คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Fic Reborn:D18:Love me! Part10
หมับ!
“จะไปไหนเคียวยะ” ร่างบางที่ลุกไปยังไม่ทันพ้นเตียงก็ถูกดึงลงมากอดไว้เหมือนเดิม
“จะไปอาบน้ำไปโรงเรียนน่ะสิถามได้” ฮิบาริบอก
“วันนี้วันอาทิตย์นี่นา ไปเที่ยวกันเถอะ” ดีโน่ยิ้มกว้าง
“เที่ยว? ไม่เอาด้วยหรอก” ฮิบาริทวนคำก่อนจะปฏิเสธเพราะเค้าไม่ค่อยชอบเที่ยว
“เอาเหอะน่า จะชวนคนอื่นๆ ไปด้วยก็ได้นะ” ดีโน่กอดร่างบางแน่น
“ไม่ไปเด็ดขาด!” ฮิบาริปฏิเสธเสียงแข็ง
เวลาต่อมา
“มาแล้วๆ ขอโทษทีนะ เพราะเคียวยะแต่งตัวนานน่ะ ฮ่าๆๆ” ดีโน่ลากฮิบาริมาหาพวกสึนะที่หน้าสวนสนุก
“ในที่สุดก็มาได้นะฮิบาริ” ยามาโมโตะยิ้มทักทาย
“ชิ” ฮิบาริทำหน้าบอกบุญไม่รับ
“เอาล่ะๆ ชั้นเหมาที่นี่ไว้เพื่อวันนี้โดยเฉพาะเลยนะ” ดีโน่ยิ้มร่าก่อนจะลากฮิบาริไปนั่งรถไฟเหาะ
“เคียวยะ มานั่งนี่สิ” ดีโน่ตบตักตัวเองเพื่อให้ฮิบาริไปนั่งบนตักของเค้า
“ไม่” ฮิบาริตอบเสียงแข็งก่อนจะนั่งลงที่ข้างๆ ดีโน่แทน
“มานั่งเหอะนะ” ดีโน่คะยั้ยคะยอก่อนที่รถไฟเหาะจะออกแล้วเค้าจะไม่ได้สวีตกับฮิบาริ
“ที่นั่งมีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมชั้นต้องนั่งตักแกด้วย” ฮิบาริโวย
“มาเหอะน่า” พูดไม่พูดเปล่า เจ้าหนุ่มผมทองดึงร่างบางๆ ให้ปลิวมานั่งตักได้อย่างง่ายดายก่อนจะดึงเข็มขัดมาคาดไว้ในทันที
ขณะที่รถไฟเหาะเคลื่อนที่ไปบั้นท้ายของฮิบาริก็เบียดเข้ากับดีโน่แต่เพราะฮิบาริมัวแต่กลัวกับการเล่นรถไฟเหาะครั้งแรกเลยไม่รู้เลยว่าเค้าได้ปลุกอารมณ์ของดีโน่เข้าให้แล้ว
“อึก” ดีโน่กัดปากสะกดกั้นความรู้สึกแต่ไม่ว่ายังไงก็กั้นไม่ไหวจึงจับหน้าของอีกฝ่ายให้หมุนมาหาแล้วประกบปากจูบทันที
“อื๊อ ฮื้อ” ฮิบาริครางออกมาเบาๆ เพราะความหื่นกระหายของดีโน่ทำให้ฮิบาริหายกลัวรถไฟเหาะไปเลย
“ชั้นไม่ไหวแล้ว เคียวยะ” ดีโน่ก้มลงไปไซ้คอขาว
“อื้ม อือ”
“เคียวยะก็คงเหมือนกันสินะ” ดีโน่พูดเสียงหื่นๆ แล้วเลื่อนมือไปจับส่วนอ่อนไหวของฮิบาริ
“อย่าจับ” ฮิบาริหลับตาปี๋
“เคียวยะเป็นถึงขนาดนี้แล้วนะ” ดีโน่ไม่ฟังเสียงห้ามของฮิบาริพลางปลดกางเกงของฮิบาริลง
ยังไม่ทันได้ทำอะไรไปมากกว่านี้รถไฟเหาะก็หมดรอบไปซะก่อนดีโน่จึงลากฮิบาริที่กึ่งเปลือยไปยังชิงช้าสวรรค์ทันที
