สาวสวยกับหนุ่มใสหัวใจซุปเปอร์สตาร์

ลำดับตอนที่ #10 : เรย์ไม่สบาย(ทำไงดี)

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

ใครมาเคาะประตูอีกเนี่ย ให้ตายสิ ฉันล่ะเบื่อจริงๆ แต่ก็ช่วยไม่ได้ ฉันต้องลุกขึ้นไปเปิดประตูอยู่ดี

“ค้า”ฉันขาน

“ยังไม่ตื่นเหรอ เขาจะกลับกรุงเทพแล้วนะ”พี่แมทพูด  ห๊า!!! จะกลับกรุงเทพแล้ว ตายแน่ฉัน  สายทุกทีเลย

“ค่ะ เดี๋ยวขอรันเก็บของแต่งตัว 5 นาทีนะคะ”ตาฉันเปิดทันที แล้วรีบวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัว และเก็บของ ไม่นานนักฉันก็เสร็จ  รถคันอื่นออกไปหมดแล้วเหลือแต่รถตู้นักแสดงที่ยังคงรอฉันอยู่ ฉันนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆเลย

ฉันเอาของใส่รถแล้วรีบมาขึ้นรถ ฉันเห็นนายริวนั่งเบาะหน้าแล้วเล่นเกมเหมือนเดิม ส่วนนายเรย์นั่งหลับอยู่

“ริว  เรย์เป็นอะไร”ฉันถาม

“ไม่สบายมั้ง ไม่รู้สิ”นายริวตอบแต่มือและตายังไม่ว่างจากเกม สงสัยคงจะกินเกมเป็นอาหารแน่ๆ

“นายรู้อะไรสักเรื่องไหมเนี่ย ถ้าเพื่อนนายจะตายจะรู้มั๊ย”ฉันว่า

“มันไม่ตายง่ายๆหรอกน่า”ริวตอบ ฉันขี้เกียจเถียงเลยลองเอามือไปแตะที่หน้าผากของเรย์ อุ๊ย! นายเรย์ตัวร้อนจี๋เลยแฮะ+_+ ทำไงดีล่ะเนี่ย

“ริวในนี้มียาหรือเปล่า”เผื่อจะให้นายเรย์กินบ้าง

“ไม่มี”

“น้ำล่ะ”

“ไม่มี”

“ถามจริงเถอะในรถนี้มีอะไรบ้างเนี่ย”ฉันเริ่มฉุน

“นี่ รถนะไม่ใช่โรงพยาบาลถึงจะได้มีของพวกนั้น”นายริวคงจะเริ่มรำคาญฉันเหมือนแฮะ

“แล้วจะทำยังไงล่ะ”ถ้าปล่อยนายเรย์ไว้อย่างนี้คงไม่ได้แน่

“นอนสิ ให้เรย์นอนลง”นายริวเสนอ

“ได้ๆ”ฉันพยักหน้าแล้วรีบขยับตัวลุกขึ้นให้นายเรย์นอน ส่วนตัวฉันก็ต้องนั่งอยู่ข้างแถวที่สองคนเดียว

“เฮ้ย! ฉันหมายถึงให้เรย์นอนตักเธอสิ”นายริวเห็นเลยลุกขึ้นมาท้วง

“จะบ้าเหรอ ไม่เอาล่ะ นอนอย่างนี้ก็ดีแล้วนี่”ฉันเถียง เรื่องอะไรจะให้นอนตักฉัน

“เดี๋ยวเพื่อนฉันก็ตกหรอก”นายริวทำหน้าเหมือนห่วงเพื่อน

“ไม่หรอกน่า”ฉันพูดบ่ายเบี่ยง

“ตามใจ”นายริวขี้เกียจเถียงจึงหันหน้ากลับไป “เฮ้ย!! OoO ระวังคน”นายริวร้องขึ้นเมื่อลุงคนขับรถหันมาสนใจพวกเราจนไม่ได้ดูทาง 

เอี้ยดดดดดดดดดดดดด!!!

ลุงคนขับรถรีบเหยียบเบกกระทันหัน ทำให้ฉันเกือบตีลังกาไปข้างหน้า ส่วนคนหลบทันเลยไม่เป็นไร แต่ที่เป็นก็คือ เรย์นี่สิ จากแรงเบกทำให้เขาหล่นไปนอนอยู่ข้างล่างแล้วน่ะสิ  =_=

“เธอดูเพื่อนฉันยังไงเนี่ย แขนหักหรือเปล่าก็ไม่รู้”นายริวหันมาว่าฉัน  ฉันไม่ได้เป็นคนทำสักหน่อยนะ

“อย่าเว่อร์ได้ไหม คงไม่เป็นไรหรอกน่า”ฉันพูดแล้วรีบไปพยุงนายเรย์ลุกขึ้นมานอนเหมือนเดิม

“ฉันบอกให้เธอเอาเรย์นอนตักก็สิ้นเรื่องแล้ว เธอจะได้ช่วยจับไง”ริวพูด ก็ฉันไม่ชอบนี่หน่า

“ไม่...ไม่นอนตักไม่ได้เหรอ”ฉันปฏิเสธ

“ใจร้ายชะมัด ช่วยเพื่อนมนุษย์ด้วยกันไม่ได้เหรอไงเนี่ย”นายริวส่ายหน้าแล้วทำหน้าผิดหวัง

