คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : Rule 33 : กิเลสราคะ(เพิ่มเติม)
ร่างของผมถูกโยนเข้าไปในรถที่จอดอยู่ไม่ห่างจากผับสักเท่าไหร่ก่อนร่างใหญ่ๆ ของไอ้คีตะจะตามเข้ามา ผมกลัวจนถอยกรูดติดประตูรถอีกด้าน ผมเอื้อมมือไปเปิดประตูรถก่อนจะรีบกระโจนออกไปแต่ข้อเท้าถูกดึงเอาไว้หลังจากนั้นตัวผมก็ถูกกระชากเข้ามาในรถอีกรอบ
“คีตะ อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ” ผมรีบร้องห้ามเมื่อขาผมถูกจับแยกออกจากกัน เรี่ยวแรงของผมไม่เคยเคยสู้ไอ้หมอนี่ได้เลย ถ้าหมอนั่นมันเลือดขึ้นหน้าไม่ฟังอะไรทั้งนั้นผมเสร็จมันแน่
“ไหนๆ นายก็เกลียดฉันแล้วงั้นฉันขอทำในสิ่งที่นายเกลียดหน่อยเถอะ!” ไอ้คีตะคำรามเสียงต่ำก่อนจะกระชากเสื้อนอกผมออกเหลือแต่เสื้อกล้ามสีดำตัวเดียว “ฮึ! เสื้อนี่มีกลิ่นผู้หญิงนี่” ไอ้คีตะทำหน้าดุดันก่อนจะออกแรงเพียงนิดเดียวเสื้อเชิ้ตของผมตัวนั้นก็ขาดกระจุย เสื้อ...ตัวโปรด...ของกรู
“นี่นาย!! ฉันมีแฟนแล้วเพราะฉะนั้นอย่าทำแบบนี้นะ” ผมพยายามดันศีรษะของไอ้บ้านั่นออกให้ห่างจากหน้าของผม
“เพราะอย่างนั้นไงฉันถึงโกรธ!! ฉันไม่อยากเห็นนายเป็นของคนอื่น นายต้องเป็นของฉัน!! ของฉันคนเดียวเท่านั้น!!” ไอ้คีตะตะคอกก่อนจะปัดมือผมที่ยันหน้าผากมันไว้ออกและโถมเข้ามาปล้ำจูบ
ริมฝีปากของผมถูกดูดจนแสบสะท้านไปหมด ถึงไม่ส่องกระจกก็รู้ว่าปากของผมคงบวมอยู่แน่นอน จูบครั้งนี้รุนแรงกว่าที่ผ่านๆ มามากจนผมไม่สามารถต้านทานความหิวกระหายของผู้ชายตรงหน้าได้ มือที่พยายามปัดป่ายใบหน้าที่กำลังมอบจูบให้อ่อนแรงลงจนในที่สุดแขนทั้งสองข้างก็ถูกตรึงไว้อย่างง่ายดาย
ฉากต่อไปนี้ถูกตัด จิ้มนะจิ้ม
ผมกลับมาหายใจในจังหวะปกติได้หลังจากหายใจผิดจังหวะไปเสียนาน รู้สึกตัวอีกทีผมก็นอนนิ่งๆ บนตัวของไอ้คีตะเสียแล้ว อ่า...รู้สึกอายจนไม่กล้าขยับไปไหนไม่กล้าลืมตามองอะไรเลย ทำไมผมถึงหลวมตัวไปมี...อะไรๆ กับไอ้บ้านั่นด้วยนะ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของผมอีกทั้งผมยังไม่ใช่ฝ่ายรุกอีกต่างหาก ครั้งแรกของผมน่าจะเป็นผู้หญิงสิ โธ่
จุ๊บ! เมื่อเห็นผมเริ่มขยับตัวไอ้คีตะก็จูบเบาๆ ที่หน้าผาก อ่า...ตลอด ไอ้บ้านี่เอะอะอะไรก็จูบๆๆ
“ทำบ้าอะไร!?!” ผมชักสีหน้าไม่พอใจที่ถูกขโมยจูบ ผมพยุงร่างของตัวเองลุกขึ้นไปนั่งตรงริมเบาะก่อนจะหยิบกางเกงมาสวม พอหันไปมองเศษเสื้อก็ต้องถอนหายใจเพราะมันขาดจนผมไม่สามารถสวมมันได้อีกต่อไปแล้ว
“เอาเสื้อฉันไปใส่สิ” ไอ้คีตะขยับตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะดึงร่างผมให้มานั่งบนเบาะดีๆ และหยิบเสื้อเชิ้ตสีเทาแขนยาวส่งให้ผม ผมมองอย่างชั่งใจก่อนจะรีบคว้ามาใส่เพื่อปกปิดร่องรอยที่มีอยู่เต็มร่างกาย
ผมสำรวจความเรียบร้อยของร่างกายก่อนจะรีบเปิดประตูเพื่อออกจากรถแต่เมื่อเท้าแตะพื้นร่างผมก็ทรุดฮวบลงไปทันทีเพราะความเจ็บมันแล่นปลาบขึ้นมาจนยืนไม่อยู่ ให้ตายเถอะ!!
