สาวสวยกับหนุ่มใสหัวใจซุปเปอร์สตาร์

ลำดับตอนที่ #3 : เริ่มถ่ายของนางแบบจำเป็น

“ค่ะๆรอสักครู่นะค่ะเดี๋ยวดิฉันไปบอกรันให้”ฉันได้ยินเสียงแม่ฉันพูดจากด้านล่าง

“ครับ”แม่ฉันคุยกับใครหน่ะ แต่ช่างเถอะ ขอหลับต่อดีกว่า

ก๊อกๆ ก๊อกๆ!!!

“มีไรค่ะแม่”ฉันขาน

“รันทำไมไม่บอกแม่ว่าลูกจะต้องไม่ถ่ายแบบวันนี้”แม่ฉันตะโกน

“อ๋อ...นึกว่าเรื่องอะไร คือว่ารันลืมค่ะ”ฉันตอบทั้งที่ตายังปิด

“รันลุกเดี๋ยวนี้นะ แล้วไปอาบน้ำแต่งตัว เขามารอแล้วนะลูก”แม่ฉันพูด ห๊า!!! มาแล้วเหรอ ตายแล้วๆตายแน่ๆนี่กี่โมงแล้วเนี่ย  ว๊ากกกก  10 โมง สายอีกแล้วฉัน

ฉันเด้งตัวจากที่นอนโดยอัตโนมัติไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วใช้เวลาไป  5  นาที ถือว่าทำเวลาได้ดีมาก  ฉันสายขนาดนี้เขาจะว่ามั๊ยเนี่ย  เฮ้อ!!!

“เสร็จแล้วค่ะ”ฉันรีบวิ่งลงมาจากห้องเมื่อแต่งตัวเสร็จ

“ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ไปรันสายแล้ว”แม่ฉันผลักฉันให้ไปขึ้นรถตู้ที่เตรียมมา

“โชคดีนะจ๊ะ”แม่ฉันพูด

ฉันนั่งรถตู้เป็นเวลา 2 ชั่วโมง โดยมีนายเรย์และริวนั่งมาด้วย  ริวนั่งข้างหน้ากับคนขับ ปล่อยให้ฉันกับนายเรย์นั่งด้วยกับอยู่ข้างหลังจนถึงสตูถ่ายแบบ

“น้องรันใช่ไหมค่ะ”พี่คนหนึ่งเดินมาหาฉัน

“ค่ะ”

“นี่ค่ะชุดของน้อง  ใส่เสร็จแล้วมาแต่งหน้าที่นี่นะค่ะ นี่ค่ะชุด”พี่คนนั้นก็ยื่นชุดให้

“ขอบคุณค่ะ”ฉันยิ้มให้พี่คนนั้นแล้วเข้าไปในห้องแต่งตัว   ว๊ากกกก ทำไมมันน้อยอย่างนี้อ่ะ  เกาะอกสีดำตัวกะจิ๊ดนึง  กางเกงขาสั้นจนเกือบจะเป็นกางเกงใน  ใครจะไปใส่ได้  ฉันมาถ่ายแบบหรือมาถ่ายอะไรเนี่ย

“เออ...พี่ค่ะ”ฉันวิ่งเข้าไปทักพี่คนที่เอาเสื้อผ้ามาให้

“ทำไมยังไม่แต่งตัวอีกหล่ะค่ะ”

“พี่ค่ะอย่าหาว่าหนูเรื่องมากเลยนะค่ะ แต่ไม่มีชุดอื่นที่ให้ใส่แล้วเหรอค่ะ”

“ทำไมล่ะค่ะ”พี่ถาม

“ก็เสื้อที่พี่ให้หนูใส่เนี่ยตัวนิดเดียว ส่วนกางเกงก็จะเป็นกางเกงในได้อยู่แล้ว ทำไมไม่ให้หนูแก้ผ้าไปเลยล่ะค่ะ”

