องไม่เป็นไรนะ” ร่างสูงที่กำลังกุมมือคนตัวเล็กไว้ขณะที่กำลังเข็นคนตัวเล็กเข้าห้องฉุกเฉิน
“ฮึกๆ ริท ปวดท้อง ฮึกๆ” คนตัวเล็กยังคงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด เลือดก็ยังคงไหลไม่หยุด
“ริทต้องไม่เป็นไร พี่ปกป้องริทเอง” โตโน่ก็รู่สึกกังวลลางสังหรณ์บ้างอย่างบอกเค้าว่าเค้าอาจจะต้องเสียคนสำคัญไป
“เอ่อ ญาติคนไข้กรุณารอข้างนอกนะครับ” บุรุษพยาบาลบอกกับร่างสูงเมื่อเข็นเตียงมาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน
ร่างสูงที่นั่งหน้าเครียดอยู่หน้าห้องไม่รู้จะทำยังไง เค้าจะบอกกับเก่งยังไงดี แค่คิดก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว
ผ่านไปสองชั่วโมง
“คุณเป็นญาติคนไข้ใช่ไหม๊ครับ” หมอเจ้าของเคสเดินออกมาหาร่างสูงที่นั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน
“เอ่อ ใช่ครับ ผมเป็นแฟนเค้า” ร่างสูงโกหกออกไป
“งั้นขอเชิญไปคุยกับหมอที่ห้องหน่อยนะครับ” คุณหมอเจ้าของเคสพูดก่อนจะเดินนำหน้าร่างสูงไป
“ริทเป็นไงบ้างครับ เค้าปลอดภัยดีใช่ไหม๊ครับ” ทันทีที่มาถึงห้องโตโน่ก็ยิงคำถามใส่คุณหมอเป็นชุด
“คือว่าอย่างนี้นะครับ หมอรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่เข้าใจยาก ขนาดหมอเองก็ยังงงเลยว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง คือว่าตอนนี้คุณเรืองฤทธิ์กำลังตั้งครรภ์ได้เดือนกว่าๆแล้วนะครับ” ทันทีที่หมอพูดจบร่างสูงก็แทบทรุด นี่ริทท้องงั้นหรอ ริทเป็นผู้ชายนี่ แล้วท้องกับเค้างั้นหรอ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย
“แล้วตกลงที่เค้าปวดท้องนี่เค้าเป็นอะไรหรอครับ” ร่างสูงเมื่อตั้งสติได้ก็ถามคุณหมอ
“คือว่าเด็กในครรภ์ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างแรงน่ะครับ แต่ตอนนี้ปลอดภัยทั้งแม่และเด็กแล้วครับ แล้วต่อไปนี้อย่าให้เด็กได้รับการกระทบกระเทือนอย่างแรงแบบนี้อีกนะครับ คนไข้กำลังตั้งครรภ์อ่อนๆโอกาสที่จะแท้งมีสูงมากเลยนะครับ” คุณหมอบอกออกมา
“แล้วเค้าท้องได้ยังงัยครับในเมื่อเค้าเป็นผู้ชาย” โตโน่ถามคุณหมอ ในเมื่อริทเป็นผู้ชายริทจะท้องได้ยังไง
“เรื่องนี้หมอก็ยังไม่ค่อยแน่ใจนะครับ แต่เท่าที่หมอตรวจดูคนไข้เป็นผู้ชายก็จริงแต่เค้าดันมีมดลูกเหมือนผู้หญิงหน่ะครับ” คุณหมอเจ้าของเคสบอกกับร่างสูงทีตอนนี้นั่งงงไปเรียบร้อยแล้ว
“ขอบคุณมากนะครับคุณหมอ งั้นผมขอตัวไปหาเค้าก่อนนะครับ” ร่างสูงพูดก่อนจะเดินออกจากห้อง ตรงไปยังห้องพักวีไอพีของคนตัวเล็ก
.............................................................................................................................................................................
