สาวสวยกับหนุ่มใสหัวใจซุปเปอร์สตาร์

ลำดับตอนที่ #5 : ถ่ายมิวสิคเพลงจ้า(ยากจัง)

หลายวันผ่านไป หลังจากที่ได้ไปดูตัว  ขณะนี้เป็นเวลา  6  โมงเช้า ฉันต้องแหกขี้ตาตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปถ่ายมิวสิควีดีโอเพลงที่แห่งหนึ่งฉันไม่รู้เหมือนกันว่าที่ไหนเพราะไม่ได้รู้รายละเอียดมากตอนที่นายเรย์มาบอกฉันไม่ได้ฟัง เอาแต่นั่งกินขนมอย่างเดียวฉันเลยให้แม่ฟังแทน ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมต้องตื่นเช้าขนาดนี้ด้วย  เสียเวลาการนอนของฉันหมด

“รัน ไปรดน้ำต้นไม้ก่อนไป  ไม่อย่างนั้นแม่ได้เห็นลูกนั่งหลับอีกแน่”แม่พูดขึ้นเพราะเห็นฉันกำลังนั่งคอหักอยู่

“ได้ยินมั๊ยรัน”แม่ฉันย้ำอีกครั้ง

“ค่ะๆ ได้ยินค่ะ”ฉันรีบเปิดตาแล้ววิ่งไปหยิบบัวรดน้ำทันที

“รันอย่ายื่นรดน้ำต้นไม้จนหลับล่ะ”แม่ฉันตะโกนออกมาอีกที

“ค้า”ฉันขานรับแม่  ฉันนำบัวรดน้ำมารดดอกกุหลาบสีขาวที่แม่ปลูกไว้ มันช่างสวยดูสะอาดบริสุทธิ์ แต่ก็แฝงไปด้วยความร้ายกาจของหนามแหลมพร้อมที่จะทิ่มตำมือได้ทุกเมื่อถ้าไม่ระวัง  ฉันว่าฉันชอบดอกกุหลาบนี่แล้วล่ะ

ปิ๊นๆ ปิ๊นๆ

เสียงแตรของรถคันหนึ่งดังขึ้นมาจากหน้าบ้านของฉัน สงสัยคงจะมาแล้ว  เอาไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะเจ้าดอกกุหลาบขาวหนามเยอะ เดี๋ยวฉันจะกลับมารดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยให้อย่างดีเลย

“รันรถมาแล้วลูก”แม่ฉันตะโกนเรียก

“ค่ะๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหล่ะค้า”ฉันขานรับแล้วรีบวิ่งออกไป

“รันทำงานดีๆนะลูก”แม่ฉันบอก

“ค่ะ แม่ดูแลตัวเองดีๆนะค่ะ หวัดดีค่ะ”ฉันพูดกับแม่เสร็จแล้วก็ขึ้นรถ

ฉันไม่เข้าใจจริงๆเลยนะว่าทำไมริวไม่คิดจะนั่งข้างหลังกับฉันบ้าง ไปนั่งกับคนขับทำไมก็ไม่รู้ ปล่อยให้ฉันนั่งกับนายเรย์อยู่ได้ เสียเวลานอนมาแล้วยังมาเสียตาดูนายเรย์อีก ไม่ได้ไม่ได้ต้องพักสายตาก่อน

“เฮ้ย ยัยแห้งเพิ่งขึ้นมาก็จะหลับแล้วเหรอ”ฉันยังไม่ทันที่จะเอนเบาะนอนเสียงของนายเรย์ก็ดังขึ้น แล้วเมื่อกี้เรียกใครว่ายัยแห้งยะ

“ฉันไม่ได้ชื่อยัยแห้งสักหน่อย  ใช่ฉันจะนอน  แล้วก็ห้ามมารบกวนด้วย เข้าใจ๋”ฉันหันมาบอกนายเรย์แล้วก็เอนตัวลงไปนอนต่อ เสียเวลาการนอนของฉันหมด

ไม่รู้ว่าฉันหลับผ่านไปกี่ชั่วโมง แต่ที่แน่ๆทำไมไม่ถึงสักที  ฉันหิวข้าวจะตายอยู่แล้ว  หลับไปเดี๋ยวก็ไม่หิวเองแหล่ะ ฉันกำลังจะหลับตานายเรย์ก็พูดขึ้น

“ยัยแห้ง เอาหัวเธอออกไปจากไหล่ฉันได้แล้ว เมื่อยจะตาย”นายว่าไงนะ ฉันไม่มีทางจะเอาหัวอันน่ารักไปพิงไหล่นายหรอก

“ยัยแห้ง ฉันบอกให้เธอตื่นแล้วเอาหัวออกไปได้แล้ว”นายเรย์พูดขึ้นมาอีกครั้ง  ฉันอยากจะรู้เหมือนกันนะว่าฉันจะพิงนายได้ยังไง

“เฮ้ย!!!”ฉันต้องตกใจอีกครั้งเมื่อหัวฉันไปพาดพิงไหล่นายเรย์

“ออกได้ซักที เมื่อยเป็นบ้า”นายเรย์บ่น

“ช่วยไม่ได้ นายอยากเอาไหล่มาให้ฉันพิงทำไม”ฉันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