“คุณน้องขาอย่างนี้เขาเรียกว่าเรื่องมากค่ะใส่ไปเถอะค่ะ”เมื่อพี่เขาพูดจบเขาก็เดินไป ปล่อยให้ฉันทำหน้าหงอยอยู่คนเดียว  โถ่เว้ย  จะใส่ได้ยังไงล่ะเนี่ย

‘เดือนหน้าเราต้องจ่ายค่าเช่าร้านแล้วนะลูก’

คำพูดของแม่หวนกลับมาในห้วงคำนึงของฉันอีกครั้ง ไม่มีค่าเช่าร้านงั้นเหรอ ทำไงได้ ฉันก็ต้องจำใจถ่ายแบบแล้วต้องใส่ชุดบ้าๆนี่หน่ะสิ เฮ้อ!!!

“น้องเสร็จหรือยังค่ะ”

“เออ...เสร็จแล้วค่ะ”ฉันค่อยๆเปิดประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมา

“พี่ค่ะมันจะดีเหรอค่ะ”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเบา

“ดีสิค่ะหุ่นน้องก็ออกจะดี มาค่ะมาแต่งหน้ากัน”พี่เขาจูงฉันไปนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วบรรจงเติมสีสันบนใบหน้าฉัน  ใช่เวลาไม่นาน พี่เขาก็แต่งหน้าเสร็จ  ฉันรีบมาหยิบร้องเท้าบรู๊ทส้นสูง สร้อยคอเหล็ก  และถุงน่องตาข่ายมาใส่ให้เรียบร้อย โดยที่ไม่ลืมจะส่องกระจกดูความเรียบร้อย  โอ้โห ไม่คิดว่าพี่เขาจะแต่งหน้าให้ฉันเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้นะเนี่ย เอาเป็นว่าฉันไปถ่ายก่อนดีกว่า 

“น้องเสร็จหรือยังค่ะ”เสียงพี่คนหนึ่งตะโกนออกมา

“เสร็จแล้วค่ะ”ฉันรีบเดินออกไปที่สตูอย่างรวดเร็ว  ฉันเห็นนายริวและเรย์แต่งตั้งในสไตล์เดียวกันคือกางเกงยาวหนังสีดำไม่ใส่เสื้อโดยมีสร้อยคอส้นยาวห้อยอยู่ เขาคิดจะถ่ายแบบแนวไหนเนี่ย

ฉากหลังเป็นสีแดงร้อนแรง มีเก้าอี้เหล็กสีดำว่างอยู่หลายตัว บางตัวก็ดีบางตัวก็หักระเนระนาดเต็มไปหมด

ดูแล้วมันแปลกๆยังไงก็ไม่รู้

“เริ่มถ่ายกันเลยนะครับ”ตากล้องคนหนึ่งบอก

เริ่มแรกเป็นการถ่ายรวมสามคนโดยให้ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้เหล็กและมีนายเรย์ยืนอยู่ข้างๆและเอามือมากอดคอฉันหลวมๆไว้ส่วนริวนั่งลงข้างล่างโดยนำมือมาพาดขาฉัน  สยิวเป็นบ้า 

ถ่ายรวมกันไปหลายแอ็ค ต่อมาได้ถ่ายเป็นคู่  ฉันได้ถ่ายคู่กับริวก่อน ถ่ายกับริวนี้ยังดีกว่าการถ่ายรวมนิดหน่อย คือไม่ค่อยจะหวาบหวิวนัก

ส่วนที่ถ่ายกับนายเรย์นี่สิ ตากล้องคิดบ้าอะไรก็ไม่รู้ ให้ฉันไปยืนกอดคอนายเรย์ และนายเรย์ก็จับเอวฉันไว้ บ้าชะมัดเลย

