คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Jail!
“ทำไมต้องให้ชั้นไปนอนกับนายด้วยเล่า!” ฮิบาริถามเสียงแข็ง
“ก็นายตัวอุ่น กอดนายแล้วง่วงชะมัด ฮ้าว นอนดีกว่า” ดีโน่ล้มตัวลงนอนบนโซฟาหนานุ่นพลางดึงฮิบาริลงไปด้วย แรกๆ ฮิบาริก็ไม่ยอมท่าเดียวแต่เมื่อเสียงกรนเบาๆ ดังขึ้นฮิบาริก็พลอยหลับไปด้วย
คนอื่นๆ ในคฤหาสน์กลับเข้ามาเห็นทั้งสองคนนอนกอดกันอย่างกับเด็กๆ ก็ยิ้มออก อีกไม่นานดีโน่ก็คงกลับมาจำเรื่องราวในอดีตได้
“นี่ๆ ตื่นได้แล้วทั้งสองคน” สึนะเดินไปเขย่าตัวดีโน่และฮิบาริ ทั้งสองปรือตาตื่นตามเสียงเรียกเมื่อเห็นสภาพของตัวเองต่างคนก็ต่างรีบผละออกจากกัน
“คุณดีโน่จำได้แล้วเหรอครับ?” สึนะถาม
“จำอะไรได้?? ไม่เห็นมีอะไรน่าจดจำเลยไม่ใช่เหรอสึนะ” ดีโน่พูดขึ้นลอยๆ แต่นั่นก็ทำให้ฮิบาริกำมือแน่น คนอย่างเค้าไม่น่าจดจำขนาดนั้นเชียวหรือ
“ฮึ่ม เจ้าหนู ยามาโมโตะไปไหน?” ฮิบาริถามขึ้นเมื่อไม่เห็นยามาโมโตะอีกทั้งโกคุเดระก็ไม่อยู่ มันช่างน่าฉงนใจยิ่งนัก
“แฟนไม่อยู่แค่เนี้ยถามหาใหญ่เลยนะ” ดีโน่พูดจิก หน้าตาชายหนุ่มบูดบึ้งอย่างไม่พอใจ
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย สนิทกันรึก็ไม่ใช่ทำไมชั้นมาทนนายจิกด้วย อยากจะไปเป็นอีแร้งจิกซากศพที่ไหนก็เชิญแต่อย่ามายุ่งกับชั้น” ฮิบาริพูดด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ตัวยืดตรงเต็มความสูงอย่างคุณชายทำให้ดีโน่ดูแล้วขัดตายิ่งนัก ต่างจากฮิบาริตอนที่เค้าเจอครั้งแรกอย่างสิ้นเชิง
“ไม่สนิทกันรึ? ไหนนายเคยบอกว่าชั้นกับนายสนิทกันไง”
“ก็ในเมื่อนายจำไม่ได้แล้วทำไมชั้นต้องลดตัวลงไปเกลือกกลั้วกับนายอีกล่ะ ดีซะอีกที่นายจำชั้นไม่ได้ชั้นจะไม่ต้องมาพบเจอนายอีก เจ้าหนู พรุ่งนี้ชั้นจะกลับนามิโมริช่วยเตรียมตั๋วไว้ให้ที”
“นี่นายจะหนีชั้นรึไง ปากก็พร่ำบอกว่ารักชั้นทุกวั...อั่ก!!” ก่อนที่ดีโน่จะพูดจบประโยค ทอนฟาเงาวับที่ถูกซ่อนไว้ก็ซัดเข้าที่หน้าของเขาทันที
ร่างสูงล้มถลาไปตามแรงที่ได้รับ ชายหนุ่มนั่งกุมใบหน้าของตนอย่างเจ็บปวด ภาพเหตุการณ์คล้ายกับเมื่อกี้ผุดขึ้นมาในหัว ต่างสถานที่ ต่างเวลา ต่างสีหน้า และต่างความรู้สึก
“ความทรงจำที่เคยถูกฮิบาริทำร้ายเอาไว้คงค่อยๆ กลับเข้ามาในหัวของดีโน่” รีบอร์นพูดขึ้นหลังจากเห็นปฏิกิริยาของดีโน่
“งั้นนายก็ซักหมอนั่นอีกสิ” เสียงเบียงกี้พูดขึ้น ฮิบาริเองก็กำลังจะทำตามแต่ดีโน่ก็ยกมือขึ้นมากันไว้
“หยุดการกระทำของนายไปเลย!! ความทรงจำร้ายๆ ที่ถูกเด็กอมมืออย่างนายทำร้ายร่างกายแบบนั้นชั้นไม่อยากจำ!!” ดีโน่หงุดหงิดกับภาพที่อยู่ในหัวจนหลายคนผงะ ลูกน้องของชายหนุ่มต่างก็แอบไปหลบมุมร้องไห้ อ้อนวอนพระเจ้าขอบอสคนเก่ากลับคืนมา