ผมก้มลงมองพื้นก่อนจะตกใจที่เห็นเลือดไหลลงมาตามขา ผมแตะเลือดก่อนจะรีบหันไปมองไอ้คีตะทันทีด้วยความตกใจ ทำไมถึงมีเลือดออกมาจากขอบกางเกงของผมล่ะ
“ละ...เลือด คีตะ เลือด” ผมหันไปมองไอ้คีตะก่อนจะรู้สึกวูบเล็กน้อย ผมกลัวเลือดที่ไหลออกมาจากตัวเองนี่นา โฮ อีกไม่นานผมต้องเป็นลมแน่
“อ้อ ไม่แปลกหรอก มันเป็นครั้งแรกสำหรับนายประกอบกับขนาดของฉันเพราะงั้นเป็นธรรมดาที่เลือดจะไหล” ไอ้คีตะพูดพลางยืดอก ภูมิใจเหลือเกินนะมึงกับขนาดของมึงน่ะ หมั่นไส้!!
“อึก ไม่ไหว ตาลายไปหมดแล้ว” ผมค่อยๆ คลานกลับขึ้นมาบนรถก่อนจะเอนหลังพิงเบาะ
“เฮ้ย! นายกลัวเลือดสินะ” ไอ้คีตะตกใจก่อนจะคว้าตัวผมไปนอนพาดไว้บนตักแล้วรีบถอดกางเกงของผม ไอ้นี่มัน...ฮึ่ม!! ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้ผมกำลังจะตายแหล่มิตายแหล่อยู่ล่ะก็ผมจะซัดปากมันสักครั้ง
สัมผัสของผ้านุ่มๆ จรดลงที่ผิวหนังบริเวณโคนขาก่อนจะเช็ดไล่ลงมาเรื่อยๆ จนเกือบถึงปลายเท้า เมื่อเห็นว่าไม่มีเลือดไหลออกมาไอ้คีตะก็สวมกางเกงให้ผมอีกครั้งและหยิบผ้าเย็นในถังเก็บความเย็นมาให้ผม
“ขยับไปตรงนู้น จะนอน” ผมสั่งด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างไอ้คีตะจึงรีบทำตาม ผมล้มตัวลงนอนบนตักไอ้คีตะก่อนจะเอาผ้าเย็นปิดตาไว้เพื่อพักผ่อน เหนื่อยก็เหนื่อยแถมยังเจ็บก้นอีกต่างหาก ไอ้เวรคีตะก็ไม่บันยะบันยังเลยซักนิดมันกะจะให้ผมกระอักตายไปเลยหรือไงกัน
“น่ารักจังเลยนะ” ไอ้คีตะพูดเสียงกลั้วหัวเราะผมจึงยกมือขึ้นตบปากมันซึ่งมือของผมก็ฟาดถูกปากมันได้อย่างพอดิบพอดีทั้งๆ ที่ผมมองไม่เห็น “หลังจากนี้ฉันก็หวังว่านายจะไม่ไปไหนอีกนะชนินทร์” ไอ้คีตะพูดเสียงแผ่วก่อนจะลูบแก้มของผมเบาๆ ผมไม่กล้าตอบกลับไปเพราะผมไม่มั่นใจว่าผมจะสามารถอยู่กับหมอนี่ได้อีกนานแค่ไหน ผมจะสามารถรักหมอนี่ได้อย่างหมดใจไหม ถึงแม้มันจะพร่ำบอกรักผมแต่ผมกลับลังเลไม่กล้าตอบรับตรงๆ เพราะผมกลัวว่าผมจะต้องเสียใจอีกครั้งเพราะเหตุการณ์ซ้ำๆ เดิมๆ ผมกลัว...