@หน้าคณะแพทยศาสตร์
“อ้าวเซนแล้วริทไปไหนซะล่ะ” เก่งถามขึ้น เค้ามารอรับริทเป็นชั่วโมงแล้วแต่ก็ยังไม่เจอ โทรหาก็ไม่รับสาย
“ริทไม่ค่อยสบายหน่ะครับเลยกลับไปพักที่คอนโดตั้งแต่ตอนบ่ายแล้วครับ” เซนบอกกับแฟนหนุ่มของเพื่อนสนิท
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปเยี่ยมริทที่คอนโดดีกว่า เซนจะไปด้วยกันไหม๊” เก่งถามขึ้น
“เอ่อ ก็ได้ครับ” เซนตอบก่อนที่ทั้งคู่จะขับรถออกไป
บนรถเก่ง
“ริทไม่สบายมากเลยหรอ” เก่งถามขณะกำลังขับรถตรงไปยังคอนโดของคนตัวเล็ก
“ก็เซนเห็นริทอาเจียนบ่อยมากๆเลย แล้วก็เวียนหัวด้วยครับ” เซนตอบกลับไป
“งั้นหรอ ป่ะ ถึงแล้วขึ้นไปหาริทกันเถอะ”
หน้าห้องของริท
ก๊อกๆๆๆ
“ริทนี่เก่งเอง เปิดประตูหน่อยสิ” เก่งและเซนที่ยืนเคาะประตูอยู่นานสองนาน แต่กลับไม่มีวี่แววว่าคนในห้องจะเปิด
“อ้อนี่ครับเซนมีคีย์การ์ดอีกใบ” เซนพูดก่อนจะยื่นคีย์การ์ดให้เก่ง แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้ามาในห้องแต่กลับไม่พบคนตัวเล็ก
“อ้าวริทไปไหนเนี่ย”เก่งถามขึ้นเมื่อเปิดเข้ามาในห้องแล้วไม่เจอคนตัวเล็ก
“สงสัยจะนอนอยู่ที่ห้องนอนมั้งครับ เดี๋ยวเซนไปปลุกเอง”
“ไม่ต้องหรอกเซนเดี๋ยวเราไปด้วยกันนี่แหละ” แล้วเก่งและเซนก็เดินเข้ามาในห้องนอนของริท ทันทีที่เปิดประตูกลิ่นคาวเลือดก็ลอยเข้ามาปะทะจมูกของทั้งคู่
“เห้ยนี่มันกลิ่นเลือดนี่” เก่งที่ดูจะจมูกไวกว่าเซนพูดขึ้น และเมื่อทั้งคู่เดินมาถึงเตียงก็ต้องตกใจเป็นอย่างมาก
“นี่มันอะไรเนี่ย เลือดเต็มเตียงริทเลย แล้วริทหายไปไหน” เซนที่ดูจะตกใจจนทำอะไรไม่ถูกพูดขึ้น นี่มันอะไรกันเพื่อนของเค้าหายไปไหน แล้วเลือดนี่คืออะไร
“ริท ริท ริทอยู่ที่ไหน” เก่งตะโกนหาพร้อมกับเซนที่เดินหาคนตัวเล็กทุกซอกทุกมุมของห้องแต่ก็ไม่พบ
“เอางี้ดีกว่าเซนไปโทรหาเพื่อนของริทนะ แล้วเดี๋ยวพี่จะโทรหาคนอื่น” เก่งเสนอแนวทางที่ดีที่สุด
“ครับพี่เก่ง” เซนโทรหาเพื่อนสนิทและเพื่อนในห้องทุกๆ คน แต่ก็ไม่มีใครพบเห็นริทเลย ส่วนเก่งก็โทรหาทุกๆที่คิดว่าริทจะไปอยู่ด้วย แต่คำตอบก็มีแต่ไม่ ไม่ และไม่
“หรือว่าจะเป็น”เก่งที่ดูเหมือนจะคิดอะไรได้พูดขึ้น
“หรือว่าอะไรครับพี่เก่ง” เซนที่ดูจะตื่นเต้นเขย่าแขนเก่งอย่างแรง
“พี่ว่าริทอาจจะอยู่กับพี่ชายพี่ก็ได้”
“พี่หมายถึงพี่โตโน่หน่ะหรอ” เซนเอียงคอถามอย่างน่ารัก
“ใช่” ว่าแล้วเก่งก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาพี่ชายตัวดี
“ฮัลโหล พี่โตโน่อยู่กับริทใช่ไหม๊ครับ”
“””””ใช่”””””
“พี่อยู่ที่ไหนน่ะ แล้วริทไปอยู่กับพี่ได้ยังไง” เก่งตะคอกถามพี่ชายเสียงดัง
“””””เกิดเรื่องนิดหน่อยน่ะ ตอนนี้นายมาหาชั้นกับริทที่โรงพยาบาลxxxก่อนดีกว่า ติ๊ดๆๆๆ”””””ทันทีที่พูดจบร่างสูงก็ตัดสายทิ้งทันที
“เดี๋ยว พี่โน่ ฮัลโหลๆๆๆๆ”
“ว่าไง ริทอยู่ไหน” เซนถามขึ้นหลังจากที่เก่งวางสายแล้ว
“ริทอยู่โรงยาบาลxxxกับพี่โน่ เรารีบไปกันดีกว่า” เก่งบอกกับเซนก่อนที่ทั้งคู่จะตรงไปยังโรงพยาบาล
...........................................................................................................................................................