“นี่นายไม่ต้องใกล้มากก็ได้นะฉันอึดอัด”ฉันเอามือไปดันคอของนายเรย์ไว้

“น้องครับ ผมให้กอดคอไม่ได้ดันคอนะคับ”ตากล้องว่าฉัน

“ค่ะ”แล้วฉันต้องจำใจกอดคอนายเรย์ไว้

“ครับ ดีมากครับ อย่างนั้นหล่ะ”ดีกับผีอะไรเล่าตากล้องบ้า

ถ่ายไปหลายท่าเหมือนกันกว่าจะเสร็จเล่นเอาเหนื่อย แต่ถือว่าเงินเยอะฉันทำได้อยู่แล้ว  กลับบ้านไปนะฉันจะหลับให้สบายเลยคอยดู

#คอนโด

“เรย์ แกว่ายัยรันนั่นเป็นไงบ้างวะ”ริวหันไปถามเพื่อนรัก

“ก็ดี”เรย์ตอบสั้นๆ

“เฮ้ย ก็ดีของนายหมายความว่าไงวะ”ริวยังไงวายแหย่เพื่อน

“ก็ดีสวยดี”เรย์ตอบปัดๆทั้งๆที่ในใจเขาคิดว่ารันก็สวยไม่แพ้ใครเหมือนกัน

“ฉันว่านะยัยนั่นแต่งตัวอย่างนั้นเห็นแล้วเซ็กซี่เป็นบ้าเลยว่ะ หน้าตาก็สวย  หุ่นก็ดี  ขายิ่งขาวๆ  หน้าอกก็...”

“พอเลย พอได้แล้วไปอาบน้ำ”ยังไม่ทันที่ริวจะพูดจบ เรย์ก็พูดมาขัดเสียก่อนแล้วยังผลักริวเข้าห้องน้ำอีกด้วย

“ยัยนั่นหน่ะเรอะ สวย เซ็กซี่ บ้าแล้ว”เรย์พูดกับตัวเองแล้วยังอดยิ้มไม่ได้ เมื่อนึกถึงใบหน้าที่เรียวงามของรัน

“บ่นไรวะ”ริวได้ยินเสียงอุ๊บอิ๊บของเรย์เลยตะโกนถามออกมาจากห้องน้ำ

“ใครบ่นรีบๆอาบน้ำเลยเร็ว”เรย์รีบบอกปัดเพื่อน

กริ้งๆๆ กรี้งๆๆ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา หนุ่มเรย์รีบเดินไปรับสายอย่างรวดเร็ว เพราะเพื่อนอีกคนกำลังอาบน้ำอยู่  เรย์กรอกเสียงลงไป

“ฮัลโหลครับ”เรย์พูด

“เฮียเอง”เฮียโด้ซึ่งเป็นผู้จัดการของนักร้องหนุ่มสุดหล่อสองคนโทรมาบอกเรื่องงานเพราะนอกจากเรื่องงานและเงินแล้วเฮียโด้จะไม่ยุ่งด้วย

“มีไรครับเฮีย”เรย์รู้จุดประสงค์ของเฮียโด้ที่โทรมาแล้วแต่แค่แกล้งถามไปอย่างนั้นเอง

“เฮียจะเปิดมิวสิควีดีโอเพลงที่พวกเธอสองคนร้องกันปลายเดือนหน้า  พรุ่งนี้มาหาเฮียบริษัทด้วยนะจะมาคุยเรื่องการแสดง”เฮียโด้พูดร่ายซะยาวจนเรย์จะหลับ

“ครับ เดี๋ยวผมจะบอกริวให้ แค่นี้นะครับ หวัดดีครับ”เรย์วางสายโทรศัพท์ลง แล้วต้องส่ายหน้าเพราะช่วงนี้เขามีแต่งานและงานจนไม่มีเวลาจะพักผ่อนเลย  บางทีเขาเคยคิดว่าเป็นคนธรรมดายังดีเสียกว่าอีก  แต่มันก็เป็นได้แค่ความคิดที่ฟุ้งเฟ้อไปทั้งนั้น