สาวสวยกับหนุ่มใสหัวใจซุปเปอร์สตาร์

ลำดับตอนที่ #8 : ถ่ายแบบชุดว่ายน้ำ(ให้ตายเถอะ)

ฉันสะดุ้งตื่นมาปรากฏว่าเป็นเวลา 6 โมงกว่า โอ้ว  เป็นเวลาที่วิเศษณ์มาก ที่ฉันตื่นเอง  ฉันจึงเดินออกมาสูดอากาศด้านนอกที่ริมทะเล    อากาศที่นี่ช่างดีเหลือเกินจนฉันไม่อยากจะทำงานแล้วสิ  ที่กรุงเทพมีแต่มลพิษจะหาอากาศดีๆอย่างนี่ยากมาก  ดังนั้นต้อง สูด!!! ไว้เยอะๆ ครืดดดดดดดดดด  ครืดดดดดดดดดดดดดด

"เธอจะกินทะเลทางจมูกเหรอ"เสียงนายเรย์ดังขึ้น ฉันไม่คิดว่าจะตื่นเช้าได้ขนาดนี้นะเนี่ย

"ฉันกำลังสูดอากาศที่บริสุทธิ์อยู่ต่างหากเล่า"ฉันแก้

"ทำไมถึงตื่นเช้าได้ล่ะ"นายเรย์ถาม

"ก็ฉันไม่คุ้นสถานที่นี่"ฉันตอบแล้วสูดอากาศต่อ "แล้วนายล่ะทำไมตื่นเช้าจัง"

"ฉันตื่นเช้าเป็นประจำอยู่แล้ว ไม่เหมือนเธอ"นายเรย์ตอบแล้วหันมาแขวะฉันต่อ

"ไม่เหมือนฉันตรงไหน"คำพูดเมื่อกี้เริ่มไม่เข้าหู ฉันเลยหันไปถาม

"เปล่า"นายเรย์พูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ตีหน้าเก่งนักนะยะ

"นี่ แล้วริวล่ะ ยังไม่ตื่นเหรอ"ฉันเห็นนายเรย์ลงมาคนเดียวเลยถามถึงริวซะ  จะว่าไปฉันก็เหมือนเป็นสมาชิกเพื่อนใหม่ของสองคนนี้แล้วนะ

"ไม่รู้"นายเรย์ตอบปัดๆ

ฉันไม่ได้พูดอะไรออกไปได้แต่ยืนมองหน้านายเรย์  อยู่ดีๆนายเรย์ก็หยิบก้านไม้ทีหักมาเขียนชื่อตัวเองลงบนทราย  แล้วยื่นไม้นั่นมาให้ฉัน

"เอาไปสิ"นายเรย์พูดพร้อมยื่นไม้มาให้

"เอามาทำไม?"ฉันถามงง

"เขียนสิ"ฉันก็รับไม้มาอย่างงง แล้ววาดรูปโดเรม่อนลงไป

"ยัยแห้งเอ้ย!!! ฉันจะให้เธอเขียนชื่อเธอ"นายเรย์พูดแล้วเอามือมาเขกหัวฉัน  ฉันขี้เกียจเถียงเลยได้แต่มองหน้าแล้วเอามือลูบหัวปอยๆ

"เขียนสิ"นายเรย์เร่ง  ฉันก็รีบเอาไม้มาเขียนชื่อฉัน  แล้วอยู่ดีๆนายเรย์ก็แย้งไม้มาจากฉันแล้ววาดรูปหัวใจคั่นกลาง

"นายเขียนอะไรของนายเนี่ย"ฉันว่า  แล้วเอามือเขี่ยๆรูปหัวใจที่นายเรย์วาด

"ก...ก็...ฉันวาดรูปโดเรม่อนเหมือนเธอไง"นายเรย์จะแก้ตัวให้มันดีหน่อยได้ไหมเนี่ย

"โดเรม่อนบ้านนายเหรอหน้าตาเป็นแบบนี้"ฉันจ้องหน้านายเรย์เหมือนจับผิด

"เธอนี่ตกสมัยมากๆเลยนะ ไม่เคยเห็นโดเรม่อนเปลี่ยนร่างหรือไง"นายเรย์พูดทำเอาฉันพูดไม่ออก ให้ตายเถอะ  ฉันอยากจะขำ