“ฉันไม่ได้ใจร้ายสักหน่อยนะ”ฉันตะโกนขึ้นมา

“ไม่ได้ใจร้ายก็ช่วยเพื่อนฉันสิ”ริวชี้ไปที่เรย์ซึ่งกำลังนอนหลับอยู่ จะว่าไปก็น่าสงสารนายเรย์เหมือนกันนะ

“เอ้า เร็วสิ”ริวเร่ง

“อย่าเร่งได้ไหม ฉันกำลังตัดสินใจอยู่”

“ให้ตายเถอะ ถ้าเธอกำลังผ่าตัดคนไข้แล้วตัดสินใจไม่ถูกว่าจะใช้เครื่องมืออันไหน คนไข้ก็ตายพอดี”นายริวเปรียบเทียบ

“โอเคก็ได้”ฉันตอบตกลง คิดซะว่าช่วยเพื่อนมนุษย์ที่อาศัยอยู่บนโลกเดียวกันละกัน

“ดีมาก อย่างนี้สิถึงจะเป็นเพื่อนกันได้”นายริวไม่ต้องมาชมเพื่อปลอบใจเลยนะยะ

“เชอะ”ฉันทำงอน แต่ก็ขยับเอาหัวนายเรย์มาวางไว้บนตักของฉัน มันจั๊กกะจี๋ยังไงก็ไม่รู้แฮะO_Oa

“นี่ว่างอยู่เหรอเปล่า”อยู่ดีๆนายริวถามขึ้น

“ทำไม”ฉันตอบด้วยอาการที่ยังงอนอยู่

“ช่วยแกะเอาสร้อยคอที่เรย์ให้หน่อยสิ”

“ทำไมล่ะ”

“ก็นั่นมันของฉัน ไอ้เรย์มันแกล้งฉันตอนเช้าเลยไม่ได้เอาคืน เลยถือโอกาสนี้เอาคืน”พวกนายนี้เล่นอะไรเหมือนเด็กๆเลยแฮะ

“อือ”ฉันพยักหน้าแล้วเอามือแกะสร้อยคอทีคอนายเรย์ออก ว่าแต่มันแกะยังไงเนี่ย  ใกล้ได้แล้ว! มองไม่ค่อยเห็นเลยแฮะ ฉันเลยก้มหน้าลงไปดูสร้อยใกล้  สังเกตว่านายเรย์หน้าแดงด้วยแหล่ะ สงสัยเพราะพิษไข้แน่ๆเลย  ท่าทางจะเป็นหนักแฮะ

“เสร็จหรือยังเนี่ย”นายริวถาม

“สร้อยบ้าอะไรของนายเนี่ย แกะยากชะมัด เอ้า”ฉันบ่น พลางยื่นสร้อยข้อมือให้นายริว

ระหว่างทางฉันนั่งมองหน้าเรย์ที่ไม่สบายและกำลังนอนตักฉันอยู่ จะว่าไปนายเรย์นี่ดูมีเสน่ห์มาก มากกว่าริวด้วยซ้ำ ที่ฉันคิดนี่คงไม่ได้หมายความว่าฉันชอบเรย์หรอกนะ ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้ ฉันชอบริวไม่ใช่เหรอ หรือว่าฉันหลอกตัวเอง ไม่จริง อย่าคิดให้เปลืองสมองเลยดีกว่า

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ฉันเริ่มรู้สึกปวดขาแล้วล่ะ นายเรย์นี่หัวหนักชะมัดเลย แต่ทำไงได้นายนี่ป่วยอยู่ ปล่อยให้หลับไปเถอะ  อ้าว ถึงบ้านฉันแล้วเหรอเนี่ย ดีเหมือนกันฉันจะได้ไปเอายามาให้นายเรย์กินจะได้หาย

“แม่หวัดดีค่ะ”ฉันเอาหัวนายเรย์ออกเบาที่สุดแล้วลงไปสวัสดีแม่

“จ๊ะ”

“แม่มียาแก้ไข้มั๊ยค่ะ”ฉันถาม

“มี อยู่ในตู้ยา”ฉันรีบวิ่งไปเอายาพร้อมน้ำออกมาให้นายเรย์ จากนั้นฉันก็บอกให้ริวพาไปหาหมอซะ ส่วนฉันก็ไม่พ้นเรื่องนอนอยู่ดี ฮ้าววว~ ได้เวลาพักสมองแล้วล่ะ ฉันรีบไปอาบน้ำกินข้าวแล้วก็เข้านอนทันที วันนี้ฉันคงหลับเป็นตายเลยล่ะ แต่ก่อนจะนอนฉันขอกินยาแก้ปวดก่อนดีกว่า ปวดขามากๆ +0+...........

.....................

“เรย์ๆ เฮ้ย เรย์ ตื่นสิวะถึงคอนโดแล้ว”ริวใช่มือไปเขย่าตัวเรย์เบาๆเพื่อปลุกให้ตื่น

“..........”เรย์ยังคงเงียบนอนหลับเพราะพิษไข้อยู่

“เฮ้ย! อย่าแกล้งสิวะ ฉันขี้เกียจเบกนะเว้ย”ริวพูดกับเรย์ แต่ก็เหมือนพูดอยู่คนเดียว เพราะเรย์ไม่มีท่าทีที่จะตื่น

“เฮ้อ =_=a ไม่ว่าแกจะเมาหรือไม่สบาย ฉันต้องรับหน้าที่แบกอยู่ดี”ริวถอนหายใจก่อนที่จะแบกเรย์ขึ้นไปบนห้อง