ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Yaoi] ซวยฉิบหาย! ผมกลายเป็นเมียเขา [จบจ้า]

    ลำดับตอนที่ #14 : Rule 13 : รักน้องต้องกด (100%)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 37.63K
      81
      20 ก.พ. 56

    14/11/12
    edit : 1/1/13

    edit  : 12/02/13
     
    Rule 13 : รักน้องต้องกด 

    ฉากนี้ถูกตัด
    กรุณาเชิร์ชกูเกิ้ลว่า dprforfreshman ลิ้งค์แรง ที่บอกว่าเป็น adult content นะคะ


     
    waiting for 40%
    มาต่อแล้วจ้า


    ผมลืมตาขึ้นมาอีกทีหลังจากเสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ดังขึ้น  ผมค่อยๆ ดันแขนของไอ้พี่ลันที่พาดอยู่บนอกออกก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู  ผมปิดนาฬิกาปลุกก่อนจะใจหายเมื่อเห็นไลน์ของไอ้เมฆเด้งขึ้นมา  ซวยแล้ว! ผมออกจากงานเลี้ยงมาโดยไม่ได้บอกใครไว้ก่อนอีกแล้ว  แล้วคราวนี้ผมจะบอกไอ้เมฆว่าอย่างไรดีล่ะครับ?

    ผมจิ้มนิ้วลงไปที่ไอคอนของไลน์ก่อนจะพิมพ์ตอบไอ้เมฆที่ไลน์มาหาผมตั้งแต่เมื่อคืน

    เมฆ...ตอนนี้กูอยู่ที่โรงแรมอ่ะ  กูเมาก็เลยถูกพี่ลันลากมาฝากไว้ที่โรงแรมเดิมที่เราเคยอยู่  ผมโกหกหน้าด้านๆ  ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่โรงแรมพี่ลันแต่ผมอยู่คอนโดพี่ลันต่างหาก

    แล้วมึงจะกลับมาตอนไหน?  ไอ้เมฆพิมพ์ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว  โอ้โห! ท่าทางมันจะเฝ้าโทรศัพท์ทั้งคืนเลยสินะ  เมฆกูขอโทษ

    อ่า...ให้กูหายมึนก่อนแล้วเดี๋ยวจะนั่งแท็กซี่กลับ  ผมบอก  ขืนบอกว่าพี่ลันจะไปส่งผมคงถูกสงสัยเป็นแน่แท้

    เออๆ ไอ้เมฆพิมพ์มาแค่นั้นก่อนจะเงียบไปผมจึงวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมและลุกออกจากเตียงเพื่อไปหยิบเสื้อผ้ามาสวม  แต่เพิ่งส่งขาข้างเดียวลงไปแตะพื้นเอวของผมก็ถูกกอดรัดไว้จากด้านหลัง  ผมตกใจสะดุ้งโหยง  ไอ้พี่ลันมันละเมอเหมือนคราวที่แล้วแน่ๆ

    พอคิดได้ว่าไอ้พี่ลันละเมอผมจึงค่อยๆ แกะมือแกออกอย่างแผ่วเบา

    “นี่มันยังเช้าอยู่เลย นอนต่ออีกหน่อยก็ได้” ไอ้พี่ลันพูดเสียงแผ่วๆ ก่อนจะลากผมลงไปซุกผ้าห่มพร้อมกับยกขาขึ้นก่ายขาผม  พี่มันบอกให้ผมนอนต่อก็จริงแต่ในเมื่ออย่างอื่นของพี่มันตื่นจนผมสัมผัสได้แล้วผมคงจะมีแก่ใจนอนต่อหรอก  ร่าเริงแต่เช้าเลยนะมึง

    ผมกลั้นใจแกล้งทำเป็นนอนต่อเพราะถ้าขืนผมลุกขึ้นมาไอ้พี่ลันอาจจะต่ออีกสักยกสองยกก็ได้  แต่ยิ่งแกล้งนอนผมก็ยิ่งนอนไม่หลับเพราะเมื่อไอ้พี่ลันแกกอดผมแน่นขึ้นไอ้นั่นไอ้นี่ก็สัมผัสหลังผมมากขึ้นเช่นกัน

    “โอ๊ยพี่เตี้ย!! ไปห้องน้ำเดี๋ยวนี้เลย!!” ผมเด้งออกจากผ้าห่มแล้วตะโกนขึ้นอย่างหงุดหงิด  จะนอนหลับได้ไงครับคุณถ้ายังรู้สึกถึงการตื่นตัวแบบนี้  ก็เข้าใจอยู่หรอกว่านี่มันเป็นธรรมชาติของผู้ชายในเวลาเช้าแต่มารบกวนการนอนของผมแบบนี้ผมรับไม่ได้  ความจริงเราก็อยากจะตื่นบ้างอยู่หรอกแต่มันเสียพลังงานไปเยอะเพราะเรื่องเมื่อคืนมันก็เลยไม่ตื่นให้น่ะสิ!! โมโหจริงๆ!