“คราวนี้คงได้แล้วสินะ” ดีโน่แสยะยิ้มก่อนที่จะ...(จิ้นเองเลยจ้า)
ดีโน่และฮิบาริเล่นชิงช้าสวรรค์ไปหลายรอบจนตัวของฮิบาริช้ำไปหมดอีกทั้งจะนั่งก็นั่งไม่ได้ เสื้อก็ขาดรุ่งริ่งเผยให้เห็นรอยแดงช้ำบนผิวขาว
“เคียวยะ ขออีกรอบได้มั้ย?” ดีโน่ที่อุ้มฮิบาริลงมาจากชิงช้าสวรรค์ถามด้วยสายตาละห้อย
“ไอ้หื่น...กะจะให้ชั้นตายรึไง” ฮิบาริตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
“เฮ้ย! ทำไมสภาพคุณฮิบาริถึงเหมือนผ่านสนามรบมาอย่างนั้นล่ะครับ” สึนะที่มาเพื่อจะเล่นชิงช้าสวรรค์บ้างถามขึ้น
“หนักไปหน่อย แฮะๆ” ดีโน่หัวเราะแห้งๆ
“ชะ...ชั้นไม่ขึ้นแล้ว” สึนะเปลี่ยนใจไม่อยากขึ้นชิงช้าสวรรค์หลังจากเห็นสภาพของฮิบาริ
“ไม่ขึ้นไม่ได้ครับ” มุคุโร่แสยะยิ้มแล้วลากสึนะขึ้นไปทันที
“ตอนลงมาคงไม่ต่างกันสินะ” ดีโน่พึมพำ
“ชะ โอ๊ย! อื๊อ ยามา...โมโตะ...เบาๆ” เสียงของโกคุเดระทำให้ดีโน่ชะงักกึก
“ไม่ได้ ไม่ไหว” ยามาโมโตะพูดเบาๆ
“ไม่ว่าใครๆ ก็เหมือนกับเราเนอะเคียวยะ”
“ไม่เหมือน”
“ยังไง?”
“แกมันซาดิสม์ ชั้นลุกไม่ขึ้นเลย” ฮิบาริซุกหน้าเข้ากับอกกว้างของดีโน่
“ถ้ายังทำน่ารักแบบนี้อีกล่ะก็ชั้นไม่รับประกันนะว่าเคียวยะจะรอดมั้ย?” เมื่อเห็นท่าทีเขินอายของฮิบาริแล้วดีโน่ก็ต้องการอีกทันที
ในที่สุด ดีโน่ก็จัดการไปอีกหนึ่งรอบที่ไวกิ้งเล่นเอาฮิบาริน็อคคาอกไปเลยทีเดียว
“ไอ้หื่น แกจะกลับตอนไหน?” ฮิบาริถามดีโน่หลังจากฟื้นตัวจากอาการเจ็บเอว
“เพิ่งจะมาได้ไม่กี่วันก็ไล่กันแล้วเหรอจ๊ะที่รัก” ดีโน่กระเง้ากระงอด
“อย่ามาเรียกชั้นที่รักนะ ชั้นไม่ได้เป็นอะไรกับแกซักหน่อย” ฮิบาริพูดออกไปพลางคิดไปว่า...ดีโน่ยังไม่เคยขอเค้าคบเลย
“นี่เคียวยะเป็นเมียชั้นแล้วนะ ทำไมถึงพูดอย่างกับความสัมพันธ์ของเรามันไม่มีอะไรอย่างนั้นสิ” ดีโน่เข้าไปกอดคนร่างเล็กจากทางด้านหลัง
“อย่ามาพูดพล่อยๆ นะไอ้ม้าหื่น ปล่อยเลย” ฮิบาริดึงมือหนวดปลาหมึกของดีโน่ออก
“จ้าๆ ชั้นไม่อยากทะเลาะกับนายหรอกนะ ส่วนเรื่องกลับชั้นจะกลับมะรืนนี้น่ะ” ดีโน่เดินไปนั่งที่โซฟาหนานุ่ม
“งานยุ่งเหรอ?”
“อืม ไม่รู้จะมีงานอะไรนักหนา แต่ยังไงชั้นก็จะกลับมาหาเคียวยะทุกครั้งที่ว่างเลยนะ” ดีโน่ยิ้มกว้าง
“อืม”
“เคียวยะ...” ดีโน่เดินเข้าไปใกล้ฮิบาริแล้วล้วงหาของบางสิ่งเหมือนจะเอาออกมาให้ฮิบาริแต่...