ผมกลับไปถึงบ้านโดยรถไอ้คีตะก่อนจะรีบไปเปิดประตูบ้านเพื่อให้เพื่อนที่มารออยู่แล้วเข้าไปพักผ่อน ผมสงสัยจริงๆ ว่าพวกมันมาถึงบ้านผมโดยสวัสดิภาพได้อย่างไรเพราะต่างคนก็ต่างเมาอ้วกแตกอ้วกแตนกันทั้งนั้น พนันร้อยทั้งร้อยเลยครับว่าพรุ่งนี้พวกผมจะโดดกันยกกลุ่ม
“โอย แม่ง ทำไมพวกมึงเมาเละแบบนี้วะ” ผมขมวดคิ้วก่อนจะปาดเหงื่อหลังจากช่วยพยุงพวกเพื่อนๆ เข้ามานอนกองกันในห้องรับแขกเรียบร้อยแล้ว
“สงสัยถูกพวกนั้นมอมเข้าให้แล้วล่ะมั้ง” ไอ้คีตะพูดพลางเอาเท้าเขี่ยหน้าไอ้วา โห พี่น้องเขาทำกันแบบนี้ครับคุณผู้ชม
“ดูหน้าพวกพี่แต่ละคนยกเว้นพี่ขิมดูเหมือนคนกินเหล้าไม่เป็นเลยเนอะ ยิ่งพี่บอลยิ่งไม่เหมือน” ผมพูด ก็ดูพี่บอลสิครับ ยังไงก็เทวดาอ่ะ ทั้งหล่อ รวย เก่ง ที่สำคัญเป็นคนดีสุดๆ รอยยิ้มของพี่บอลไม่ว่าจะครั้งไหนๆ ก็คว้าใจผมได้อย่างชะงัดเชียวล่ะครับ
“เหอะ ไอ้บอลนั่นแหละคอแข็งตัวพ่อแต่มันก็ไม่ค่อยดื่มน่ะนะ ไปด้วยกันทีไรส่วนมากจะดื่มน้ำผลไม้ซะมากกว่า เด็กซะไม่มี” ไอ้คีตะพูดอย่างหมั่นไส้ ไม่ดีเท่าเขาก็เลยอิจฉาล่ะสิแก
“นั่นแหละดี หัดดูพี่บอลเป็นตัวอย่างซะบ้างนะนาย” ผมบอก
“อ้อ นายชอบแบบซาดิสม์หลบในเหรอ ถ้าฉันซาดิสม์แบบไอ้บอลจะชอบฉันไหมล่ะ?” คำถามนั่นเล่นเอาผมอึกอักตอบไม่ถูกเลยทีเดียวเชียว
“เห็นพี่บอลดีก็เลยใส่ร้ายพี่บอลแบบนั้นใช่ไหมล่ะ? อย่าเอานิสัยส่วนตัวของตัวเองไปยัดเยียดให้คนอื่นสิ” ผมบอก หน้าอย่างพี่บอลน่ะนะจะซาดิสม์ เคยตบยุงหรือเปล่าก็ไม่รู้
“ชิ หมั่นไส้จริง” ไอ้คีตะกอดอกพลางสะบัดหน้าไปด้านอื่นอย่างงอนๆ
“ไม่ง้อนะ” ผมพูดพลางเดินไปบนบ้านเพื่อหอบผ้าห่มกับฟูกมาปูให้ไอ้พวกนี้นอน เมาจนเดินไม่ไหวขนาดนี้คงขึ้นไปนอนบนบ้านไม่ได้ ให้มันนอนกองกันอยู่ข้างล่างนั่นแหละดีแล้ว
“โอ๊ย ง้อนิดนึงก็ไม่ได้” ไอ้คีตะเดินตามผมขึ้นมาก่อนจะรีบรับหมอนที่ผมปาใส่มันไว้ได้ทันท่วงที
“อย่าพูดมากรีบปูที่นอนซะ” ผมพูดพลางชี้นิ้วสั่งส่วนตัวผมก็ลากขาไอ้พวกนั้นให้หลบจากรัศมีของฟูกก่อนจะใช้ให้ไอ้คีตะที่ปูฟูกเสร็จอุ้มพวกขี้เมาให้ไปนอน โซฟาตัวยาวก็ให้ไอ้วามันนอนซะเพราะดูเหมือนมันจะไม่ยอมลุกไหนเพราะมันกอดหมอนรองนั่งบนโซฟาไว้ซะแน่น
“เรียบร้อย งั้นเราไปอาบน้ำด้วยกันป่ะ” ผมรีบหันไปมองไอ้คีตะด้วยสีหน้าแหยงๆ ทันทีที่มันพูดแบบนั้น