“นั่นสินะ ในเมื่อนายไม่อยากจะจำแล้วชั้นจะจำไปทำไม” ฮิบาริซ่อนสีหน้าเจ็บปวดไว้ภายใต้หน้ากากอันหยิ่งทระนงก่อนจะเดินออกจากคฤหาสน์หลังโตโดยไม่มีจุดหมายปลายทาง
ฮิบาริเดินเตร่อยู่ในเมืองใหญ่อันพลุกพล่านไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา ชายหนุ่มออกจากคฤหาสน์มาได้กว่าครึ่งวัน ตอนออกาไม่ได้พกอะไรออกมาเลยนอกเสียจากอาวุธประจำตัว เวลาผ่านความอยากอาหารก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น
ร่างสูงโปร่งนั่งหยุดนั่งพักอยู่สวนสาธารณะหน้าสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง เห็นคนจับกลุ่มกันแบบนี้เค้าอยากจะเข้าไปทำลายให้วงแตกเสียเหลือเกิน
“ไงจ๊ะน้องชาย นั่งอยู่ตรงนี้คนเดียวเหรอ” จู่ๆ ชายหนุ่มร่างใหญ่บึ้กคนหนึ่งก็เดินมานั่งข้างๆ ฮิบาริ ชายหนุ่มชายตามองนิดหน่อยก่อนจะทำเป็นหูทวนลมไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ
เมื่อเห็นว่าฮิบาริไม่ตอบชายหนุ่มร่างใหญ่จึงเริ่มพูดจาลวนลามแต่ถึงพูดอย่างไรฮิบาริก็ไม่สนเพราะเขาฟังภาษาอิตาลีไม่ออก
“Shut up!” ฮิบาริตวาดเพราะรำคาญเต็มที
“Hey boy, let hang out together.” (ออกไปเที่ยวด้วยกันดีกว่า)
“Leave me alone.” (ให้ชั้นอยู่คนเดียวเถอะ) ฮิบาริก้มหน้าพูดเสียงเบา
“I have a lot of money. Do you want it?” (ชั้นมีเงินเยอะน้า อยากได้มั้ยล่ะ?)
“Get away from me!! You…” (ไปให้พ้นๆ เลยไป!! แก...) ฮิบาริพูดพลางยกนิ้วกลางขึ้น
ชายร่างใหญ่คนนั้นโกรธที่ฮิบาริว่าเขาเขาจึงสบถคำหยาบภาษาบ้านเกิดออกมาแต่ฮิบาริฟังไม่รู้เรื่องจึงรีบเดินหนีอีกทั้งเขายังไม่มีอารมณ์มาต่อล้อต่อเถียงกับคนอื่นอีกด้วย
เมื่อเห็นคู่กรณีเดินหนีชายหนุ่มร่างใหญ่จึงเดินไปคว้าแขนฮิบาริไว้แต่เพิ่งจะแตะได้แค่ปลายขนทอนฟามันวาวก็ซัดเข้าที่หน้าของชายคนนั้นอย่างจัง อิตาลีมุงจึงเริ่มแห่กันเข้ามาเมื่อชายร่างใหญ่ไม่ยอมและลุกขึ้นมาสู้กับฮิบาริ
ฮิบาริขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจเมื่อเรื่องไม่จบเสียที เขาถอนหายใจเบาๆ และเพียงพริบตาเดียวชายหนุ่มคนนั้นก็ลงไปนอนกระอักเลือดอยู่บนพื้น
เสียงหวอรถตำรวจดังขึ้น หลังจากที่ได้รับแจ้งว่ามีการทะเลาะวิวาทกันที่ใจกลางเมืองหลวงตำรวจก็แห่กันมาพร้อมกับอาวุธเพื่อมาปราบการจลาจลเล็กๆ น้อยๆ
ฮิบาริต้องถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะลงมือสู้กับตำรวจ แม้จะทำลายไปมากมายเพียงใดตำรวจก็ยังแห่กันมาเรื่อยๆ เหมือนแมลงจนในที่สุดฮิบาริก็เบื่อที่จะต้องปัดเป่าแมลงเหล่านี้เขายังยอมโดนจับแต่โดยดีa
ความคิดเห็น