"ฉันไปดีกว่า"แล้วนายเรย์ก็เดินไป ปล่อยให้ฉันขำคนเดียวอยู่ได้

เมื่อเวลาสักประมาณ 8 โมง  แดดไม่แรงเกินไป ทีมงานจึงเริ่มตั้งกล้องถ่ายถ่ายภาพ ส่วนฉันและสองคนนั่นก็ไปเปลี่ยนชุดที่ทีมงานเตรียมไว้ให้

"นี่ค่ะชุด"พี่คนหนึ่งยื่นชุดมาให้  โอ้ว!!! ให้ตายสิ จะให้ฉันใส่บีกินนี่เนี่ยนะ จ้างให้ฉันก็ไม่ใส่  นายเรย์นะนายเรย์ทำไมนายไม่บอกฉันว่าจะต้องมาถ่ายอะไรแบบเนี่ย  นายตายแน่

"เอ่อ...ชุดนี้เหรอค่ะ"ฉันถามย้ำพี่อีกครั้งจะ  ให้ฉันใส่บีกินนี่ชุดสีฟ้ายั่วใจเนี่ยนะ อึ๋ย~

"ค่ะ"พี่เขาพยักหน้าแบบงง

"ก่อนที่หนูจะแต่งตัว ขอทราบก่อนได้ไหมค่ะว่าเรย์อยู่ไหน"นายเจอดีแน่

"ค่ะ...เอ่อ...อยู่ห้องแต่งตัวชายค่ะ"

"ขอบคุณค่ะ"ฉันรีบวิ่งออกไปและมุ่งหน้าตรงไปยังห้องที่นายเรย์อยู่ทันที

ผลัก!!!!!!!!!!!

ฉันวิ่งไปผลักประตูห้องทันที

"นายเรย์!!!"ฉันตะโกน ทั้งสองคนหยุดค้างแล้วหันมาที่ฉัน

"ทำไมนายไม่บอกฉันล่ะว่าต้องมาถ่ายชุดบ้าๆนี่ นายอยากจะแกล้งฉันใช่มั๊ย ดูสิ ชุดบ้าอะไรก็ไม่รู้ ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่กล้าใส่เลยนะจะบอกให้  ทำไมนายไม่บอกฉันก่อน  ห๊า!!!"เมื่อฉันเปิดประตูได้ฉันก็รัวๆด่านายเรย์ทันที โดยที่มือถือชุดว่ายน้ำนั่นอยู่ โอ๊ย เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย

"เฮ้ย!!!"นายเรย์และริวขานออกมาพร้อมกัน พวกนายเป็นอะไรกันเนี่ย 

"อ๊ายยยยยยยยยยย"ฉันเปิดปากกรี๊ดออกมาพร้อมกับก้าวขาวิ่งออกมา เมื่อสายตาไปประจันกับนายเรย์ที่ใส่แค่กางเกงบ๊อกเซ่อร์ตัวเดียว ส่วนนายริวใส่ผ้าเช็ดตัวที่กำลังจะแก้ออก  อี๋!!! เสียสายตาหมด

"น้องรัน ทำไมไม่แต่งตัวล่ะคะ"พี่ทีมงานเดินมาถาม

"โธ่พี่ จะให้ใส่ได้ไงดูสิ"ฉันชูชุดว่ายน้ำขึ้นมาให้ดู

"ทำไมคะ ก็สวยดีนี่"พี่เขาทำหน้างง

"ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ พี่มีชุดว่ายน้ำแบบแขนยาวขายาวไหมคะ"ฉันถาม