RRRRRRRR
“ว่าไงโรมาริโอ?” ดีโน่ชะงักแล้วหันไปรับโทรศัพท์ทำเอาฮิบาริหน้าหมองไปอย่างผิดหวัง
“หา!?! นี่มันอะไรกัน!” ดีโน่โวยวายเสียงดังทำให้ฮิบาริต้องหันไปมองอย่างตกใจ
“ชั้นไม่เอา! ชั้นเป็นถึงบอสนะแล้วจะมาบังคับได้ยังไง!” ดีโน่หน้าเหี้ยมขึ้นมา
“ชั้นไม่กลัวหรอกนะบอกไว้เลย!?!” ดีโน่พูดจบก็ปาโทรศัพท์ลงพื้นจนแตกกระจาย ฮิบาริที่ยืนดูเหตุการณ์เงียบๆ สะดุ้งโหยงเพราะไม่เคยเห็นดีโน่ผู้อ่อนโยนเป็นแบบนี้มาก่อน
“ดีโน่” ฮิบาริเดินไปแตะเบาๆ ที่หลังของดีโน่
“เคียวยะ ชั้นต้องกลับแล้วล่ะ” ดีโน่พูดออกมาก่อนจะดึงร่างบางเข้าไปกอดแน่น
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ทำไมแกถึงได้น่ากลัวจัง” ฮิบาริซุกหน้าลงกับอกกว้าง
“เปล่าหรอก ก็แค่หัวเสียเรื่องงานน่ะ ขอโทษนะถ้าทำให้กลัว” ดีโน่พูดเสียงอ่อนเพื่อปลอบประโลมคนในอ้อมกอด
“อืม” ฮิบาริพยักหน้าน้อยๆ
“ชั้นจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดแล้วชั้นจะกลับมาหานายนะ รอชั้น...รอชั้นนะเคียวยะ” ดีโน่ซุกจมูกลงบนผมนุ่มของฮิบาริ
“อืม ชั้นจะรอ” ฮิบาริพูดแล้วดีโน่ก็รีบคว้าเสื้อโค้ทออกไปทันที
เมื่อดีโน่ปิดประตูลงหางตาฮิบาริก็เหลือบไปเห็นกล่องกำมะหยี่สีแดงกล่องหนึ่งพร้อมกับกระดาษโน้ตสอดอยู่ในกล่อง ฮิบาริจึงหยิบขึ้นมาดู
‘ชั้นรักเคียวยะนะ แต่งงานกันนะจ๊ะ’
ฮิบาริเผยยิ้มออกมาก่อนจะหยิบแหวนออกมาใส่ที่นิ้วของตัวเอง
ผ่านไปสองเดือน ดีโน่ก็ไม่ติดต่อกลับมาเลยนั่นทำให้ฮิบาริกังวลใจยิ่งนักจนต้องไปหารีบอร์นถึงบ้านสึนะ
“มีอะไรสำคัญรึไงถึงต้องมาหาชั้นเนี่ย?” รีบอร์ถามอย่างสงสัย
“ชั้น...อยากติดต่อกับเจ้าม้าบ้า ชั้นจะติดต่อได้ยังไง?” ฮิบาริถาม
“ฮึๆ ปิดเทอมหน้าร้อนนี้พวกเราจะไปเที่ยวที่อิตาลี จะไปด้วยมั้ย? ที่จริงก็กะจะไปเซอร์ไพรส์ดีโน่ด้วยนั่นแหละนะ”
“ไป” ฮิบาริตอบทันทีก่อนจะกลับไปเตรียมตัวเพราะปิดเทอมหน้าร้อนที่ว่านี่กำลังจะมาถึงในอีกสองวัน
ฮิบาริเดินปะปนมากับพวกก๊วนเดิมเข้ามายังคฤหาสน์คาบัคโรเน่
“เฮ้ย! พวกนายมาได้ไงเนี่ย?” ที่โน่ที่มาเดินชมสวนพอดีเอ่ยถามอย่างตกใจ
“พวกเรามาเซอร์ไพรส์คุณดีโน่น่ะครับ” สึนะบอก
“โรมาริโอ้เอาของของพวกสึนะไปเก็บให้ที เชิญทุกคนเข้าไปในบ้านก่อนนะ” ดีโน่พูดแล้วผายมือเข้าไปในบ้านโดยไม่ลืมที่จะหันมาขยิบตาให้ฮิบาริด้วย
“บ้าจริง” ฮิบาริก้มหน้าสบถเพราะเขิน
ความคิดเห็น