“น่าจะขอบใจฉันนะ ไม่อย่างนั้นเธอคอเคล็ดแน่”นายเรย์บ่นพลางเอามือมาบีบแขนของตัวเอง

“เอาเป็นว่าฉันจะจำใจขอบใจนายละกัน ขอบใจ”ฉันพูดเสียงเบาลงตอนคำสุดท้าย

“ว่าไงนะ ฉันไม่ได้ยิน”นายเรย์แกล้งไม่ได้ยิน

“ขอบจายยยยย”ฉันหมันไส้เลยตะโกนใส่หูนายเรย์เต็มๆ

“โอ๊ย ยัยแห้งเธอคิดจะทำให้ฉันหูหนวกเหรอไง”นายเรย์ว่า

“เปล่าสักหน่อยฉันแค่กลัวนายไม่ได้ยินเท่านั้นเอง”

ฉันขี้เกียจจะเถียงกับนายนั่น  ที่จริงนายเรย์ก็พูดดีกับฉันนะแต่ฉันนี่สิไม่ค่อยจะอยากพูดดีด้วย  ก็การที่แกล้งแหย่นายเรย์นี่มันสนุกจะตายไป

ไม่นานนักก็มาถึงที่ถ่ายทำมิวสิควีดีโอเพลง  เป็นลานน้ำพุใหญ่และกว้างมาก  ทีมงานบางส่วนก็มาถึงก่อนแล้วจัดเตรียมงานอย่างดี  ส่วนฉันเมื่อลงรถได้ก็โดนพี่แมทกระเทยร่างบึกลากไปแต่งหน้าทำผม แล้วก็โดนพี่ลินลี่เจ้าหน้าที่ฝ่ายแต่งตัวลากไปอีกที

ในการถ่ายทำนั้น  ซึ่งนางเอกมิวสิคก็คือฉัน แล้วพระเอกก็คือริวและเรย์ แต่ผู้กำกับดันอยากให้พระเอกมีคนเดียวส่วนอีกคนให้ร้องเพลงไป ผลสรุปออกมาว่า ฉันต้องเล่นกับนายเรย์  ต้องแสดงเป็นแฟนกัน  แต่ฉันต้องทำเหมือนไม่รักพระเอก หรือหมดใจอะไรประมาณนั้น แล้วไปเลือกอีกคนหนึ่งหรือที่เรียกว่ามีกิ๊ก  ตอนสุดท้ายต้องมาร้องไห้เพราะคนที่ฉันเลือกทิ้งไป  พระเอกก็เข้ามาปลอบ  คิดได้ยังไงก็ไม่รู้คนคิดบทของเรื่องเนี่ย น้ำเน่าที่สุด  ยิ่งไอ้ตอนสุดท้ายร้องไห้ ฉันจะร้องไห้เป็นมั๊ยเนี่ย  ให้ตายเถอะทำไมมันยากจัง

“น้องรันกับเรย์พร้อมหรือยังจ๊ะ ริวเขาพร้อมแล้วนะ  ถ้าพร้อมแล้วเข้าฉากเลยนะ”ผู้กำกับตะโกนบอก ที่จริงฉันยังไม่พร้อมหรอกนะ แต่ทำไงได้ล่ะ

ฉันก็รีบวิ่งไปเข้าฉาก  ฉากแรกถ่ายในห้อง โดยให้ฉันนั่งโซฟาแล้วนายเรย์หนุนตัก  แล้วทำหน้ายิ้มมีความสุข  ฉันจะไปทำได้ยังไงเล่า ยิ่งเห็นหน้านายเรย์ยิ่งทำให้ฉันอยากจะหัวเราะมากกว่า ทำไมถึงไม่เป็นริวน้า

“รัน ผมอยากให้ทำหน้ามีความสุขนะ อย่าหัวเราะออกมาขนาดนั้นสิ จะกินหัวเรย์เขาเหรอ”ผู้กำกับว่า

“เออ...ค่ะ อิอิ”ฉันตอบแต่ยังขำไม่หาย

“นี่ หน้าฉันมันตลกนักใช่ไหมเนี่ย”เรย์ซึ่งนอนบนตักฉันเงยหน้าขึ้นมาถาม

“อื้อๆ ^.^”ฉันตอบ

“นี่ฉันขอให้เธอตั้งใจทำงานหน่อยได้ไหม เดี๋ยวก็ได้กลับบ้านดึกหรอก”นายเรย์ว่า

“รับทราบคร๊าบ”ฉันทำหน้าล้อเลียน

แล้วฉันก็ตั้งสมาธิเล่นให้ดีที่สุด จนทำให้ฉากนี้ผ่านไปได้ด้วยดี  บางครั้งฉันก็เขินเหมือนกันนะที่นายเรย์จ้องหน้าฉัน แต่ฉันจะหวั่นไหวไม่ได้ มันเป็นแค่การแสดงจำไว้สิ