"ไม่มีหรอกค่ะ เรามาถ่ายแบบไม่ได้มาดำน้ำ"พี่ตอบกลับ "รีบเปลี่ยนซะนะคะ"พี่เขาก็เดินไป ไม่นานนักนายเรย์ก็เดินมา

"เธอคิดจะมาแอบดูเหรอไง"นายเรย์พูด

"เปล่าสักหน่อย"ฉันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้  ที่จริงฉันไม่เคยเห็นผู้ชายแก้ผ้าหรอกนะ จะมีก็มีแต่พี่ชายของฉันที่เคยเห็น แต่ตอนนี้เขาไปเรียนที่อังกฤษเพราะได้ทุนไปเรียน

"แล้วทำไมไม่ใส่ชุด"

"นายจะบ้าเหรอ ฉันไม่ใส่ชุดนี้เด็ดขาด แค่เห็นก็สยิวแล้ว"ฉันหยิบขึ้นมาดูอีกครั้ง

"ก็เอาผ้าโพกเอวไว้สิ เพราะข้างบนก็ไม่ได้โป๊ะสักเท่าไหร่"นายเรย์ออกความคิดเห็น

"ก็ดีเหมือนกันนะ แต่มันก็สยิวอยู่ดี"

"หรือจะไม่ใส่เลย"นายเรย์ทำหน้ายิ้ม  ยิ้มบ้าอะไรของนาย

"มาอยู่นี่เองหาตั้งนาน"ริวเดินมาทักเรย์ "อ๊ะ รันก็อยู่เหรอ แอบมาทำอะไรกันเนี่ย"ริวแซว

"มาวางแผนฆ่านายมั้ง"ฉันตอบด้วยหน้าอาฆาต

"เฮ้ย...แค่ล้อเล่น"ริวรีบแก้ตัว "ไปเถอะเขารออยู่เรย์"แล้วริวก็เอามือกอดคอเรย์เดินไป ส่วนฉันก็ต้องยืนรับชะตากรรม=_=!

ในที่สุดฉันก็ทำใจได้ยอมใส่ชุดว่ายน้ำนี่  ร้อยวันพันปีฉันไม่เคยใส่ชุดว่ายน้ำเลย  ถ้าจะว่ายน้ำก็ใส่เสื้อผ้าเนี่ยแหล่ะกระโดดลงไปว่ายแทน  เอาผ้าโพกเอวเหมือนที่นายเรย์บอกไว้หน่อยก็คงไม่เป็นไรมั้ง อึ้บ!!! เสร็จแล้ว ดูดีขึ้นหน่อย แต่เย็นๆข้างบนจัง

ฉันยืนทำใจอยู่หน้ากระจกอีกรอบก่อนที่จะเดินออกมาข้างนอก  แดดร้อนชะมัดเลย  จะกลายเป็นปลาหมึกตากแห้งไหมเนี่ย  ฉันเดินออกไปเห็นนายเรย์และริวใส่กางเกงขาสั้นสบายๆลายน้ำทะเล ปล่อยให้เห็นอกอันแข็งแรงของทั้งสอง แล้วทำไมฉันไม่เห็นได้ใส่อย่างนั้นบ้างเลยอ่ะ  ฮึ๋ย!!! เจ็บใจ