@โรงพยาบาล...
“ฮัลโหลพี่โน่ ริทอยู่ห้องไหนหน่ะ” เก่งถามปลายสาย
“””””อยู่ห้อง608ชั้น6””””””
“ครับพี่ ขอบคุณมากครับ”
“ว่าไงเก่งริทอยู่ไหนรีบไปกันเถอะเซนที่ดูจะร้อนรนเป็นพิเศษ
“ริทปลอดภัยแล้วนายไม่ต้องเป็นห่วงนะ” เก่งกุมมือเซนไว้แล้วทั้งคู่ก็ตรงไปยังห้งพักของคนตัวเล็ก
..............................................................................................................................................................
ห้องพัก
“ริท ริทเป็นไงบ้าง” ทันทีที่เก่งและเซนเปิดปนะตูเข้ามาก็ตรงไปยังเตียงที่มีคนตัวเล็กนอนอยู่ทันที
“นี่เก่งริทโดนยาสลบ อีกสักชั่วโมงกว่าจะฟื้น” โตโน่ที่นั่งอยู่โซฟาลุกขึ้นมาบอกน้องทั้งสอง
“ริทเป็นอะไรครับพี่ทำไมถึงต้องมาโรงบาล” เก่งถามออกไป
“ชั้นว่านายสองคนออกมาคุยกับชั้นนอกระเบียงดีกว่าเดี๋ยวริทจะตื่นเอา” โตโน่พูดก่อนจะเดินนำทั้งคู่ออกมาที่ระเบียงห้องพักแล้วปิดประตูให้เรียบร้อย
“ตกลงริทเป็นอะไรครับพี่” ทันทีที่ออกมานอกระเบียงเก่งก็ยิงคำถามใส่พี่ชาย
“เก่งพี่ขอโทษ” โตโน่พูดก่อนจะดบไหล่น้องชายเบาๆ
“พี่ทำอะไรริท!!” เก่งที่รู้สึกถึงความผิดปรกติถามขึ้น
“ริทท้อง” โตโน่ตอบออกไปเสียงเบาถึงอย่างนั้นทั้งเก่งและเซนกลับได้ยินชัดเจน
“ริทจะท้องได้ยังไง ในเมื่อผมกับริทเราไม่เคยมีอะไรกันแล้วริทก็เป็นผู้ชาย พี่อย่างมาล้อผมเล่นนะ” เก่งที่ดูจะงงกบคำพูดของพี่ชายตัวเอง
“พี่พูดจริง ริทท้อง ท้องกับพี่” เก่งถึงกับเข่าทรุดเมื่อได้ฟังคำตอบของพี่ชาย นี่มันเรื่องอะไรกัน ริทท้องกับพี่ชายเค้า แต่ก่อนจะได้คิดอะไร ความแค้นที่อยู่เหนือกว่าความคิดก็เกิดขึ้น เก่งพุ่งตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อพี่ชายก่อนจะปล่อยหมัดแห่งความแค้นเข้าใส่หน้าร่างสูงอย่างไม่หยั้ง
“เก่ง เก่ง หยุดก่อน” เซนที่เพิ่งได้สติตรงเข้ามาลากเก่งออกจากพี่โตโน่
“เซนปล่อย เก่งจะฆ่ามัน ไอ้พี่สารเลว” เก่งพูดก่อนจะสลัดเซนออกอย่างแรงส่งผลให้คนตัวเล็กชนเข้ากับระเบียงอย่างแรง เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากมุมปากเล็ก
“โอ๊ยยย” เซนร้องขึ้นทำให้เก่งหันกลับมามองเซนอีกครั้ง
“เห้ย เก่งขอโทษ ไปเถอะเดี๋ยวเก่งพาไปทำแผลก่อน” เก่งพูดก่อนจะพยุงเซนให้ลุกขึ้นแล้วเดินออกห้องไปและไม่ลืมที่จะส่งสายตาแห่งความแค้นไปให้พี่ชายของตัวเอง
................................................................................................................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น