คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Initial D : Can U love me??
บนท้องถนนที่เงียบสนิทนั้นได้มีเสียงเครื่องยนต์ดังสนั่น เสียงเอี๊ยดอ๊าดเมื่อยามเบรกหรือแม้กระทั่งเสียงตัวรถยนต์กระแทกกันสร้างความฮือฮาให้กับนักซิ่งที่มาดูการแข่งนี้ยิ่งนัก
“เก่งจริงๆ นะฟูจิวาระ” ทาคาฮาชิ เรียวสุเกะเปิดประตูรถลงมา
“คุณเองก็เก่งนี่ครับ” ฟูจิวาระ ทาคุมิพูดแล้วก็ขับรถออกไป
เสน่ห์บนท้องถนนของเค้ามีมากมายเหลือเกิน ผมเคยคิดนะว่าฉายาของเค้านั่นมันช่างไร้สาระซะเหลือเกิน อาจจะเป็นเพราะผมไม่เคยได้รู้เลยว่าฉายาของเค้าได้มาได้อย่างไร แต่ผมก็สยบฉายาไร้พ่ายของเค้าไว้ได้...ทาคาฮาชิ เรียวสุเกะ
“ทาคุมิ วันนี้แกจะไปที่อากินะมั้ย??” อิทสึกิเพื่อนสนิทของผมถามขึ้น
“ไม่ไป ทำไมต้องไป?” ผมถามนิ่งๆ ขณะเติมน้ำมันให้ลูกค้าอยู่
“พอแกชนะพี่น้องทาคาฮาชิได้แล้วทุกคนเค้าก็ตั้งหน้าตั้งตารอแปดหกของแกอยู่นี่นา” อิทสึกิพูด
“เหรอ?” ผมถามนิ่งๆ จนได้ยินเสียงถอนหายใจของเจ้าอิทสึกิ
เฟี้ยววว~
FC สีขาวแล่นฟ้าวมาจอดตรงหน้าผม ผมจำได้...รถของคุณเรียวสุเกะ
“สวัสดีฟูจิวาระ” คุณเรียวสุเกะเลื่อนกระจกรถลงทักทายผม
“สวัสดีครับคุณทาคาฮาชิ” ผมทักทายคืน
“อ่า...เรียกชั้นว่าเรียวสุเกะดีกว่าจะได้คุ้นเคยกัน” คุณเรียวสุเกะยิ้มนิดๆ
“ครับ” ผมพยักหน้า
“ขอไฮออคเทนเต็มถังนะ” คุณเรียวสุเกะพูดผมจึงเติมไฮออคเทนให้ FCของคุณเรียวสุเกะ
นี่อาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้คุณเรียวสุเกะยิ่งมีเสน่ห์เพิ่มขึ้นเมื่ออยู่บนท้องถนนก็ได้ล่ะมั้ง
“ฟูจิวาระเย็นนี้นายว่างมั้ย?” คุณเรียวสุเกะถามขึ้นเมื่อผมเติมเสร็จแล้ว
“ผมก็ไม่ได้มีธุระอะไรหรอกนะครับ ทำไมเหรอครับ?” ผมถาม
“ไปกินข้าวด้วยกันหน่อยเป็นไง พอดีฉันสนใจฝีมือการขับรถของนายมากๆ เลยล่ะนะ” คุณเรียวสุเกะพูด
“ก็ได้หรอกนะครับ” ผมพยักหน้า
“อื้ม ให้นายแนะนำร้านอาหารขึ้นชื่อของที่นี่นะฟูจิวาระคุง แล้วเลิกงานฉันจะมารับ” คุณเรียวสุเกะพูดจบก็ขับรถออกไป
เท่...เท่สุดๆ ไปเลย
“ที่นี่บรรยากาศดีเนอะฟูจิวาระ” คุณเรียวสุเกะพูดพลางทอดสายตาไปยังทะเลเบื้องหน้า ผมแนะนำให้เค้ามาที่ร้านอาหารริมทะเลตรงนี้องล่ะครับ
“ครับ คุณเรียวสุเกะชอบเหรอครับ??” ผมถาม ที่จริงไม่รู้จะคุยอะไร
“อื้ม ยิ่งได้มากับนายแล้วด้วย...ฮ้า~ รู้สึกดีจัง” คุณเรียวสุเกะพูดพลางกางแขนออกสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ภาพนั้นทำให้ผมหลุดขำออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“ขำอะไรน่ะฟูจิวาระ?” คุณเรียวสุเกะทำหน้าสงสัย