ฉากต่อมาต้องมาถ่ายข้างนอกแล้วฝนต้องตกด้วย (ในบทไม่เห็นมีบอกเลย) ฉันต้องอยู่ในร่มกับนายเรย์  แล้วจับมือกัน  แต่ในบทต้องพยายามทำตัวเหมือนจะหมดใจ โดยไม่อยากจะจับมือ ฉันจึงต้องพยายามถอดมือออกเมื่อนายเรย์มาจับ แล้วก็บอกว่า ‘เราเลิกกันเถอะ’ จากนั้นให้ฉันวิ่งออกไปจากร่มที่นายเรย์ถือ ฉันต้องเปียกอีกแล้วเหรอเนี่ย  

“ดีมากคับ  พอแค่นี้ก่อนละกัน เดี๋ยวมาถ่ายต่อ”ผู้กำกับบอกให้พักกอง ส่วนฉันก็ไม่ได้เปียกอะไรมากอย่างที่คิดเลยไม่ต้องไปเปลี่ยนเสื้อ

“โห่ เล่นอย่างดีเลยนะเว้ยเรย์ ทำหน้างี้ซึ้งสุดยอด”ริววิ่งมาแต่ไกล

“ก็บทเขาบอกให้เล่นนี่หว่า”เรย์พูด

“เออ...ให้มันจริงเถอะ”ริวแกล้งแหย่เรย์

“พูดงี้เดี๋ยวสวย ไอริว”เรย์ไม่พูดเปล่าพยายามวิ่งไล่เตะริว

“นี่พวกนายเล่นกันเป็นเด็กอยู่ได้”ฉันนั่งฟังพวกนายสองคนทะเลาะกันมานานเลยพูดขึ้น

“สนใจจะเล่นกับพวกเราไหมล่ะจ๊ะ”ริวพูด แต่ก็ยังวิ่งหลบขาของเรย์อยู่

“อย่ามาจ๊ะจ๋ากับฉันนะ อยากโดนหมัดไหมล่ะ”ฉันขู่

“ไม่ล่ะเกรงใจ”ริวตอบ ส่วนนายเรย์ก็ยังคงวิ่งไล่ริวอยู่  ฉันว่าสองคนนี้ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย

“เอ้า มาเริ่มงานกันดีกว่า”ผู้กำกับพูดขึ้น ทำให้นายเรย์และริว หยุดชะงักทันที  เล่นเอาสองคนนั้นหอบไปเลย

ฉากต่อไปนี้เป็นฉากสุดท้าย  หลังจากที่ในบทฉันบอกเลิกนายเรย์แล้ว  ก็ต้องมานั่งร้องไห้ที่ลานน้ำพุใหญ่ ฉันจะเอาน้ำตามาจากไหนเนี่ย  ผู้กำกับเห็นท่าไม่ดีเพราะเล่นกี่เทคน้ำตาก็ไม่ไหล เลยให้เอาน้ำตาเทียมมาใส่แก้ขัดไปก่อน  ส่วนฉันเมื่อมีน้ำตาแล้วก็ทำเป็นร้องไห้ ไม่นานนักเรย์ก็เดินเข้ามา ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้  ฉันก็ต้องรับผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาเทียมแต่โดยดี แล้วลุกขึ้นไปกอดนายเรย์ แล้วระเบิดน้ำตามาอีกครั้ง ฉากเนี่ยฉันต้องนั่งทำใจอยู่นานเลยล่ะ ก็ตอนที่อ่านบทมันไม่เห็นต้องกอดกันนี่หน่า ทีหลังฉันต้องอ่านให้รอบคอบแล้วแหล่ะ ไม่นานนักฝนก็ตกลงมา เป็นน้ำที่ทีมงานเตรียมไว้ให้เหมือนฝน  เป็นอะไรที่โรแมนติกมาก แต่ฉันคิดว่ามันน้ำเน่ามากกว่านะ  ทำไมมิวสิควีดีโอเพลงนี้ฉันเปียกทุกครั้งเลยเนี่ย

“ดีมาก  พอแล้ว เสร็จแล้วนะ เลิกกองได้”ผู้กำกับสั่ง

“ผมขอขอบคุณ รัน เรย์ และริวมากนะ ที่ให้ความร่วมมือ ถึงรันจะทำอะไรแปลกก็ตาม”ผู้กำกับบอก

“แปลกตรงไหนค่ะ”ฉันถามขึ้นมาทันที

“อย่างเช่น ให้ทำหน้ามีความสุข แต่ดันมาหัวเราะ”ผู้กำกับบอก

“แหะๆ ก็รัยเพิ่งเล่นครั้งแรกนี่ค่ะ”ฉันแก้ตัวพลางเอามือเกาหัว

“ไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”ผู้กำกับบอกลา

“ค้า/ครับ”ฉัน เรย์และริว พูดพร้อมกัน

“เอาล่ะทีนี่เราก็กลับบ้านกันได้แล้ว”เรย์พูด  ส่วนริวก็เดินนำหน้าไปขึ้นรถแล้ว

“อืม”ฉันตอบอย่างว่าง่ายแล้วก็เดินไปขึ้นรถ