    “เออน่า เดี๋ยวมันก็ลงเองแหละ” ไอ้พี่ลันบอกปัดๆ ก่อนจะเอาหน้าซุกหมอน  ไอ้พี่นี่ขี้เซาเป็นบ้าเลยแฮะ

    ผมถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายของตัวเอง  คราวนี้มันไม่เจ็บทรมานเหมือนคราวที่แล้วแล้วล่ะครับ  สงสัยเพราะคราวที่แล้วเป็นครั้งแรกมันก็เลยบวมไปหลายวันแต่วันนี้ผมเดินเองได้สบายๆ เลยแม้จะเจ็บอยู่นิดหน่อยก็เถอะ


     

    ผมใส่เสื้อผ้าชุดเดิมก่อนจะเดินไปเปิดทีวีที่ห้องนั่งเล่นดูคร่าเวลารอไอ้พี่ลันตื่น  ขนาดผมอาบน้ำเสร็จแล้วพี่แกก็ยังนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มอย่างสบายอารมณ์  ช่างนอนลงไปได้  ไม่อึดอัดเหนียวตัวบ้างหรือไงนะ

    แกรกๆ  เสียงเปิดประตูจากห้องนอนดังขึ้นผมจึงหันไปมอง  ไอ้พี่ลันเดินออกจากห้องนอนด้วยสภาพผมชี้ฟูตาปรือใส่เสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงเลสีน้ำตาล  แกเดินตรงมาที่ผมที่กำลังนั่งพิงพนักโซฟาอย่างผ่อนคลาย  ขายาวๆ ก้าวข้ามพนักพิงที่ผมกำลังพิงอยู่ก่อนที่ร่างใหญ่ๆ จะเบียดลงนั่งซ้อนตัวผมพร้อมกับแขนที่คล้องเอวเอาไว้หลวมๆ และหน้าที่ซบลงมาที่ไหล่  อ่า...เหมือนไอ้พี่ลันกำลังอ้อนผมเลยล่ะครับ  ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย!!

    “อะไรกันพี่เตี้ย  ที่อื่นก็มีให้นั่งตั้งเยอะตั้งแยะ” ผมพูดพลางพยายามลุกออกไปแต่ติดตรงที่ไอ้พี่ลันกอดเอวไว้จึงลุกไปไหนไม่ได้

    “ง่วงว่ะ” ไอ้พี่ลันพูดเสียงงัวเงีย

    “ง่วงก็ไปนอนสิจะมาอยู่ตรงนี้ทำไมครับ?” ผมถามเสียงห้วนอย่างกวนตีน  ไอ้พี่เวรนี่คงไม่ได้มาจิ้มผมอีกหรอกนะ  บอกไว้ก่อนว่าต่อไปนี้จะไม่ให้ทำอะไรแล้ว  สองครั้งก็เกินพอ  เดี๋ยวผมจะไม่กล้าไปมีอะไรกับผู้หญิง

    “นี่นาย  ใส่ชุดเดิมทำไม  เหม็นเหล้าว่ะ” ไอ้พี่ลันดมฟุดฟิดแถวๆ คอผมก่อนจะพูดเสียงเซ็งๆ  อ้าวไอ้นี่...ถ้าไม่ให้ใส่ชุดเดิมแล้วกูจะเอาชุดที่ไหนมาใส่ครับ?

    “ผมไม่มีชุดเปลี่ยน” ผมพูด

    “ในตู้เสื้อผ้า  ไปหาเอาดิ” ไอ้พี่ลันชี้เข้าไปในห้องนอนของตัวเอง  ผมหรี่ตามองไอ้พี่ลันนิดๆ  จะให้ผมใส่ชุดพี่ลันคงไม่ไหวหรอกครับ  ใส่ไปเดี๋ยวจะถูกหาว่าเป็นเด็กฮิพฮอพ

    “ไม่เป็นไรครับ  เดี๋ยวผมก็กลับแล้ว” ผมบอก

    “รีบกลับไปทำไม? อยู่ค้างอีกสักคืนสิ”

    “พี่ลัน! ครั้งเดียวพอ!” ผมกระแทกเสียงอย่างไม่พอใจ  ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนนิ่งขรึมอย่างพี่ลันจะหื่นขนาดนี้  นี่สินะที่เขาเรียกว่าร้ายลึก  ดูคนที่ภายนอกไม่ได้จริงๆ  ดูอย่างไอ้พี่ขลุ่ยสิครับ  ท่าทางเป็นหนุ่มเจ้าสำราญจะตายแต่ที่จริงกลับไม่ใช่กลับกันไอ้พี่ลันที่ดูเงียบๆ ไม่ชอบสุงสิงกับใครกลับเป็นเพลย์บอยตัวพ่อ  คนแบบนี้น่ากลัวเป็นบ้า (แต่กูก็เสียตัวให้มันแล้วล่ะวะ)