“อ๊ะ! เปล่าครับก็แค่คิดว่า...คุณเรียวสุเกะที่ดูนิ่งๆ เย็นชาๆ จะทำอะไรแบบนี้ด้วยน่ะครับ” ผมก้มหน้าพูด รู้สึกหน้ามันร้อนผ่าวๆ ยังไงชอบกล
“อ้าว...ทำไม่ได้เหรอ??” คุณเรียวสุเกะเอียงคอ
“เปล่าครับ แค่คิดว่ามันแปลกดี” ผมยังคงก้มหน้าไม่กล้ามองคุณเรียวสุเกะ
“ยังไงเหรอ?” คุณเรียวสุเกะยังคงถาม
“ผมว่า...มันน่ารักดีน่ะครับ...อ๊ะ!” ผมพูดออกไปแล้ว เขินจังเลย
“จริงเหรอ? ดีจังนะ” คุณเรียวสุเกะพูดผมจึงเงยหน้าขึ้นมองคุณเรียวสุเกะอย่างงงๆ ทำไมคุณเรียวสุเกะไม่เห็นว่าอะไรเลย
“คะ...ครับ” ผมพยักหน้า
“ถ้าฉันน่ารักแล้วนายจะรักฉันได้รึเปล่าล่ะ”
“O[]O!!”
อาหารมื้อนี้ดำเนินไปอย่างเงียบๆ ทั้งผมและคุณเรียวสุเกะได้แต่ก้มหน้ากินอาหาร ไม่มีใครกล้าเปิดปากพูดหรือมองหน้ากันเลย
และหลังจากทานอาหารเสร็จพวกเราก็ออกมาเดินเล่นริมชายหาดอันเงียบสงบกับ อาหารมื้อนั้นคุณเรียวสุเกะเป็นคนจ่ายและนั่นทำให้ผมกับคุณเรียวสุเกะคุยกันหลังจากเงียบไปนาน ก็ผมเกรงใจนี่ครับ
“ฟูจิวาระ” คุณเรียวสุเกะเรียกชื่อผม
“คะ...ครับ” ผมขานรับเบาๆ
“ตอบฉันได้รึยัง??”
“ตะ...ตอบอะไรครับ?”
“ที่ว่า...ถ้าฉันน่ารักแล้วรักฉันได้มั้ย?” คุณเรียวสุเกะเดินมาขวางหน้าผมไว้ทำให้ผมต้องหยุดเดินไปทันที
“ผะ...ผม...ผม...” ผมก้มหน้าเขินสุดขีด ผมชอบคุณเรียวสุเกะแต่...แต่ผมไม่คิดว่าคุณเรียวสุเกะก็ชอบผมเหมือนกัน ผมดีใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ดีใจจนพูดไม่ออก
“ไม่ได้เหรอ?” คุณเรียวสุเกะทำหน้าเจื่อนทันทีเมื่อผมไม่ยอมตอบอะไร ไม่ใช่ไม่ได้ครับ ผมชอบคุณนะแต่ผมพูดไม่ออก
“เอ่อ...” ผมอึกอัก
“มะ...ไม่ได้เหรอ?” เสียงของคุณเรียวสุเกะเศร้าลงถนัดหู และขาของเค้าค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกไปผมจึงรีบคว้าชายเสื้อของเค้าเอาไว้
“ผม...ผม...” ผมอึกอักขย้ำชายเสื้อของคุณเรียวสุเกะไว้แน่น
“...”
“ผมชอบคุณครับ!!” ผมหลับหูหลับตาตะโกนออกไป จากนั้นปากของผมก็ถูกริมฝีปากนุ่มๆ ของคุณเรียวสุเกะประกบไว้ ตอนแรกผมเบิกตากว้างอย่างตกใจแต่พอนานเข้าผมก็ตอบรับจูบของคุณเรียวสุเกะได้อย่างดี
“ฉันรักนาย ทาคุมิ”
“ผมก็รักคุณครับ”
_________________________________________________________________________________________________________
อันนี้เป็นเรื่องอินนิเชียล ดี
มาแบบน่ารักนิดๆ กุ๊กกิ๊กหน่อยๆ สั้นด้วย ฮร่าๆ
ยังไงก็เม้นด้วยนะ
ความคิดเห็น