“ใครจะอาบน้ำกับนาย?” ผมย่นจมูกพลางถาม
“อ้าว ก็นายไง เดี๋ยวฉันช่วยทำความสะอาดร่างกาย ถ้าปล่อยให้อะไรๆ อยู่ในนั้นเดี๋ยวนายก็ท้องหรอก” ป้าบ! พูดจบปุ๊บผมก็ประเคนฝ่ามือใส่หลังมันเสียเต็มแรง
“ไม่ ฉันจะอาบคนเดียวส่วนนายก็กลับไปได้แล้ว” ผมโบกมือไล่
“อะไร? ไม่กลับ ฉันก็เมา ขับรถไม่ไหวหรอก” เชอะ ทำเป็นเดินเซ แสดงละครได้กระจอกงอกง่อยจริงนะมึง
“ขับมาได้ก็ขับกลับได้เหมือนกันนั่นแหละ”
“ถ้าฉันขับรถตกข้างทางล่ะ?”
“เรื่องของนายสิ” ผมยักไหล่อย่างไม่หยี่หระก่อนจะเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวเพื่อเข้าไปอาบน้ำ
“นี่ นายรู้วิธีทำความสะอาดเหรอ? ให้ฉันช่วยดีกว่า” ไอ้คีตะพูดพลางเดินมาขวางผมไว้ทันทีที่ผมกำลังจะเปิดประตูห้องน้ำที่อยู่ใต้บันได
“เออะ...เออน่า ฉันจะทำของฉันเอง” ผมชะงักเล็กน้อยก่อนจะผลักไอ้คีตะออกให้พ้นทาง
“ต้องเอานิ้วเข้าไปเบิกทางให้ของของฉันไหลออกมาและต้องล้างใช้นิ้วควานเพื่อให้ล้างสะอาดด้วยนะ นายจะทำแบบนั้นเหรอ?” ไอ้คีตะถามพลางยิ้มยั่วยวน เอ่อ ชาตินี้ทั้งชาติตูยังไม่เคยยัดนิ้วเข้ารูตูดของตัวเองเลยฟ่ะ >///<
ผมกลับหลังหันไปหาไอ้คีตะก่อนจะก้มหน้าและดึงมือมันเข้ามาในห้องน้ำด้วยกัน ไม่มีทางเลือกนี่ครับ ผมไม่กล้าเอานิ้วเข้ามาเอง พอจะเอาเข้ามันกล้าๆ กลัวๆ กลัวเจ็บอ่ะ เหมือนกับตอนฉีดยานั่นแหละ ไม่กล้าฉีดเองแต่พอคุณพยาบาลฉีดให้ก็ไม่กลัว ไหนๆ ไอ้คีตะก็เคยทำแล้วให้มันทำให้เลยละกันและครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายด้วย!! ผมจะไม่มีอะไรกับมันอีกแล้ว >///////////<
พอเข้ามาในห้องน้ำผมก็เอาแต่ยืนหันหลังให้มันและก้มหน้านิ่งไม่ขยับไปไหน เอาเข้าจริงผมก็แอบกลัวนะเนี่ย มันทั้งกลัวทั้งอายทั้งเขินจนตัวสั่นไปหมดแล้วเนี่ย เห็นแบบนั้นไอ้คีตะก็เดินมายืนประชิดหลังของผมก่อนจะเป็นคนปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของมันที่ผมใส่อยู่ด้วยตัวเอง
“ฉะ...ฉันถอดเอง” ผมจับมือไอ้คีตะไว้ก่อนจะปลดกระดุมด้วยตัวเองส่วนไอ้คีตะที่หมดหน้าที่กับเสื้อมันก็เลื่อยมือไปปลดกระดุมกางเกงของผมแทน อ่า...รู้สึกขนลุกยังไงก็ไม่รู้