    “งก” ไอ้พี่ลันบ่นก่อนจะซบไหล่ผมต่อโดยไม่พูดอะไร  ท่าทางจะง่วงจริงๆ ถึงกล้ามาหลับในสภาพล่อแหลมแบบนี้  แต่พี่ลันที่มีท่าทางแบบนี้ก็น่ารักดีนะครับ  ดูออดอ้อนเหมือนเด็ก  ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากให้พี่แกเป็นแบบนี้ต่อไป  ไอ้พี่ลันที่ดูโหดๆ ก็เท่ดีอยู่หรอกแต่แบบนั้นผมไม่ค่อยชอบเพราะโหดทีไรกูโดนทำโทษตลอดเลย  พี่ลัน...น่ารักแบบนี้ให้นานๆ หน่อยนะครับ


     

    พี่ลันตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่ผมปลุกหลังจากแกหลับซบไหล่ผมไปได้เพียงยี่สิบนาทีเพราะผมอยากให้แกไปอาบน้ำ  ไม่ใช่ว่าเหม็นตัวแกหรอกนะแต่ผมก็แค่หาข้ออ้างให้ตัวเองไม่ถูกลวนลามก็เท่านั้นเอง  ขนาดหลับอยู่มือไอ้พี่ลันก็ยังยุกยิกๆ ลวนลามอยู่เรื่อย  ผมเขินน่ะครับ  ผมรู้ว่าผมอาจจะพูดคำนี้บ่อยแต่ว่า...พี่ลันน่ารักมากครับ!!

    พออยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้พี่ลันทำตัวอ้อนแม้หน้าตากับท่าทางจะไม่ค่อยเหมือนคนกำลังอ้อนก็เถอะ  แต่คนนิสัยเย็นชาแบบพี่ลันทำได้แค่นี้ก็บุญโขแล้ว  เวลาอ้อนพี่ลันจะชอบมานัวเนียเหมือนแมวเลยครับ  แต่พอคิดไปคิดมาที่พี่ลันแกอ้อนเฉพาะเวลาอยู่ด้วยกันสองคนมันก็ดีนะครับ  ผมรู้สึกเหมือนตัวเองพิเศษเพราะคนอื่นไม่ได้เห็นเหมือนผม

    “สูง  โทรสั่งอาหารหน่อย” ไอ้พี่ลันโผล่หน้ามาตะโกนบอกหลังจากอาบน้ำเสร็จแต่ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย

    “พี่จะกินอะไร?” ผมถามพลางเดินไปหยิบเมนูของร้านอาหารที่อยู่ข้างล่างคอนโดมาเปิดดู

    “อะไรก็ได้” พี่ลันบอก  อืม...ถ้าอย่างนั้นก็สั่งมากินด้วยกันก็แล้วกัน  อย่างพี่ลันนี่จะต้องจัดชุดใหญ่และดูจากหน้าตาของพี่ลันแล้วท่าทางจะกินรสจัด

    ผมโทรสั่งกะเพราหมูสับแบบเผ็ดๆ ต้มยำทะเลและยำทะเลรสจัดๆ มาอย่างละชุดพร้อมกับข้าวสวยร้อนๆ  โดยมีไอศกรีมปิดท้าย  หวังว่าไอ้พี่ลันคงจะกินได้นะ  ที่ผมสั่งรสจัดๆ มาเพราะเป็นรสนิยมส่วนตัวครับ  ผมเป็นคนที่กินเผ็ดมากทีเดียว  เพราะชอบกินเผ็ดกระเพาะของผมจึงไม่ค่อยดีเท่าไหร่



    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    หลังจากตอนนี้ไปไรเตอร์ของดอัพไปก่อนนะคะเพราะว่าไรเตอร์มีสอบ  หลังวันที่ 19 ถึงจะอัพอีกทีหนึ่ง  รอก่อนนะคร้าบบบบ

    ถูกใจเอ็นซีกันไหมคะ  ถ้าชอบไรเตอร์อาจจะเชอร์วิสบ่อยๆ ก็ได้นะ ฮ่าๆ
    แต่ต่อไปนี้น้องไอกับพี่ลันอาจจะหวานกันไม่มากเท่าตอนผ่านๆ มา  เพราะอุปสรรคความรักเริ่มปรากฏตัวออกมาแล้วค่ะ

    ตอนหน้า!!
    น้องไอกับน้องเมฆไปเข้าค่ายกับไอ้พี่ลันและพี่ลุกซ์!!  เด็กสองคนนี้จะถูกไอ้พี่ลุกซ์จอมโหดแกล้งไหมนะ? หรือว่าเด็กสองคนนี้จะแกล้งพี่ลุกซ์เสียเอง?  รออ่านนะค้าบ(นานหน่อยนะ แฮะๆๆ)

    ปล.  เจอคำผิดสะกิดเค้าหน่อยนะ จุ๊บบบ

    Rasp Free Theme dek-d By i'nutberry

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×