"มาพอดีเลยพี่กะว่าจะไปตามแล้ว"พี่คนเดินพูดขึ้น

"มาแต่งหน้าสักหน่อยเดี๋ยวไปถ่ายได้"ฉันถูกพี่กระเทยแมทลากไปแต่งหน้าเหมือนเดิม

ไม่นานนักก็แต่งหน้าเสร็จ ฉันก็เริ่มถ่ายรูปกับนายเรย์และริว การถ่ายรูปนี้ผ่านไปด้วยดี  ต่อไปฉันได้ถ่ายกับริว  (ตื่นเต้นจัง)  เป็นการถ่ายที่เครียดสำหรับฉันเพราะทำตัวไม่ถูกน่ะสิ  เขินก็เขิน เมื่อถ่ายกับริวเสร็จก็ถ่ายกับเรย์ เปรียบเทียบได้เลยว่าฉันไม่รู้สึกเกรงเหมือนตอนที่ถ่ายกับริว ฉันกับเรย์ถ่ายได้ดี บางทีก็รู้สิเขินนะ ที่พี่ตากล้องสั่งให้นายเรย์และฉันดูดน้ำมะพร้าวลูกเดียวกันด้วยหลอด หน้าใกล้กันมากเลยล่ะ ฉันเห็นว่านายเรย์ก็หน้าแดงเหมือนกัน  ///-.-/// สงสัยแดดร้อนมั้ง

"เสร็จแล้วพักผ่อนได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ่ายอีกครั้งนะ"พี่ตากล้องพูด  จะให้ถ่ายอีกเหรอเนี่ย!!!

ฉันรีบไปเปลี่ยนชุดทันที  แล้วเดินขึ้นห้องไปพักผ่อนสายตาสักหน่อย ก็วันนี้ฉันตื่นซะเช้าเลยนี่หน่า  ฮ้าวววววว  +0+

...................

เมื่อเลิกถ่าย สองหนุ่มก็รีบจักการเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที แล้วพากันไปนั่งที่ริมหาด  เรย์เป็นคนชอบทะเลมาก เพราะเขาจะนึกถึงแม่ของเขาที่ไม่ได้เจอกันซะนาน ว่างๆไม่แน่เรย์อาจจะกลับไม่เยี่ยมท่านก็ได้ ส่วนริวคงเหงามากกว่าที่ไม่ไปเที่ยวเลย

"เบื่อว่ะ ฉันอยากไปเที่ยว"ริวบ่น

"เรื่องของแก"เรย์ทำหน้าไม่สนใจเท่าไหร่

"นึกถึงเมื่อกี้ที่แกถ่ายรูปคู่รัน ที่ได้กินน้ำมะพร้าวอ่ะ โคตรจะอิจฉาเลย"ริวพูดแกมอิจฉา

"น่าอิจฉาตรงไหนวะ"เรย์หันหน้าไปถามเพื่อน

"ก็หน้าแกได้ใกล้รันไง ทำไมไม่ให้ฉันทำบ้างวะ"

"แกก็ไปขอเขาดิ"เรย์พูดกวน

"เฮ้ย...ขอตัวก่อนนะเว้ย"ริวพูดพร้อมลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์

"ไปไหน"เรย์เงยหน้าถาม

"โทรศัทพ์"ริวพูดแล้วยิ้ม แสดงว่าคนที่ริวโทรไปต้องไม่ใช่เพื่อนเขาอย่างแน่นอน

"หาใครวะ"เรย์แกล้งถาม

"เพื่อน...แกไม่รู้จักหรอก"ริวพูดเมื่อเห็นหน้าที่จับผิดของเรย์

"แล้วใครล่ะ แค่นี้มีความลับ"เรย์แกล้งงอนเหมือนเด็กๆ

"ชื่อ...ชื่อ..เอ่อ ช่างมันเถอะไปนะ"ริวไม่ทันได้บอกก็วิ่งไปเสียก่อน ส่วนเรย์ก็ไม่ค่อยใส่ใจอะไร

เรย์นั่งอยู่ที่ริมหาดอยู่คนเดียว นั่งคิดอยู่ว่าอาการที่เกิดขึ้นเมื่อตอนที่ถ่ายรูปกับรันมันคืออะไร แต่คำตอบที่ได้ก็คือเขาคิดว่าเขากำลังชอบรัน  เขาพยายามหาคำตอบอื่นๆมาแทนแต่มันก็ไม่มีคำตอบใดนอกจาก เขาชอบรัน  เขาคิดว่าอีกไม่นานไม่แน่เขาอาจจะเลิกชอบรันก็ได้  เขาจึงไม่ใส่ใจอะไรมาก เพราะเขาไม่เคยจริงจังกับใครสักคน