“ทำได้ไหม?” ไอ้คีตะกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูก่อนจะเลื่อนหน้ามาจุ๊บแก้มผมเบาๆ ผมจึงเอียงหน้าหนี บรรยากาศมันชักจะแปลกๆ แล้วนะเว้ย กูแค่จะอาบน้ำนะเฮ้ย ไม่เอาอย่างอื่น จะอาบน้ำอย่างเดียวเท่านั้น
“ทะ...ทำอะไร?” ผมถามอย่างแผ่วเบา
“ฉันรู้ว่ามันหนักไปสำหรับนายแต่ฉันอยากทำ ได้ไหม?” ไอ้คีตะเอื้อมมือไปเปิดฝักบัวทำให้น้ำเย็นๆ ไหลอาบร่างกายของเราทั้งสองคนทั้งๆ ที่ผมยังถอดเสื้อไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำกางเกงก็ยังตกอยู่ตรงปลายเท้าอยู่เลย
“มันเย็นนะ เปิดเครื่องทำน้ำอุ่นก่อนสิ” ผมพูดพลางทำท่าจะเดินไปเปิดเครื่องทำน้ำอุ่นเพราะอยากจะเลี่ยงบรรยากาศแบบนี้แต่ร่างของผมกลับถูกดันติดผนังก่อนจะถูกประกบปากจูบอย่างนุ่มนวล
แขนผมถูกตรึงไว้กับผนังก่อนตรงกลางระหว่างขาจะถูกขาของไอ้คีตะแทรกเข้ามา ผมอ่อนระทวยยืนไม่อยู่จึงทรุดลงไปนั่งบนหน้าขาของไอ้คีตะที่แทรกอยู่กลางตัวผม แม่ง มันตื่นแล้วไง
“อือ พอเถอะ” ผมเบือนหน้าหนีก่อนจะถูกปล่อยให้ทรุดลงไปนั่งบนพื้นห้องน้ำส่วนไอ้คีตะก็ทรุดลงมานั่งด้วยโดยดึงตัวผมไปนั่งคาบบนตักของตัวเอง
“ชอบนะ ฉันชอบนาย” ไอ้คีตะประคองหน้าผมขึ้นก่อนจะจูบลงมาอย่างแผ่วเบาซึ่งผมก็ตอบรับจูบนั้นอย่างช่วยไม่ได้ เรากอดจูบลูบไล้กันท่ามกลางสายน้ำจากฝักบัวระหว่างนั้นไอ้คีตะก็ช่วยทำความสะอาดด้านหลังให้ผม ตอนทำผมกอดไอ้คีตะไว้แน่นจนตัวสั่นแต่ไอ้คีตะก็ปลอบประโลมผมอยู่เสมอผมจึงไม่รู้สึกแย่นัก แต่มันเจ็บใจตรงที่ผมเผลอครางออกมาตั้งหลายครั้งจนไอ้คีตะเกือบจะทนไม่ไหว โชคดีที่ผมยังมีสติพอจะห้ามไม่ให้ไอ้คีตะบุกเข้ามาอีกครั้งแต่ผมก็ต้องช่วยมันแทนโดยการใช้มือ สรุปคือเราก็ช่วยกันและกันนั่นแหละครับ >///<
ไอ้คีตะตื๊อที่จะนอนอยู่ที่นี่ให้ได้จนผมอ่อนใจ พอบอกให้ไปนอนห้องอื่นมันก็ไม่ยอมดันทุรังจะนอนกับผมให้ได้ตอนนี้ผมจึงนอนตะแคงหันหลังใส่ไอ้คีตะโดยมีหมอนข้างคั่นกลางระหว่างผมกับมัน
ไอความร้อนแผ่ซ่านไปทั้งร่างเมื่อไอ้คีตะพลิกตัวดึงหมอนข้างออกและเนรเทศตัวเองมากอดผมไว้จากด้านหลัง ผมขดตัวอย่างตกใจก่อนจะค่อยๆ ผ่อนคลายตัวเองลงเมื่อไอ้คีตะจูบที่ข้างแก้มที่กอดผมแน่นขึ้น ผมนอนนิ่งให้มันกอดเพราะรู้สึกสบายและอุ่นจนผล็อยหลับไปโดยที่ไม่คัดค้านที่ถูกลวนลาม
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอัพอีกน้า
B B
ความคิดเห็น